CZYNNIKI ROZWOJU TURYSTYKI MIĘDZYNARODOWEJ 05.09.09

WPROWADZENIE DO TURYSTYKI

• Turystyka międzynarodowa to kategoria turystyki obejmująca ogół czynności osób które podróżują i przebywają poza krajem stałego zamieszkania w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych dłużej niż 24 h i nie dłużej niż rok.

• S. Wodejko uważa, że określenie „zagraniczny” odnosi się do jednego kraju, państwa (np. zagraniczny ruch przyjazdowy do Polski), podczas gdy określenie „międzynarodowy” dotyczy regionów, ewentualnie grupy państw (np. międzynarodowy ruch turystyczny Europy)

• W literaturze międzynarodowej pojęcia te stosowane są wymienne terminy te są uważane za synonimy

• Turystyka międzynarodowa to część międzynarodowej wymiany handlowej

• Jest to szersze pojęcie od międzynarodowego handlu usługami turystycznymi, ponieważ obejmuje także kupno produktów za granica a także niekiedy nieformalny handel zagraniczny

• ze względu na dokonywane przepływy pieniężne turystyka międzynarodowa jest częścią międzynarodowych przepływów gospodarczych, które dzieli się według kierunku transferu na eksport i import

• W ujęciu usługowych eksport oznacza świadczenie usług cudzoziemcom a import to przyjecie od cudzoziemców

• Turystyka zagraniczna bywa często określona eksport (import) niewidoczny. Jest to ogólne określenie tych pozycji w bilansie płatniczym, których źródłem jest sprzedaż usług za granice

• turystyka międzynarodowa to skuteczny środek redystrybucji dochodów między krajami i w ten sposób przyczynia się do bardziej równomiernego rozwoju gospodarki światowej

• Turystyka międzynarodowa to zjawisko gospodarcze, które w ciągu ostatnich lat bardzo zyskuje na znaczeniu, czego konsekwencja są liczne badania oraz próby deregulacji sektora turystycznego.
  

MIĘDZYNARODOWE STOSUNKI EKONOMICZNE 05.09.09

1. GOSPODARKA ŚWIATOWA - JEJ ISTOTA I STRUKTURA

Gospodarka światowa to zbiorowość różnorodnych organów i instytucji funkcjonujących zarówno na poziomach krajowych, jak i na szczeblu międzynarodowym, tzn. np. regionalnym, ponadregionalnym lub globalnym, takich jak np.;

- przedsiębiorstwa krajowe i międzynarodowe/transnarodowe

- gospodarki narodowe

- pastwa

- ugrupowania integracyjne

- organizacje międzynarodowe

* bezpośrednio lub pośrednio zajmujących się działalnością gospodarcza oraz powiązanych z sobą w pewien całościowy system poprzez siec międzynarodowych stosunków ekonomicznych.

Gospodarka Światowa jako system

● z uwagi na fakt, iż tworzące gospodarkę światową elementy (organizmy i instytucje gospodarcze a także siec wzajemnych stosunków ekonomicznych) ulegają nieustannym przemiana, należy rozumieć to pojęcie jako pewien dynamiczny system w stałym ruchu i rozwoju.

Gospodarka światowa jako kategoria ekonomiczna

- to znaczy, ze mogła zaistnieć dopiero na określonym etapie rozwoju historycznego, gdy powstały i rozwinęły się jej elementy składowe.

O istnieniu gospodarki światowej możemy mówić dopiero wtedy, gdy funkcjonowały już np. w ramach poszczególnych gospodarek narodowych określone organizmy i instytucje gospodarcze(np. Przedsiębiorstwa produkcyjne, handlowe, banki), które nawiązywały i utrzymywały między sobą, na odpowiednio szeroka skale, nieprzypadkowe i w miarę trwale międzynarodowe stosunki ekonomiczne (np handlowe i finansowe). Taka sytuacja w momencie ukształtowania się kapitalizmu. Istnienie gospodarki światowej łączy się zazwyczaj z powstaniem i rozwojem tego typu.

Międzynarodowe stosunki ekonomiczne

Ważnym elementem składowym dynamicznego systemu określonego jako gospodarka światowa są międzynarodowe stosunki ekonomiczne.

Międzynarodowe stosunki ekonomiczne to wzajemne relacje zachodzące pomiędzy podmiotami gospodarczymi na świecie, stale zmieniające się pod względem np. zakresu, struktury rzeczowej, formy, kierunków czy intensywności.

2. PRZEDSIEBIORSTWO KRAJOWE (NARODOWE)- to takie które działają w ramach określonej gospodarki narodowej. Staja się oraz podmiotami gospodarki światowej tylko wtedy, gdy w związku ze swa działalnością gospodarcza nawiązują i utrzymują znaczne pod względem zakresu, charakterem bądź znaczenia dla swego funkcjonowania międzynarodowe stosunki ekonomiczne z innymi podmiotami gospodarki światowej, a więc np. z przedsiębiorstwami krajowymi działającymi w ramach innych gospodarek narodowych, z przedsiębiorstwami międzynarodowymi, z międzynarodowymi instytucjami i organizacjami gospodarczymi.

● Przedsiębiorstwa krajowe (narodowe) nawiązujące wprawdzie kontakty zagraniczne (międzynarodowe) ale sporadycznie, przypadkowo i bez znaczenia dla swej zasadniczej działalności gospodarczej - nie mogą być traktowane jako podmiot gospodarki światowej. Najczęściej są to niewielkie firmy produkcyjne, usługowe lub handlowe o tendencyjnych strukturach i sposobach funkcjonowania w ograniczonym zakresie działalności. Przedsiębiorstwa takie mogą w praktyce nie utrzymywać żadnych stosunków zagranicznych

Podmioty gospodarki światowej:

W warunkach współczesnej gospodarki rynkowej coraz więcej przedsiębiorstw jest zmuszonych do włączenia się w system gospodarki światowej. Izolacja od zagranicy powoduje bowiem zakłócenia w ich funkcjonowaniu.

Powiązania z innymi podmiotami gospodarki światowej mogą być:

• handlowe

• produkcyjne (np. kooperacja z zagranicznymi partnerami w produkcji określonych wyrobów bądź ich elementów)

• technologiczne (np. korzystanie z zagranicznych licencji lub odstąpienie innym własnych technologii, współprace naukowo-techniczna)

• związki finansowo-kredytowe lub udzielanie kredytów zagranicznych partnerom, wchodzenie w związki produkcyjno-kapitalowe, tworzenie wspólnych przedsięwzięć, podejmowanie wspólnych inwestycji)

Najczęściej spotykane powiązanie handlowe z zagranica to:

• eksport własnych produktów

• import niezbędnych surowców i materiałów

• eksport lub import rożnego typu usług

INTERNACJONALIZACJA PRZEDSIEBIORSTW KRAJOWYCH

Proces umiędzynarodowienia się przedsiębiorstw krajowych przebiega z reguły w trzech etapach. Są to:

• umiędzynarodowienie sfery wymiany

• pełne wejście przez przedsiębiorstwo dotychczas krajowe na rynek zagraniczny (międzynarodowy)

• globalizacja - całkowite umiędzynarodowienie zarówno przedsiębiorstwa, jak i jego działalności.

MIĘDZYNARODOWA POLITYKA TURYSTYCZNA 05.09.09

1. Istota polityki turystycznej. Zakres polityki turystycznej w skali krajowej i międzynarodowej.

Termin polityka turystyczna może występować w podwójnym znaczeniu:

• z jednej strony odnosi się do praktycznej działalności ośrodków decyzyjnych (zazwyczaj państwowych), które przy pomocy określonych środków dążą do osiągnięcia zamierzonych celów w zakresie turystyki.

• Z drugiej zaś strony, używany jest w odniesieniu do wyodrębniającej się dziedziny wiedzy, zajmującej się badaniem oddziaływania państwa na funkcjonowanie turystyki.

Ta dwoistość rozumienia polityki turystycznej utrudnia przedstawianie poglądów na jej temat. Można jednak przyjąć, ze pod pojęciem polityka turystyczna zwykle rozumie się wszelkie działania władz państwowych rożnego szczebla (krajowego, regionalnego i lokalnego), mające na celu zaspokojenie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa, racjonalne wykorzystanie walorów turystycznych zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej, kształtowanie optymalnych rozmiarów i struktury ruchu turystycznego, oraz ogólne sterowanie rozwojem turystyki, z uwzględnieniem jej licznych funkcji i związków z rożnymi sferami życia społecznego.

Pojęcie i zakres polityki turystycznej

Definicja ta odzwierciedla najbardziej powszechne rozumienie polityki turystycznej, w którym jej formylowanie oraz realizacja to domena instytucji państwowych.

Istotnie, politykę turystyczna prowadza głównie władze poszczególnych państw, wyznaczając do tego różnego rodzaju instytucje działające na poszczególnych szczeblach administracji rządowej i samorządowej.

Warto jednak dodać, ze własna politykę turystyczna mogą prowadzić także poszczególne przedsiębiorstwa, działające w rożnych sektorach rynku turystycznego oraz niektóre organizacje międzynarodowe.

• w pierwszym przypadku chodzi zwłaszcza o wielkie ponad rządowe koncerny (touroperatorów, łańcuchy hotelowe, linie lotnicze), które poprzez swoja politykę handlowa, czasami wywierają większy wpływ na funkcjonowanie turystyki w poszczególnych krajach, niż polityka państw narodowych.

• W drugim zaś przypadku chodzi o niektóre ugrupowania gospodarcze i regionalne (np. OECD, ASEAN, APEC) oraz międzynarodowe organizacje turystyczne, zarówno międzynarodowej (np. WTO) jak i pozarządowe (np. UFTAA, IATA, ECTAA)

Warto również dodać, ze od wielu lat - w niektórych obszarach działalności - wspólną politykę turystyczna realizują także kraje należące do Unii Europejskiej. W prawdzie jej realizatorem zwykle są organa odpowiedzialne za politykę turystyczna w poszczególnych państwach członkowskich, jednak wiele decyzji zapada w instytucjach unijnych, zwłaszcza w Komisji Europejskiej.

Wszystko to sprawia, ze można już wskazać pewne elementy wspólnej międzynarodowej polityki turystycznej.

Rozwój współpracy międzynarodowej w dziedzinie turystyki

W ostatnim okresie obserwuje się wyraźny rozwój współpracy międzynarodowej w dziedzinie turystyki, w której upatruje najlepszego sposobu na rozwiązanie.

Pomimo tego, ze potrzebę uzgadniania polityki turystycznej państw w skali międzynarodowej dostrzegano już w okresie międzywojennym, to jedna rozwój międzynarodowej polityki turystycznej napotkał na wiele barier.

Konieczność prowadzenia polityki turystycznej - zarówno w skali poszczególnych krajów i regionów, jak i w skali międzynarodowej wynika z faktu, ze rozwój turystyki pociąga za sobą wiele zarówno...

Planowanie przestrzenne

Wpływ	Turystyka konkuruje z tradycyjnymi sposobami użytkowania terenów
		Możliwości	Turystyka zazwyczaj oferuje wyższą rentowność nakładów, aniżeli tradycyjne użytkowanie gruntów
		Problemy	Przemieszczanie się ludności oraz wypieranie upraw rolnych, gospodarki rybnej i leśnej, przez działalność związaną z turystyka
		Środki zaradcze	Zintegrowane planowanie i holistyczne podejście do obszarów, w których nastąpiła zmiana funkcji może pozwolić na równoważenie kierunków ich rozwoju

Zasoby naturalne

Wpływ	Zwiększone wykorzystanie i przetwarzanie zasobów
		Możliwości	Zwiększone zapotrzebowanie na zasoby może wzmocnić lokalną gospodarkę, zaś zapotrzebowanie na produkty przetworzone może zapewnić dodatkowe zatrudnienie
		Problemy	Wyczerpanie naturalnych zasobów, degradacja przyrody i krajobrazy
		Środki zaradcze	Rekultywacja terenu(zwłaszcza ponowne zasilenie) mająca na celu przystosowanie do użytkowania (np. poprzez przekształcenia składowisk kopalnianych na parki)

Skutki rozwoju turystyki oraz polityki turystycznej

---