Determinanty behawioralne (zachowania) polskich partii. Zachowanie partii, konstrukcja dyskursu politycznego.
Mair, Koole - „partie kartelu”. Partie polityczne oderwały się od społeczeństwa. Partie kartelu są zakorzenione w instytucjach władzy państwowej a nie w społeczeństwie.
W Europie Zachodniej główną osią rywalizacji jest oś lewica-prawica. Jednak w latach 70-tych pojawiła się „Nowa polityka”, poprzez którą partie różnicuje się nie tylko na podstawie kwestii gospodarczych ale również aksjologicznych (gdyż część nowych kwestii weszło do programów istniejących już partii.). podział lewica-prawica pozostał jednak istotny.
Polska:
Nie istnieje czysty podział lewica-prawica. Partie powstające z Solidarności były określane jako prawicowe, a partie postkomunistyczne jako lewicowe. W Polsce istotny był rodowód partii i ocena przeszłości.
Np. Porozumienie centrum - prawicowe wartości, gospodarczo lewicowe rozwiązania.
SLD - gospodarczo często prawicowy.
W Polsce rywalizacja jest co najmniej dwubiegunowa, np.
Płaszczyzna rywalizacji światopoglądowej Liberalizm kontra Tradycjonalizm
Stosunek do UE - za lub przeciw
W Polskich partiach występują rozbieżności programów i poglądów głoszonych przez liderów.
Podział genetyczny (z początku transformacji):
Partie postkomunistyczne - PSL, SLD
Partie postsolidarnościowe
KPN - niezwiązana z Solidarnością, istniała niezależnie.
Podział materialny:
Jeżeli chodzi o Polskę to programy lewicowe i prawicowe w kwestiach gospodarczych nie koniecznie są takie w kwestiach aksjologicznych. Np. PiS - rozwiązania niekiedy liberalne w gospodarcze, ale również socjalne. Tradycjonalizm i odwołanie do katolickiej nauki społecznej.
Podział organizacyjny:
Polskie partie są najczęściej wewnętrznie tworzone (w parlamencie).
Wyszukiwarka