ONO 2D, uczelnia awf, pierwsza pomoc


NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA

INSUFFICIENTIA RESPIRATORIA

jest stanem, w którym układ oddechowy nie zapewnia utrzymania prężności tlenu i dwutlenku węgla we krwi tętniczej, powstały pod wpływem różnych procesów chorobowych toczących się w płucach bądź poza nimi, co ze strony klinicznej oznacza niezaspokojenie metabolicznych potrzeb ustroju w zakresie dostawy tlenu i eliminacji dwutlenku węgla.

W ONO dochodzi do zmian anatomopatologicznych w samych płucach:

Przyczyny:

A - przyczyny płucne - choroby o różnej przyczynie

B - przyczyny pozapłucne:

  1. zaburzenia ośrodkowego układu oddechowego

  1. zaburzenia rdzenia kręgowego

  1. zaburzenia nerwowo-mięśniowe

  1. choroby klatki piersiowej lub opłucnej

  1. zatkanie górnych dróg oddechowych

Wyróżniamy 2 podstawowe typy ONO:

TYP I - choroby którym towarzyszy ostre uszkodzenie płuc i dotyczy głównie środbłonka włośniczek płuc, a najbardziej nasilona postać ARDS

i jest trudna do leczenia.

Cechy charakterystyczne to: hipoksemia, której we wczesnej fazie towarzyszy prawidłowy lub obniżony poziom PCO2 oraz spadek powietrzności płuc (ogniska niedodmy).

TYP II - zaliczamy wszystkie pozostałe postacie ONO, w której hipoksemia i hiperkarbia rozwijają się równolegle.

Objawy:

mogą szybko narastać i doprowadzać do zatrzymania krążenia

w pierwszym okresie:

następnie obserwuje się:

Badania:

- gazometria:

- rtg klatki piersiowej - obustronne plamiaste i smużaste zacienienia

- spirometria

Leczenie:

  1. przyczynowe - leczenie choroby podstawowej

  2. objawowe

  3. tlenoterapię

    1. tlen w układzie zamkniętym najlepiej

    2. cewnik donosowy o przepływie 3-6 l/min.

    3. w mieszaninie z powietrzem

    4. sztuczną wentylację

      1. oddech wspomagany - pogłębienie własnego oddechu pacjenta

      2. oddech zastępczy (kontrolowany)

      3. wyrównanie kwasicy



    Wyszukiwarka