Ub.społ. instytucja prawna obejmująca całość regulacji prawnych, których przedmiotem jest system świadczeń przysługujących z góry okr. Kręgowi osób, z tyt. Opłacania składek przez cały okres aktywności zawodowej, w związku z zajściem chronionego ryzyka powodującego przejściową lub trwałą utratę dochodów
Materia U.S. 1) unormowania dot org. Ubezpieczeń sp. Np. ZUS, NFZ, OFE, KRUS, prac. Progr.emerytalne. 2) unormowania dot finansowania ub społ. Które obejmuja problematykę składki, sankcje z tyt niedopełnienia obowiązku składko., zagadnienia funduszów ub.społ, problem niedoboru finansowego ubezpiecz. 3) unor. Dot. Stosunków procesowych : wydawanie decyzji z zakresu US, postępowanie przed organem rentowym lub innym, post odwoławcze przed sądem. [ ORGAN RENTOWY = ZUS ]
MATERIA US w ujęciu ścisłym dzieli się na : 1) Pr. Materialne, 2) prawo procesowe, 3)przepisy dot finansowania US 4) przep. Dot. Organizacji US
Prawo u.s. jako odrębna gałąź prawa: 1) posiada własny przedmiot regulacji ( czyli stosunki związane z wypełnianiem przez państwo zadań z zakresu ochrony społ. Realizowanych w formie ub. Społ. 2) społ. Ranga regulowanej przez prawo dziedziny życie 3) rozszerzenia ochrony ubezpieczeniowej na grupy niepracownicze, 4) odrębny charakter stosunku ubezpieczenia społ. 5) odrębność włas. Zasad i Funk. Oraz odrębność norm prawnych bezwzglę. Obow.
Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 20 stycznia 2000 r. stwierdza, iż stosunek ubezpieczenia społecznego powstaje z mocy ustaw, a nie wyłącznie na podstawie art. 67 Konstytucji RP. Sąd Najwyższy w swoim orzeczeniu mówi, że ubezpieczenia społeczne poza wyjątkiem ubezpieczenia na wniosek ma charakter obowiązkowy i zostało określone ustawowo, wyraża się on w przymusie ubezpieczenie oraz w tym, że stosunek ubezpieczenia powstaje z mocy prawa niezależnie od woli strony. Dalej mówi, że zawarta w art. 67 gwarancja prawa do zabezpieczenia społecznego nie może być rozumiana, jako źródło stosunku ubezpieczenia społecznego z wynikającym z jego prawem do świadczeń.
System emerytalny jest rodzajem oszczędzania na czas przejścia na emeryturę, z uwzględnieniem pewnych korzyści podatkowych. Kiedy przechodzisz na emeryturę lub osiągasz pewien wiek, fundusz emerytalny wypłaca ci regularne środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania. Rząd uprościł zasady funkcjonowania systemu emerytalnego od kwietnia 2006 tak, aby oszczędzanie uczynić prostszym oraz bardziej elastycznym. Państwowy system emerytalny
Wysokość Emerytury Państwowej, którą będziesz otrzymywać będzie zależała od ilości uiszczonych lub uznanych za uiszczone składek na Narodowe Ubezpieczenie. W zależności od indywidualnych okoliczności, być może będziesz miał także prawo do dodatkowej Emerytury Państwowej. Emerytura Państwowa jest wypłacana z chwilą ukończenia wieku emerytalnego - 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet urodzonych dokładnie 5-tego kwietnia 1950 lub przed tą datą (wiek emerytalny dla kobiet urodzonych po 5-tym kwietnia 1950 zostanie podniesiony z 60 do 65 lat w latach 2010-2020) - ale możesz opóźniać jej otrzymywania przez okres do pięciu lat.
Systemy emerytalne z zakładów pracy są ustanawiane przez pracodawców, aby zapewnić świadczenia emerytalne dla swoich pracowników w momencie przejścia na emeryturę. Jeśli masz możliwość dołączenia do takiego systemu, jest to warte rozważenia, ponieważ większość ludzi skorzysta na przynależności do systemu emerytalnego w odróżnieniu od tych, którzy nie zdecydują się na przystąpienie do takiego systemu.
Indywidualne systemy emerytalne są oferowane przez banki, kasy mieszkaniowe lub budowlane oraz firmy oferujące ubezpieczenia na życie, które w twoim imieniu inwestują twoje oszczędności.
Zgodnie z zasadami Urzędu ds. poboru podatków (HM Revenue & Customs), możesz zacząć pobierać swoje świadczenie od ukończenia 50-tego roku życia (do 2010 roku ten wiek będzie podniesiony do 55-ciu lat) oraz podjąć część środków z twojego funduszu emerytalnego jako jednorazową, wolną od podatku wypłatę środków. W kwietniu 2001, rząd wprowadził systemy emerytalne oparte na udziałach w firmie ('stakeholder pensions'), nowy rodzaj indywidualnego systemu emerytalnego stworzonego w celu zapewnienia bezpieczeństwa, elastyczności oraz należytej wartości zgromadzonych środków.
Rząd zachęca cię do oszczędzania tytułem twojej emerytury poprzez zastosowanie “ulgi podatkowej" na pieniądze, które przeznaczysz na finansowanie indywidualnego lub zawodowego systemu emerytalnego do pewnej granicznej wysokości. W praktyce, oznacza to, że pieniądze, które byś musiał wydać w ramach podatku zostają przeznaczone na poczet twojego systemu emerytalnego. Jeżeli nie jesteś płatnikiem podatku, możesz w dalszym ciągu otrzymać ulgę podatkową na twoje (lub czyjeś inne) składki tytułem indywidualnego systemu emerytalnego, do pewnej granicznej wysokości.
Niektóre organizacje oferują darmowe informacje oraz pomoc w zakresie rozumienia założeń systemów emerytalnych. Jednakże, przed podjęciem decyzji o wyborze konkretnego systemu, dobrze jest zasięgnąć informacji u autoryzowanego doradcy finansowego.
Nowy system emerytalny - I , II i III filar
Zasady działania systemu
Nowy system emerytalny wszedł w życie 1 stycznia 1999 roku. Od tego czasu nie obowiązuje już system, oparty wyłącznie na tzw. "umowie międzypokoleniowej", czyli na zasadzie, że osoby pracujące płacą na utrzymanie osób na emeryturze. System ten stawał się coraz bardziej niewydolny ze względu na zmniejszającą się liczbę pracujących w stosunku do liczby świadczeniobiorców. Z tego względu zaistniała konieczność modyfikacji założeń. Na podstawie doświadczeń zagranicznych, między innymi reformy systemu emerytalnego w Chile, stworzono system oparty na trzech filarach. Twórcy nazwali ten system "Bezpieczeństwo dzięki różnorodności".
I filarem określa się zreformowany Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Otwarte fundusze emerytalne (OFE) to II filar,
natomiast wszystkie pozostałe formy długoterminowego oszczędzania na dodatkową emeryturę (np. pracownicze programy emerytalne, ubezpieczenia na życie z opcją inwestycyjną, fundusze inwestycyjne, lokaty bankowe, inwestycje giełdowe etc.) nazywamy III filarem.
Dwa pierwsze filary są obowiązkowe, zaś trzeci jest dobrowolny. Twórcy reformy zakładali, że dobrowolne gromadzenie dodatkowych oszczędności emerytalnych w trzecim filarze jest niezbędne, jeśli ubezpieczonemu zależy, aby poziom życia na emeryturze nie obniżył się znacząco w stosunku do okresu aktywności zawodowej. W pierwszym roku działania reformy emerytalnej (1999) jej uczestnikami mogły być osoby urodzone po 31 grudnia 1948 roku. Grupa ta została dodatkowo podzielona przez ustawodawcę na dwie podgrupy: osoby urodzone przed 1 stycznia 1969 roku - grupa starsza, osoby urodzone po 31 grudnia 1968 roku - grupa młodsza. Osoby z grupy starszej (które w roku 1999 podlegały obowiązkowi ubezpieczenia społecznego) mogły do 31 grudnia 1999 roku podjąć decyzję o przystąpieniu do OFE lub pozostawieniu swoich emerytalnych składek jedynie w ZUS.
Natomiast osoby z grupy młodszej zostały zobligowane przez ustawodawcę do wyboru jednego z OFE bez możliwości pozostawienia składek jedynie w I filarze. Począwszy od stycznia 2000 roku zasady przystępowania do Otwartych Funduszy Emerytalnych są następujące: osoby urodzone po 31 grudnia 1968 roku, które rozpoczynają pierwszą pracę lub działalność· gospodarczą (podlegające ubezpieczeniu społecznemu) na wybór OFE mają 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia społecznego. Jeżeli samodzielnie nie dokonają wyboru, zostaną przydzielone do funduszu w drodze losowania, które przeprowadza ZUS 2 razy w roku (w styczniu i w lipcu). osoby urodzone przed 1 stycznia 1969, które w 1999 r. nie podlegały obowiązkowi ubezpieczenia społecznego i które w dniu powstania takiego obowiązku nie mają ukończonych 50 lat, mają 6 miesięcy na wybór funduszu emerytalnego od powstania obowiązku ubezpieczenia. Jeśli w tym terminie nie dokonają wyboru otwartego funduszu emerytalnego, w przyszłości będą otrzymywały emeryturę wyłącznie z ZUS-u. W poprzednio obowiązującym systemie emerytalnym wysokość wpłacanych składek nie miała bezpośredniego wpływu na wysokość emerytury. Natomiast w nowym systemie, zarówno w I jak i w II filarze, przelewane przez pracodawcę składki zapisywane są na indywidualnych kontach klientów. Schemat działania systemu Pensja każdego pracownika wynosi obecnie 123% pensji sprzed reformy emerytalnej ("ubruttowienie"). Składka emerytalna - wynosi 19,52 % wynagrodzenia pracownika. Składka jest opłacana w równych częściach przez pracownika (9,76 %) i pracodawcę (9,76 %). W ten sposób na ubezpieczenie emerytalne łącznie przez pracownika i pracodawcę wpłacana jest składka w wysokości 19,52% wynagrodzenia brutto, z czego 7,3% przekazywane jest do Otwartego Funduszu Emerytalnego, natomiast 12,22% do ZUS-u. Składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe jest limitowana. Limit ten jest równy 30-krotności średniej prognozowanej miesięcznej płacy w Polsce. Po osiągnięciu tego limitu nie są płacone składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, a więc efektywnie pensja pracownika wzrasta, a koszt pracy dla pracodawcy się zmniejsza
Zasady funkcjonowania nowego systemu emerytalnego
Od 1 stycznia 1999 roku obowiązuje w Polsce nowy system ubezpieczeń społecznych. Jego zasady działania określiła ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych. Celem realizowanej reformy jest zmiana systemu emerytalnego na taki, który zapewni jego uczestnikom odpowiedni poziom dochodów w momencie przejścia na emeryturę. Koncepcja polskiej reformy została oparta na sprawdzonych doświadczeniach innych krajów. Wprowadzony nowy system emerytalny ma charakter systemu mieszanego, to jest pokoleniowo-kapitałowego i opiera się na tzw. trzech filarach.
Zalety nowego systemu emerytalnego:
sprawiedliwość - poprzez ścisłe powiązanie płaconej składki z przyszłym świadczeniem,
bezpieczeństwo - poprzez połączenie systemu repartycyjnego i kapitałowego,
przejrzystość systemu - poprzez jego prostą i jasną konstrukcję,
samofinansowanie systemu,
zapewnienie emerytom godziwych warunków życia,
wzmocnienie społecznego poczucia wartości pracy,
odciążenie budżetu państwa od wydatków na emerytury i renty.
System trzech filarów
Pierwszy filar obowiązkowego systemu emerytalnego zarządzany przez państwo oparty jest na tzw. umowie międzypokoleniowej. Składki w tym systemie są opłacane zarówno przez pracodawcę jak i pracownika. Środki te ewidencjonowane są na indywidualnych kontach prowadzonych przez zreformowany Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość zgromadzonego kapitału podlega corocznej waloryzacji i stanowi podstawę przyszłej emerytury.
Drugi filar systemu emerytalnego będzie docelowo obowiązkowy dla wszystkich osób czynnych zawodowo i podlegających stosownym przepisom ustawy. Opiera się on na systemie kapitałowym, zarządzanym przez prywatne instytucje finansowe. Składki wpływają na indywidualne konta w otwartych funduszach emerytalnych. Gromadzony w ten sposób kapitał jest inwestowany i pomnażany przez powszechne towarzystwa emerytalne. Środki w ten sposób zgromadzone zapewnią ubezpieczonemu drugą cześć świadczenia emerytalnego.
Trzeci filar. Uczestnictwo w trzecim filarze systemu jest dobrowolne i dostępne dla wszystkich. Ta część systemu ma też charakter kapitałowy a składki wpływające na indywidualne konta pracowników zarządzane są przez instytucje finansowe. W Polce w zakres tego filaru wchodzą tylko pracownicze programy emerytalne. Decyzje o uruchomieniu programu podejmuje pracodawca natomiast decyzję o przystąpieniu do programu podejmuje pracownik. Programy te mogą być realizowane w różny sposób, na podstawie:
umowy z zakładem ubezpieczeń dotyczącej grupowego ubezpieczenia na życie,
umowy z towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych,
pracowniczego funduszu emerytalnego utworzonego przez pracodawcę,
umowy z funduszem inwestycyjnym.
FUNKCJE U.S. (następstwa, skutki działań, prawa w społ (zarówno pożądane = zamierzone, jak i nie zamierzone)
1)ochronna - polega na zaspokajaniu potrzeb ubezpieczonych w sytuacji zagrożeń losowych przewidzianych przez prawo,
2) rozdzielcza - (dystrybucyjna) polega na sprawiedliwym rozdziale świadczeń na zaspokajanie potrzeb ubezpieczonych w sytuacji realizacji ryzyka chronionego
opiera się na zasadzie sprawiedliwości dystrybutywnej = nakazuje obdarowanie każdemu tego co mu się należy zgodnie z przyjetą formuła ( są dwie formuły ) I wg pracy II wg potrzeb
Są ponadto grupy zawodowe uprzywilejowane, które otrzymują świadczenia poza stosowaniem formuły. Przywileje uzasadnia się stosowaniem elitarnej formuły - każdemu wg pozycji.
3) organizatorska - polega na tym, że Pr. Us jest/powinno być gwarantem bezpieczeństwa socjalnego w państwie - stanowi jeden z elementów zachowania ładu i porządku publicznego,
-stanowi także środek kontroli społecznej zapobiega konfliktom powstałym na skutek nierównego podziału dochodów, a w tym dochodu narodowego.
4) wychowawcza - kształtowanie pożądanych społecznie postaw adresatów tego prawa ( cel - tworzenie solidarności w społ .wzajemnej pomocy odpowiedzialności za jedn i zbiorowość )
Pojęcie zabezpieczenia społecznego K RP nie przewiduje Pr obywatela do us expressis verbis, ale włączyła to prawo w zakres Pr do zabezpieczenia społecznego w art. 67 K
Art ten zobowiązuje państwo do zapewnienia obywatelom pomocy z tytułu niezdolności do pracy po osiągnięciu wieku emerytalnego. Ponadto pomocy obywatelom pozostającym bez pracy nie z własnej winy i nie mających środków utrzymania.
Pojęci US jest węższe od ZS. ZS nie posiada 1 powszechnie akceptowanej def. Na gruncie różnych nauk Pr i poza Pr prezentowane są różne def w zależności od określonego celu.
Klasyczna def. Zabezpieczenia społecznego - Jerzy Piotrowski - Całokształt środków i działań instytucji publicznych, za pomocą których państwo stara się zabezpieczyć swoich obywateli przed niezawinionym przez nich niedostatkiem oraz groźbą niemożliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb uznawanych za społeczeństwo za ważne.
DEf ZS została także ujęta w konwencji MOP nr 102 z 1952 o minimalnych normach zab. Społ. Która przez ZS uznaje wszelkie rodzaje działalności socjalnej oraz świadczeń, wymienione w tej konwencji. MOP postuluje okr. Standard ZS na poziomie wyższym niż tylko walka z biedą chodzi o to żeby zapewnić ludziom w miarę możliwości jak najwyższy stand. Życia w społeczeństwie.
//z WIEM// Zabezpieczenia społeczne, system zinstytucjonalizowanych form pomocy pieniężnej i rzeczowej, mający na celu zagwarantowanie zaspokojenia podstawowych potrzeb wszystkim członkom danego społeczeństwa. Tak pojmowane zabezpieczenie społeczne oznacza zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa socjalnego i ochronę przed różnymi rodzajami ryzyka socjalnego, jak: niezdolność do pracy ze względów zdrowotnych, utrata pracy, macierzyństwo, starość, zgon żywiciela rodziny.
Zabezpieczenia społeczne mają charakter powszechny i oparte są głównie na środkach publicznych. Zalicza się do nich: ubezpieczenia społeczne, ochronę zdrowia, opiekę i pomoc społeczną, rehabilitację inwalidów, stypendia, opiekę nad sierotami itp.
Realizacja zabezpieczenia społecznego wymaga funkcjonowania specjalnych instytucji opieki społecznej, powoływanych przez państwo lub terenowe władze samorządowe.
Współcześnie przyjmuje Się że w skł. ZS wchodzą następujące instytucje: ub.społ ub. Gosp. zaopatrzenie społ. pomoc sp. ochrona zdrowia, rebab. Os. Niepeł. szczegól. Opieka nad dziećmi i os. Starszymi (katalog otw)
z punktu widz. Org. Finanso. W ramach ZS wyróżnia się 3 techniki : 1) opiekuńcza, 2) zaopatrzeniowa 3) ubezpiecz zeniowa
z punk. Widz. Jednostki należy rozpatrzeń odwrotność: w pierwszej kolej czł powinien szukać ZAB w ubezpieczeniu ewentualnie w zaopatrzeniu a w ostateczności sięg do tech op.
Charakterystyka techniki ubezpieczeniowej.
Świadczenia udzielane na jej podstawie mają charakter roszczeniowy (obligatoryjny). Do nabycia uprawnień wymagane jest opłacanie składek dostosowanych do rozmiarów ryzyka i wysokości dochodów; powstały w ten sposób fundusz jest źródłem pokrycia wydatków na świadczenia. Wysokość i warunki przyznawania świadczeń są określane ustawowo przy użyciu zobiektywizowanych kryteriów,
a same świadczenia są zróżnicowane zależnie od wysokości opłacanych składek (osiąganych dochodów). Nabycie prawa do świadczenia następuje w momencie spełnienia warunków przewidzianych w ustawie, niezależnie od rzeczywistej potrzeby. Instytucja dysponująca funduszem ubezpieczeniowym stwierdza jedynie zaistnienie przesłanek ustawowych i określa wynikające
z nich skutki w sferze uprawnień. Od jej decyzji zainteresowanemu przysługuje odwołanie do niezależnych organów.
56. Charakterystyka techniki zaopatrzeniowej.
Ma ona również charakter roszczeniowy, przy czym prawo do świadczeń wynika wyłącznie z woli ustawodawcy, nie jest natomiast związane z uprzednim opłacaniem składek. Świadczenia finansowane są z funduszy publicznych (podatków). Wysokość i warunki przyznawania świadczeń są określone ustawowo na podstawie zobiektywizowanych kryteriów. Z reguły świadczenia przysługują wszystkim obywatelom danego kraju, należącym do określonej grupy (ludzie starzy, niepełnosprawni, rodziny z dziećmi). Wymiar świadczeń jest najczęściej jednolity w ramach danej grupy i jest on ustalany na poziomie zapewniającym wszystkim członkom tej grupy zaspokojenie potrzeb na co najmniej minimalnym poziomie. Podobnie jak w technice ubezpieczeniowej nabywanie prawa do świadczeń następuje w razie spełnienia warunków ustawowych, niezależnie od rzeczywistej potrzeby.
57. Charakterystyka pomocy społecznej.
Pomoc społeczna - według Ustawy o pomocy społecznej z dnia 29 listopada 1990 r. - „jest instytucją polityki społecznej państwa mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia”.
Terminem pomocy społecznej określa się zaspokajanie, ze środków publicznych, niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin niezdolnych uczynić tego samodzielnie. Tworzy ją system świadczeń pieniężnych, rzeczowych, zakładowych oraz w formie usług. Pomoc społeczna wypełnia luki pozostawione przez inne rodzaje świadczeń, ze względu na ich ograniczony zakres przedmiotowy lub podmiotowy, odgrywając istotną rolę w systemie bezpieczeństwa socjalnego obywateli. Ingeruje wtedy, gdy jednostka lub rodzina nie jest w stanie własnymi siłami przezwyciężyć swego trudnego położenia, bez względu na to, czy doszło do niego z jej winy, czy też na skutek zdarzeń losowych.
Pomoc społeczna ma za zadanie:
- umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne środki, możliwości uprawnienia
- zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych jednostek, grup i rodzin oraz umożliwienie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka
- w miarę możliwości powinna doprowadzić do życiowego usamodzielnienia osoby potrzebującej oraz jej integracji z najbliższym środowiskiem
Zasadą udzielania pomocy jest to, że osoby korzystające z tej pomocy są zobowiązane do współudziału w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej.
Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje w szczególności z powodu:
- ubóstwa
- sieroctwa
- bezdomności
- ochrony macierzyństwa
- bezrobocia
- niepełnosprawności
- długotrwałej choroby
- bezradności w sprawach opiekuńczo- wychowawczych
- bezradności w sprawach prowadzenia gospodarstwa domowego
- alkoholizmu i narkomanii
- trudności w przystosowaniu do życia po opuszczeniu zakładu karnego
- trudności w przystosowaniu do życia na skutek klęski żywiołowej lub ekologicznej
Udzielając pomocy w wymienionych sytuacjach, przewidziano następujące rodzaje świadczeń:
- udzielanie schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania
- usługi opiekuńcze
- pomoc finansowa na usługi lecznicze
- praca socjalna
- poradnictwo
- załatwianie spraw urzędowych
- sprawienie pogrzebu zgodnie z wyznaniem zmarłego
- świadczenia w celu ekonomicznego usamodzielnienia
- renty socjalne i zasiłki (stały, stały wyrównawczy, okresowy, celowy)
Tech ubezpieczeniowa - świadczenia udzielane na jej podstawie mają charakter obligatoryjny, a do nabycia uprawnień wymagane jest opłacanie składek dostosowanych do rozmiarów ryzyka i wysokości dochodów. Środki zgromadzone na ten cel tworzą fundusz, z którego wypłacane są świadczenia. Wysokość i warunki ich przyznania określa ustawa.
Tech opiekuńcza - udzielane świadczenia mają charakter uznaniowy (fakultatywny), tzn. są one przyznawane indywidualnie, po uprzednim zbadaniu warunków życiowy osoby ubiegającej się o to świadczenie i stosownie do jej potrzeb. Źródłem finansowania tych świadczeń są fundusze publiczne, centralne i lokalne.
Tech zaopatrzeniowa - ma podobnie jak ubezpieczeniowa charakter roszczeniowy, z tym jednak, że prawo do świadczeń wynika wyłącznie z woli ustawodawcy, nie jest związane z uprzednim opłacaniem składek. Świadczenia finansowane są z funduszy publicznych (podatków), a wysokość i warunki ich otrzymania określa ustawa.
Podstawowym warunkiem otrzymania świadczeń w technice zaopatrzeniowej i ubezpieczeniowej jest spełnienie się warunków ustawowych, niezależnie od rzeczywistej potrzeby.
Współczesne cechy pomocy społ. (modelowe) powszechności - POM. Społ . swoim zasięgiem obejmuje wszystkich mieszkańców danego kraju, bezwzg. Na obyw. brak składni - finanse. PS z budżetu gminnego i centralnego ( fin z podat ) brak roszczeniowości - nie istnieje Pr. Podmiotowe do świadczeń, czyli nie można Sie go domagać na drodze sądowej