1. Czas reakcji prostej,

1) czas reakcji - jest to czas, jaki upływa od momentu zadziałania bodźca do występowania określonej czynności ruchowej.

Na czas reakcji prostej składa się 5 czasów cząstkowych:

Czas T₁ - powstanie pobudzenia w receptorze jest zależne od umiejętności koncentracji uwagi jak również od umiejętności widzenia peryferyjnego danego osobnika. Czynniki te ulegają wytrenowaniu.

Czas T₂ - przekazanie pobudzenia do ośrodkowego układu nerwowego. Wytrenowaniu nie podlega.

Czas T₃ - przebieg pobudzenia przez ośrodki nerwowe i uformowanie sygnału wykonawczego. Odpowiedni trening, wysoki stopień opanowania techniki, dobra koordynacja, mogą wpłynąć na obniżenie tego parametru.

Czas T₄ - przebieg sygnału z ośrodka układu nerwowego do mięśnia. Jest wielkością stałą związaną z szybkością przewodzenia na włóknach nerwowych.

Czas T₅ - pobudzenie mięśnia, zmiana jego napięcia i zapoczątkowanie ruchu.

Czas reakcji prostej to odpowiedz z góry wiadomym ruchem na z góry wiadomy, nagle pojawiający się bodziec.

Czas reakcji złożonej:

Wyróżniamy dwa typy reakcji złożonych:

- reakcja na poruszający się obiekt - zasadnicze znaczenie ma umiejętność widzenia ciała poruszającego się ze znaczną prędkością. Wymagania treningowe rosną ze zwiększeniem szybkości, nagłością pojawienia się obiektu oraz skróceniem dystansu.

- reakcja z wyborem - związana z wyborem odpowiedniej odpowiedzi ruchowej z kilku możliwych. Przy kształceniu reakcji z wyborem przestrzega się zasady stopniowego zwiększania liczby możliwych zmian warunków. Należy również opanować umiejętności reagowania na działanie związane z przygotowaniem do ruchu.

2. Typy zmęczenia,

Zmęczenie dzielimy na:

- fizyczne i psychiczne - jest ono różne i zależy od rodzaju dawkowanych obciążeń oraz rangi zawodów.

Fizyczne dzielimy na lokalne - dotyczy określonego mięśnia lub mięśni, regionalne - dotyczy całej kończyny lub jej części, globalne - gdy dotyczy całego ciała. Emocjonalne - powstają w czasie zawodów i są udziałem reakcji widzów, działania sędziów, przeciwnika, trenera i osób im towarzyszących

3. Etapy okresu startowego,

Okres startowy:

Okres startowy:

Wyróżniamy mezocykle:

1. Startowy- intensywność utrzymuje się na wysokim poziomie, objętość ulega wahaniom w zależności od ilości startów. Długość waha się od 2 do 6 tygodni i obejmuje 2 starty zasadnicze i kilka przygotowawczych.

2. Pośredni - jego rola polega na możliwości zwiększania obciążeń treningowych. Dwa rodzaje:

1. regenerująco - przygotowawczy - zbudowany na wzór mezocyklu zasadniczego okresu przygotowawczego.

Regenerująco - podtrzymujący - charakteryzuje się niższą intensywnością treningu, stosowane po serii napiętych startów

5) Cechy techniki,

Dobra technika charakteryzuje się:

- dobrze zarysowanym przedziałem przestrzenno - czasowym

- dobrze zarysowanym przedziałem dynamiczno - czasowym (rytm) - polega na napinaniu i rozluźnianiu mięśni zaangażowanych w wykonanie czynności ruchowej. Właściwy dla osobnika rytm pomaga w wykonaniu czynności ruchowych i przyśpiesza proces uczenia się nowych ruchów.

- dobrym przypływem ruchu - płynność - polega na tym, że ruch przebiega na zaokrąglonych polach, jest ciągły, wykazuje zwolnienia i przyśpieszenia, charakteryzuje się stopniowymi przejściami.

- wysoką elastycznością ruchu - wyraża się umiejętnością amortyzacji ruchu, szybkie przechodzenie od ruchu do ruchu, dostosowanie sprawności ciała do podłoża. Mechanizm sprawności polega na stopniowym hamowaniu przyśpieszenia powstałego podczas ruchu.

- wczesnym przewidywaniem ruchu - antycypacja

- przewidywanie ruchów obcych

- dokładność - precyzja - jest to stopień zgodności między wynikiem, a celem.

4. Rodzaje siły dynamicznej,

Biorąc pod uwagę charakterystykę wysiłku siłę rozwijaną w warunkach dynamiki dzielimy na:

- siłę zrywową - określa charakterystykę wysiłku występującego podczas pokonywania oporów nieosiągających końcowych obciążeń przy jednoczesnym maksymalnym dla danego oporu przyśpieszeniu.

- siła szybka - przejawia się przy pokonywaniu oporów niedochodzących do wartości granicznej

- siła wolna - występuje w przypadku maksymalnych oporów ze stałą prędkością

5. Body boulding,

B) trening siłowy systemem Body building, - czyli kształtowanie ciała

Stosujemy trening siłowy przy zastosowaniu dużych obciążeń. Polega na wszechstronnym ćwiczeniu muskulatury. System oparty jest na zasadzie wszechstronności. Obciążenie wynosi 60 - 70 % ciężaru maksymalnego, po 4 tygodniach należy zwiększyć obciążenie przez podwojenie, a następnie potrojenie liczby serii, skrócenie przerw wypoczynkowych do 2 - 3 minut, lub poprzez zwiększenie obciążenia przy zachowaniu tej samej ilości serii. Liczba ćwiczeń od 8 - 10, ilość powtórzeń od 6 - 10, ilość serii od 2 - 5. Wypoczynek między seriami od 4 - 5 minut.

6. Zadania odnowy biologicznej,

Odnowa biologiczna jest to świadome rozumienie działalności na ustrój przy pomocy naturalnych lub sztucznych środków i warunków środowiskowych w celu optymalizacji fizjologicznych procesów wypoczynkowych , ochrony zdrowia , oraz utrzymania i względnego podnoszenia wydolności

psychofizycznej sportowca , a odnowa biologiczna dostosowana jest głównie dla potrzeb sportu .

Cele odnowy biologicznej: a)współdziałanie z procesem trening, b)współdziałanie i optymalizacja procesu wypoczynku c)zmniejsz skutków urazów, d)rekonwalescencja w kierunku rehabilitacji

7. Podział siły dynamicznej i statycznej,

Biorąc pod uwagę charakterystykę wysiłku siłę rozwijaną w warunkach dynamiki dzielimy na:

- siłę zrywową - określa charakterystykę wysiłku występującego podczas pokonywania oporów nieosiągających końcowych obciążeń przy jednoczesnym maksymalnym dla danego oporu przyśpieszeniu.

- siła szybka - przejawia się przy pokonywaniu oporów niedochodzących do wartości granicznej

- siła wolna - występuje w przypadku maksymalnych oporów ze stałą prędkością

Siłę rozwijaną w warunkach statystyki dzielimy na:

- siłę aktywną - nie zachodzi zjawisko rozciągania mięśnia

- pasywną - siły zewnętrzne działają na mięsień rozciągająco

- siła względna - jest to wielkość siły absolutnej przypadającej na kilogram masy ciała. Absolutną siłę mięśnia nazywa się wielkością maksymalną możliwego do pokonania jeszcze oporu w wybranym ruchu, w którym jest zaangażowana znaczna część układu ruchowego.

8. Metoda ciężko atletyczna,

A) trening metodą ciężko atletyczną

- metoda maksymalnych obciążeń - praca nastawiona jest na wzrost siły

Podstawowe elementy treningu to:

- obciążenie treningowe od 40 do 95 % ciężaru maksymalnego, liczba ćwiczeń - 7, liczba powtórzeń jednego ćwiczenia od 1 do 5. Ilość serii od 1 do 3, przerwy między ćwiczeniami do 2 do 4 minut.

9. wygaszanie szybkości i bariera szybkości,

Bariera szybkości:

To ustabilizowanie tej cechy na pewnym określonym poziomie, który nie jest w żadnej mierze jej poziomem maksymalnym. Wielokrotne powtarzanie ruchu prowadzi do wytworzenia ruchowego stereotypu dynamicznego nie tylko, co do przestrzennej charakterystyki ruchu, ale także jego parametrów czasowych.

Dla przeciwdziałania temu zjawisku stosuje się 2 rodzaje działań:

1) rozbijanie bariery szybkości - cechuje się świadomym dążeniem do stwarzania zawodnikowi warunków pozwalających na przewyższenie dotychczasowych osiągnięć szybkościowych w formie określonych ułatwień środowiska zewnętrznego np. bieg po pochyłości w dół, walka z lżejszym przeciwnikiem.

2) wygaszenie bariery szybkości - polega na czasowym zaprzestaniu treningu szybkości, w tym czasie możemy się spodziewać wygaszania bariery szybkości przy zachowaniu umiejętności technicznych. W trakcie przerwy należy podnieść poziom przygotowania siłowego drogą ćwiczeń specjalnych i wspomagających.

10. rodzaje reakcji złożonych,

Wyróżniamy dwa typy reakcji złożonych:

- reakcja na poruszający się obiekt - zasadnicze znaczenie ma umiejętność widzenia ciała poruszającego się ze znaczną prędkością. Wymagania treningowe rosną ze zwiększeniem szybkości, nagłością pojawienia się obiektu oraz skróceniem dystansu.

- reakcja z wyborem - związana z wyborem odpowiedniej odpowiedzi ruchowej z kilku możliwych. Przy kształceniu reakcji z wyborem przestrzega się zasady stopniowego zwiększania liczby możliwych zmian warunków. Należy również opanować umiejętności reagowania na działanie związane z przygotowaniem do ruchu

11. rodzaje selekcji,

Selekcja naturalna - polega na stopniowym rozwijaniu predyspozycji poprzez trening aż do udziału w zawodach.

Selekcja intuicyjna - realizowana przez nauczycieli i trenerów, którzy na podstawie doświadczeń i znajomości danej dyscypliny sportu dokonują selekcji.

Selekcja zorganizowana - polega na wyborze zainteresowanych osobników obdarzonym specyficznym zespołem cech do określonych dyscyplin sportu. Dokonuje się jej na podstawie wyników badań kompleksowych, oceny i obserwacji.

12. elementy wytrzymałości,

Wytrzymałość człowieka określa wiele elementów :

I. Elementy psychologiczne:

- motywacje

- gotowość do znoszenia bólu

II. Elementy fizjologiczne:

1. Lokalna wytrzymałość dotycząca jednej lub kilku grup mięśni:

- siła określonej grupy mięśni

- zasoby energetyczne : kwas adenozynotrójfosforowy ( ATP ) i glikogen

- krążenie obwodowe - gęstość sieci kapilarów

2. Ogólna wytrzymałość dotycząca aktywności całego organizmu:

- siła całego układu mięśniowego

- zasoby energetyczne - ATP i glikogen

- czynnik systemu krążenia, z podziałem na dwa rodzaje aktywności:

a) aktywność tlenową ( aerobową ) - to czynność układu oddychania, pojemność

wyrzutowa serca, zdolność transportowa tlenu przez krew, kapilaryzacja tkanek

mięśniowych ( zwiększenie ilości i drożności naczyń włosowatych ) .

b) aktywność beztlenowa ( anaerobowa ) - to rezerwy alkaliczne czyli elementy buforowe

krwi, zdolność do tolerowania wysokich stopni zakwaszenia.

Możliwości aerobowe - to maksymalna ilość tlenu jaką zawodnik może zużyć w ciągu 1 min.

Możliwości anaerobowe - to zdolność organizmu do pracy w warunkach niedostatku tlenu.

III. Sprawność mechanizmów termoregulacji ustroju .

IV. Efektywność systemu nerwowego, zapewniającego wysoki poziom zręczności i koordynacji mięśniowej ( ekonomiczna technika ).

V. Sprawność mięśni określana przez ilość energii zużytej do wykonania żądanej pracy.

15. współzawodnictwo podrzędne i nadrzędne,

16. intensywność treningu wytrzymałości

- intensywnością ćwiczeń ( szybkością poruszania się ) - jeśli intensywność ćwiczeń jest bardzo bliska dolnej granicy strefy skutecznej wówczas wytrzymałość rozwija się stosunkowo wolno, w sposób ciągły i osiąga wysoki stopień stabilizacji, konieczny jest wtedy duży lub bardzo duży zakres treningu. Jeśli natomiast intensywność ćwiczeń jest wysoka następuje szybki przyrost formy, adaptacja jest mniej trwała i powinna być w sposób systematyczny stabilizowana przez włączenie jednostek o dużym zakresie obciążeń ekstensywnych.

17. podział ćw. technicznych,

Ćwiczenia techniczne dzielą się na jedno i wielo strukturalne oraz zestawy ćwiczeń. Jedno strukturalne dzielimy na acykliczne ćwiczenia szybkościowo - siłowe np. skoki, rzuty, ciężary. Na cykliczne ćwiczenia szybkościowo - siłowe np. sprinty, łyżwiarstwo, pływanie. Cykliczne ćwiczenia wytrzymałości o maksymalnej intensywności np. biegi średnie. Cykliczne ćwiczenia wytrzymałościowe o dużej i umiarkowanej intensywności np. biegi długie, pływanie powyżej 400m, kolarstwo. Wielo strukturalne to te, które występują w sportach walki i są złożone np. przyjęcia i podania piłki. Zestawy ćwiczeń np. gimnastyka - program obowiązkowy.

Według kryterium metodologicznego ćwiczenia dzielimy na:

-- wszechstronnie - ogólnorozwojowe - mają na celu rozwój potencjału ruchowego i nie wywierają bezpiecznego wpływu na poziom dyscypliny specjalistycznej. Charakteryzują się niskim wskaźnikiem korelacji z wynikiem sportowym.

- ukierunkowane - mieszczą się tu ćwiczenia rozwijające zdolności motoryczne danej konkurencji. Ta grupa ćwiczeń spełnia wartości strukturalne podobne do działania startowego.

- specjalne - kształtują specyficzny zespół właściwości funkcjonalnych. Również występuje tu ćwiczenie imitacyjne.

18. Duża zabawa,

Duża zabawa biegowa - składa się z 4 części:

1 - wprowadzenie do treningu, przyjmuje się zasadę wykonywania wszystkich ćwiczeń w biegu

2 - szybkościową - charakteryzuje się nie maksymalną intensywnością, lecz szybkim rytmem.

3 - podstawowa dla zawodników trenujących biegi średnie i długie, zawiera biegi tempowe powtarzane, po tempowych przechodzimy do swobodnego biegu gdzie tętno spada do 120 - 140 uderzeń na minutę.

4 - aktywny wypoczynek.

19 formy w okresie przejściowym,

Okres przejściowy:

1. Bierny wypoczynek od 4 do 6 tygodni

2. Stosujemy sporty zastępcze od 4 do 8 tygodni

3. Praca treningowa charakterystyczna dla pierwszych tygodni okresu przygotowawczego i oznacza to rezygnację z okresu przejściowego.

20. myślenie taktyczne

MYŚLENIE TAKTYCZNE Dzięki takiemu myśleniu sportowcy mogą:

a)trafnie odtwarzać i dokładnie oceniać sytuacje,

b)przejrzeć zamiary przeciwników,

c)przewidzieć rozwój akcji,

d)ocenić swoje położenie

e)podejmować akcje taktyczne i natychmiast je wykonać.

Taktyczne myślenie u sportowców kształtuje się, przejawia i rozwija w okresie treningu. Twierdzi się, że myślenie taktyczne przebiega według trzech okresów:

1)wstępnego planowania działań taktycznych - treścią tego okresu jest przemyślenie planu taktycznego. Główne elementy planu taktycznego to:
a)zasadnicze zadanie taktyczne

b)system walki

c)warianty taktyczne

d)rozłożenie sił

2)realizacja zadań taktycznych - treścią tego okresu jest rozpoznanie przeciwnika w celu wykrycia podstawowych elementów planów taktycznych oraz realizacja zadania taktycznego.

3)oceny wykonania planu taktycznego i zadań taktycznych - w tym okresie myślenie taktyczne charakteryzuje się następującymi właściwościami :

a)oceną prawidłowości planu taktycznego

b)oceną jego wykonania

c)analizą charakterystycznych udanych i nie udanych akcji taktycznych

d)postawieniem indywidualnych i zespołowych zadań szkoleniowych , które należy realizować na zajęciach przygotowania taktycznego

21. postępowanie po treningu(jakaś parabola czy cos ona mówiła

Postępowanie odnawiające po treningu i zawodach :

- tryb życia po treningu - uregulowana praca lub nauka , dostateczna ilość snu

- niedobór snu - sen nocny jest nieodzowny, sen w dzień nie jest wskazany dla zawodnika.

- zabiegi odnawiające -: mechaniczne środki odnowy biologicznej - masaż klasyczny , automasaż, masaż przy pomocy przyrządów, masaż wirowy podwodny, natryski na całe ciało , sauna , terapia manualna , kąpiele gorące.

22. czynniki fizykalne,

fizykalne środki odnowy biologicznej - są to metody w oparciu o energię cieplną , mechaniczną , kinetyczną , mające na celu zregenerowanie struktur układów organizmu sportowca ( za pomocą odpowiednich narzędzi ) .

Termin ten często zastępowany jest bioregeneracją , co znajduje określenie jako hartowanie , uodparnianie organizmu na wpływ czynników zewnętrznych , środowiskowych w różnych okolicznościach działania i eliminacji negatywnych skutków tego wpływu

23. pojecie odnowy biologicznej,

Odnowa biologiczna jest to świadome rozumienie działalności na ustrój przy pomocy naturalnych lub sztucznych środków i warunków środowiskowych w celu optymalizacji fizjologicznych procesów wypoczynkowych , ochrony zdrowia , oraz utrzymania i względnego podnoszenia wydolności psychofizycznej sportowca , a odnowa biologiczna dostosowana jest głównie dla potrzeb sportu .

24. przetrenowanie

PRZETRENOWANIE I ZNUŻENIE

Przetrenowanie - to przewlekle przemęczenie o znacznie nasilonych objawach wyczerpania. Powstałe przemęczenie wymaga kilkutygodniowego wypoczynku dla odbudowy naruszonych rezerw ustrojowych i przywrócenie równowagi funkcjonalnej.

Początkowe oznaki to : bóle głowy, brak snu, brak apetytu, bóle mięśni, niechęć do pracy.

Dalszy rozwój tego stanu doprowadza do zmniejszenia obciążeń treningowych lub przerwania ich na pewien czas.

Uczucie znużenia - może wystąpić u zawodnika dla którego zadania naukowe są łatwe, znane i wykonywane bez trudności. Usuwanie znużenia jest możliwe przez pobudzenie aktywności atrakcyjnymi bodźcami np.: zmiana zajęć.

25. zmęczenie -superkompensacja, egzaltacja, samoodnowa(to, to samo jest

SUPERKOMPENSACJA

O wielkości występowania fazy i czasie superkompensacji decyduje siła. Po treningu szybkościowym pomniejszane są możliwości do pracy o charakterze tlenowym.

Pojęcie zmęczenia - jest to proces odwracalnych zmian czynnościowych po ostrym obciążeniu , z następowym okresowym zmniejszeniem wydolności fizycznej .

Zmęczenie dzielimy na:

- fizyczne i psychiczne - jest ono różne i zależy od rodzaju dawkowanych obciążeń oraz rangi zawodów.

Fizyczne dzielimy na lokalne - dotyczy określonego mięśnia lub mięśni, regionalne - dotyczy całej kończyny lub jej części, globalne - gdy dotyczy całego ciała. Emocjonalne - powstają w czasie zawodów i są udziałem reakcji widzów, działania sędziów, przeciwnika, trenera i osób im towarzyszących.

26. Metoda czuciowa

czuciowa - polega na ścisłym związku między szybkością reakcji i zdolnością różnicowania niedużych odcinków czasowych. Skierowana jest na rozwijanie zdolności odczuwania najdrobniejszych odcinków czasu, składa się z 3 etapów:

- zawodnik wykonuje ruch na dystansie starając się reagować z max prędkością, po próbie otrzymuje informacje w jakim czasie wykonał zadanie.

- zawodnik musi określić czas w jakim wykona zadanie który jest porównany z czasem rzeczywistym.

- zawodnik proponuj wykonać zadanie z różnicą wcześniej określonej prędkości.

27. Cechy techniki

Dobra technika charakteryzuje się:

1) Dobrze zaznaczony przedział przestrzenno czasowy

- w ruchach acyklicznych występuje trójfazowość układu : faza przygotowania , faza główna i faza końcowa.

- w ruchach cyklicznych chodzi o bezkonfliktowy przebieg stapiania się faz.

2) Dobrze zaznaczony podział dynamiczno-czasowy

Podział ten charakteryzuje się dynamiczno-czasową strukturą ruchu sportowego oraz przebiegającą płynnie napięć i rozluźnień.

3) Dobry przepływ ruchu

Dobrze opanowany ruch przebiega zawsze płynnie. Płynność jest kryterium stopnia osiągniętej koordynacji. Optymalną płynność ruchu stanowi najbardziej ekonomiczna forma przebiegu ruchu.

4) Wysoka elastyczność ruchu

Polega ona na zdolności poddawania się działania oporów środowiska i powrotu do pozycji wyjściowej.

5) Wczesne przewidywanie ruchu ( antycypacja )

Zawodnik przed rozpoczęciem ruchu uświadamia sobie przebieg ruchu. Nie może rozwiązywać zadania metodą prób i błędów. Dobrze opanowane ćwiczone ruchy pomogą świadomie przewidzieć przebieg ruchu.

6) Przewidywanie ruchów obcych

Polega na przewidywaniu ruchu przedmiotów (np. lot piłki) i ludzi w grze , aby odpowiednio do tego zareagować tzn. umieć przystosować własny ruch do ruchu obcego.

7) Dokładność ruchu ( precyzja ruchu )

Dokładność ruchu polega nie tylko na dokładnym osiągnięciu zamierzonego celu, lecz także na ruchu prowadzącym do celu w sposób określony z góry.

28. Metoda kształtowania sile specjalna

Specjalne przygotowanie siłowe - rozwija sile tych mięśni, które maja istotny udział w specjalizacji sportowej z jednoczesnym kształtowaniem innej cechy motorycznej (np.: w sprintach szybkości).

Metoda oddziaływania syntetycznego - metoda ta ma zastosowanie gdy rozwijana jest siła wraz z inną cechą występującą w specjalizacji.

Metoda oddziaływania analitycznego - jeśli przy rozwijaniu siły zrywowej zmniejszymy wielkość oporu przy zachowaniu tej samej intensywności to kształtujemy komponent szybkościowy, gdy przy zwiększaniu oporu kształtujemy komponent siłowy.

Metoda zróżnicowanego oddziaływania - to optymalna kolejność ćwiczeń wykonywanych ze stałą intensywnością a zmiennym oporem.

29. Kształtowanie nawyku ruchowego

Mechanizm tworzenia się nawyków ruchowych

Stadium I - charakteryzuje się generalizowanym pobudzeniem w ośrodkowym układzie nerwowym, niski poziom rozwoju zdolności koordynacyjnej w pracy mięśniowej, naruszenie równowagi między procesami pobudzenia i hamowanie w korze mózgowej nadmierne napięcie mózgowe.

Stadium II - ruchy stają się dokładniejsze, lepiej skoordynowane oraz ekonomiczne. Robocze pobudzenie stopniowo ogranicza się i koncentruje w odpowiednich ośrodkach korowych. Wytwarza się stereotyp dynamiczny który jest związany z odpowiednią kolejnością przebiegu procesów pobudzenia i hamowania. Nie możemy jeszcze mówić o utrwalonym nawyku ruchowym W tej fazie uwagę ćwiczącego kierujemy na pojedyncze szczegóły w wykonaniu ruchu.

Stadium III - ruchy stabilizują się, są wykonywane stereotypowo, dokładnie i precyzyjnie. Mamy do czynienia z utrwalonym nawykiem ruchowym i automatyzacją ruchów. W celu dokładnego uczenia się tworzymy nowe kombinacje i odmiany danych ruchów.

30. kształtowanie intensywności i wytrzymałości

Wytrzymałość można kształtować za pomocą trzech głównych rodzajów ćwiczeń:

Ćwiczenia ogólne - stosowane są w treningu przez zawodników wszystkich dyscyplin sportu dla rozwoju ogólnej wytrzymałości. Ćwiczenia te posiadają największe znaczenie dla początkujących zawodników. Pomagają we wszechstronnym rozwoju organizmu. Ćwiczenia te powszechnie stosowane są przez zawodników zaawansowanych, gdy warunki atmosferyczne lub etap treningu nie pozwalają na stosowanie innych ćwiczeń. Ćwiczenia ogólne stosowane są nie tylko w okresie przygotowawczym ale i w okresie głównym w formie rozgrzewki lub jako środek dla bezpiecznego podtrzymania poziomu wydolności organizmu.

Ćwiczenia specjalne - ćwiczenia te mają na celu zbliżenie formy pracy do specyfiki danej dyscypliny sportu. W ćwiczeniach specjalnych stosuje się szereg ćwiczeń imitacyjnych np.: biegi na nartorolkach, wiosłowanie na specjalnych aparatach itp. Najistotniejsze jest angażowanie w tych ćwiczeniach tych partii mięśniowych które są decydujące w ćwiczeniu startowym.

Ćwiczenia startowe ( zawodnicze ) - Istnieje niewiele dyscyplin sportu w których ćwiczenia

startowe mogą być wykorzystane przez cały rok. Na dynamikę zmian poziomu wytrzymałości specjalnej wpływa efektywność każdego czynnika treningowego. Do podstawowych czynników zaliczamy :

- ilość zajęć treningowych

- ogólną objętość pracy treningowej w zakresie przygotowania specjalnego i współzależność składowych tej pracy

- stosowane metody treningowe

- udział w zawodach

- liczba startów

Każdy z tych czynników charakteryzuje się różnym stopniem wpływu na doskonalenie wytrzymałości specjalnej. Istotnym elementem w kształceniu wytrzymałości specjalnej jest związek miedzy objętością a intensywnością w treningu zawodników wysokiej klasy. Ustalono że proporcje intensywnego obciążenia wpływają w znacznym stopniu na ukierunkowanie procesów przygotowawczych w organizmie zawodnika. Ogólna objętość występuje jako element określający zakres możliwości przystosowawczych zawodnika. Stąd też uznaje się intensywność pracy treningowej Jako wiodący czynnik kształtowania wytrzymałości specjalnej.

31. mezocykle okresu startowego

Okres startowy:

Wyróżniamy mezocykle:

3. Startowy- intensywność utrzymuje się na wysokim poziomie, objętość ulega wahaniom w zależności od ilości startów. Długość waha się od 2 do 6 tygodni i obejmuje 2 starty zasadnicze i kilka przygotowawczych.

4. Pośredni - jego rola polega na możliwości zwiększania obciążeń treningowych. Dwa rodzaje:

2. regenerująco - przygotowawczy - zbudowany na wzór mezocyklu zasadniczego okresu przygotowawczego.

3. Regenerująco - podtrzymujący - charakteryzuje się niższą intensywnością treningu, stosowane po serii napiętych startów.

32. Fazy nauczania taktyki

Cały system przygotowania taktycznego można podzielić na dwie wzajemnie powiązane części: przygotowanie teoretyczne i przygotowanie taktyczne.

Przygotowanie teoretyczne - w procesie przygotowania teoretycznego zawodnik poznaje początkowo główną treść taktyki swojej dyscypliny sportu, następnie zasady i prawidłowości taktyki sportowej.

Przygotowanie taktyczne - w przygotowaniu taktycznym można wydzielić cztery etapy:

1) Opanowanie poszczególnych manewrów taktycznych oraz współdziałań z partnerami własnego zespołu.

2) Opanowanie kilku względnie elastycznych schematów działania w czasie zawodów, charakterystycznych dla typowych sytuacji walki sportowej.

3) Kształtowanie umiejętności elastycznego i precyzyjnego stosowania przyswojonych schematów i kombinacji taktycznych, z uwzględnieniem własnych możliwości.

4) Kształtowanie umiejętności tworzenia planu ataku i obrony w zależności od słabych stron przeciwnika - umiejętności zmiany przyjętych wariantów.

33) Samoodnowa

SAMOODNOWA - zachodzi za pośrednictwem stałej wymiany materii ze środkami zewnętrznymi w formie pokarmu. Procesy samoodnowy są uruchomiane wyłącznie przez proces pobudzenia

12) metoda czuciowa,

Metody stosowane przy kształtowaniu reakcji prostej

1. powtórnego reagowania - polega na powtórnym możliwie szybkim reagowaniu na nagle pojawiający się bodziec lub zmianie warunków.

2. różnicowa - sprowadza się do analitycznego trenowania szybkości reakcji w ułatwionych warunkach i prędkości następujących po sobie ruchach.

3. czuciowa - polega na ścisłym związku między szybkością reakcji i zdolnością różnicowania niedużych odcinków czasowych. Skierowana jest na rozwijanie zdolności odczuwania najdrobniejszych odcinków czasu, składa się z 3 etapów:

- zawodnik wykonuje ruch na dystansie starając się reagować z max prędkością, po próbie otrzymuje informacje w jakim czasie wykonał zadanie.

- zawodnik musi określić czas w jakim wykona zadanie który jest porównany z czasem rzeczywistym.

- zawodnik proponuj wykonać zadanie z różnicą wcześniej określonej prędkości.

---