“Kriton”
“Kriton” Platona nawiązuje do konkretnego wydarzenia z życia Sokratesa. Do więzienia w którym przebywa, przychodzi Kriton , który namawia go do ucieczki. Nie zgadza On się na propozycję, chociaż otrzymany wyrok uznaje jako niesprawiedliwy.
Sokrates nie chce żyć jako zbieg. Doskonale sobie zdaje sprawę, że prawo panujące w jego ojczyźnie nie jest doskonałe. Jednak nawet niedoskonałe prawo pozostaje prawem , któremu należy być posłusznym . Kriton zatem zadaje pytania Sokratesowi: jakiemu prawu chce być posłuszny? Czy prawdziwemu filozofowi przystoi być posłusznym prawu państwa czy też prawu moralnemu, zwłaszcza , że te dwa prawa nierzadko pozostają ze sobą w niezgodzie? Sokrates wielokrotnie w swoich mowach dawał do zrozumienia , że prawa polis nie zawsze są zgodne z prawem moralnym. Piętnował On liczne przywileje i udogodnienia , które kłóciły się z zasadą sprawiedliwości. Kriton wyrzuca przyjacielowi , że jego postępowanie kłóci go z prawem ateńskim , dlatego też nie ma On nic do stracenia uciekając. Z charakterystycznym dla siebie poczuciem godności odpowiada, że nie żywi urazy względem praw ,ale ludzi, którzy tych praw nie rozumieją, skazując kogoś niewinnego. Bowiem nawet dobre prawo należy umiejętnie stosować. Oznacza to ,że wszyscy obywatele odpowiadają przed prawem w taki sam sposób , gdyż tak naprawdę to nie ludzie rządzą państwem, lecz dobre prawa.
Sokrates odmawiając Kritonowi wykazuje się konsekwencją w postępowaniu. Filozof na procesie zachowuje się dumnie, a wręcz wyzywająco przeciwstawiając się sędziom, oznajmując , że nie boi się śmierci. Dodatkowo Sokrates oświadcza , że albo powstrzymają go siłą albo dalej będzie kontynuować naukę. Dlatego też odmawiając przyjacielowi pyta, czy ludzie w innym kraju nie zechcą go również ocenić? Tak postawione pytanie nie wymaga odpowiedzi , gdyż prowadząc życie wśród ludzi zawsze jesteśmy narażeni na ich nieprzychylne reakcje. Dlatego Sokrates nie zgadza się na ucieczkę ponieważ nie zmieniłaby ona zasadniczo jego sytuacji , a wręcz by ją pogorszyła. Pogorszenie sytuacji polegałoby na tym , iż sprzeciwiłby się wyznawanym przez siebie zasadom , co uczyniłoby go człowiekiem zależnym od opinii i łaski innych ludzi.
Sokrates nie wyobraża sobie życia poza ojczyzną, której poświęcił swoją działalność. Jego krytyczne uwagi chociaż niemiłe dla Ateńczyków służą dobru polis i jej mieszkańcom. Chwalenie ustrojów innych państw to efekt obserwacji tego, co uczyniła z Atenami źle funkcjonująca demokracja. Nie chce On teraz opuszczać swego rodzinnego miasta , bo to dla niego całe życie działał. Choć ono niewdzięczne , za tę jego pracę śmiercią go chce nagrodzić, On stara się to przyjąć z godnością.
Poświęcając życie dla ojczyzny Sokrates wypełnia swoje powołanie i postępuje jak najlepiej potrafi. Z tego względu nie decyduje się na ucieczkę ponieważ wie, że na emigracji żyłby z poczuciem porażki. Z poczuciem ,że nie żyje tak , jak należy.