SŁOWNIK LITERATURY POLSKIEJ - FUTURYZM
Idea futuryzmu rozbłysła w Polsce dopiero po odzyskaniu niepodległości
„Będę ja pierwszym w Polsce futurystą” (J .Tuwim - „Czychanie na Boga” - 1918)
inni:
Broniewski
Kurek
Czechowicz
Słobodnik
Szenwald
Krytyka gazetowa, dziennikarska nadawała futuryzmowi sens szeroki i mało precyzyjny - stosowano je do poezji w której uwidaczniała się artystyczna śmiałość i aprobata CYWILIZACJI WSPÓŁCZESNOŚCI (Skamandryci)
Europa: 1909 - „Akt założycielski i manifest futuryzmu” - F.T . Marinetti
Artystyczne żądania „słowa na wolności” (poezja wyzwolona z rygorów składni)
1912 - futuryzm w Rosji:
„EGO-FUTURYŚCI”
„KUBO FUTURYŚCI” (szukali nowych założeń poezji - pomysł „jezyka zaumnego” -tj. pozarozumowego.
1913 - wyodrębniły się tendencje związane z „KUBIZMEM POETYCKIM” (przeobrażający lirykę francuską)
1915 - w Zurychu powstaje DADAIZM (najbardziej radykalnie kwestionujący tradycyjne, estetyczne i społeczne podstawy sztuki)
Futuryzm polski - wydawał się spóźniony i wtórny podobnie w innych krajach Europy Wschodniej (Czechach, Węgrzech, Łotwie, Chorwacji, Serbii) tu tak samo wiązało się to z polityczną odnową życia narodowego.
Potrzeba nowoczesności - zlewanie się wpływów pochodzących z różnych źródeł.
Polski futuryzm to krótki epizod XX lecia
w Warszawie futuryzm zainaugurowali A. Stern i A. Wat - luty 1919 - wystąpili ze swoim pierwszym „Wieczorem podtropikalnym urządzonym przez białych Murzynów” - potem podobne imprezy (recytacje wierszy przelatały się ze skandalizującymi sztubackimi żartami)
1920 - wyd. „Gga” - umieścili w nim manifest „Prymitywiści do narodów świata i do Polski” oraz cykl wierszy obrażający polską tradycję i dobry smak.
W Krakowie powstało drugie ugrupowanie: klub futurystów „KATARYNKA”
T. Czyżewski
B. Jasielski
S. Młodożeniec (urządzał „pozakoncerty” zwł na UJ)
1921 - obie grupy połączyły się (w Krakowie, Warszawie, Łodzi i Lwowie odbywali poranki, wieczore, bale, poprzedzone hałaśliwą reklamą) zaskakiwali nonszalanckimi ekstrawancjami.
1921 czerwiec - wydali „Jednodniówkę futurystów” - wypełniona manifestami:
manifestamido narodu polskiego w sprawie natychmiastowej futuryzacji zycia
w sprawie krytyki artystycznej ( że jest niepotrzebna)
w sprawie ortografii fonetycznej (kt. przyjeli i stosowali przez pewien czas)
„Nuż w bżuchu” (najbardziej obyczajowo zuchwałe wiersze)
dominującym stylem futurystycznego działania byłą strategia skandalu sankcjonująca „prowokację”, naruszanie tabu, świadome awanturnictwo
deprecjacja poezji i poety (T. Peiper: „zarówno ze sztuki, jak z artysty nowe warunki życia zbiorowego zdzierają już ten płaszcz gronostajowy i tę koronę ze złotego papieru, kt. lśnili dotąd”
MANIFESTY (naczelne hasła futuryzmu europejskiego)
europejskiego odrzucenie tradycji i szacunku dla przeszłości
pochwała epoki współczesnej
żądanie nowatorstwa bezwzględnego (sprzeciwienie się konwencjom, burzenie najbardziej podstawowe i powszechnie przyjmowane zasady artystycznej wypowiedzi)
echa dadaizmu (lekceważenie wartości kultury mieszczańskiej i apologia idiotyzmu)
„Manifest w sprawie natychmiastowej futuryzacji życia”
Pomysł radykalnej demokratyzacji sztuki i jej ekspansji w wielkomiejską codzienność - by wyzwolić w nim czynnik radości i wynalazczości.
„Artyści na ulicę” - wyzwali
Sztuka musi być niespodzianką, wszechprzenikającą i z nóg zwalającą. (zaczerpnięte od rosyjskich Kubo-futurystów)
postulat rozbicia składni, żądanie wyzwolenia poezji spod rygorów logiki - stwierdzenie, że tworzywem poezji jest samo SŁOWO , a dzieło poetyckie stanowi kompozycje słów.
Zwracanie się do publiczności przeciętnej, krytyka i środowisko literackie ignorowały futurystów
Irzykowski „Słoń wśród porcelany” (1934)
„Snobizm i postęp” Żeromsiego (1922) - zarzut barbarzyństwa i szkodnictwa kulturalnego
Witkiewicz „Parę zarzutów przeciw futuryzmowi” - futuryści podkopują powagę nowej sztuki
Zerwali z nimi SKAMANDRYCI
1923 - futuryści sami zaczęli ogłaszać, że futuryzm jest zakończony - nazywali już siebie „POETAMI NOWEJ SZTUKI”
„NOWA SZTUKA” (Stern - tylko 2 numery)
„ALMANACH NOWEJ SZTUKI” (S.S. Gacki - 4 numery; zespół: Gacki, Brucz, Ważyk, Kurek, Przyboś)
(zawieszenie Almanachu -kres ruchu futurystycznego futurystycznego Polsce)
widoczne w nim:
Lekceważenie wszelkich konwencji
Antyestetyzm
Groteskowość
Nieobyczajowość
FUTURYZM (źródła jego natchnienia)
Pochwała cywilizacji i jej technicznych wynalazków, miasta, tłumów
Zwraca się ku biologii i żywiołowej naturze (manifest „prymitywistów”)
Wrażliwość wobec konkretu
Opozycja wobec symbolizmu
Lekceważenie realizmu
Negacja logiki
Akt artystyczny - jest aktem kreacyjnym (sztuka jest „tworzeniem nowych rzeczy”)
Eksperyment językowy (np. poetycka wata „ja z jednej strony i ja z drugiej strony mego mopsożelnego piecyka” 1920)
Zasada zestawiania