1918 Douglas McMurtie , dyrektor Instytutu Czerwonego Krzyża.
Według definicji WHO rehabilitacja to kompleksowe postępowanie w odniesieniu do osób niepełnosprawnych fiz. i psych., które ma na celu przywrócenie pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności fiz. i psych., zdolności do pracy i zarobkowania oraz zdolności do brania czynnego udziału w życiu społ.
Rehabilitacja realizuje zasadę leczenia człowieka, a nie tylko jego choroby.
ZESPÓŁ DZIAŁAŃ = wielokierunkowe działanie służby zdrowia i instytucji rządowych, samorządowych, pozarządowych, charytatywnych oraz samego chorego w celu ułatwienia nabywania nowych umiejętności; zapobiegania rozwijaniu się nieprawidłowych wzorców oraz przywróceniu max samodzielności i zdolności do życia w rodzinie, społ. i do wykonywania zawodu.
Rehabilitacja dzieli się na:
- medyczną
- psychiczną
- społeczną
- zawodową
Rehabilitacja medyczna to program leczenia, który: - umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej egzystencji
- ogranicza skutki trwania i następstwa choroby
- stymuluje cały proces leczniczy głównie poprzez aktywność ruchową i psych., co warunkuje w krótszym czasie poprawę sprawności.
Rehabilitacja psychiczna to udzielanie pomocy w pokonywaniu oporów psychicznych związanych z chorobą. Pozwala: - zachować wiarę osobie chorej w poprawę sytuacji zdrowotnej, rodzinnej i społecznej w przypadku trwałej utraty niektórych funkcji organizmu
- wypracować pozytywne postawy pacjenta wobec rehabilitacji
- planować i organizować wstępne życie
Rehabilitacja społeczna:
- zmierza do przywrócenia samodzielności społecznej osobie z naruszoną sprawnością fizyczną i psychiczną
- proces ten musi objąć:
a)rodziny niepełnosprawnych, by jako pierwsze zaakceptowały inwalidę w domu i stworzyły mu korzystne warunki do życia w rodzinie
b)społeczeństwo, by dbało o zatarcie różnic między sprawnymi a niepełnosprawnymi - likwidacja wszystkich barier.
Rehabilitacja zawodowa:
- zajmuje się przywróceniem zdolności do aktywności zawodowej osób niepełnosprawnych
- rolą rehabilitacji zawodowej jest:
1.nauka zawodu możliwego do wykonywania przy panującej dysfunkcji:
a)preorientacja zawodowa; kształcenie dzieci od podstaw
b)reorientacja zawodowa
2.odpowiednie przystosowanie stanowisk pracy dla ludzi niepełnosprawnych, tworzenie warunków pracy chronionej lub chałupniczej.
ZESPÓŁ REHABILITACYJNY:
1.LEKARZ SPECJALISTA w dziedzinie rehabilitacji lub medycyny fizykalnej i balneoklimatologii
2.mgr rehabilitacji/ fizjoterapii
3.technik fizjoterapii
4.pielęgniarka
5.terapeuta zajęciowy (ergoterapeuta)
6.psycholog kliniczny
7.logopeda
8.masażysta
9.pracownik socjalny
10.technik ortopedyczny
11.pedagog socjalny
FIZJOTERAPEUTA:
- wykonuje fizykoterapię, kinezyterapię i masaż
- udziela porady fizjoterapeutycznej
- przygotowuje techniczną stronę zleconych zabiegów
- umie kierować pracą gabinetu fizjoterapeutycznego przy zapewnionej współpracy z lekarzem
PRACOWNIK SOCJALNY:
- poznaje warunki bytowe, społeczne i zawodowe chorego
- ułatwia powrót do domu (DPS, hospicjum, ZOL)
- uświadamia choremu i jego rodzinie o przysługujących mu usprawnieniach, możliwościach zatrudnienia i nauki
ERGOTERAPEUTA:
- terapia przyłóżkowa w zakresie samoobsługi w czynnościach życia codziennego
- ćwiczenia w pracowni ergoterapii - odpowiednio dobrane prace ręczne
- w podstawowym stadium prowadzi preorientację zawodową
- wypełnia czas, łączy z innymi
TECHNIK ORTOPEDYCZNY:
- współpracuje przy ustalaniu zadań dotyczących zaopatrzenia ortopedycznego
- dokonuje niezbędnych pomiarów
- wykonuje, dopasowuje i naprawia przedmioty ortopedyczne
- prowadzi podstawowy instruktaż dotyczący wykorzystania przedmiotów ortopedycznych
POLSKI MODEL REHABILITACJI powstał na początku lat 70. (prof. Wiktor Dega i prof. Marian Weiss)
Ogólne założenia tego modelu stały się zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i innych krajów:
1.powszechna
-dostępna dla każdego, kto jej potrzebuje
-obejmować musi wszystkie dyscypliny medyczne
2.wczesna
-prowadzi do skrócenia czasu leczenia i poprawy jego wyników
-prowadzi do szybszego powrotu utraconych funkcji
-umożliwia wykształcenie prawidłowych mechanizmów kompensacyjnych
-pomaga uniknąć skutków hipokinezy
3.zespołowa (kompleksowa)
-musi być prowadzona przez zespół wielospecjalistyczny obejmujący lekarzy, pielęgniarki, fizjoterapeutów, psychologów, nauczycieli, pedagogów specjalnych itp.
4.ciągła
-obejmuje ona osoby w trakcie leczenia szpitalnego, w opiece ambulatoryjnej i kontynuowana jest w trakcie pobytu osoby niepełnosprawnej w domu
W leczeniu poważnych, zwłaszcza trwałych uszkodzeń morfologicznych lub utraty funkcji organizmu włączone są elementy kompensacyjne i adaptacyjne.
REGENERACJA: to odtworzenie zniszczonych struktur, najlepsza forma naprawy utraconej funkcji.
KOMPENSACJA: to wyrównanie braku morfologicznego lub czynnościowego zaistniałego w następstwie choroby lub urazu. Zastąpienie utraconych funkcji poprzez częściowo uszkodzony narząd lub całkowite przejęcie tej funkcji przez inny zdrowy narząd:
a)samoistna - nie wykorzystuje wszystkich rezerw organizmu, często jest przyczyną patologicznej motoryki, przeciążeń, zaników mięśni z nieużywania
b)sterowana - uruchamia takie mechanizmy, które poprawiają funkcję jak najmniejszym kosztem innych narządów
PRAWO ANOCHINA - zasady obowiązujące w procesie kompensacji.
1.Kompensacja jest zdolnością wrodzoną żywych organizmów.
2.Proces kompensacji zapoczątkowany jest przez sygnalizowanie o defekcie OUN.
3.Fałszywa sygnalizacja o defekcie (np. bóle, błędne nawyki) jest przyczyną błędnie przebiegającej kompensacji - nieprawidłowych wzorców ruchowych.
4.Kompensacja opiera się na wzmożeniu starej lub pobudzeniu nowej informacji aferentnej.
5.Wyniki kompensacji są nietrwałe i wymagają stałego podtrzymywania na drodze systematycznego treningu.
Możliwości kompensacji zależą od:
- właściwości osobniczej
- rodzaju defektu (przyczyna, lokalizacja, rozmiar i szybkość powstania)
- sprawności układu nerwowego
- wiek chorego (re- i edukacja ruchowa)
- stan zdrowia
Zmiany wyrównawcze w organizmie:
- przerost mięśnia sercowego
- zwiększenie częstości skurczów serca (anemia)
- wtórne skrzywienie kręgosłupa
-mechanizm Puttego (przesunięcie rzutów stawów)
ADAPTACJA to umiejętność dostosowania się człowieka do stanu morfologicznego, który trzeba przyjąć za ustalony.
Za najważniejsze uważa się uzyskanie samodzielności życiowej.
FIZJOTERAPIA- metoda leczenia wykorzystująca zjawisko odpowiedzi organizmu na różnego rodzaju naturalne bodźce występujące w środowisku człowieka - różne czynniki fizyczne i ruch.
Podział nauk :
-wg przedmiotu badań : przyrodnicze ,społeczne
-wg metody badań: podstawowe, stosowane (kliniczne)
Fizjoterapia :
- nauki medyczne
-nauki o kulturze fizycznej
Fizjoterapia= physis (natura) + terapia (leczenie)
- kinezyterapia
- fizykoterapia
- masaż
Celem fizjoterapii jest:
1)usunięcie (jeśli to możliwe) procesów chorobowych
2)usunięcie dolegliwości bólowych
3)usprawnienie czynności narządów i układów
4)zapobieganie nawrotom i postępowaniu choroby
5)poprawa wydolności ogólnej
KINEZYTERAPIA - to leczenie ruchem.
Cele:
- poprawa utraconej funkcji,
- zapobieganie powikłaniom w ukł. krążenia i oddychania
- stymulacja ośrodków korowych
- poprawa umiejętności z zakresu wykonywania czynności dnia codziennego
- przeciwdziałanie wtórnym zmianom w uk.kostno-stawowym (ruchomość w stawach, elastyczność więzadeł, ścięgien i mięśni, optymalizacja sił i wytrzymałość zespołów mięśniowych)
- zabezpieczenia przed pojawieniem się nieprawidłowych stereotypów ruchowych lub przywrócenie utraconych
- uczenie ,,oszczędnego ” korzystania z narządu ruchu
Kinezyterapia:
miejscowa: dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo a dobór ćwiczeń od stanu funkcjonalnego i zamiennego celu:
-ćwiczenia bierne,
-czynno - bierne,
-samowspomagane,
-w odciążeniu,
-czynne, z oporem,
-prowadzone,
-redresje (usuwanie przykurczy stawowych)
-wyciągi,
-pionizacja i nauka chodzenia.
ogólna: ćwiczenia części ciała nieobjętych chorobą.
Metody kinezyterapeutyczne- są to sposoby diagnostyki i terapii korzystające ze specyficznych technik stworzone w oparciu o najnowszą wiedze z zakresu anatomii i fizjologii.
- PNF (odtwarzanie prawidłowej funkcji zaburzonej w przebiegu chorób neurologicznych lub ortopedycznych)
-McKenzie (leczenie i diagnozowanie przyczyn bólów kręgosłupa z wykorzystaniem dobranego indywidualnie dla każdego pacjęta zestawu cw.)
-NDT-Bobath (stosowana przy rehabilitacji dzieci i dorosłych ze schorzeniami neurologicznymi)
-Vojty (stosowana przy rehabilitacji dzieci i dorosłych ze schorzeniami neurologicznymi)
-Kaltenborn - Evjenth ( usuwanie dysfunkcji stawów nabytych w przebiegu schorzeń ortopedycznych z wykorzystaniem specyficznych ruchów biernych i terapii tkanek okołostawowych)
FIZYKOTERAPIA: wykorzystuje bodźce fizykalne : prąd elektryczny, ciepło,zimno , światło, ultradźwięki , pola magnetyczne , wodę w postaci natrysków i kąpieli.
Cel
-działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne
-zmniejszenie patologii napięcia mięśniowego
-przygotowanie do wybranych zabiegów kinezyterapeutycznych (np. przez rozgrzanie tkanek)
Przeciwwskazania: nowotwory, ciąża, rozrusznik serca, padaczka, uogólnione choroby infekcyjne, niewyrównane choroby internistyczne
ELEKTROLECZNICTWO W elektroterapii wykorzystuje się do leczenia prąd stały,oraz prądy impulsowe o różnej częstotliwości: galwanizacja, jonoforeza, DD, ID, elektrostymulacja mm., TENS- przez skórna stymulacja nerwów, prądy Kotza, Traberta, tonoliza
Przeciwwskazania:
- metalowe implanty w obszarze przepływu prądu
- ropne stany zapalne na skórze i tkankach miękkich
- osobnicza nietolerancja prądu
-uczulenie na lek
-zaburzenia czucia.
ŚWIATŁOLECZNICTWO
jest metodą fizykoterapii, która do leczenia wykorzystuje promieniowanie elektromagnetyczne widzialne jak i niewidoczne dla oka: podczerwień oraz ultrafiolet:
*laser
*bioptron
*sollux niebieski/czerwony
*kwarcówka
ULTRADŹWIĘKI (UD)
Ultradźwięki można zamienić na jonoforezę. Polega to na
wprowadzeniu odpowiednich leków przez skórę za pomocą fali ultradźwiękowej. Najczęściej są to maści przeciwzapalne i przeciwbólowe.
Przeciwwskazania do
ultradźwięków:
-obecność w tkankach metalu
-zmiany zakrzepowe
-nasady kości u dzieci
-kręgosłupa szyjnego powyżej C3
-wyeksponowanej tkanki nerwowej (rozszczep kręgosłupa, stan po laminektomii)
UD można wykonywać na daną okolicę co 6 miesięcy !!
MAGNETRONIK
-zabieg polem magnetycznym małej częstotliwości. Ma działanie przeciwobrzękowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne, uspokajające oraz przyspiesza procesy gojenia się ran i złamań.
TERAPULS
-zabieg polem magnetycznym wielkiej częstotliwości. Ma efekt przeciwzapalny, przeciwbólowy i przeciw obrzękowy. Zabiegi można wykonywać przez opatrunek gipsowy, ubranie. Nie stosować magnetroniku z terapulsem równocześnie na tą samą okolicę gdyż ma podobne działanie!!!!!!
KRIOTERAPIA
-zabiegi krioterapii miejscowej są przede wszystkim wskazane w okresie wczesnym urazu. Zabiegi te zmniejszają ból i proces zapalny, zmniejsza obrzęki. Stosowanie krioterapii skraca czas regeneracji stawu po urazie.
HYDROTERAPIA -wodolecznictwo-wykorzystuje działanie na organizm bodźców mech. i termicznych zwykłej wody.
Mechanizm fizjologicznego działania zależy od temperatury wody, ciś…
Zabiegi fizjoterapeutyczne w warunkach domowych należą się pacjentom z zaburzeniami funkcji spowodowanymi:
-udarami mózgu (do 1 roku)
-uszkodzeniem rdzenia kręgowego do 12 miesięcy
-chorobami przewlekle postępującymi(miopatie, choroba parkinsona, zapalenie wielomięśniowe, rdzeniowy zanik mięśni, SM, kolagenozy, RZS)(do końca życia)
-po zabiegach endoprotezoplastyki stawu kończyn dolnych do 6 miesięcy
-urazami kończyn dolnych do 6 miesięcy po urazie
AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA
AKINEZJA
-bezruch, brak ruchów lub ich znaczne upośledzenie
-uszkodzenie ukł. nerwowego
-lęki
HIPOKINEZJA
-niedostatek ruchu, wysiłku fizycznego
-zjawisko negatywne
-hipokinezja to dysproporcja między:
*zwiększającym się obciążeniem ukł.nerwowego
*zmniejsza się obciążenie ukł.ruchowego
Akinezja i hipokinezja- prowadzą do wtórnych zaburzeń w organizmie człowieka.
UKŁAD KRĄŻENIA
-zmniejszenie objętości wyrzutowej i pojemności minutowej serca (hipokinezja)
-zmniejszenie objętości osocza
-zmniejszenie pracy mięśni szkieletowych obniża napięcie ścian naczyń żylnych
-tachykardia spoczynkowa i wysiłkowa
-gorsze ukrwienie tkanek obwodowych
-skłonność do powstania żylaków
Regulacja naczyniowo-ruchowa:
-zmniejszenie pobudliwości odruchu z baroreceptorów
tętniczych - na skutek pionizacji
-mniejszy wpływ ukł. wspólczulnego
-szybszy powrót do równowagi
- hypotonia ortostatyczna
- zawroty głowy
-trachykardia
Płyny ustrojowe:
-spadek objętości osocza
-wzrost fibrynogenu (lepkości krwi)
-pogotowie zakrzepowo-zatorowe
- spadek liczby erytrocytów i leukocytów
-spadek odporności organizmu swoistej i nieswoistej
- większa diureza - odwodnienie
UKŁAD ODDECHOWY
-zmniejszenie max. wentylacji płuc
-zmniejszenie pojemności życiowej płuc
-trudności z wymianą gazową
-niedodma-zapalenie płuc
- niedobór tlenu-ogólne niedotlenienie
UKŁAD POKARMOWY
-zmniejszenie metabolizmu
-magazynowanie tłuszczu w tkankach
-zmniejszenie wrażliwości receptorów na insulinę i przyswajanie glukozy przez tkanki
-zaburzenia lipidowe
-mniejsza perystaltyka
-skłonność do otyłości
-ryzyko rozwoju cukrzycy
\-nasilenie miażdżycy
-skłonność do zaparć i rozwoju przepuklin
UKŁAD NERWOWY
-zaburzenia czucia priopriocetywnego
-osłabia koordynację ruchową
-zaburzenia równowagi w neuroprzekaźnikach
-zaburzenia w utrzymaniu równowagi i chodu
-niestabilność emocjonalna
-skłonność do depresji
-zaburzenia snu i koncentracji
UKŁAD KOSTNO-STAWOWY
-słabsze odżywienie tkanki kostnej i chrzęstnej
-odwapnienie kości - rozwój osteoporozy
-zwiększa ryzyko uszkodzeń stawów, zanik chrząstki stawowej
-zmniejszenie się zakresów ruchomości stawów
UKŁAD MIĘŚNIOWY
-zanik mięśni (neurogenny i prosty - brak ruchu)
-obniżenie siły mięśniowej (szczególnie mięśni kończyn dolnych)
-zmniejszenie masy ciała
AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA
uwarunkowana:
*środowiskowo-wyrobienie nawyków
*genetycznie:
-fizyczne możliwości ruchowe
-psychiczna potrzeba ruchu
Korzystne działanie aktywności fizycznej:
*zmniejszenie ryzyka: MIC (choroba niedokrwienna serca), nieco mniejsze udaru, chorób ukł. krążenia
*obniża ciśnienie tętnicze
*poprawia profil lipidowy osocza poprawia HDL
*zapobiega otyłości
*zmniejsza poziom cukru we krwi
*zmniejsza zakrzepową gotowość osocza
*zmniejsza utratę masy kostnej
*poprawia wytrzymałość na stres i zmęczenie
*zmniejsza lęk i ryzyko depresji (wzrost endorfin w OUN)
*zapobiega patologii społecznej
*podnosi odporność immunologiczną organizmu (sportowcy mają obniżoną odporność)
Aktywność fizyczna zapobiega i poprawia:
-miażdżycy
-cukrzycy
-osteoporozie
-chorobom nowotworowym
-bólom krzyża
-jakości życia
-długości życia
Ważny jest:
-rodzaj ćwiczeń (ćw.aerobowe; duże partie mięśniowe)
-czas trwania (30 min)
-częstotliwość (3-5 dni w tygodniu)
-natężenie (sprawdzamy przez tętno 50-90% max. częstość akcji serca)
Model aktywności dla dorosłych: 3x30x130 dla dzieci i młodzieży 5x20x140
Częstość: krótsza aktywność fiz., kilka razy po 10 minut jest niemal tak samo skuteczna, a łatwiejsza do wkomponowania w nasz napięty rozkład dnia.
Intensywność uwzględnia:
-wiek
-płeć
-warunki życia
-stan zdrowia
-poziom wydolności i sprawności fizycznej
-stopień otyłości
Dla osób zdrowych zalecane są wysiłki umiarkowane
-częstotliwość tętna -docelowe60-75% tętna max.; obliczamy to wg. wzoru:
tętno max.=220-wiek
Zdrowy 40-latek może wykonać ćw. bezpieczne, bez ryzyka przy szybkości tętna 105 do 130 uderzeń na minutę.
U osób otyłych wysiłek fizyczny powinien trwać wystarczająco długo, przynajmniej 30min.
W czasie wysiłku fiz. na początku wykorzystywane są tylko węglowodany, dopiero duży wysiłek powoduje uruchomienie zapasów tłuszczowych. Unikać przeciążenia dużych stawów kończyn dolnych. Zalecane są ćwiczenia w wodzie i rower, by odciążyć stawy kkd.
Ćwiczenia w wodzie mają także i inne zalety, angażują wiele grup mięśniowych jednocześnie, obniżają dolegliwości bólowe.
Przeciwwskazania do wysiłku
-wady lub uszkodzenia mięśnia sercowego
-pewne zaburzenia rytmu serca
-tętniaki
-zaostrzenie choroby niedokrwiennej
-nie wyrównane nadciśnienie
-duża anemia
-nie wyrównana cukrzyca, nadczynność tarczycy i inne.
PRASA MEDYCZNA:
Przegląd Medyczny UR
Fizjoterapia Polska
Ortopedia, traumatologia i rehabilitacja
Rehabilitacja medyczna (AWF Kraków)
Fizjoterapia (wyd. Wrocław, czasopismo Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii -PTF)
Postępy Rehabilitacji (PTReh-Polskie Towarzystwo Rehabilitacji, AWF Warszawa)
Medicina Sportiva (wyd. Kraków)
ZDROWIE wg. WHO
-to stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niepełnosprawności.
Zdrowie zależy od wielu czynników:
-50% styl życia
-20% -środowisko fizyczne (naturalne i sztuczne) warunki społeczne, pracy, nauk
-20%-czynniki genetyczne
-10%-służba zdrowia
Styl życia w największym stopniu bezpośrednio determinuje zdrowie, człowiek w przeważającym stopniu sam decyduje o swoim zdrowiu („Twoje zdrowie w twoich rękach”)
Człowiek powinien starać się swoje zdrowie:
-chronić i utrzymywać = profilaktyka
-doskonalić-umacniać, poprawiać, pomnażać, zwiększać jego potencjał (promocja zdrowia)
-przywracać-w przypadku choroby (leczenie, profilaktyka wtórna)
FIZJOPROFILAKTYKA
-działanie ukierunkowane na ludzi zdrowych
-zapobieganie zmianom patologicznym
-rekreacja i kinezyprofilaktyka (ruch!)
-dzieci-wykrywanie wad postawy i ćwiczenia korekcyjne
-dorośli-badania przesiewowe w kierunku chorób cywilizacyjnych-różne formy aktywności fiz.
-seniorzy-badania wydolności ogólnej i ryzyka np. upadków.
ZDROWIE PUBLICZNE
-obejmuje działania dotyczące zdrowia pewnej społeczności (zbiorowości)
-1935 rok- wiedza i sztuka zapobiegania chorobom, poprawie i przedłużaniu życia, zdrowia i witalności fizycznej i psychicznej jednostek
-70te lata XX wieku- WHO do definicji dołącza również administrowanie i zarządzanie opieką zdrowotną
Zdrowie publiczne związane jest z: medycyną, farmakoterapią, psychologią, socjologią, zarządzaniem, informatyką, prawem, statystyką.
Programy zdrowotne:
-zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej programy zdrowotne mogą opracowywać, wdrażać, realizować i finansować ministrowie, jednostki samorządu terytorialnego lub NFZ.
Programy zdrowotne dotyczą:
*ważnych zjawisk epidemicznych
*istotnych problemów zdrowotnych dotyczących całej lub określonej grupy świadczeniobiorców przy istniejących możliwościach ich eliminowania bądź ograniczania
*wdrożenia nowych procedur medycznych i przedsięwzięć profilaktycznych
PROGRAMY PREWENCYJNE:
-Europejski Plan Serca
-POLKARD -Narodowy Program Profilaktyki Leczenia Chorób Układu Sercowo-Naczyniowego
-Dekada Kości i Stawów 2000-2010
-Deklaracja HELSINBORSKA
-Narodowy Program Profilaktyki i Leczenia Udaru Mózgu
-Narodowy Program Zwalczania Chorób Nowotworowych
Podział profilaktyki:
-prewencja pierwotna (zwalczanie otyłości, czynników ryzyka przed zawałem serca)
-prewencja wtórna (zażywanie leków, wytyczne po zawale)
PROFILAKTYKA:
-I faza- umacnianie zdrowia (dotyczy osób zdrowych)
*promocja zdrowia
*szczepienia ochronne
*aktywność fizyczna
*dieta
*nadzór nad żywnością i zanieczyszczeniami środowiska
-II faza- wczesne wykrywanie chorób i ich przyczyn
*poradnictwo
*badania przeglądowe
*bilanse zdrowia
*profilaktyka miejsca pracy
-III faza- działanie wobec zaistniałej choroby
*profilaktyka trwałego upośledzenia czynności danego narządu, profilaktyka niepełnosprawności, utrzymanie aktywności
*leczenie, rehabilitacja, opieka społeczna
Promocja zdrowia
def. w karcie Ottawskiej 1986r. - to proces umożliwiający każdemu człowiekowi zwiększenie oddziaływania na własne zdrowie w sensie jego poprawy i utrzymania poprzez zmianę stylu życia, wychowanie zdrowotne
-zwłaszcza kontroli nad swoim zdrowiem
Promocja zdrowia obejmuje:
-edukację zdrowotną
-zmianę nawyków w środowisku rodzinnym
-zmiany w środowisku społecznym
-odpowiednie funkcjonowanie służb społecznych
-tworzenie systemów wsparcia
Edukacja zdrowotna (podstawowa składowa promocji zdrowia)
-to wiedza ale i też przekonanie i zachowanie, które mają na celu utrzymanie zdrowia na określonym poziomie(wg. Smitha)
-dawniej wychowanie zdrowotne
Choroby cywilizacyjne:
-to choroby bardzo szeroko rozpowszechnione w społeczeństwie i będące jednocześnie skutkiem rozwoju cywilizacyjnego i zmiany stylu życia
-sprzyja im:
*stres
*siedzący tryb życia
*niewłaściwe odżywianie
*zanieczyszczenie środowiska
*szkodliwe warunki pracy
Zaliczamy:
*ch.układu krążenia
*nowotwory
*POCHP i astma
*cukrzyca
*ch.reumatyczne
*zaburzenia psychiczne
Podstawowym dokumentem ukierunkowanym na promocję i profilaktykę ch. cywilizacyjnych jest Narodowy Program Zdrowia. Jest to dokument rządowy opracowany przez zespół ekspertów.
POLSKIE TOWARZYSTWO FIZJOTERAPII PTF
-prezes Marek Kiljański
-powstało w 1987 r (Wiesław Kubis)
Celem działania Towarzystwa jest:
-zachęcanie i wdrażanie członków do pracy naukowej
-wdrażanie najistotniejszych osiągnięćz zakresu fizjoterapii(nowe metody i sprzęt)
-podnoszenie etyki zawodowej swych członków
-reprezentowanie interesów zawodowych i naukowych swych członków
Dla osiągnięcia swych celów Towarzystwo:
-organizuje zebrania, sympozja i zjazdy naukowe
-mobilizuje członków do pracy naukowej
-dba o jakość kursów dokształcających
-współdziała z innymi organizacjami
-działalność wydawnicza i informacyjna „Fizjoterapia”
Konsultant w dziedzinie fizjoterapii
-krajowy: prof. Zbigniew Śliwiński
-wojewódzki dr Teresa Pop
Konsultant w rehabilitacji medycznej
- krajowy: dr Marek Krasuski
-wojewódzki: prof. Andrzej Kwolek
POLSKIE TOWARZYSTWO REHABILITACJI PTReh
-prezes dr Marek Krasuski
-założone w 1989 r. (prof. Jan Haftek)
Działalność:
-zjazdy naukowe
-organizowanie publicznych odczytów i wykładów
-wyrażanie stanowiska i opinii oraz wniosków do odpowiednich władz
-„Postępy Rehabilitacji”- kwartalnik
POLSKIE TOWARZYSTWO DO WALKI Z KALECTWEM TKW
-1960 r. (założyciel prof. Wiktor Dega)
-zrzesza osoby różnych zawodów zainteresowanych problemami osób niepełnosprawnych
POLSKIE TOWARZYSTWO ADOPTOWANEJ SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ
-organizuje i popiera wszelkie inicjatywy mające na celu promocje i rozwój badań naukowych oraz programów szkoleniowych dla osób aktywnych w dziedzinie upowszechniania aktywności fizycznej osób niepełnosprawnych.