GLOBALIZACJA: - wyposażenie młodego pokolenia w globalną świadomość, której tworzeniu służyć mają przekazywanie przekonania, że ludzie na całym świecie łączy wspólny status biologiczny, historia, potrzeby psychologiczne oraz problemy egzystencjalne - kształtowanie postrzegania siebie samego i całej ludzkości jako części ekosystemu ziemskiego - rozwijanie umiejętności w rozpatrywaniu siebie samego oraz własnej grupy społecznej jako uczestników życia międzynarodowego - wykształcenie zdolności ujmowania cywilizacji w perspektywie globalnego banku kultury jako wytworu całej ludzkości. - uświadomienie iż ludzie żyjący w różnych kulturach odbierają i wartościują problemy światowe w oparciu o różne założenia. ETATYZACJA: - kult państwa, ideologia ta występowała w latach 30-tych. - nie można krytykować władzy - nie otaczało się opieką szkolnictwo - było ono kontrolowane - obowiązywała cenzura - szkoła nie miała wychować młodzież na ludność strzegącą ustroju - nastąpił etatyzm w reformie szkolnictwa - negatywne zjawisko. Etatyzacja - kult państwa jako wartości najwyższej, uzależnienie ludzi od woli i decyzji i ich reprezentantów; zgoda na blokowanie osobowości, kontrola na poziomie akceptacji zastanych i przepisanych z „góry” ról, uważanych za niebezpieczne. - jedynym dysponentem władzy jest wódz. Obowiązuje tożsamość rządu i państwa - nie ma miejsca na krytykę istniejącej władzy i wszyscy są zobowiązani do biernego posłuszeństwa. KOLEKTYWIZACJA: - rozum to manifestacja a) Racjonalność techniczna - rozwój nauk, precyzuje cel edukacji). Scjentyzm. b) hermeneutyczna. c) emancypacyjna - ważnym pojęciem jest wolność, zdolność do myślenia o myśleniu - metamyślenie, metapoznanie. - Cel: dostosowanie uczniów do społeczeństwa, człowiek powinien wciąż poznawać, rozwój krytycznego myślenia niestereotypowego. - umiłowanie nauki, refleksji pedagogicznej Kolektywizacja (socjalizacja wtórna) - klasa społeczna, więź i interes klasowy, odrębność etosu, solidarność z ludźmi o podobnych pozycjach i położeniu; kształtowanie przekonań w poszczególnym miejscu i misji poszczególnej klasy i partii.KSZTAŁCENIE I HUMANIZM: Cel Kształcenia (wg Bruner'a) - Zdobywanie przez osobę kształcącą się umiejętności dokonywania odkryć, rozwój twórczy osobowości wysuwającej śmiałe hipotezy, dokonujących, oryginalnych i twórczych rozwiązań. Podstawowym warunkiem bez spełnienia którego osiągnięcie powyższego byłoby niemożliwe: Umiejętność wychodzenia poza dostarczone informacje. Kształcenie (wg Bruner'a) - Proces w wyniku którego jednostka nabywa umiejętności nabywania wiedzy. Wszystkie formy samodzielnego zdobywania wiedzy - przez posłużenie się umysłem obejmuje Bruner terminem „Dokonywania Odkryć”.Kolejne warunki jakie powinien zmieniać proces kształcenia: I - uwolnienie się od bezpośredniego wpływu kar i nagród II - zastosowanie hipotetycznego stylu nauczania III - zdobywanie technik dokonywania odkryć IV - dostosowanie treści kształcenia do etapów rozwojowych jednostki. SOCJALIZACJA:- Proces nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obejmujących w danej zbiorowości. - Trwa przez całe życie jednostki, największe natężenie następuje, gdy dziecko staje się istotą społeczną. - Najważniejszą rolę na tym etapie odgrywają rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy i instytucje (kościoły, kluby) a) Pierwotna Socjalizacja -polega na tym, iż: jednostka identyfikuje się z grupami z którymi weszła w kontakt nijako naturalny (np. w procesie dorastania dziecka) b) Wtórna Socjalizacja - obejmuje proces profesjonalny etatyzacji, kiedy jednostka nie nadaje się do życia społecznego. SOCJALIZACJA: - pierwotna; - wtórna. Różnica między socjalizacją a wychowaniem: Socjalizacja - nie zawsze świadoma. Wychowanie - świadoma, planowa, celowa działalność człowieka i jej celem jest wywołanie określonych zmian (pozytywnych) w działalności człowieka.Kultura (z łac. cultura = "uprawa ziemi") to termin wieloznaczny, interpretowany w różny sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako całość społecznego dorobku ludzi, czyli zarówno wszystkie wartości duchowe (takie jak wzory myślenia i zachowania), jak i wszelkie wytwory materialne. Płaszczyzny zjawisk kulturowych: •materialna - każde zjawisko kulturowe ma jakiś wymiar materialny, •behawioralna - zjawiska kulturalne są związane nierozerwalnie z zachowaniami motorycznymi (zewnętrznymi, czyli czynnościami związanymi z tworzeniem i odbiorem dzieła kulturowego lub wewnętrznymi, czyli przeżyciami, odczuciami, bądź wypowiedziami), •psychologiczna - dla niektórych badaczy ważne są: wartościowanie, oceny, postawy, motywy i znaczenia nadawane przez człowieka przedmiotom materialnym i zachowaniom, •aksjonormatywna - można też wyróżnić w kulturze normy i wartości. Stanisław Ossowski wyróżnił dwie warstwy zjawisk kulturowych: •kulturę we właściwym sensie tego słowa, obejmującą jedynie wzory zachowania i myślenia, •przedmioty materialne, powiązane z tymi wzorami, jako warstwę skorelowaną z kulturą, będącą jej namacalnym odpowiednikiem (korelatem).Ward Goodenough również wyróżnił dwa poziomy kultury, jednak rozumiał je inaczej: •poziom zjawiskowy w kulturze, w obrębie którego mieszczą się instytucje oraz zewnętrzne cechy charakteryzujące zbiorowości ludzkie, •poziom ideacyjny, na który składają się reguły działania i wyuczone elementy wiedzy.
GLOBALIZACJA: - wyposażenie młodego pokolenia w globalną świadomość, której tworzeniu służyć mają przekazywanie przekonania, że ludzie na całym świecie łączy wspólny status biologiczny, historia, potrzeby psychologiczne oraz problemy egzystencjalne - kształtowanie postrzegania siebie samego i całej ludzkości jako części ekosystemu ziemskiego - rozwijanie umiejętności w rozpatrywaniu siebie samego oraz własnej grupy społecznej jako uczestników życia międzynarodowego - wykształcenie zdolności ujmowania cywilizacji w perspektywie globalnego banku kultury jako wytworu całej ludzkości. - uświadomienie iż ludzie żyjący w różnych kulturach odbierają i wartościują problemy światowe w oparciu o różne założenia. ETATYZACJA: - kult państwa, ideologia ta występowała w latach 30-tych. - nie można krytykować władzy - nie otaczało się opieką szkolnictwo - było ono kontrolowane - obowiązywała cenzura - szkoła nie miała wychować młodzież na ludność strzegącą ustroju - nastąpił etatyzm w reformie szkolnictwa - negatywne zjawisko. Etatyzacja - kult państwa jako wartości najwyższej, uzależnienie ludzi od woli i decyzji i ich reprezentantów; zgoda na blokowanie osobowości, kontrola na poziomie akceptacji zastanych i przepisanych z „góry” ról, uważanych za niebezpieczne. - jedynym dysponentem władzy jest wódz. Obowiązuje tożsamość rządu i państwa - nie ma miejsca na krytykę istniejącej władzy i wszyscy są zobowiązani do biernego posłuszeństwa. KOLEKTYWIZACJA: - rozum to manifestacja a) Racjonalność techniczna - rozwój nauk, precyzuje cel edukacji). Scjentyzm. b) hermeneutyczna. c) emancypacyjna - ważnym pojęciem jest wolność, zdolność do myślenia o myśleniu - metamyślenie, metapoznanie. - Cel: dostosowanie uczniów do społeczeństwa, człowiek powinien wciąż poznawać, rozwój krytycznego myślenia niestereotypowego. - umiłowanie nauki, refleksji pedagogicznej Kolektywizacja (socjalizacja wtórna) - klasa społeczna, więź i interes klasowy, odrębność etosu, solidarność z ludźmi o podobnych pozycjach i położeniu; kształtowanie przekonań w poszczególnym miejscu i misji poszczególnej klasy i partii.KSZTAŁCENIE I HUMANIZM: Cel Kształcenia (wg Bruner'a) - Zdobywanie przez osobę kształcącą się umiejętności dokonywania odkryć, rozwój twórczy osobowości wysuwającej śmiałe hipotezy, dokonujących, oryginalnych i twórczych rozwiązań. Podstawowym warunkiem bez spełnienia którego osiągnięcie powyższego byłoby niemożliwe: Umiejętność wychodzenia poza dostarczone informacje. Kształcenie (wg Bruner'a) - Proces w wyniku którego jednostka nabywa umiejętności nabywania wiedzy. Wszystkie formy samodzielnego zdobywania wiedzy - przez posłużenie się umysłem obejmuje Bruner terminem „Dokonywania Odkryć”.Kolejne warunki jakie powinien zmieniać proces kształcenia: I - uwolnienie się od bezpośredniego wpływu kar i nagród II - zastosowanie hipotetycznego stylu nauczania III - zdobywanie technik dokonywania odkryć IV - dostosowanie treści kształcenia do etapów rozwojowych jednostki. SOCJALIZACJA:- Proces nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obejmujących w danej zbiorowości. - Trwa przez całe życie jednostki, największe natężenie następuje, gdy dziecko staje się istotą społeczną. - Najważniejszą rolę na tym etapie odgrywają rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy i instytucje (kościoły, kluby) a) Pierwotna Socjalizacja -polega na tym, iż: jednostka identyfikuje się z grupami z którymi weszła w kontakt nijako naturalny (np. w procesie dorastania dziecka) b) Wtórna Socjalizacja - obejmuje proces profesjonalny etatyzacji, kiedy jednostka nie nadaje się do życia społecznego. SOCJALIZACJA: - pierwotna; - wtórna. Różnica między socjalizacją a wychowaniem: Socjalizacja - nie zawsze świadoma. Wychowanie - świadoma, planowa, celowa działalność człowieka i jej celem jest wywołanie określonych zmian (pozytywnych) w działalności człowieka.Kultura (z łac. cultura = "uprawa ziemi") to termin wieloznaczny, interpretowany w różny sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako całość społecznego dorobku ludzi, czyli zarówno wszystkie wartości duchowe (takie jak wzory myślenia i zachowania), jak i wszelkie wytwory materialne. Płaszczyzny zjawisk kulturowych: •materialna - każde zjawisko kulturowe ma jakiś wymiar materialny, •behawioralna - zjawiska kulturalne są związane nierozerwalnie z zachowaniami motorycznymi (zewnętrznymi, czyli czynnościami związanymi z tworzeniem i odbiorem dzieła kulturowego lub wewnętrznymi, czyli przeżyciami, odczuciami, bądź wypowiedziami), •psychologiczna - dla niektórych badaczy ważne są: wartościowanie, oceny, postawy, motywy i znaczenia nadawane przez człowieka przedmiotom materialnym i zachowaniom, •aksjonormatywna - można też wyróżnić w kulturze normy i wartości. Stanisław Ossowski wyróżnił dwie warstwy zjawisk kulturowych: •kulturę we właściwym sensie tego słowa, obejmującą jedynie wzory zachowania i myślenia, •przedmioty materialne, powiązane z tymi wzorami, jako warstwę skorelowaną z kulturą, będącą jej namacalnym odpowiednikiem (korelatem).Ward Goodenough również wyróżnił dwa poziomy kultury, jednak rozumiał je inaczej: •poziom zjawiskowy w kulturze, w obrębie którego mieszczą się instytucje oraz zewnętrzne cechy charakteryzujące zbiorowości ludzkie, •poziom ideacyjny, na który składają się reguły działania i wyuczone elementy wiedzy.
GLOBALIZACJA: - wyposażenie młodego pokolenia w globalną świadomość, której tworzeniu służyć mają przekazywanie przekonania, że ludzie na całym świecie łączy wspólny status biologiczny, historia, potrzeby psychologiczne oraz problemy egzystencjalne - kształtowanie postrzegania siebie samego i całej ludzkości jako części ekosystemu ziemskiego - rozwijanie umiejętności w rozpatrywaniu siebie samego oraz własnej grupy społecznej jako uczestników życia międzynarodowego - wykształcenie zdolności ujmowania cywilizacji w perspektywie globalnego banku kultury jako wytworu całej ludzkości. - uświadomienie iż ludzie żyjący w różnych kulturach odbierają i wartościują problemy światowe w oparciu o różne założenia. ETATYZACJA: - kult państwa, ideologia ta występowała w latach 30-tych. - nie można krytykować władzy - nie otaczało się opieką szkolnictwo - było ono kontrolowane - obowiązywała cenzura - szkoła nie miała wychować młodzież na ludność strzegącą ustroju - nastąpił etatyzm w reformie szkolnictwa - negatywne zjawisko. Etatyzacja - kult państwa jako wartości najwyższej, uzależnienie ludzi od woli i decyzji i ich reprezentantów; zgoda na blokowanie osobowości, kontrola na poziomie akceptacji zastanych i przepisanych z „góry” ról, uważanych za niebezpieczne. - jedynym dysponentem władzy jest wódz. Obowiązuje tożsamość rządu i państwa - nie ma miejsca na krytykę istniejącej władzy i wszyscy są zobowiązani do biernego posłuszeństwa. KOLEKTYWIZACJA: - rozum to manifestacja a) Racjonalność techniczna - rozwój nauk, precyzuje cel edukacji). Scjentyzm. b) hermeneutyczna. c) emancypacyjna - ważnym pojęciem jest wolność, zdolność do myślenia o myśleniu - metamyślenie, metapoznanie. - Cel: dostosowanie uczniów do społeczeństwa, człowiek powinien wciąż poznawać, rozwój krytycznego myślenia niestereotypowego. - umiłowanie nauki, refleksji pedagogicznej Kolektywizacja (socjalizacja wtórna) - klasa społeczna, więź i interes klasowy, odrębność etosu, solidarność z ludźmi o podobnych pozycjach i położeniu; kształtowanie przekonań w poszczególnym miejscu i misji poszczególnej klasy i partii.KSZTAŁCENIE I HUMANIZM: Cel Kształcenia (wg Bruner'a) - Zdobywanie przez osobę kształcącą się umiejętności dokonywania odkryć, rozwój twórczy osobowości wysuwającej śmiałe hipotezy, dokonujących, oryginalnych i twórczych rozwiązań. Podstawowym warunkiem bez spełnienia którego osiągnięcie powyższego byłoby niemożliwe: Umiejętność wychodzenia poza dostarczone informacje. Kształcenie (wg Bruner'a) - Proces w wyniku którego jednostka nabywa umiejętności nabywania wiedzy. Wszystkie formy samodzielnego zdobywania wiedzy - przez posłużenie się umysłem obejmuje Bruner terminem „Dokonywania
Odkryć”.Kolejne warunki jakie powinien zmieniać proces kształcenia: I - uwolnienie się od bezpośredniego wpływu kar i nagród II - zastosowanie hipotetycznego stylu nauczania III - zdobywanie technik dokonywania odkryć IV - dostosowanie treści kształcenia do etapów rozwojowych jednostki. SOCJALIZACJA:- Proces nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obejmujących w danej zbiorowości. - Trwa przez całe życie jednostki, największe natężenie następuje, gdy dziecko staje się istotą społeczną. - Najważniejszą rolę na tym etapie odgrywają rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy i instytucje (kościoły, kluby) a) Pierwotna Socjalizacja -polega na tym, iż: jednostka identyfikuje się z grupami z którymi weszła w kontakt nijako naturalny (np. w procesie dorastania dziecka) b) Wtórna Socjalizacja - obejmuje proces profesjonalny etatyzacji, kiedy jednostka nie nadaje się do życia społecznego. SOCJALIZACJA: - pierwotna; - wtórna. Różnica między socjalizacją a wychowaniem: Socjalizacja - nie zawsze świadoma. Wychowanie - świadoma, planowa, celowa działalność człowieka i jej celem jest wywołanie określonych zmian (pozytywnych) w działalności człowieka.Kultura (z łac. cultura = "uprawa ziemi") to termin wieloznaczny, interpretowany w różny sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako całość społecznego dorobku ludzi, czyli zarówno wszystkie wartości duchowe (takie jak wzory myślenia i zachowania), jak i wszelkie wytwory materialne. Płaszczyzny zjawisk kulturowych: •materialna - każde zjawisko kulturowe ma jakiś wymiar materialny, •behawioralna - zjawiska kulturalne są związane nierozerwalnie z zachowaniami motorycznymi (zewnętrznymi, czyli czynnościami związanymi z tworzeniem i odbiorem dzieła kulturowego lub wewnętrznymi, czyli przeżyciami, odczuciami, bądź wypowiedziami), •psychologiczna - dla niektórych badaczy ważne są: wartościowanie, oceny, postawy, motywy i znaczenia nadawane przez człowieka przedmiotom materialnym i zachowaniom, •aksjonormatywna - można też wyróżnić w kulturze normy i wartości. Stanisław Ossowski wyróżnił dwie warstwy zjawisk kulturowych: •kulturę we właściwym sensie tego słowa, obejmującą jedynie wzory zachowania i myślenia, •przedmioty materialne, powiązane z tymi wzorami, jako warstwę skorelowaną z kulturą, będącą jej namacalnym odpowiednikiem (korelatem).Ward Goodenough również wyróżnił dwa poziomy kultury, jednak rozumiał je inaczej: •poziom zjawiskowy w kulturze, w obrębie którego mieszczą się instytucje oraz zewnętrzne cechy charakteryzujące zbiorowości ludzkie, •poziom ideacyjny, na który składają się reguły działania i wyuczone elementy wiedzy.
GLOBALIZACJA: - wyposażenie młodego pokolenia w globalną świadomość, której tworzeniu służyć mają przekazywanie przekonania, że ludzie na całym świecie łączy wspólny status biologiczny, historia, potrzeby psychologiczne oraz problemy egzystencjalne - kształtowanie postrzegania siebie samego i całej ludzkości jako części ekosystemu ziemskiego - rozwijanie umiejętności w rozpatrywaniu siebie samego oraz własnej grupy społecznej jako uczestników życia międzynarodowego - wykształcenie zdolności ujmowania cywilizacji w perspektywie globalnego banku kultury jako wytworu całej ludzkości. - uświadomienie iż ludzie żyjący w różnych kulturach odbierają i wartościują problemy światowe w oparciu o różne założenia. ETATYZACJA: - kult państwa, ideologia ta występowała w latach 30-tych. - nie można krytykować władzy - nie otaczało się opieką szkolnictwo - było ono kontrolowane - obowiązywała cenzura - szkoła nie miała wychować młodzież na ludność strzegącą ustroju - nastąpił etatyzm w reformie szkolnictwa - negatywne zjawisko. Etatyzacja - kult państwa jako wartości najwyższej, uzależnienie ludzi od woli i decyzji i ich reprezentantów; zgoda na blokowanie osobowości, kontrola na poziomie akceptacji zastanych i przepisanych z „góry” ról, uważanych za niebezpieczne. - jedynym dysponentem władzy jest wódz. Obowiązuje tożsamość rządu i państwa - nie ma miejsca na krytykę istniejącej władzy i wszyscy są zobowiązani do biernego posłuszeństwa. KOLEKTYWIZACJA: - rozum to manifestacja a) Racjonalność techniczna - rozwój nauk, precyzuje cel edukacji). Scjentyzm. b) hermeneutyczna. c) emancypacyjna - ważnym pojęciem jest wolność, zdolność do myślenia o myśleniu - metamyślenie, metapoznanie. - Cel: dostosowanie uczniów do społeczeństwa, człowiek powinien wciąż poznawać, rozwój krytycznego myślenia niestereotypowego. - umiłowanie nauki, refleksji pedagogicznej Kolektywizacja (socjalizacja wtórna) - klasa społeczna, więź i interes klasowy, odrębność etosu, solidarność z ludźmi o podobnych pozycjach i położeniu; kształtowanie przekonań w poszczególnym miejscu i misji poszczególnej klasy i partii.KSZTAŁCENIE I HUMANIZM: Cel Kształcenia (wg Bruner'a) - Zdobywanie przez osobę kształcącą się umiejętności dokonywania odkryć, rozwój twórczy osobowości wysuwającej śmiałe hipotezy, dokonujących, oryginalnych i twórczych rozwiązań. Podstawowym warunkiem bez spełnienia którego osiągnięcie powyższego byłoby niemożliwe: Umiejętność wychodzenia poza dostarczone informacje. Kształcenie (wg Bruner'a) - Proces w wyniku którego jednostka nabywa umiejętności nabywania wiedzy. Wszystkie formy samodzielnego zdobywania wiedzy - przez posłużenie się umysłem obejmuje Bruner terminem „Dokonywania
Odkryć”.Kolejne warunki jakie powinien zmieniać proces kształcenia: I - uwolnienie się od bezpośredniego wpływu kar i nagród II - zastosowanie hipotetycznego stylu nauczania III - zdobywanie technik dokonywania odkryć IV - dostosowanie treści kształcenia do etapów rozwojowych jednostki. SOCJALIZACJA:- Proces nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań, obejmujących w danej zbiorowości. - Trwa przez całe życie jednostki, największe natężenie następuje, gdy dziecko staje się istotą społeczną. - Najważniejszą rolę na tym etapie odgrywają rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy i instytucje (kościoły, kluby) a) Pierwotna Socjalizacja -polega na tym, iż: jednostka identyfikuje się z grupami z którymi weszła w kontakt nijako naturalny (np. w procesie dorastania dziecka) b) Wtórna Socjalizacja - obejmuje proces profesjonalny etatyzacji, kiedy jednostka nie nadaje się do życia społecznego. SOCJALIZACJA: - pierwotna; - wtórna. Różnica między socjalizacją a wychowaniem: Socjalizacja - nie zawsze świadoma. Wychowanie - świadoma, planowa, celowa działalność człowieka i jej celem jest wywołanie określonych zmian (pozytywnych) w działalności człowieka.Kultura (z łac. cultura = "uprawa ziemi") to termin wieloznaczny, interpretowany w różny sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako całość społecznego dorobku ludzi, czyli zarówno wszystkie wartości duchowe (takie jak wzory myślenia i zachowania), jak i wszelkie wytwory materialne. Płaszczyzny zjawisk kulturowych: •materialna - każde zjawisko kulturowe ma jakiś wymiar materialny, •behawioralna - zjawiska kulturalne są związane nierozerwalnie z zachowaniami motorycznymi (zewnętrznymi, czyli czynnościami związanymi z tworzeniem i odbiorem dzieła kulturowego lub wewnętrznymi, czyli przeżyciami, odczuciami, bądź wypowiedziami), •psychologiczna - dla niektórych badaczy ważne są: wartościowanie, oceny, postawy, motywy i znaczenia nadawane przez człowieka przedmiotom materialnym i zachowaniom, •aksjonormatywna - można też wyróżnić w kulturze normy i wartości. Stanisław Ossowski wyróżnił dwie warstwy zjawisk kulturowych: •kulturę we właściwym sensie tego słowa, obejmującą jedynie wzory zachowania i myślenia, •przedmioty materialne, powiązane z tymi wzorami, jako warstwę skorelowaną z kulturą, będącą jej namacalnym odpowiednikiem (korelatem).Ward Goodenough również wyróżnił dwa poziomy kultury, jednak rozumiał je inaczej: •poziom zjawiskowy w kulturze, w obrębie którego mieszczą się instytucje oraz zewnętrzne cechy charakteryzujące zbiorowości ludzkie, •poziom ideacyjny, na który składają się reguły działania i wyuczone elementy wiedzy.