Państwowa Wyższa

Szkoła Zawodowa

w Krośnie

Instytut: Wychowanie fizyczne

Kierunek: Wychowanie fizyczne z gimnastyką

korekcyjną

Praca zaliczeniowa

Temat: Diagnoza dziecka w

wieku szkolnym

Opracowała: Ewelina Dżoń

WF II rok

Wywiad

Imię Nazwisko: Adam Dżoń

Wiek: 15 lat

Miejsce zamieszkania: Sanok ul. Wolna 46/47

Szkoła: Gimnazjum nr 3 w Sanoku

Warunki mieszkaniowe: dobre

Aktywność sportowa: badany uczęszcza na SKS-y szkolne

Liczba godzin treningu w tygodniu: 2-3 godziny

Trenowana dyscyplina: siatkówka, koszykówka, piłka nożna

Zainteresowania: sport i wszystko, co z nim związane

Aktywność ruchowa: badany cechuje się dużą aktywnością ruchową

Liczba i rodzaj urazów: badany nie miał dotychczas żadnych większych urazów

Powód i okres, od którego uczęszczał na gimnastykę korekcyjną: badany nie uczęszczał na gimnastykę korekcyjną

Wpływ ćwiczeń korekcyjnych na sylwetkę badanego: brak

Czy bierze udział w lekcjach wf i jak często?: badany regularnie uczęszcza na zajęcia wf

Jak spędza czas poza lekcjami?: oprócz nauki badany lubi grać w piłkę z kolegami oraz jeździć na rowerze

Wady wzroku lub słuchu: badany nie ma wady wzroku ani słuchu

Obliczenia współczynnika BMI badanego

Wysokość ciała: 172 cm =1,72 m

Masa ciała: 68 kg

Współczynnik BMI = Masa ciała(kg):Wysokość ciała(m)²

BMI(badanego) = 68 : 1,72² = 68 : 2,96 = 23

Interpretacja wyniku:

- powyżej 30 - otyłość

- 25-29,9 - nadwaga

- 19-24,9 - prawidłowa waga ciała

- poniżej 18,9- niedowaga

Wniosek: Badany ma prawidłowy stosunek wagi do wzrostu

Metoda punktowa oceny postawy ciała

W metodzie tej ocenie podlegają następujące elementy:

- w płaszczyźnie strzałkowej:1.głowa, 2.barki, 3.łopatki, 4.klatka piersiowa, 5.brzuch, 6.plecy

- w płaszczyźnie czołowej(w ustawieniu przodem): 1.barki, 2.klatka piersiowa,3.kolana

- w płaszczyźnie czołowej(w ustawieniu tyłem): 1.barki, 2.łopatki, 3.kręgosłup

Schemat badania postawy ciała:

1.Ustawienie głowy: 0 pkt - ustawienie prawidłowe: nos nie jest wysunięty poza pion przechodzący przez górą część rękojeści mostka

2.Ustawienie barków: 1 pkt- barki lekko wysunięte do przodu

3.Ustawienie łopatek: 0 pkt- łopatki tworzą jednolitą płaszczyznę pleców

4.Ustawienie i kształt klatki piersiowej: 0 pkt- klatka piersiowa dobrze wysklepiona

5.Ustawienie brzucha: 1pkt- brzuch uwypuklony, niewysunięty poza linię klatki piersiowej

6.Ukształtowanie kifozy piersiowej: 0 pkt- łagodnie zarysowany kształt kifozy piersiowej

7.Ustawienie lordozy lędźwiowej: 0 pkt- łagodnie zarysowany kształt lordozy lędźwiowej

8.Boczne skrzywienie kręgosłupa(skoliozy): 0 pkt- kręgosłup prosty

9.Ustawienie kolan: 0 pkt- kończyny proste, kolana i pięty przylegają do siebie

10. Wysklepienie stopy:

Wynik: 1pkt

Wniosek: badany ma niewielkie odchylenie od stanu prawidłowego

Pomiary długości poszczególnych odcinków ciała

1.Pomiary długości kończyn górnych.

1.Długość prawej kończyny górnej: 72 cm

2.Długość lewej kończyny górnej: 73cm

3.Długość prawego ramienia: 35cm

4.Długość lewego ramienia: 35cm

5.Długość prawego przedramienia: 25cm

6.Długość lewego przedramienia: 27cm

7.Długość prawej dłoni: 18cm

8.Długość lewej dłoni: 18cm

2. Pomiary długości kończyn dolnych.

1.Długość prawej kończyny dolnej:- bezwzględna: 81cm

- względna: 88cm

2.Długość lewej kończyny dolnej:- bezwzględna: 82cm

- względna: 89cm

3.Długość prawego uda: 45cm

4.Długość lewego uda: 46cm

5.Długość prawego podudzia: 41cm

6.Długość lewego podudzia: 42cm

7.Długość prawej stopy: 23cm

8.Długość lewej stopy: 23cm

Pomiary obwodów poszczególnych odcinków ciała

1.Obwód głowy: 57cm

2.Obwód szyi: 37cm

3.Obwód pachowy klatki piersiowej: 98cm

4.Obwód sutkowy klatki piersiowej: 96cm

5.Obwód pachowy klatki piersiowej przy wdechu: 100cm

6.Obwód pachowy klatki piersiowej przy wydechu: 88cm

7.Obwód sutkowy klatki piersiowej przy wdechu: 98cm

8.Obwód sutkowy klatki piersiowej przy wydechu: 84cm

9.Obwód w pasie: 68cm

10.Obwód bioder: 86cm

11.Obwód ramienia: 32cm

12. Obwód uda: 49cm

Testy oceniające wytrzymałość siłową mięśni

1.Test Matiasa

Mierzy stan wydolności mm. grzbietu i tułowia.

Badany przez 30 sekund utrzymuje pozycje w staniu, ramiona proste w stawach łokciowych uniesione do poziomu barków. Obserwujemy czy sylwetka badanego nie zmieni się. Zwracamy uwagę na odcinek lędźwiowy i kifozę piersiową.

Uwagi- sylwetka badanego nie zmieniła się w czasie wykonywania testu.

U badanego nie zauważono zmian w odcinku lędźwiowym ani piersiowym, co świadczy o prawidłowej wydolności mięśni grzbietu i tułowia.

2. Test Krausa -Webera - test składa się z VI prób:

I. Badanie siły mięśni brzucha w sterowaniu oddolnym.

Badany podnosi wyprostowane kończyny na wysokość 25 cm i wytrzymuje przez 10 sek.

Uwagi: badany potrafi podnieść wyprostowane kończyny na wysokość 25 cm i utrzymać je przez określony czas. Świadczy to o mocnych mięśniach brzucha.

II. Badanie mięśni brzucha w sterowaniu odgórnym.

Leżenie tyłem, RR na karku, stopy są trzymane przez osobę badającą, badany przechodzi do siadu prostego. Badany musi wytrzymać 10 sek.

Uwagi: badany potrafiła przejść z leżenia do siadu.

III. Badanie mięśni brzucha z wyłączeniem mięśni biodrowo-lędzwiowych

Leżenie tyłem, RR na karku, kończyny dolne zgięte w stawach kolanowych i biodrowych, osoba badająca trzyma stopy badanego. Badany z tej pozycji przechodzi do siadu skulonego

Uwagi: badany wykonał zadanie bez funkcji mm biodrowo-lędźwowego.

IV. Badanie mięśni grzbietu w sterowaniu odgórnym.

W leżeniu przodem, wałek w odcinku biodrowo-lędźwiowym, ramiona splecione na karku, nogi proste złączone. W tej pozycji badany unosi tułów nad podłogę i wytrzymuje 10 sekund.

Uwagi: badany bez problemu wykonał zadanie.

V. Badanie mięśni grzbietu w sterowaniu oddolnym

Pozycja wyjściowa jak wyżej, badany unosi kończyny dolne (proste w stawach kolanowych), na wysokość ok.20 cm nad parkiet i wytrzymuje w tej pozycji 10 sekund.

Uwagi: badany wykonał zadanie, co świadczy o prawidłowej wytrzymałości mięśni grzbietu.

VI. Badanie przykurczu mięśni kulszowo-goleniowych

Pozycja zasadnicza o stopach zwartych, ramiona wzdłuż tułowia. Na polecenie badany wykonuje skłon T w przód ( nie uginając kolan). W tej pozycji badamy odległość palców od podłogi.

Uwagi: opuszki palców badanego znajdowały się w odległości 1 cm od podłogi.

Testy oceniające ruchomość w stawach

1.Test Degi

Badany w pozycji siadu skulonego przy ścianie, unosi proste ramiona przodem w górę. Ważne: odcinek lędźwiowy badanego musi dotykać ściany. Mierzymy odległość dłoni od ściany

Uwagi: badany dotknie dłońmi ściany nie odrywając odcinka lędźwiowego, co świadczy, że nie ma on przykurczu w stawach barkowych

2. Test Lanego.

Z pozycji zasadniczej o stopach zwartych badany unosi jedną nogę wyprostowaną w kolanie w przód (na wysokość 15 cm). Obserwujemy, co dzieje się z lordozą lędźwiową

Uwagi: u badanego nie widać zanikania krzywizny lędźwiowej po uniesieniu wyprostowanej PN jak i LN w kolanie, co świadczy, że nie ma on przykurczy w stawie biodrowym.

3. Test Thomasa

Leżenie tyłem badany w tej pozycji przyciąga udo zgiętej nogi do klatki piersiowej. W tej pozycji obserwujemy, co dzieje się z nogą prostą.

Uwagi: w trakcie przyciągania uda do klatki piersiowej, u badanego udo kończyny prostej nie unosi się, przylega do podłoża. Badany nie ma przykurczu w stawach biodrowych.

4. Objaw Trendelenburga

Badanemu poleca się stanie na 1 nodze, drugą nogę ugiętą w kolanie unosi do góry.

Uwagi: u badanego nie stwierdzono opadania miednicy po stronie nieobciążonej tzn., że badany ma wydolny mm pośladkowy średni.

5. Test skrzyżowanych rąk.

Badany zakłada skrzyżowane ramiona na plecy. Sprawdzamy jak daleko sięgają jego dłonie.

Uwagi: dłonie badanego pokrywają łopatki, co świadczy o prawidłowej ruchomości w stawach barkowych

Metoda plantokonturograficzna badania stóp

Plantokonturografia polega na sporządzeniu odcisków podporowej powierzchni stopy, jest najczęściej stosowaną metodą w badaniu stóp. Niekiedy jednak wartości jej są przeceniane, zwłaszcza, jeśli na tej podstawie próbuje się wyciągnąć daleko idące wnioski dotyczące wydolności stopy.

Typ stopy badanego: typ grecki - drugi palec stopy wystaje nieznacznie nad paluch

1.Wakaźnik kątowy Clarke'a (Cl)

Kąt Clarke'a jest zawarty między styczną przyśrodkowego brzegu odbitki a linią łączącą punkt największego wgłębienia i zetknięcia stycznej przyśrodkowej z brzegiem przodostopia. Kąt ten określa stan wysklepienia podłużnego łuku stopy.

Klasyfikacja stóp wg Clarke'a:

* 42^o - kąt prawidłowy

* powyżej 42^o - stopa wydrążona

* poniżej 42^o - stopa płaska

2.Ocena wysklepienia poprzecznego stopy

Do oceny wysklepienia poprzecznego służy wskaźnik „W”- Wejsfloga.

W = S:P gdzie: S- długość stopy

P- szerokość stopy

Stosunek długości stopy do jej szerokości powinien wynosić 3:1, tzn. że za idealną pod względem wysklepienia poprzecznego uznajemy taką stopę, która przy długości 30cm (S), ma 10cm szerokości (P)- wtedy 30:10 = 3. Praktycznie rzadko spotykamy taką stopę. Najczęściej wskaźnik „W” zamyka się w przedziale pomiędzy 2 a 3. Wartości bliższe „2”, np.2,10- świadczą o płaskostopiu, natomiast wartości bliższe „3”, np. 2,97- dowodzą prawidłowego wysklepienia poprzecznego stopy.

3.Wskaźnik „Ky” (Sztritera - Godunowa).

Określa on stosunek długości odcinka przebiegającego w centrum wysklepienia łuku podłużnego przez zacienioną część śladu do długości odcinka wykreślanego przez nie- zacienioną i zacienioną część plantokonturogramu.

Ky = B-C:A-C gdzie: B-C to część zacieniona

A-C to część zacieniona i nie zacieniona

Klasyfikacja stóp wg wskaźnika „Ky”:

* 0,00 - 0,25 - stopa wydrążona

* 0,26 - 0,45- stopa normalna

* 0,46 - 0,49- stopa obniżona I^o

* 0,50 - 0,75 -stopa obniżona II^o

* 0,76 - 1,00- stopa płaska

4. Wskaźnik Wejsfloga.

W_w. = X-X^':Y-Y' · 100

Klasyfikacja stóp wg Wejsfloga:

* 0-27- stopa wydrążona

* 28-38- stopa prawidłowa

* 39-50- stopa płaska I^o

* 51-66- stopa płaska II^o

* 67-100- stopa płaska III^o

* powyżej 101- stopa płaska IV^o

Pomiary stopy prawej

Długość stopy (S): 23 cm

Szerokość stopy (P): 8,5 cm

Szerokość pięty: 5,5 cm

1. Wskaźnik kątowy Clarke`a

Cl = 49^o

Wniosek: Stopa wydrążona

2. Ocena wysklepienia poprzecznego stopy

W = S:P

S = 23

P = 8,5

W = 23:8,5 = 2,7

Wniosek: Wysklepienie poprzeczne badanego jest prawidłowe

3. Wskaźnik Ky

Ky = B-C: A-C

A - C = 7,1

B - C = 3,5

Ky = 3,5: 7,1 = 0,49

Wniosek: Stopa badanego jest obniżona o 1^o

4. Wskaźnik Wejsfloga.

W_{w. =} X-X': Y-Y' · 100

X-X' = 3,5

Y-Y' = 7,5

W_w = 3,5: 7,5 · 100 = 46,7

Wniosek: Stopa badanego jest stopą płaską 1^o

Pomiary stopy lewej

Długość stopy (S): 23

Szerokość stopy (P): 8,8

Szerokość pięty: 5,5

1.Wskaźnik kątowy Clarke`a.

Cl = 42^o

Wniosek: Wskaźnik kątowy badanego jest prawidłowy

2. Ocena wysklepienia poprzecznego stopy

W = S: P

S = 29,8

P = 8,8

W = 23: 8,8 = 2,6

Wniosek: Wysklepienie poprzeczne lewej stopy badanego jest również prawidłowe

3. Wskaźnik Ky.

Ky = B-C: A-C

A - C = 7,1

B - C = 3

Ky = 3: 7,1 = 0,42

Wniosek: Według klasyfikacji wskaźnika Ky stopa badanego jest normalna

4. Wskaźnik Wejsfloga.

W_w. = X-X': Y-Y' · 100

X-X' = 2,9

Y-Y' = 7,5

W_w = 2,9: 7,5 · 100 = 38,6

Wniosek: Według wskaźnika Wejsfloga stopa badanego jest stopą płaską 1^o

Podsumowanie

Badany cechuje się dużą sprawnością fizyczną. Podczas wykonywania testów sprawdzających wytrzymałość poszczególnych grup mięśniowych nie miał większych problemów z wykonaniem poleconych zadań, również testy sprawdzające ruchomość w stawach wypadły pomyślnie badany nie posiada ograniczających ruchy przykurczy. Dobry stan fizyczny badanego jest prawdopodobnie wynikiem dużej, wszechstronnej aktywności fizycznej zarówno w szkole jak również poza nią. W postawie ciała badanego również nie widać nieprawidłowości podczas oceny postawy metodą punktową wg Kasperczyka badany uzyskał 1 pkt., co oznacza niewielkie odchylenie od stanu prawidłowego. W badaniu plantokonturograficznym stóp wystąpiły niewielkie różnice między prawą, a lewą stopą, co może być spowodowane nieprawidłowym sporządzeniem odcisku stóp, co w późniejszych badaniach utrudniło obiektywny pomiar. Z dokonanych pomiarów stóp można wysnuć wniosek, iż badany ma skłonność do niewielkiego płaskostopia zarówno prawej jak i lewej stopy, co potwierdza wskaźnik Wejsfloga.

Opracowano na podstawie książki Tadeusza Kasperczyka pt.

„ Wady postawy ciała diagnostyka i leczenie” Kraków 2001

---