Poznań, dnia 06.02.2015r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 plutonu

wz. plut. Daniel STASZEWSKI

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Działanie żołnierza w składzie patrolu pieszego.

II. CEL:

• Uczyć praktycznego działanie żołnierza podczas patrolu pieszego.

III. CZAS: 30 min.

IV. MIEJSCE: PĆT / Las okrągły

V. LITERATURA:

• „Podręcznik walk pododdziałów wojsk zmechanizowanych (pluton, drużyna)” Warszawa 2000;

• „Regulamin działań wojsk lądowych” - DWLąd wewn. 115/2008;

• „Regulamin działań taktycznych pododdziałów wojsk pancernych i zmechanizowanych.”- DWLąd. 134/09;

• „Poradnik dowódcy plutonu”. - DWLąd. 185/2011;

• „Program szkolenia podstawowego Sił Zbrojnych RP” - Szkol. 866/2013;

• „Instrukcja o działalności szkoleniowo - metodycznej” - Szkol. 816/2009.

• Program szkolenia podstawowego SZ RP, Szkol 866/2013.

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• broń etatowa na stan;

• ubiór słuchaczy polowy;

• ISOPS (MP -4, OP-1 na stan;

• Odrzutniki do strzelania amunicją ślepą na stan.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.

Nie podnosić i nie dotykać przedmiotów niewiadomego pochodzenia mogących spowodować zagrożenie życia, fakt ich znalezienia meldować natychmiast kierownikowi zajęć.

Nie oddalać się samowolnie z rejonu zajęć.

Każdorazowo meldować o wszystkich urazach, kontuzjach oraz uszkodzeniach sprzętu.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Działanie żołnierza w składzie patrolu pieszego.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu uczyć was praktycznego działanie żołnierza podczas patrolu pieszego.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - drużyna znajduje się w rejonie wyjściowym batalionu. Naszym zadaniem jest ubezpieczenie bezpośrednie tego rejonu przed ewentualnym zagrożeniem ze strony przeciwnika jak i przed grupami dywersyjnymi, które mogą wystąpić w tym terenie.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuje tę czynność - nie dotyczy.	-
	Wzorowy pokaz - nie dotyczy.	-
	Pokaz z objaśnieniem - pokazuje i omawiam sposób działania patrolu pieszego.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania - Wydaję komendy - nakazuję podjęcie działań mających na celu ochronę obiektu metodą patrolu pieszego.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIKI:

1. Zasady ogólne.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

…………………………….

ZAŁĄCZNIK 1

Zasady ogólne Przemieszczające się pododdziały winny być właściwie dowodzone
i ciągle pod kontrolą dowódcy, który wybiera sobie miejsce w szyku skąd najlepiej może dowodzić i nadzorować przemieszczane wojska. Miejsce dowódcy w szyku zależy od techniki (sposobu) przemieszczenia. Sposób przemieszczenia powinien być dostosowany
do możliwości mobilnych pododdziału (sprzętu), oddziaływania (zagrożenia) przeciwnika oraz właściwości terenu.

Szyki piesze.

Działanie plutonu w rozproszeniu (po spieszeniu) ma miejsce podczas prowadzenia walki w terenie trudno przekraczalnym dla sprzętu (las, głęboki śnieg, góry, teren podmokły itp.), gdy przeciwnik posiada znaczną ilość środków przeciwpancernych., na przedniej linii obrony lub gdy bwp utraci możliwość ruchu. Zwykle odstępy między żołnierzami wynoszą około 10 m, lecz mogą być mniejsze (większe) jeżeli widoczność jest ograniczona. Ukształtowanie terenu może okresowo wymusić zmiany w ugrupowaniu plutonu (drużyny). Np. odległości między elementami ugrupowania (żołnierzami) będą się zmniejszały gdy przemarsz przebiega wąskimi ścieżkami górskimi, przez pola minowe czy w trudnym terenie (krzaki, wysoka trawa, las). Lecz tak szybko, jak pozwalają na to warunki, właściwy szyk - bez komendy dowódcy, powinien być odtworzony. Każdy z żołnierzy ma przydzielony sektor obserwacji w celu zapewnienia bezpieczeństwa ze wszystkich stron (kierunków) - obserwacja musi być ciągła i prowadzona okrężnie.

Dowódcy powinni zająć takie miejsce w ugrupowaniu, które umożliwi im stałą obserwację dowodzonego pododdziału, szybką reakcję na zmianę sytuacji oraz kontakt wzrokowy z przełożonym i sąsiadami. Jeśli pododdział wykonuje zadanie pod osłoną oddalonych wozów to jego dowódca musi utrzymywać stałą łączność radiową z siłami ubezpieczającymi działanie piechoty (pomocnikiem dowódcy plutonu).

Ten sposób przemieszczania jest zazwyczaj obserwowany i ubezpieczany przez wozy znajdujące się na pozycjach ogniowych (ze składu spieszanych plutonów i przydzielone). Dowódcy drużyn po spieszeniu dowodzą nimi będąc przeważnie z przodu szyku co ułatwia im przekazywanie komend, zadań i sygnałów.

Strzała. Celowniczy karabinu maszynowego przemieszcza się na zagrożonym skrzydle szyku w stałej gotowości do natychmiastowego otwarcia ognia. Umożliwia prowadzenie silnego ognia na wprost i skrzydła.

Rząd. Szyk stosowany w czasie przemarszu skrajem lasu, wzdłuż krzaków, pokonywania przejść w zaporach minowych lub podczas nocnych partoli. Ułatwia dowodzenie i prowadzenie ognia na boki. Wrażliwy na ogień od czoła.

Linia. Stosowana podczas bezpośredniego ataku na pozycje przeciwnika. Szyk trudny do dowodzenia i kontrolowania. Umożliwia wykorzystanie ognia wszystkich środków na wprost, bardzo wrażliwy na ogień ze skrzydła.

Włócznia. Odmiana szyku „strzała” stosowana, gdy nie jest konieczne ubezpieczenie skrzydła przez obsługę karabinu maszynowego.

Kolumna. Szyk łatwy do kontroli, skuteczny i szybki w czasie pokonywania terenu w nocy. Stosowany podczas przemarszu szerokimi drogami lub podczas pokonywania przejść w zaporach za czołgami. Wrażliwy na ogień artylerii, granatów ręcznych i ze skrzydła.

Koło. Stosowany w czasie nocnego pokonywania terenu otwartego. Szyk umożliwia prowadzenie obserwacji i ognia we wszystkich kierunkach. Stanowi jednak łatwy cel dla broni maszynowej.

Dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania ubezpieczeń i wzajemnego rozpoznania się żołnierzy na każdą dobę ustala się hasło i odzew .

Hasło - podaje się ustnie do wiadomości wszystkich żołnierzy , którzy biorą udział w ubezpieczeniu i rozpoznaniu oraz osobom wysyłanym poza rejon rozmieszczenia pododdziału.

Odzew - podaje się dowódcy pododdziału oraz osobom wysyłanym do przekazania ustnych rozkazów.

Hasła żąda się od wszystkich osób przechodzących przez rubież ubezpieczeń
i poruszających się po rejonie rozmieszczenia pododdziałów w nocy , odzew - od osób przekazujących zadania od przełożonego i od dowódców prowadzących rozpoznanie. Wszystkich żołnierzy nie znających hasła oraz przybyłych z rozkazami , a nie znających odzewu zatrzymuje się.

Rys. Schemat systemu obserwacji patrolu pieszego - wariant (R-radio, T-tłumacz)

R

Kierunek

działania

T

---