Gimnastyka zagadnienia na egzamin
ZESTAW 1
1. Systematyka i nazewnictwo ćwiczeń ramion.
Ćwiczenia ramion mają za zadanie:
- kształtować mięśnie ramion i pasa barkowego pod względem siły i długości
- wyrabiać obszerność ruchu w stawach
- wspomagać ćwiczenia tułowia
- kształtować poprawność i elegancję w uzyskaniu kultury ruchu.
Ćwiczenia ramion dzielą się na;
-wznosy- ruch ramion z położenia w dół do określonego położenia z zatrzymaniem w położeniu głównym lub pośrednim
- opusty- ruchy powrotne ramion z określonego położenia w dół np.: w bok, w przód, w tył; bokiem w górę; przodem w górę
- przenosy- przenoszenie ramion najkrótszą drogą z położenia głównego lub pośredniego do innego określonego położenia
- ugięcia i wyprosty- wolne zginające lub wyprostne ruchy ramion w stawach łokciowych do kata 90 stopni
- skurcze i rzuty- szybkie zginające lub wyprostne ruchy ramion w stawach łokciowych do kata mniejszego niż 90
- wymachy- z położenia ramion w dół szybkie dynamiczne ruchy w stawach ramiennych do określonego położenia i powrót do położenia wyjściowego, Np. wymachy ramion w przód, w bok, w tył
- skręty- ruchy skrętne ramion ( odwracanie i zwracanie) na zewnątrz i do wewnątrz
- krążenia- ruch okrężny, odbywający się po łuku lub kole ruch ramion w stawach ramiennych, łokciowych i nadgarstkowych; krążenia mogą być wykonywane jednorącz, oburącz i naprzemianrącz
- odrzuty- energiczne pogłębiane ruchy ramion w tył w różnych położeniach.
Zasadnicze położenie wyjściowe ramion:
- ramiona w dół, jak w postawie zasadniczej;
- ramiona w bok w przedłużeniu barków i równolegle do podłoża dłonie w dół;
- ramiona w górę ponad głową w przedłużeniu tułowia, dłonie do wewnątrz
- ramiona w przód prostopadle do tułowia i równolegle do podłoża, dłonie do wewnątrz
- ramiona w tył do granicy ruchu, dłonie do wewnątrz
Pośrednie położenia wyjściowe ramion:
- ramiona w górę na zewnątrz - położenie pośrednie między kierunkiem w górę i w bok
- ramiona w dół na zewnątrz- położenie pośrednie między kierunkami w dół i w bok
- ramiona w przód na zewnątrz- położenie pośrednie między kierunkami w bok i przód
Inne położenia wyjściowe ramion:
- ręce na biodrach, ramiona ugięte w łokciach, dłonie oparte na biodrach, kciuki w tyle;
- pionowy skurcz ramion: ramiona ugięte w pionie, łokcie skierowane w dół, palce zgiętych dłoni dotykają barków;
- poziomy skurcz barków: ramiona poziomie, łokcie w bok na wysokości barków, kciuk dotyka klatki piersiowej;
- dłonie na karku, ramiona ugięte, place dłoni dotykają karku;
- dłonie na głowie- dotykają ciemienia;
- ramiona łukiem nad głową - ramiona lekko ugięte, dłonie stykają się palcami nad głowa;
- ramiona dołem skrzyżnie: ramiona swobodnie opuszczone i lekko ugięte, przedramiona skrzyżowane;
- ramiona w prawo ( w lewo) w bok, wznos ramion w bok w jedną stronę równolegle do podłoża
2. Systematyka ćwiczeń równoważnych na przyrządach
Ćwiczenia równoważne można podzielić na:
- bez przyrządów
- z użyciem przyborów
- ze współćwiczącym
- na przyrządach
- w formie zadaniowej i zabawowej
W metodyce powinno się uwzględniać kolejność; na podłodze, na ławeczce ( ustawionej normalnie, na ławeczce odwróconej, na równoważni niskiej, stopniowo podwyższanej do wysokości normalnej.
W cwiczeniach na równoważni wyróżnia się następujące grupy elementów:
- postawy wyjściowe, wejścia, wyskoki
- przejścia, przebiegnięcia, podskoki i przeskoki
- obroty, piruety
- ćwiczenia tułowia ramion, nóg
- wytrzymania i pozy
- elementy akrobatyczne
- zeskoki
Systematyka z przykładami ćwiczeń:
1) Wejścia i wyskoki:
- pobok lub poprzek przyrządu
- Na początku lub na końcu kładki
- z miejsca lub rozbiegu na wprost czy tez skośnego
- odbiciem jednonóż lub obunóż
2) Z postawy pobok z rozbiegu na wprost:
- wyskok do podporu przodem,
- wyskok do podporu przodem i łącznie przemach z ćwierćobrotem do siadu rozkrocznego
- wyskok do przysiadu podpartego jednonóż lub obunóż
- wyskok kuczno-rozkroczny z oparciem nogi lub przeniesieniem jej w bok
3) Z postawy poprzek-z rozbiegu skośnego:
- wyskok do siadu na udzie
- wyskok do przysiadu podpartego jednonóż, druga uniesiona w tył
- wyskok do przysiadu podpartego obunóż
- przemach okroczny jednonóż do siadu rozkrocznego
- z postawy poprzek z zewnątrz z pochwytem oburącz „ wejście szwedzkie” - siad na udzie, zaczepione nogi o równoważnie za sobą, wyprost do postawy
- przemach odwrotny do siadu na udzie
- wyskok do postawy jednonóż z dochwytem lub bez pochwytu
4) Z postawy poprzek na końcu kładki:
- wyskok do przysiadu podpartego jednonóż i obunóż
- wyskok do postawy jednonóż
5) Przejścia:
- w przód, w tył, w bok, skrzyżnie
- to samo ze wznosem lub z wymachem nogi w przód
- z obrotami
- z ruchami ramion
6) Podskoki w miejscu i z odbicia jednonóż:
- z przysiadu odbiciem obunóż podskok do postawy jednonóż
- z odbicia obunóż podskok ze zmiana nóg do postawy lub przysiadu
- wymachem nogi w przód skok na obie nogi
- odbiciem obunóż podskok z wymachem jednej nogi w Tyl do postawy jednonóż
- wyskok kuczny ze zmiana nóg
7) Podskoki i przeskoki z przemieszczeniem ciała:
- krokiem polkowym, mazura
- skoki bieżne - niewysokie skoki z nogi na nogę
- podskoki w przód z ugięciem jednej nogi w kolanie
- z odbicia jednonóż skok wprzód do postawy jednonóż
- krok w przód i skok na dwie nogi do przysiadu lub postawy
8) Obroty:
- w postawie obunóż lub jednonóż
- w przysiadzie obunóż i jednonóż - od ćwierćobrotu do pełnego obrotu
- wymachem nogi w przód półobrót w postawie jednonóż do postawy równoważnej lub wagi przodem
- wymachem nogi w tył półobrót w postawie jednonóż
- z półszpagatu półobrót do klęku podpartego
9) Wytrzymania i pozy:
- postawa jednonóż, druga noga wzniesiona w tył
- postawa jednonóż, druga noga ugięta i wzniesiona w przód
- waga przodem z dowolnym ułożeniem przodem
- waga bokiem z dowolnym ułożeniem ramion
- waga z marszu, z naskoku lub po obrocie
10) Elementy akrobatyczne:
- przewroty w tył z leżenia tyłem wykonane przez bark lub głowę: do klęku podpartego obunóż lub jednonóż, do siadu na udzie, do przysiadu podartego (obunóż lub jednonóż)
- przewroty w przód wykonywane do leżenia przewrotnego do siadu równoważnego lub siadu na udzie: z klęku podpartego obunóż lub jednonóż, z uniku podpartego, z przysiadu podartego, z wypadu lub unik
- przerzuty bokiem wykonywane z miejsca i z marszu: z postawy rozkrocznej, wykrocznej, do zeskoku na końcu równoważni
11) Zeskoki:
- z odbicia jednonóż: z wymachem nogi w przód, z obrotami, ćwierć, pół i całym obrotem
- z odbicia obunóż: z wygięciem tułowia, rozkroczny, kuczny, kuczno-rozkroczny, klęczny rozkroczny poziomy
- z podporu na rekach: z uniku podpartego zeskok zawrotny, z klęku podpartego jednonóż zamachem nogi wolnej zeskok zawrotny, z wagi przodem zeskok przez stanie na rękach, przerzut bokiem do zeskoku z końca równoważni.
3. Metodyka nauczania przewrotu w przód
Przewrót to ćwiczenie charakteryzujące się obrotem wokół osi poprzecznej ciała z przewrotem przez głowę przy ciągłym kontakcie z podłożem.
Przewrót w przód: z przysiadu podpartego należy skłonić głowę, unieść biodra oraz przenieść ciężar ciała na ręce, po czyj ugiąć ramiona, oprzeć kark na podłożu i wykorzystując odbicie nogami przetoczyć się na plecach np. do przysiadu podpartego. W czasie przewrotu nogi powinny być ugięte tak, aby kolana przylegały do klatki piersiowej.
Błędy:
-brak amortyzacji rękami
- wykonanie przewrotu na głowie
- niewytrzymanie skulenia
- podpieranie się rękami
Metodyka nauczania:
Naukę przewrotu należy rozpoczynać od opanowania przetoczeń w skuleniu. Nauczanie przewrotu ułatwia zastosowanie pochylni i wykonywanie przewrotu z góry w dół. Do tego celu można kilku ławeczek opartych skośnie o drabinki i pokrytych materacami.
Zaleca się stosowanie pochylni poprzez unoszenia materaca ( za dwa rogi). Po opanowaniu podstawowej formy przewrotu w przód z przysiadu popartego do przysiadu należy zwiększać odległość podparcia się rękami w stosunku do nóg i dążyć do uzyskiwania fazy lotu z całkowitym wyprostem nóg przy odbiciu. Pomocne może tu być wykonywanie przewrotu z pozycji „taczek”, gdzie współćwiczący unosi nogi partnera do góry i pomaga w wykonaniu przewrotu. Doskonalenie przewrotów w przód polega na wykonaniu ich z rozbiegu, z odbicia jednonóż i obunóż, z naskoku przez przeszkodę, współćwiczącego oraz w łączeniu przewrotów z podskokami, obrotami itp.
Trudniejsze formy to przewroty do rozkroku i o nogach prostych złączonych. Przewroty te wymagają dużej gibkości w stawach biodrowych i poprawnej techniki wykonania.
4. Wymień zadania lekcyjne występujące w części głównej s.54 (????????????)
Celem głównym jest rozwój fizyczny, kształtowanie niezbędnych nawyków i umiejętności, doskonalenie cech fizycznych i moralnych, umożliwienie pełnego wyżycia ruchowego oraz dostarczenie emocji przeżyć.
Zadania:
- Kształtowanie umiejętności, doskonalenie sprawności.
- Kształtowanie postaw wobec kultury fizycznej.
Treść części głównej lekcji zawiera: bieg lub wyścig, technika, taktyka, gra.
ZESTAW 2
1. Systematyka i nazewnictwo ćwiczeń nóg:
Ćwiczenia nóg mają za zadanie:
- kształtować mięsnie nóg pod względem siły, długości i elastyczności
- wyrabiać ruchomość w stawach
- kształtować prawidłowe wysklepienie stóp
Ćwiczenia nóg dzielą się na:
- wspięcia i obroty
- przysiady
- uniki i wypady
- podskoki
- przeskoki
- skurcze, wyprosty, rzuty i odrzuty
- wznosy i przenosy
- wymachy i krążenia
Można wykonywać je w pozycjach wysokich, półwysokich i niskich
Do wysokich pozycji zaliczamy postawy zwarte, wykroczne i rozkroczne.
Wykroki - wykonuje się stawiając nogę do przodu w płaszczyźnie strzałkowej na cała stopę lub na palce.
Zakroki- wykonuje się stawiając nogę w tył w płaszczyźnie strzałkowej.
Rozkroki- wykonywane są nogami w bok w płaszczyźnie czołowej naprzemiannóż lub podskokiem.
Wspięcia i obroty.
Wspięcie jest to oderwanie pięt od podłoza z przeniesieniem ciężaru ciała na palce.
Obrót jest to zmiana kierunku o więcej niż 180 stopni podskokiem lub zamachem.
Przysiady.
Półprzysiad jest to obniżenie postawy przez ugięcie nóg w stawach biodrowych i kolanowych do kąta 90 stopni.
Przysiad jest to głębsze obniżenie postawy aż do dotknięcia pośladkami pięt.
Przysiady i półprzysiady zazwyczaj wykonuje się we wspięciu. Rozróżniamy przysiady wolne i oparte(ściana, współćwiczący), podparte ( podłoże) o kolanach zwartych i rozwartych.
Uniki i wypady.
Unik wykonuje się z postawy przez ugięcie nogi postawnej ( obciążonej),
Wysuniecie drugiej prostej nogi i postawienie jej na palce. Wyróżnić można uniki: w tył, w przód, w bok.
Wypad- ruch zostaje zapoczątkowany wzniosem nogi i postawieniem ugiętej w kolanie na podłożu, Ciężar ciała spoczywa na nodze wypadowej, noga zakroczna wyprostowana ze stopą przylegającą do podłoża ( skręcona na zewn.), tułów pochylony w przedłużeniu nogi zakrocznej.
Podskoki i przeskoki.
To dynamiczne ruchy nóg z odrywaniem się od podłoża na skutek szybkiego wyprostu nóg z zasadniczym działaniem dźwigni stóp. Podskoki zwiększają sprężystość i elastyczność stawów oraz dynamiczną siłę mięśni kończyn dolnych, tzw. Elastyczność. W systematyce ćwiczeń wyróżnić można podskoki jednonóż i obunóż.
Skurcze, wyprosty, wznosy, przenosy, wymachy, krążenia, odrzuty-ćwiczenia te wykonuje się przeważnie w pozycjach półwysokich i niskich (zasady wykonywania tych ćwiczeń jak w ćw. ramion).
2. Systematyka podporów, wymień przykłady podporów
Podpory, jako pozycje i ćwiczenia gimnastyczne bez przyrządów, występują w grupie ćwiczeń kształtujących, a następnie we wszystkich ćwiczeniach stosowanych. W zależności od pozycji ciała w podporze i od sposobu podtrzymywania jego ciężaru podpory dzielą się na: podpory wsparte i podpory.
Podpory wsparte- pozycje gimnastyczne, przy których ciężar ciała jest podtrzymywany ramionami z pomocą nóg, wspartych na podłożu, na przyrządzie albo podtrzymywanych przez współćwiczącego.
- podpór postawny: przodem, tyłem, bokiem - przodem łukiem, bokiem łukiem
- podpór leżąc: na czworakach, klęk podparty, przodem, tyłem, bokiem - przodem łukiem tyłem łukiem, bokiem łukiem
- podpór zawieszony: przodem, tyłem, bokiem - przodem łukiem, bokiem łukiem.
Podpory- pozycje i ćwiczenia gimnastyczne, w których ciężar ciała jest w całości podtrzymywany siła prostowników Ramon i mięśni obręczy kończyny górnej, przy czym górna cześć klatki piersiowej znajduje się powyżej punktów podparcia dłońmi.
- podpór na poręczach
- podpór na kółkach
- stanie na ramionach
Podział ogólny ćwiczeń w podporach:
- uginanie, zginanie i wyprost ramion
- chody w podporach, czołgania
- kołowroty
- przemachy, koła
- ćwiczenia siłowe-statyczne.
3. Metodyka nauczania przewrotu w tył
Przewrót to ćwiczenie charakteryzujące się obrotem wokół osi poprzecznej ciała z przewrotem przez głowę przy ciągłym kontakcie z podłożem.
Przewrót w tył: z przysiadu podpartego należy pochylić głowę, przyjąć pozycje skulona, następnie odepchnąć się rękami i przetoczyć w tył. W tym czasie ugięte ramiona należy przenieś w górę w tył i oprzeć dłońmi na podłożu za głową. Po przetoczeniu się przez głowę wyprostować ramiona, unieść barki i tułów w górę i przejść do przysiadu podpartego.
Błędy:
- zbyt wolne przetaczanie się w tył
- prostowanie pleców w czasie przewrotu
- opóźnianie oparcia rąk za głową
- szerokie rozchylanie łokci na zewnątrz
- mało aktywne opieranie się na rękach
- kończenie przewrotu na kolanach
Metodyka nauczania:
Podobna jak w przewrotach w przód, ze szczególnym uwzględnieniem zachowania zaokrąglonej linii pleców, ułożenia i pracy ramion
4. Kształtowanie zwinności metodami gimnastycznymi lekcji w-f
Szybkość- jako właściwość motoryczna człowieka rozumie się zdolność do wykonywania jak najszybszych ruchów w jak najkrótszym czasie dla danych warunków. Szybkość zależy głównie od siły mięśniowej i od poziomu koordynacji ruchowej. Wyodrębnia się trzy podstawowe formy przejawiania szybkości:
-czas reakcji
- prędkość pojedynczego ruchu
- częstotliwość ruchu
Środkami kształcenia szybkości są ćwiczenia, które można wykonywać z maksymalna prędkością. Przy kształtowaniu szybkości ważnym warunkiem jest optymalny stan pobudzenia układu nerwowego, który można osiągnąć tylko wówczas, kiedy ćwiczący nie jest zmęczony.
Przykładowe grupy ćwiczeń o charakterze szybkościowym:
- reagowanie na sygnały wzrokowe i słuchowe: starty z różnych pozycji wyjściowych (postawy, przysiadu, siadu, leżenia), zmiany kierunków biegu, starty do toczących się piłek, do podrzucanych przedmiotów
- szybki bieg w miejscu i na krótkich odcinkach
- szybkie rzuty i chwyty drobnych przedmiotów, Np. woreczków, piłeczek, ringo
- szybkie przewroty i obroty wzdłuż długiej osi ciała
- zabawowe formy ćwiczeń szybkościowych np. doganianie szeregu (dzień i noc)
Oceny poziomu szybkości dokonuje się na podstawie testów tj.: miara szybkości biegu na krótkim dystansie ( ze startu niskiego, wysokiego lub lotnego), a także w formie pomiarów szybkości pojedynczego ruchu (tapping ręczny lub nożny).
Zestaw 3 - SPADZIU
1. Systematyka i nazewnictwo ćwiczeń tułowia
2. Systematyka zwisów - wymienić przykłady zwisów
3. Metodyka nauczania przerzutu bokiem
4. Kształtowanie siły na lekcji gimnastyki
Zestaw 4 - KASIA W, KASIA T
1.Wymienić pozycje wyjściowe do ćwiczeń kształtujących
2.Systematyka skoków gimnastycznych
3.Metodyka nauczania stania na rękach
4.Kształtowanie gibkości na lekcji gimnastyki
Zestaw 5 - KASIA W, KASIA T
1.Znaczenie rozgrzewki gimnastycznej - podaj kolejność ćwiczeń
2.Wymień zasady zachowania równowagi w ćwiczeniach gimnastycznych na przyrządach
3.Metodyka nauczania wymyku przodem na drążku
4. Kształtowanie szybkości na lekcji gimnastyki
Zestaw 6 - CYCU
1. Wymienić cele i zadania gimnastyki podstawowej.
2. Systematyka skoków gimnastycznych.
3. Metodyka nauczania zwisu przewrotnego.
4. Opisać formę stacyjna (obwodową) na lekcji gimnastyki
Zestaw 7 - KARINA
1. Kierunki i rodzaje gimnastyki
2. Opisać ćwiczenia gimnastyczne - siłowe, oporowe, dźwigania, podnoszenia, zabawy z mocowaniem itp.
3. Metodyka nauczania skoku zawrotnego przez skrzynie
4. Charakterystyka - gimnastycznych torów przeszkód
Zestaw 8 - KARINA
1. Wymienić ćwiczenia gimnastyczne wykonywane na drążku
2. Kształtowanie sity środkami gimnastycznymi
3. Metodyka nauczania skoku kucznego
4. Formy prowadzenia lekcji gimnastycznej
Zestaw 9 - KERMIT
1. Znaczenie rekreacyjnych form gimnastycznych w życiu człowieka
2. Analityczne metody oceny sprawności młodzieży
3. Metodyka nauczania stania na głowie
4. Zasady bezpieczeństwa na lekcji gimnastyki
Zestaw 10 KERMIT
1. Wymienić ćwiczenia wykonywane na drążku
2. Systematyka ćwiczeń w podporach nazewnictwo i podział
3. Metodyka nauczania wejścia przodem na uda
4. Omówienie zadań występujących w części głównej lekcji gimnastyki