Behawioryści powiedzieliby, że ludzie agresywni są przyzwyczajeni do tego, że zawsze agresywnym zachowaniem wymuszali na wszystkich, co chcieli. Często można zauważyć to na dzieciach, kiedy rodzice początkowo spokojnie odmawiają zakupu zabawki, ale kiedy dziecko wpadnie w histerię, zaczyna być agresywne szybko mu ulegają i zabawkę kupują. Odwrotnie u ludzi ze skłonnością do altruizmu. Ci musieli być wyuczeni, że czyniąc komuś dobro koniec końców sami są wynagradzani w dwójnasób.

Psychoanalitycy wytłumaczyliby agresywność tłumieniem i niezaspokojeniem swoich popędów płciowych, przykrym doświadczeniem w dzieciństwie, które rodzi wciąż frustrację i poczucie krzywdy, zaś altruiści są ludźmi dojrzałymi, spełnionymi, którzy czują się szczęśliwi i chcą się swoim szczęściem dzielić.

Zwolennicy koncepcji humanistycznej agresywność tłumaczyliby niezaspokojeniem wyższych potrzeb człowieka, poczuciem braku możliwości samorealizacji, niespójnością wewnętrzną i frustracjami z tego powodu. Altruista to humanista, ceniący każdego człowieka i w każdym człowieku widzący dobroć i wartość. Jako sam spełniony, zrealizowany chcę pomóc dojść do tego samego etapu innym ludziom.

Według zwolenników koncepcji poznawczej agresywność w człowieku bierze się ze zbyt małej wiedzy o sobie, której hamuje się poznawanie świata, uczenie się o sobie i o świecie. Kiedy człowiek, jako jednostka twórcza, nie może poznawać świata i siebie rodzi się złość. Altruista to człowiek świadomy wiedzy o sobie i o ludziach. Wciąż poszukuje i odkrywa nowe pokłady okazywania człowieczeństwa, np. poprzez czynienie innym dobra.

---