DEGRADACJA GLEBY - Przez pojęcie degradacji gleby rozumie się modyfikacje jej fizycznych, chemicznych i biologicznych właściwości, pogarszające biologiczną aktywność środowiska. zmiany zachodzące w glebie, które znacznie obniżają jej możliwości produkcyjne, uniemożliwiając uzyskanie maksymalnych, stabilnych i pełnowartościowych plonów nie tylko w rolnictwie, ale także np. w leśnictwie.
Najczęściej zewnętrznym przejawem degradacji gleb jest zmniejszenie lub całkowity brak produkcji biomasy na zdegradowanych obszarach.
Stosując odpowiednie metody i zabiegi agrotechniczne można częściowo lub całkowicie powstrzymać, zapobiec lub odwrócić degradację gleby.
Do takich zabiegów należą m.in.:
*nawożenie organiczne odbudowujące warstwę próchniczną
*fitomelioracje
*śródpolne zadrzewienia
*przebudowa monokulturowych drzewostanów iglastych (nadmiernie zakwaszających próchnicę) itp.
Najmniej odporne na czynniki degradujące SA gleby:
- piaskowe
- wszelkie gleby słabo próchniczne
Najbardziej
- Gleby Ilaste, Gliniaste
Odporność gleb na degradację wzrasta wraz ze wzrostem zawartości w nich części koloidalnych i organicznych
Czynniki mające wpływ na odporność gleby na degradacje:
Skład granulometryczny
Zawartość próchnicy
Skład minerałów ilastych
Zawartość CaCO3
Stopień wysycenia gleby kationami zasadowymi
Pojemność sorpcyjna gleby w stosunku do kationów
Ocena odporności gleb na degradację chemiczną oparta na pojemności wymiennej gleby w stosunku do kationów nazywa się zdolnością buforową gleby.
Dodatkowo część substancji wprowadzanych do środowiska pobierają organizmy żywe,
powiększając zdolność buforową gleby. Ta część odporności to „biogeochemiczna odporność gleb na degradację chemiczną