FIZJOLOGIA ROŚLIN WYKŁAD 12 11.05.2009
CYTOKININY
do odkrycia cytokinin doprowadziły badania Haberlanda
w izolowanych fragmentach tkanki miękiszowej ziemniaka można wywołać podziały komórkowe, jeżeli na tkance umieści się niewielki kawałek tkanki przewodzącej
w kulturach In vitro roślinnych po dodaniu: mleka kokosowego, autoklawowanego DNA, adeniny, ekstraktu z tkanki naczyniowej - komórki silnie dzieliły się
w 1956 r. Carl Miller i wsp. wyizolowali z tkanki zwierzęcej związek, który silnie stymulował podziały komórkowe roślin. Związek ten nazwano kinetyną.
Krótko potem Letham i Miller wyizolowali z ziaren kukurydzy (Zea mays) związek stymulujący podziały komórkowe i nazwano go zeatyną.
całą grupę związków nazwano początkowo kininami a później nazwę zmieniono na cytokininy.
Cytokininy naturalne
Izopentenylowe pochodne adeniny
- dihydrozeatyna
- rybozyd trans-zeatyny (glikozyd)
- rybozyd trans-zeatyny (fosforan)
Aktywność biologiczną posiadają te związki, w których łańcuch boczny przyłączony jest do adeniny w pozycji N6
Aktywność zmienia się w zależności
- od długości łańcucha bocznego
- stopnia jego wysycenia
- rodzaju podstawników
Cytokininy syntetyczne
grupa adeniny
grupa mocznika
Głównym miejscem syntezy cytokinin są:
-wierzchołki korzeni
- owoce
- młode liście
Transport - ksylem
bazypetalny akropetalny
Degradacja cytokinin
Oksydacyjne oderwanie reszty izopentenylowej (oksydaza cytokininowa) i włączenie adeniny do metabolizmu rośliny
Aktywność biologiczna cytokinin
Stymulują podziały komórkowe
Pobudzają wzrost objętościowy komórek
Stymulują różnicowanie się chloroplastów
Uczestniczą w kiełkowaniu nasion poprzez wychodzenie ich ze stanu spoczynku
Stymulują kiełkowanie niektórych nasion roślin w ciemności np. tytoniu (do kiełkowania wymagają światła)
Opóźniają procesy starzenia
Stymulują syntezę kwasów nukleinowych i białka
Indukują różnicowanie się pędów
Stymulują wzrost pąków pachwinowych (antagonistycznie do auksyn)
Wpływają na kierunek transportu asymilatów
Procesy rozwojowe zależą od określonej równowagi pomiędzy hormonami
Zastosowanie cytokinin w praktyce
Indukcja pąków bocznych (storczyki, lilie)
Antyutleniacz (hamuje brązowienie) warzyw w krojonych sałatkach
Stymulator wielkości owoców łącznie z GA, kinetyka, BA, konjugaty zeatyny
Przemysł kosmetyczny
Dodatek do kosmetyków (kremy, żele)
GIBERELINY
Zostały wykryte przez japońskiego badacza Kurosawę, który w latach 1926 zajmował się chorobą „wściekłych” siewek ryżu wywołaną przez grzyb Giberella fuijikuroi
Z wyciągów wyizolowano substancję odpowiedzialną za ww chorobę i nazwano ją gibereliną
Budowa giberelin
Prekursor: kwas mewalonowy
Należą do diterpenów
Posiadają szkielet ent-giberelanu (4 pierścieni)
Gibereliny
GA1, GA4 i GA9 najliczniejsze u roślin
SYNTEZA: dojrzewające owoce i nasiona, pręciki kwiatów, młode liście, wierzchołki wzrostu, korzenie
Gibereliny mają słabą zdolność przemieszczania się w roślinie i dlatego zwykle działają w miejscu ich podania
Niewielka nawet ilość IAA ułatwia ich transport
Do 2003 r. wykryto 126 giberelin z roślin, grzybów i bakterii
Nasiona Sechium edule (kalczoch jadalny) zawierają 20 giberelin
A nasiona Phaseolus vulgaris - 16
Aktywność biologiczna giberelin
Stymulacja wzrostu wydłużeniowego roślin w skutek zwiększenia plastyczności ścian komórkowych
Przełamanie karłowatości roślin
Stymulacja kiełkowania i przerwania spoczynku nasion
Niektóre gibereliny indukują kwitnienie roślin wrażliwych na długość dnia
Wysokie stężenia giberelin powodują przemienne owocowanie drzew
Współdziałają z innymi hormonami m.in. auksynami np. pobudzając działalność kambium w drzewach iglastych, jabłoniach
Antagonistą giberelin jest etylen np. hamowanie długości hipokotyla słonecznika przez etylen odbywa się poprzez obniżenie zawartości GA3
Wykorzystanie giberelin (GA3 lub GA4+7)
Przerywanie spoczynku (ziemniaki, rabarbar)
Wzrost wielkości kwiatów (np. kamelii)
Produkcja bezpestkowych winogron
Zawiązywanie owoców (mandarynki, borówka wysoka)
Hydroliza skrobii (jęczmień)- piwowarstwo
Pobudzanie kwitnienia (chryzantemy)
Zapobieganie pękaniu owoców (czereśnie)
BRASSINOSTEROIDY
Znalezione w 1970 r. w wysokim stężeniu w pyłku rzepaku i olchy
Dopero w 1979 Grove i wsp. z pyłków rzepaku (Brassica napus) wyizolowali aktywny związek i określono jego strukturę
Był to steroid, a ponieważ został wykryty w pyłkach rzepaku, dlatego nazwano je brassinolidem
Grupę związków o podobnym działaniu nazwano brasinosteroidami (BR)
Ekstrakcja z roślin brassinolidu (BL) trwała 10 lat a jego identyfikacja kosztowała ponad 1 mln dolarów
Wyizolowanie i oznaczenie związku pobudzającego wzrost było możliwe po zebraniu dużej ilości pyłków. Z 227 kg pyłków wyekstrahowano 4 mg BL
Prekursor: kampasterol
Występowanie
Wszytkie rośliny jedno- i dwuliścienne
Iglaste
Skrzyp
Niektóre glony
Występują w różnych częściach roślin: NAJWIĘCEJ- w pędach, galasach, pyłku, młodych nasionach; NAJMNIEJ- w owocach i liściach
Aktywność biologiczna brassinosteroidów
Stymulują wzrost wydłużeniowy pędów młodych siewek
Skrzywienie i spęcznienie tkanek
Hamują wzrost wydłużeniowy korzeni
Regulują proces fotosyntezy
Regulują transport asymilatów
Zabezpieczają rośliny przed stresami środowiskowymi
ETYLEN
Nienasycony węglowodór
Prekursor: metionina
Kluczowym produktem pośrednim jest kwas 1-aminocyklopropano-1-karboksylowy (ACC) i metylotioadenozyna
Synteza: liście, łodygi, młode owoce
Aktywność biologiczna etylenu
Reguluje wzrost wydłużeniowy korzenia
Indukuje epinastię (asymetryczny wzrost pędów i ogonków liściowych)
Indukuje odpadania liści
Przyspiesza starzenie (degradacja chlorofilu)
Przyspiesza dojrzewanie owoców (hydroliza policukrów do glukozy, degradację chlorofilu, rozluźnianie ścian kom., powstanie związków lotnych polepszających zapach/smak owoców)
W owocach jego synteza jest stymulowana przez auksyny
Zastosowanie etylenu w praktyce
Do przyspieszania dojrzewania owoców (bananów, pomidorów..)
W pomidorach GM jest zahamowana synteza etylenu, brak etylenu, dlatego są zielone i przed sprzedaża są one gazowane etylenem
Kwas abscysynowy
Substancję hamującą wzrost roślin, która przyspieszała zrzucanie organów i zapadanie w spoczynek nazwano abscysyną (dorminą). Okazało się, że oba zjawiska powoduje ten sam związek, który potem został nazwany kwasem abscysynowym (ABA)
Wyodrębniono go z roślin w 1963 r a w 2 lata później określono jego strukturę
Prekursor: kwas mewalonowy, wiolaksantyna
Występowanie: rośliny wyższe, grzyby, kręgowce
Synteza: w liściach, korzeniach, nasionach i owocach
W komórkach w najwyższym stężeniu znajduje się w plastydach
Degradacja ABA kwasu fazeinowego i dihydrofazeinowego (fizjologicznie nieaktywne)
Transport kwasu abscysynowego
-ksylem
-floem
W postaci wolnej, niezdysocjowanej i cząstki nie podstawionej
Z liści starszych do młodszych
Aktywność biologiczna ABA
Hamuje wzrost pędów, koleoptyli traw
Zwieksza odporność na stresy środowiskowe (hormon stresu)
Reguluje mechanizm działania aparatów szparkowych
Hamuje syntezę amylazy w warstwie aleuronowej ziarniaków
Pobudza syntezę polisacharydów ściany kom.
Zwiększa syntezę białek w rozwijających się zarodkach
Przyspiesza dojrzewanie, powstawanie nasion oraz ich starzenie
Uczestniczy w odpadaniu liści
JASMONIDY
Kwas jasmonowy został wykryty w oleju Jasmonium grandiflorum oraz Rosmarinus officinalis
Prekursor: kwas linolenowy
Występowanie: paprocie, mchy, grzyby, glony, rośliny wyższe
Aktywność biologiczna JA
Hamuje kiełkowanie ziaren pyłku m.in. Camelia sinensis
Hamuje wzrost
Hamuje proces fotosyntezy
Przyspiesza starzenie liści (wzrasta tempo oddychania i aktywność proteolityczna)
Stymuluje kiełkowanie nasion spoczynkowych
Hamuje powstanie cebulek potomnych
Stymuluje tuberyzację (m.in. ziemniak)
Uczestniczy w reakcji obronnej rośliny
POLIAMINY
Uczestniczą w regulacji podziałów kom
Indukcji różnicowania organów
Wpływają na strukturę błon kom, kwasów nukleinowych, białek i chlorofilu
Wpływają na aktywność różnych enzymów
Zwabiają owady chroniąc rośliny przed innymi owadami (np. mszycami)
Poliamidy wpływają na zdrowotność nasion i właściwy wygląd owoców przygotowanych do sprzedaży
RETARDANTY
Są substancjami otrzymywanymi sztucznie
Należą do nich:
- związki amoniowe (AMO 1618)
- związki morfoliniowe
- pochodne piperydynowe
- związki fosfonowe
- czwartorzędowe związki amoniowe (CCC)
Efekty fizjologiczne:
-hamują wzrost wydłużeniowy
- Łodyga jest grubsza i jest niepodatna na wyleganie
- Opóźnienie starzenia
- Zwiększenie zawartości białek i chlorofilu
- Podwyższenie odporności na stresy
- Zwiększenie pobierania składników pokarmowych z gleby
Zastosowanie praktyczne retardantów wzrostu:
Kontrola wzrostu roślin doniczkowych (lilie, storczyki)
Kontrola wysokości roślin rozkrzewiających się