Kopczyńska- Animacja 1 (A S-K), Pedagogika, Studia stacjonarne I stopnia, Rok 2, Podstawy animacji społeczno-kulturalnej, Zagadnienia


ANIMACJA KOPCZYŃSKA - ROZDZIAŁ 1

Francja ojczyzną animacji

Rewolucje:

P. BESNARD - „KULTURA SPOŁECZNA” - kultura szersza, specyficzna dla każdego społeczeństwa

KULTURA jest katalizatorem procesów społecznych

CZYM SIĘ ZAJMUJE ANIMACJA?

  1. HISTORYCZNY, PRZESTRZENNY I EGZYSTENCJALNY WYMIAR ŻYCIA SPOŁECZNEGO

- swobody

- wolności twórczej

- ewolucji szybszej niż ewolucja społeczne

- odpowiedzialności za aktualne problemy społeczne

- STARE, np. sprawiedliwość, miłość

- WARTOŚCI KTÓRE EWOLUUJĄ, np. wolność, dialog

- NOWE, np. odpowiedzialnośc, twórczość, ekspresja

  1. UPRZEMYSŁOWIENIE, URBANIZACJA, DEMOKRATYZACJA

UPRZEMYSŁOWIENIE

- postęp techniczny i ekonomiczny (maszyna parowa, kolej żelazna)

- przemysł: produkcja węgla, stali, tekstyliów

- narodziny klasy robotniczej

- cieżkie warunki pracy

- antagonizmy robotników wykwalifikowanych i niewykwalifikowanej siły roboczej

- narodziny ruchu związkowego

- walka przeciwko nędzy

- przyśpieszenie postępu technicznego

- rozwój automatyzacji

- rozwój źródeł energii (benzyna elektryczność) i w konsekwencji środków transportu (samochód, samolot)

- nowe gałęzie przemysłu - chemia, elektronika

- technicy i robotnicy-specjaliści - bez przygotowania technicznego

- TAYLORYZM -system organizacji pracy maksymalnie potęgujący intensywność czynności, pomijający psychofizyczne możliwości robotników - rzutuje na całość życia społecznego

- narastający postęp techniczny: automatyzacja elektroniczna, energia nuklearna, podbój kosmosu, informatyka

- większy udział robotików-specjalistów w pracy produkcyjnej

- zwiększenie świadomości grup znajdujących się na marginesie społecznym (młodzież, kobiety, imigranci, robotnicy-specjaliści

URBANIZACJA

DEMOKRATYZACJA

- zmiana hierarchicznego systemu zarządzania i metod pracy na rzecz inicjatywy indywidualnej i pracy grupowej

  1. ROZPAD TRADYCYJNYCH STRUKTUR I FORM ŻYCIA SPOŁECZNEGO - „PĘKNIĘTE SPOŁECZEŃSTWO”

- rozpad tradycyjnych form społecznych

- kontrola społeczna

- centralizacja

- wzrost poziomu życia zarezerwowany dla zamożnych

- Kryzysy ekonomiczne, społeczne

- bezrobocie ubóstwo

- nierówności społeczne

- społeczeństwo „programowane” przez kontrolę informacji

- społeczeństwo „konsumpcyjne”, funkcjonujący wg relacji „produkcja-konsumpcja”

- społeczeństwo „czasu wolnego” - zmiana proporcji czasu między pracą a czasem wolnym

- utrata tożsamości

- nieprzystosowanie

- patologie społeczne

- dewiacja

- zanik lub sformalizowanie komunikacji społecznej

- komunikacja społeczna związana z podziałem pracy

- dezintegracja funkcji życiowych (praca mieszkanie rozrywka kultura)

- zanik osobowości jednostki i jej autonomii

- monopol instytucji na regulowanie życia społecznego, jego STANDARYZACJI (mass-media)

- dewiacja - nadmierny konformizm względem normy społecznej

- odrzucenie autorytetów

- odrzucenie starych wartości (ojciec, władza, autorytet)

- AUTONOMIA, SAMORZĄDNOŚĆ, AUTOKULTURA

- powrót do podstaw -do środowiska naturalnego, kultury ludowej, ekologii, stowarzyszeń

- zwiększenie liczby bezrobotnych

- zwiększenie liczby osób przechodzących na wcześniejszą emeryturę

  1. ROZPAD TRADYCYJNEJ KULTURY - „PĘKNIĘTA KULTURA”

- KULTURA ELITARNA - „wysoka”, kryteria: postawa estetyczna, wykształcenie, odbiorcy: inteligencja i burżuazja

- MASOWA - „konsumpcyjna”, społeczeństwo skomercjalizowane, mass-media; animatorzy obarczeni są jej dystrybucją

- SZKOLNA - ujęta w program, dostępna całemu społeczeństwu, powoduje nierówności (TOTALITARYZM KULTUROWY - występuje w szkole; szkoła monopolistką w dziedzinie kultury; ujednolicenie kultury)

- ZAWODOWA - w miejscu pracy, jest ułatwieniem adaptacji jednostki do wykonywanej pracy (np. staże, praktyki)

- LUDOWA - negowana, degradowana, odrębna; spontaniczna, szeroko rozumiana twórczość

- KONTRKULTURA - `kultura dzika”, underground; bez określonych ram, ucieczka od mód i obowiązujących wzorców; różnorodność, sprzeczności, anarchia; brak intencji pedagogicznej

  1. JEDNOSTKA I OSOBA, GRUPA, WSPÓLNOTA

  1. MIEJSCE I ROLA GRUPY W ŻYCIU SPOŁECZNYM

  1. ZNACZENIE GRUPY DLA ŻYCIA JEDNOSTKI I CZESTNIKÓW JAKO ZESPOŁU

- terenem nauki życia społecznego

- miejscem nauki solidarności i współodpowiedzialności

- w grupie uczymy się wolności zbiorowej

- w grupie dokonuje się poszerzenie pola świadomości indywidualnej i zbiorowej

- w grupie uczymy się wspólnego działania

- w grupie uczymy się demokracji

  1. ANIMACJA JAKO JEDNA Z METOD PRACY W GRUPIE

  1. WARTOŚCI - SENS I KIERUNEK DZIAŁANIA OSOBY I WSPÓLNOTY

- miłość

- sprawiedliwość

- współodpowiedzialność, solidarność

- wolność (kapryśna/negowania-protest przeciw przymusom; wyboru; twórcza)

  1. NOWY TYP OSOBY

  1. WSPÓLNOTA

- osób różniących się od siebie

- wymaga równości członków

- osadzona jest w rozwijającym się i zmieniającym świecie

- wspólnotę tworzą osoby wolne

- wymaga ona wzajemnej, bezwarunkowej akceptacji

- tworzą ją osoby dążące do równowagi

- wymaga dzielenia się



Wyszukiwarka