PODAJ DEFINICJĘ PAPIERU WARTOŚCIOWEGO ORAZ PRAWA WYNIKAJĄCE Z JEGO POSIADANIA. Papier wartościowy jest to dokument stwierdzający fakt dokonania transakcji odpłatnego udostępnienia kapitału, co daje kapitałodawcy określone prawa, są to np.: akcje, obligacje, bony skarbowe, bony oszczędnościowe, banknoty, czeki i weksle, a także jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych. Z tytułu jego posiadania właściciel może mieć jedno z następujących praw: - prawo do współwłasności majątku (Udziały, akcje), - prawo do określonego procentu lub innych pożytków (obligacje, inne instrumenty długu), - prawo do otrzymania w przyszłości określonych aktywów lub do rozliczenia pieniężnego (instrumenty pochodne). |
PRZEDSTAW ISTOTĘ MODELU RÓWNOWAGI RYNKU KAPITAŁOWEGO Najpopularniejszym modelem rynku kapitałowego jest Model CAMP - model wyboru efektywnego portfela inwestycji kapitałowych Ujmuje wzajemne relacje między stopami zysku i ryzykiem w budowie portfela. Podstawowymi parametrami każdego portfela występującego na rynku kapitałowym są: oczekiwana stopa zysku i ryzyko (beta) Podstawą tego modelu są dwie zależności: - linia rynku kapitałowego (CML): Rp=Rf+(RM-Rf/σM)*σp - linia rynku papierów wartościowych (SML): Ri=Rf+βi*(RM- Rf), gdzie: RM-Rf - premia za ryzyko Ri - stopa zysku portfela lub pap. wart., Rf - stopa zysku wolna od ryzyka, RM - stopa zysku portfela rynkowego, βi - współczynnik beta. Podstawową różnicą pomiędzy obiema liniami jest to, że CML dotyczy tylko portfeli efektywnych, a SML dotyczy wszystkich portfeli, w tym również pojedynczych papierów wart., na rynku będącym w równowadze. Linia SML jest półprostą. W sytuacji występowania równowagi na rynku kapitałowym wszyscy inwestorzy będą budować swoje portfele na zasadzie kombinacji portfela rynkowego i portf. papierów wolnych od ryzyka. Czyli portfele leżące na linii rynku pap. wart. są dla inwestorów jednakowo atrakcyjne z pkt widzenia stopy zysku i poziomu ryzyka. Natomiast leżące powyżej tej linii stają się bardziej atrakcyjne, bo mogą przynieść wyższe stopy zysku przy tym samym poziomie ryzyka. Załóżmy, że portfel B' to ten bardziej atrakcyjny. Portfel B jest mniej atrakcyjny. Oznacza to, że rynek nie jest w stanie równowagi, a inwestorzy będą kupować portfel B', co spowoduje wzrost popytu na ten portfel, co spowoduje wzrost jego ceny. Następnie wzrost cen wpłynie negatywnie na stopę zysku z portfela - czyli stanie się z powrotem portfelem B. Oznacza to, że rynek wrócił do poziomu równowagi. Odwrotna sytuacja: C' leży poniżej linii rynku pap. wart., czyli jest mniej atrakcyjny. Ma niższą stopę zwrotu niż C, ale oba maja ten sam współczynnik. Czyli posiadający go inwestorzy będą chcieli go sprzedać, spowoduje to obniżenie jego ceny. W konsekwencji spowoduje to poprawę relacji między stopą zwrotu a ryzykiem - wzrośnie stopa zysku, i stanie się atrakcyjny czyli C. Jest to powrót rynku do stanu równowagi. |
CO JEST CELEM INWESTOWANIA NA RYNKU FINANSOWYM I CO ROZUMIE SIĘ POD POJĘCIEM INWESTYCJI? Inwestycja to wyrzeczenie się obecnych, pewnych korzyści na rzecz niepewnych korzyści w przyszłości. Przykład: inwestor ma obecnie 1.000.000 zł, ale podejmuje się inwestycji (np. na giełdzie, w nieruchomości, dzieła sztuki) mając nadzieję na otrzymanie większych, lecz niepewnych korzyści w przyszłości. Podmioty, które posiadają nadwyżki środków poszukują możliwości ich zagospodarowania (tworzą podaż kapitału), chcąc tym samym uzyskać określoną korzyść finansową, najczęściej w postaci dywidendy lub procentu. Czyli jest to dla nich stopa zwrotu z zainwestowanego kapitału. Z drugiej strony podmioty poszukujące kapitału na rynku finansowym tworzą na niego popyt, czyli chcą go przyjąć do zagospodarowania, ponieważ poszukują środków na finansowanie swojej działalności gospodarczej, tzn. na realizację przedsięwzięć inwestycyjnych. Aby go pozyskać muszą zaoferować odpowiednio atrakcyjną stopę zwrotu. Celem inwestowania jest uzyskiwanie dochodu z zainwestowanego kapitału. Inwestorem może być osoba prywatna, podmiot gospodarczy, agenda rządowa, instytucja finansowa lub fundusz inwestycyjny czy emerytalny. |
WYJAŚNIJ POJĘCIE RYZYKA WALUTOWEGO I RYZYKA POLITYCZNEGO NA RYNKU KAPITAŁOWYM. Ryzyko walutowe. Występuje w sytuacji rozwiniętego rynku finansowego i jego powiązań z rynkiem międzynarodowym, kiedy to dochodzi do zwiększenia się możliwości inwestycyjnych i przepływu kapitałów pomiędzy rynkiem danego kraju a rynkiem międzynarodowym. Szczególnie niebezpieczne mogą być tutaj przepływy kapitałów krótkoterminowych (spekulacyjnych) wykorzystujące dogodne warunki inwestowania w danym momencie i wycofujące się z rynku po zmianie tych warunków. Np. zmiana relacji walut może spowodować, że bardziej korzystna w momencie zakupu inwestycja zagraniczna straci atrakcyjność na rzecz inwestycji krajowej lub odwrotnie. Ryzyko polityczne. Związane jest z sytuacją polityczną kraju, w którym tej inwestycji dokonano. Wynika to z faktu, iż rynek kapitałowy jest bardzo wrażliwy na wiele czynników, w tym w szczególności na zmiany priorytetów polityki gospodarczej, które mogą się dokonać w następstwie zmian politycznych w danym kraju.
|
PRZEDSTAW WSKAŹNIK SHARPE'A OCENY EFEKTYWNOŚCI INWESTYCJI Jego konstrukcja oparta jest na równaniu linii rynku kapitałowego (CML). Jej równanie można zapisać jako: (Ri- RF)/σi=(RM- RF)/σM; Ri - stopa zysku i-tej akcji (portfela), RF - stopa zysku wolna od ryzyka, RM - stopa zysku portfela rynkowego, σi - ryzyko i-tej akcji (portfela), σM - ryzyko portfela rynkowego.
Założeniem tego wskaźnika jest to, że inwestor na ogół zwiększa swoje ryzyko, pod warunkiem otrzymania w zamian wyższego zysku, czyli ponad stopę wolną od ryzyka. Czyli inwestycje o zwiększającym się ryzyku będą akceptowane, jeżeli jego wzrost będzie łączył się z odpowiednio wysokim zyskiem. Miarą tej efektywności inwestycji jest lewa str wyrażenia, czyli: Wskaźnik Sharpe'a można również odnieść do prawej strony analizowanego równania, czyli wyrażenia: (RM- RF)/σM - zysk z portfela rynkowego (indeksu giełdy) uzyskany ponad stopę wolną od ryzyka przypadającą na jednostkę ryzyka portfela rynkowego. Jeżeli WESi>(RM- RF)/σM, to utworzony portfel inwestora przynosi większy zysk niż portfel rynkowy (jest lepszy od rynku), czyli opłaca się w niego inwestować. W przypadku odwrotnym efektywność portfela jest niższa od efektywności rynku, co oznacza, iż nie opłaca się w niego angażować środków. |
WYJAŚNIJ POJĘCIE RYZYKA INFLACYJNEGO NA RYNKU KAPITAŁOWYM Zjawisko inflacji wpływa w dużym stopniu na wybór odpowiedniego instrumentu rynku kapitałowego przez inwestorów. Głównie wpływa ono na wybór zakupu akcji albo obligacji. W zależności od kształtowania się stopy inflacji inwestorzy dokonują tychże wyborów, tzn. w przypadku niższej stopy inflacji inwestorzy kupują na ogół akcje, jednak dla uzyskania z nich dodatkowego dochodu wybiera się te akcje, których kursy są skorelowane ze wskaźnikiem ogólnego wzrostu cen, natomiast wyższy stopień inflacji zachęca z reguły do zakupu obligacji. |
SCHARAKTERYZUJ FAZY WYSTĘPUJĄCE W CYKLU ŻYCIA INWESTORA INDYWIDUALNEGO. W cyklu życia inwestora można wyróżnić fazy: Fazę akumulacji Inwestorzy są w okresie od wczesnych do średnich lat swojej kariery zawodowej. W czasie jej trwania inwestor usiłuje zgromadzić majątek na zaspokojenie swoich bieżących potrzeb. Cechą tej fazy życia inwestora jest to, że wartość netto posiadanego majątku jest mała, a zadłużenie z tytułu pozaciąganych zobowiązań może być wysokie. Faza konsolidacji Inwestor znajduje się praktycznie na półmetku swojej kariery zawodowej. Z reguły bieżące zarobki przewyższają bieżące wydatki, a powstające nadwyżki środków mogą być przeznaczone na inwestycje. Podejmuje on raczej inwestycje charakteryzujące się umiarkowanym ryzykiem inwestycyjnym, aby nie narażać się na utratę dotychczasowego majątku. Faza wydawania Faza rozpoczynająca się w końcowym okresie wieku produkcyjnego lub z chwilą przejścia na emeryturę. Wydatki są już w odpowiedni sposób zabezpieczone, w tym także, jeżeli są finansowane ze świadczenia emerytalnego. Muszą oni w większym stopniu niż poprzednio chronić swój kapitał. Dlatego muszą oni zbilansować chęć utrzymania nominalnej wartości swoich oszczędności z potrzebą ich zabezpieczenia przed inflacją. Faza darowizn Na tym etapie niektórzy inwestorzy mają już dobrze zabezpieczone wydatki oraz stworzoną rezerwę na wypadek wystąpienia wydatków nieprzewidywalnych. Stąd też niektórzy inwestorzy dzielą się częścią swojego majątku z innymi, np. dlatego aby płacić mniejszy podatek dochodowy.
|
OPISZ PODSTAWOWY CEL ZAWIERANIA TRANSAKCJI HEADGINGOWYCH Hedging to strategia inwestowania w instrumenty finansowe, dążąca do minimalizacji ryzyka. Jest to giełdowa transakcja terminowa, zawierana w celu zabezpieczenia się przed stratami, związanymi z niekorzystnymi zmianami cen (kursów) towarów lub instrumentów finansowych w przyszłości. Jej realizacja polega zwykle na takim dobieraniu do portfela inwestycyjnego instrumentów finansowych i dotyczących ich pochodnych instrumentów finansowych, aby ryzyko związane z obiema inwestycjami znosiło się wzajemnie. Zwykle jest to powiązanie transakcji efektywnej z transakcją terminową typu futures, która ma charakter spekulacyjny. Wyróżniamy: hedging długi - zakup kontraktów futures w celu zmniejszenia ryzyka wzrostu cen przedmiotów kontraktu, hedging krótki - sprzedaż kontraktów futures dla zabezpieczenia się przed spadkiem cen przedmiotów kontraktu. |
WYJAŚNIJ, OD CZEGO INWESTOR INDYWIDUALNY POWINIEN ROZPOCZĄĆ SWÓJ PROGRAM INWESTYCYJNY. Inwestor indywidualny (os.fizyczna) Program inwestycyjny inwestor powinien rozpocząć od ubezpieczenia swojego życia oraz zaplanowania pewnej rezerwy gotówkowej. Ubezpieczenie na życie zabezpiecza inwestora przed sytuacją utraty częściowej lub pełnej niezdolności do pracy oraz zabezpiecza jego najbliższych przed kłopotami finansowymi związanymi z jego śmiercią. Ubezpieczenie na życie może także pomóc osiągnąć pewne cele długoterminowe, którym jest odpowiednie zabezpieczenie emerytalne. Niektóre zakłady prowadzące ubezpieczenia na życie prowadzą je wraz z funduszem kapitałowym. Tzn., że wpłacana składka jest dzielona dwie części: pierwsza (znacznie mniejsza) jest przeznaczana na ochronę ubezpieczeniową związaną z wystąpieniem określonego zdarzenia, np. kalectwa czy zgonu a druga (znacznie wyższa) jest przeznaczana na cele inwestycyjne poprzez alokację w jednostki uczestnictwa w odpowiedni (fundusz kapitałowy). Jest to typowy fundusz inwestycyjny, tyle że prowadzony przez zakład ubezpieczeniowy. Rezerwa gotówkowa stanowi rodzaj dywersyfikacji inwestycji. Jest to określona kwota środków finansowych utrzymywanych w gotówce pozwalająca inwestorowi przeżyć trudne momenty w życiu, np. pokryć nieprzewidywalny wydatek w znacznej wysokości lub dokonać nieplanowanego zakupu Po ubezpieczeniu na życie oraz zapewnieniu sobie odpowiedniej rezerwy gotówkowej inwestor może przystąpić do planowania poważnego programu inwestycyjnego. |
SCHARAKTERYZUJ MOŻLIWOŚCI INWESTOWANIA W INWESTYCJE O NISKIEJ PŁYNNOŚCI. Do takich inwestycji należą przede wszystkim: dzieła sztuki, antyki, diamenty oraz numizmaty (monety i znaczki pocztowe).Takimi inwestycjami nie są zainteresowane instytucje finansowe typu fundusze inwestycyjne, głównie z powodu ich niskiego stopnia płynności. Cechą charakterystyczną niektórych wymienionych tutaj aktywów jest stosunkowo wysoka cena oraz konieczność ich zakupu na aukcjach, co powoduje, że cena ich zakupu znacząco może odbiegać od ceny oczekiwanej. Z takimi inwestycjami z reguły są związane dosyć wysokie koszty transakcyjne, gdyż rynek krajowy tych inwestycji może być płytki i jest potrzeba poszukiwania nabywców (lub sprzedawców) zagranicą. Biorąc pod uwagę ryzyko związane z niską płynnością tego rodzaju aktywów wielu inwestorów traktuje je raczej jako hobby niż inwestycje, chociaż niektóre z nich w długim okresie osiągają całkiem wysokie stopy zwrotu, np. dzieła sztuki lub niektóre kamienie szlachetne.
|
PRZEDSTAW MODEL JEDNOINDEKSOWY RYNKU KAPITAŁOWEGO W modelu jednoindeksowym (jednowskaźnikowym) uzależnia się stopę zysku od działania jednego czynnika, który można określić jako czynnik giełdy (rynku). Zaobserwowano na giełdach prawidłowość, która polega na tym, iż tzw. zwyżce na giełdzie odpowiada na ogół wzrost cen większości akcji, i odwrotnie. Wniosek z tego, że zmiany na giełdzie znajdują odzwierciedlenie w cenach poszczególnych akcji czyli stopy zysku większości akcji zależą od działania pewnego czynnika - czynnika giełdy. Na tej podstawie można stwierdzić, iż stopy zysku akcji w dużym stopniu są uzależnione od indeksu giełdowego a indeksy giełdowe są tak konstruowane, aby były pewnym syntetycznym wskaźnikiem zmian wszystkich akcji występujących na giełdzie w określonym dniu. Dlatego indeks giełdowy traktuje się jako taki sztuczny papier wartościowy , który w sposób syntetyczny opisuje sytuację na rynku. Równanie przedstawiające zależność stopy zysku akcji od stopy indeksu giełdowego: Ri=αi + βi*Rm + ui - równanie lini charakterystycznej papieru wartościowego (Ri - stopa zysku z itej akcji, Rm - stopa zysku indeksu giełdowego, alfa, beta - parametry równania, ui - składnik losowy) Współczynnik beta - wskazuje o ile procent, przeciętnie, wzrośnie stopa zysku z itej akcji jeżeli stopa zysku indeksu giełdowego wzrośnie o jednostkę, czyli 1%. Współczynnik ten jest miara wrażliwości danej akcji na zmiany stopy zysku indeksu giełdowego βi<0 - oznacza, iż stopa zysku danej akcji zmienia się w przeciwnym kierunku niż stopa zysku indeksu giełdowego βi=0 - stopa zysku z akcji nie zależy od zmian na rynku 0< βi <1 - stopa zysku danej akcji w niewielkim stopniu zależy od zmian zachodzących na giełdzie βi=1 - stopa zwrotu z akcji podlega takim samym zmianom jak cała giełda βi >1 - stopa zwrotu z rozpatrywanej akcji zmienia się szybciej niż stopa zysku indeksu giełdowego. |
SCHARAKTERYZUJ MOŻLIWOŚCI INWESTOWANIA W AKTYWA RZECZOWE. Inwestor może lokować swoje środki w aktywa rzeczowe, do których należą nieruchomości. Może się to odbywać w sposób bezpośredni bądź pośredni. Inwestowanie bezpośrednie polega na zakupie nieruchomości, do których należą: zakup domu, zakup gruntu, zakup gruntu z zabudową, dzierżawa nieruchomości czy zakup praw wieczystego użytkowania. Jest to dobry sposób lokaty kapitału i może służyć powiększaniu majątku inwestora, np. zakup nieruchomości w celu jej odsprzedaży po wyższej cenie. Przy tego typu inwestycjach należy się jednak liczyć z brakiem odpowiedniej płynności na rynku. Inwestowanie pośrednie w nieruchomości polega natomiast na zakupie akcji inwestycyjnego funduszu nieruchomości. Czyli kupując akcje takiego funduszu inwestor nabywa pewien udział w portfelu funduszu i partycypuje w korzyściach osiągniętych z jego konstrukcji i przetrzymywania. Jest to dobry wariant dla drobnych inwestorów, ponieważ na ogół inwestycja ta jest długookresowa i bardziej płynna, niż w przypadku bezpośredniego inwestowania w nieruchomości, jednakże cena akcji takiego funduszu może podlegać dosyć istotnym wahaniom w czasie |
PRZEDSTAW MODEL GORDONA WYCENY AKCJI Model stałego wzrostu dywidendy Należy on do najpopularniejszych modeli wyceny akcji. Zakłada, iż dywidenda wypłacana przez spółkę posiadaczom akcji rośnie w czasie w stałym tempie, czyli: Dt = Dt-1(1+g) gdzie g - stałe oczekiwane tempo wzrostu dywidendy (w%) Wewnętrzna wartość akcji obliczana jest na podstawie wzoru: P0 = D1 /(r-g) gdzie D1 - oczekiwana dywidenda na koniec pierwszego (następnego) roku. Aby model Gordona miał sens ekonomiczny, musi być spełniony warunek g < r Z modelu tego wynika, że wewnętrzna wartość akcji wzrasta, gdy: - zwiększy się dywidenda wypłacana na akcje - zmniejszy się stopa dyskonta r - zwiększy się oczekiwana stopa wzrostu dywidendy g Problemem w tym modelu jest określenie oczekiwanego tempa wzrostu dywidendy. Tempo to będzie różne dla różnych firm, ale można przyjąć ze w dającej się przewidzieć przeszłości dla większości firm ukształtuje się mniej więcej na poziomie nominalnego tempa wzrostu PKB (lub będzie odpowiadać wzrostowi realnemu PKB powiększonemu o premie inflacyjną). Oczekiwana przez inwestora stopa zwrotu z akcji przy stałym wzroście dywidendy ř = D1 / P0 +g gdzie P0 jest ceną rynkową akcji. Całkowita oczekiwana stopa zwrotu z akcji składa się z 2 składników, a mianowicie dochodu z dywidendy oraz oczekiwanego jego wzrostu. Opisany model nie uwzględnia ryzyka związanego z wypłatą dywidendy, dlatego też wprowadzono rozróżnienie stóp dyskontowych dla poszczególnych okresów, przy założeniu: rt>rt-1 Stąd powstaje wzór na wart wewn: P0 = ΣDt/(1+rt)t Model ten przywiązuje większą wagę do dywidend, które mają być wypłacane w najbliższym okresie, niż do tych w dalszych okresach.
|
PRZEDSTAW WSKAŹNIK TREYNORA OCENY EFEKTYWNOŚCI INWESTYCJI Bazuje na równaniu rynku papierów wartościowych - SML (security market line). Można go zapisać jako: (Rp- RF)/ βp= RM- RF; Rp - stopa zysku portfela, βp - współczynnik beta portfela. Wskaźnikiem efektywności Treynora jest lewa strona równania: WETp=(Rp- RF)/ βp gdzie: WETp - wskaźnik Treynora efektywności portfela. Jest to miara dodatkowego zysku zrealizowanego ponad stopę wolną od ryzyka przypadającego na jednostkę ryzyka systematycznego. Czyli im będzie przyjmował on wyższe wartości, tym dana inwestycja będzie bardziej zyskowniejsza, stąd wszyscy inwestorzy niechętni ryzyku powinni maksymalizować wartość tego wskaźnika. Wskaźnik Treynora można również odnieść do wyrażenia po prawej str wzoru: RM- RF/βM gdzie βM to współczynnik beta portfela rynkowego przyjmującym wartość 1. Mówi on o dodatkowej premii rynku ponad stopę wolną od ryzyka. Można więc ocenić jak zyskowna jest dana inwestycja w porównaniu z rentownością inwestowania w portfel rynkowy.
Osiągnięcie bardzo niskiej rentowności portfela może spowodować ujemną wartość wskaźnika WET. Przykładem takiego wyniku jest portfel przynoszący zwrot niższy od poziomu stopy wolnej od ryzyka. Zakładając, że zarządzający portfelem Z osiągnął 7% średnią stopę zwrotu przy poziomie ryzyka 0,50 wskaźnik WET ukształtowałby się na poziomie: WETZ = (0,07 - 0,08) / 0,50 = -0,02, co oznacza, że taki portfel również znalazłby się poniżej prostej SML. Także w sytuacji ujemnej wartości współczynnika beta i średniego zwrotu wyższego od stopy wolnej od ryzyka wskaźnik WET miałby ujemną wartość. Dla przykładu jeżeli zarządzający portfelem G osiągnąłby średni zwrot na poziomie 10% przy współczynniku beta równym -0,20, to wówczas wskaźnik WET wyniósłby: WETG = (0,10 - 0,08) / (-0,20) =-0,100. W takiej sytuacji zaleca się korzystanie ze wzoru na prostą SML. Dla naszego przypadku oczekiwany zwrot wyniesie: E(RG) = RF + βG (RM - RF) = |
WYJAŚNIJ POJĘCIE MODELU DYSKONTOWEGO WYCENY AKCJI. P0=ΣKt/(1+r)t Model dyskontowy wyceny akcji opiera się na założeniu oczekiwanych korzyści - dochodów, które może przynieść akcja. Korzyści te to suma wypłaconej dywidendy i zysku kapitałowego. Model określa wewnętrzną wartość akcji - P0 , jako sumę zdyskontowanych przyszłych korzyści, czyli zaktualizowanych wartości przewidywanych dochodów K w poszczególnych okresach t mogących przypaść na daną akcję, gdzie r jest stopą dyskontową. Metoda ta uwzględnia wartość pieniądza w czasie, a przyszłe dochody z akcji sprowadza do porównywalności. Zapewnia to zastosowanie stopy dyskontowej (r), za którą można uważać rynkową stopę korzyści oczekiwaną przez inwestora. Jest ona również określana jako wymagana stopa zwrotu z zainwestowanego kapitału. Wymaganą stopę zwrotu określa się najczęściej jako sumę 3 składników: - stopy wolnej od ryzyka - oczekiwanej stopy inflacyjnej (ryzyko inflacyjne) - spodziewanej premii za ryzyko z tytułu inwestowania w akcje danej firmy. Wartość wewnętrzną akcji możemy obliczyć: P0 = D1+P1/(1+r)1 - gdy t=1 P0 = D1 /(1+r)1+D2+P2/(1+r)² - gdy t=2 P0 =Σ Dt/(1+r)t - nie wyznacza terminu sprzedaży |
WYJAŚNIJ POJĘCIA RAITINGU OBLIGACJI RATING - ocena wiarygodności danego papieru wartościowego lub kredytobiorcy, dokonywana przez agencje ratingowe. Takie jak Moody's czy Standard & Poor's. Zarządzający finansami przedsiębiorstw posługują się ratingami w celu kontrolowania swojej ekspozycji na ryzyko. Ma duże znaczenie w przypadku emisji obligacji, szczególnie obligacji przychodowych - pozwala on inwestorom na ocenę jakości przychodów stanowiących zabezpieczenie dla emitowanych obligacji. Rating nadawany jest przez niezależne agencje ratingowe. Rating wyraża zdolność kredytobiorcy do dokonywania terminowej obsługi zobowiązań płatniczych zaciąganych przez dany podmiot w trakcie trwania transakcji. Rating kredytowy jest miarą stosowaną do określania prawdopodobieństwa niewypłacalności: nie jest to opinia o kredytobiorcy jako takim. Inwestorzy na rynku obligacji wykorzystują rating jako punkt odniesienia w celu porównywania jakości emitentów. Dlaczego jest potrzebny? W związku z charakterystyczną specyfiką obligacji przychodowych niezbędne jest aby obligacje emitowane w ramach transakcji uzyskały ocenę ratingową. W przypadku transakcji przeprowadzanych na rynku międzynarodowym, inwestorzy oczekują ratingu od przynajmniej jednej z agencji ratingowej, (preferowane ratingi od obu tych agencji). W przypadku transakcji na rynku polskim obligacje powinny uzyskać rating od jednej z wymienionych agencji ratingowych. Cena transakcji (koszt finansowania w postaci emisji obligacji) jest ściśle uzależniony od poziomu uzyskanego ratingu. Najwyższa jakość kredytowa obligacji Moody's: Aaa, Aa, A, Baa. Najniższa: Ba, B, Caa, Ca, C. |
OPISZ ISTOTĘ I CEL PRZEPROWADZANIA ARBITRAŻU KONTRAKTAMI FUTURES ARBITAŻ - (1) zawieranie jednocześnie transakcji kupna i sprzedaży na dwóch rynkach, w celu osiągnięcia zysku poprzez wykorzystanie chwilowych różnic pomiędzy stopami procentowymi w obu tych miejscach; - (2) metoda pozwalająca na uzyskanie tańszych funduszy w danej walucie poprzez pożyczanie innej waluty i jej wymianę za pomocą kontraktu swapowego na żądaną walutę, przy jednoczesnym zabezpieczeniu terminowym ponownej zmiany na pierwotną walutę w przyszłości. Arbitraż futures- osiąganie zysków w wyniku wykorzystania zmian różnic w cenach kontraktów futures na poszczególnych giełdach lub w cenach kontraktów futures na podobne produkty. |
PRZEDSTAW PODSTAWOWY MODEL WYCENY OBLIGACJI. Obligacja zobowiązuje emitenta do wypłaty jej posiadaczowi w określonych terminach odsetek do momentu wykupu oraz zapłaty w tym terminie wartości nominalnej. Czyli posiadacz tej obligacji (obligatariusz) otrzymuje korzyści pieniężne z tytułu zaangażowania w nią swojego kapitału. Wartość obligacji wyznacza się w oparciu o formułę wartości zaktualizowanej: P0=ΣCt/(1+r)t P0 - wartość obligacji, zwana też wartością wewnętrzną,, Ct - odsetki płacone na koniec okresu t z tytułu posiadania obligacji, r - stopa dyskontowa, uważana jednocześnie za wymaganą stopę zwrotu z obligacji, n - liczba okresów do terminu zapadalności. P0=ΣCt/(1+r)t+M/(1+r)n - uwzględniający wartość nominalną obligacji. Wartość obligacji uzyskujemy przez sumę zdyskontowanego na okres bieżący strumienia płatności, przy założeniu przetrzymania jej do terminu zapadalności. Zależy ona również od przyjętego poziomu stopy dyskontowej - definiuje inwestor lub analityk fin. Obliczona w powyższy sposób wartość obligacji jest jej wartością wewnętrzną, czyli postrzeganą przez inwestora. Inwestor przyrównuje tą cenę do bieżącej ceny rynkowej i jeśli: P0>cena rynkowa to warto ją kupić (oblig niedowartościowana), P0<cena rynkowa to warto ją sprzedać (przewartościowana). Wraz ze wzrostem wymaganej stopy zwrotu obligacji jej wartość wewn spada (i na odwrót) Odsetki wypłacane kilka razy w roku: P0=Σ(Ct/m)/(1+r/m)t+M/(1+r/m)mn - pieniądz otrzymany wcześniej ma większą wartość niż pieniądz otrzymany później, np. odsetki wypłacane 2 razy w roku, wykup oblig. za 5, a drugi przypadek za 4 lata. Wartość oblig. tej za 4 lata będzie wyższa. Kształtowanie się wartości obligacji (ceny) w czasie, czyli od momentu jej emisji do terminu zapadalności. W terminie wykupu, każda obligacja ma cenę równą wartości nominalnej. Natomiast w momencie emisji może być sprzedawana powyżej lub poniżej tej wartości. Jednak w całym okresie wykupu jej cena będzie zmierzać do wartości nominalnej. Efekt wypukłości obligacji - zależność wart oblig od stopy zwrotu, która jest zależnością o charakterze funkcji wypukłej. Jest to własność modelu wyceny oblig. Twierdzenie: jeśli rośnie wartość stopy zwrotu, to spada wartość obligacji i odwrotnie, jeśli maleje stopa zwrotu, to rośnie wart obligacji. Efekt odsetek - procentowa zmiana wartości obligacji wywołana zmianą stopy zwrotu, zmniejsza się w miarę wzrostu stopy oprocentowania obligacji (przy zachowaniu tego samego okresu wykupu) - wyjątek oblig zero kuponowe, w stosunku do których pozostała tylko 1 płatność oraz oblig wieczyste. |
|
PRZEDSTAW MOŻLIWOŚĆ POMIARU RYZYKA PAPIERU WARTOŚCIOWEGO.
Określenie stopy ryzyka danego pap wart wiąże się ze zróżnicowaniem możliwych do osiągnięcia stóp zysku. Im większe jest zróżnicowanie, tym większe ryzyko (większa wariancja), czyli tym mniejsza możliwość realizacji oczekiwanej stopy zysku. Miarą tego ryzyka jest wariancja: σ2 = ∑pi (Ri-R)2 Wariancja - średnia ważona gdzie wagami są prawdopodobieństwa kwadratów odchyleń: kwadratem różnicy możliwej do osiągnięcia stopy zwrotu a wartością średniej. Jest ona wartością nieujemną. Ze względu na interpretację wariancji (jest niewygodna), ryzyko możemy zapisać jako odchylenie standardowe, czyli pierwiastkiem kwadratowym z wariancji: σ = √∑pi (Ri-R)2 (w %) Odchylenie standardowe - przeciętne odchylenie możliwych stóp zysku danego papieru wartościowego od oczekiwanej stopy zysku, którą ten papier może przynieść konkretnemu inwestorowi. Im wyższe odchylenie tym wyższe ryzyko. Przyjmuje również wart dodatnie i 0. Odch.=0, czyli są to obligacje rządowe. Szacowanie miar ryzyka z danych z przeszłości: σ = √[∑pi (Rt-R)2 ] /(n-1) =przeciętne odchylenie możliwych stóp zysku rozważanej akcji od oczekiwanej stopy zysku. Wzór na semiwariancję stosuje się tylko w przypadku odchyleń ujemnych, tzn. wzór ten uwzględnia tylko te odchylenia: S σ2=∑pi*di , gdzie di=Ri-R jeśli Ri<R lub di=0 jeśli Ri≥R. Semiodchylenie: S σ= √S σ2 - o ile przeciętnie odchylają się od oczekiwanej stopy zysku możliwe straty. Na rynku efektywnym papiery wart o wyższych stopach zysku obarczone są wyższym ryzykiem i odwrotnie. Miara , która umożliwia określenie wielkości ryzyka przypadającego na jednostkę oczekiwanego zysku - współczynnik zmienności -V= stosunek ryzyka do wartości średniej, czyli V= σ/R gdzie R≠0 Współ. zmienności informuje ile jednostek ryzyka przypada na jednostce stopy zysku . Inwestor musi odpowiedzieć sobie na pytanie jak duże ryzyko będzie chciał ponieść w zamian za otrzymanie dodatkowej jednostki zysku - wielkość ta powinna być jak najmniejsza. Powyższa zasada nazywana jest zasada minimalnego ryzyka względem zysku i oznacza iż racjonalne inwestowanie to takie w którym dążymy do minimalizacji współczynnika zmienności (ale współczynnik ten możemy wykorzystać do podejmowania decyzji jedynie w sytuacji, gdy oczekiwana stopa zwrotu jest dodatnia.) W przypadku, kiedy stopa zwrotu będzie wartością ujemną, bądź przyjmie wartość zero i jeżeli policzymy współczynnik zmienności dla ujemnych stóp zwrotu to otrzymamy coraz mniejsze wartości ujemne i kierując się zasadą minimalizacji współczynnika zmienności inwestor wybrałby inwestycje, które będą przynosiły coraz mniejsze stopy zwrotu. |
PRZEDSTAW MOŻLIWOŚĆ POMIARU OCZEKIWANEJ STOPY ZWROTU Z PAPIERU WARTOŚCIOWEGO. oczekiwana stopa zwrotu - wyliczona przez inwestora roczna stopa zwrotu z inwestycji, umożliwiająca w planowanym czasie osiągnięcie celu inwestycyjnego przy określonej kwocie składki; prawdopodobieństwo uzyskania o.s.z. uwarunkowane: zbliżeniem wartości o.s.z. do wartości przypisywanych stóp zwrotu, konsekwencją w realizowaniu wybranej polityki inwestycyjnej, horyzontem czasowym, sytuacją na rynku kapitałowym. Oczekiwana stopa zysku z danego pap wart.: R=Σpi*Ri gdzie: R - oczekiwana stopa zysku z danego pap wart; Ri - i-ta możliwa wartość stopy zysku uzyskana z danego pap wart; pi - prawdopodobieństwo wystąpienia i-tej możliwej wartości stopy zysku na danym pap wart; m - liczba możliwych do osiągnięcia wartości stopy zysku. Wartość oczekiwanej stopy zysku otrzymujemy jako średnią ważoną możliwych do uzyskania stóp zysku na danym papierze wart., dla których wagami są prawdopodobieństwa ich osiągnięcia. Wartość oczekiwanej stopy zysku w przyszłości można obliczyć jako średnia arytmetyczna stóp zysku osiąganych w przeszłości: R=1/n*ΣRt gdzie: Rt - stopa zysku osiągnięta na danym papierze wartościowym w okresie t; n - liczba okresów wziętych do obliczenia średniej Stopa zwrotu w przypadku akcji: Rt = (Pt - Pt-1 + Dt )/ Pt-1 - jest to iloraz korzyści z posiadanej akcji (różnica miedzy ceną sprzedaży a ceną zakupu powiększona o dywidendę) i wartością zainwestowanego kapitału Rt - stopa zysku (zwrotu) z akcji w okresie t (obliczana %) Pt - cena akcji w okresie t Dt - dywidenda z akcji wypłacana w okresie t. Stopa zwrotu z obligacji Stopą zwrotu z obligacji jest stopa k, spełniająca przy danej cenie P0 równanie Po = ΣCt / (1 + r) t + M / (1 + r) n gdzie: Po - cena obligacji; Ct - odsetki płacone na koniec okresu t z tytułu posiadania obligacji; r - stopa dyskontowa, uważana równocześnie za wymagana stopę zwrotu z obligacji; n - liczba okresów do terminów zapadalności; M - wartość nominalna obligacji |