GŁÓWNE CECHY POEZJI ZBIGNIEWA HERBERTA
. tematy filozoficzne i moralne.
. rozwazanta na temat estetyki.
. refleksja intelektualna.
. zainteresowanie historią, tradycją i literaturą europejską, kulturą śródziemnomorską, antykiem.
. kostium mitologiczny.
. forma paraboli.
. bohater liryczny.
. eksponowanie szczegółu, konkretu, przedmiotu.
Herbert często w swojej poezji przyjmuje funkcję narratora, który rzeczowo i spokojnie przedstawia różne rodzaje postaw filozoficznych, moralnych i artystycznych. Bohater liryczny Herberta - sceptyczny indywidualista - staje w sytuacji konieczności dokonania wyboru, przy czym prawie zawsze wybór jest tragiczny, gdyż Herbert odwołując się do historii proponuje postawy heroiczne i bezkompromisowe.
Twórczość Zbigniewa Herberta zalicza się do nurtu etycznego polskiej poezji współczesnej, ponieważ skupia się ona na poszukiwaniu uniwersalnego systemu wartości. Do takich właśnie najważniejszych wartości zalicza poeta godność, czyli postawę wyprostowaną.
Poezja Herberta dąży do zrozumienia istoty zjawisk i rzeczy, pragnie przeniknąć sens egzystencji zarówno człowieka, jak i przedmiotu, pełna jest przy tym dystansu i współczucia. Język, którym mówi Herbert, jest wyrafinowany, oszczędny i konkretny, niezwykle charakterystyczny, przyjmujący na siebie kostium stylizacji, paraboli, ironii.
Herbert jest współczesnym humanistą, to pozwala mu na zdystansowane badanie historii i współczesności, które ciągle się objawiają na nowo, ciągle nas zaskakują. Gustaw Herling - Grudziński w swoim „Dzienniku pisanym nocą” mówi o Zbigniewie Herbercie: „ma w sobie coś z Conrada”. Wspólna obu pisarzom jest filozofia godności ludzkiej, bezkompromisowość i niezłomna wierność sobie, wierność, która rzuca wyzwania miazmatom tego świata.
89
Analiza i interpretacja wierszy