Zagadnienia z socjologii na egzamin, AWF, socjologia


SOCJOLOGIA

Socjologia znaczy łączyć myśli - nauka o społeczeństwie.

Wg Szczepańskiego: socjologia miała to być nauka o naukach społecznych, społeczeństwo jako całość.

Wg Władysława Markiewicza: socjologia interesuje się procesami zachodzącymi w zbiorowości ludzkiej, a pojedynczym człowiekiem o tyle o ile jest on w swoim postępowaniu zdeterminowany przynależnością do tych zbiorowości.

Wg Tadeusz Szczurkiewicza: zadaniem socjologii jako nauki jest badanie społ.

Socjologia stanowi zbiór hipotez i twierdzeń formułowanych na różnych szczeblach ogólności:

Grupa społeczna jest zbiorem przynajmniej 3 osób powiązanych więzią bezpośrednia lub pośrednią.

Jest to grupa osób mających określone cele,zadania, określone terytorium na którym są one realizowane, mające też poczucie odrębności od innych grup społecznych i świadomość "my" mająca zewnętrzne oznaki przynależności.

Według Zygmunta Ziębińskiego są 2 mechanizmy tworzenia się grup społecznych : spontaniczny i w sposób ustanowiony (stanowione przez prawo, obyczaj, zwyczaj).Grupa jest wtedy gdy utrzymywane są kontakty emocjonalne, rzeczowe oraz gdy jej cechy są stałe choćby przez jakiś czas.

Grupa społeczna. - to zbiory ludzi którzy w dążeniu do wspólnych wartości związani ze sobą więzią społ. wytworzyli wew. organizację.

Rodzina: to grupa społeczna, ale i też instytucja. Funkcja socjalizacyjna przygotowanie do życia w społeczeństwie - wprowadzenie w pewne normy, kulturę.

Człowiek to osoba społeczna

rola społeczna jest spójnym systemem zachowań wynikających z przynależenia do jakiejś grupy osób.

status społeczny - suma pozycji rozumianych jako miejsce określonych ról społ. W przestrzeni społ. i prestiżu będącego manifestacją uznania społ. wynikającej z pełnienia roli społ. i oczekiwanej realizacji tej roli.

kontrola społeczna - ogół formalnych i nieformalnych środków służących konformizacji zachowań ludzkich w celu zapewnienia ładu zawartości i sprawnego działania zbiorowości.

zbiorowość społeczna - ogół ludzi posiadających jakąś cechę wspólną wdrożoną przez jakiegoś obserwatora zew.

działanie społeczne- to zachowania przebiegające wg określonego wzoru mające wywołać pożądane reakcje partnera. Ich przedmiotem są jednostki i grupy. Pewne wzorce są wspólne wszystkim członkom. Jednak poszczególne zbiorowości mogą tworzyć własny charakter wyłącznie dla danej grupy.

instytucje społ. - zawiązują się wtedy gdy zachowanie jednej strony nie jest obojętne dla zaspokojenia jakiejś potrzeby strony drugiej.

stosunki społ. - to system uporządkowania interakcji zachodzących w określonej sferze działalności ludzkiej.

socjalizacja - uspołecznienie, kształtowanie osobowości przez kontakt z innymi ludźmi.

Klasycy socjologii

A. Comte - był twórcą pozytywizmu, po raz pierwszy użył terminu socjologia jako nauka o społeczeństwie. Zaistniał w I poł. XIX w. Był to okres rozwoju socjologii. Uważał że w naukach społecznych powinno się stosować reguły nauk przyrodniczych.

E. Durkheim - zasłynął z tego, bo sądził że wszelkie zjawiska o charakterze humanistycznym ma pochodzenie społeczne. Prowadził badania empiryczne, zbadał zjawisko samobójców. Zaistniał w II poł. XIX w. Był to drugi okres rozwoju. Głosił że społeczeństwo jest specyficzną rzeczywistością i ma specyficzny charakter.

H. Spencer - zaistniał w II poł. XIX w. W II okresie rozwoju socjologii. Związał w jedną całość do pozytywizmu z Comte z ewolucjonizmem i wykazał że zasada ewolucji dotyczy nie tylko przyrody lecz również społeczeństwa i kultury. W początkowym okresie rozwoju socjologii wojska, wniósł duży wkład.

Ewolucje nauk społecznych

Do I wojny światowej socjologia rozwijała się w zasadzie poza Uniwersytetami i związana była zazwyczaj z radykalnymi ruchami społ. Stąd też nie cieszyła się pozytywnym odbiorem ani innych uczonych ani władzy. Socjologia jako dyscyplina akademicka rozwinęła się dopiero w XX w szczególnie w USA. Pełne prawa uzyskała dopiero w XX leciu międzywojennym i po II wojnie światowej. W miarę postępu dyfuzji cywilizacji na całym świecie socjologia w większym lub mniejszym zakresie zdobyła sobie pozycję ogólnoświatową. Radykalizm społeczno polityczny tej dyscypliny spowodował że w systemie totalitarnym socjologia była tępiona. Obecnie socjologia w świecie charakteryzuje się daleko rozwiniętym pluralizmem w sensie teoretycznym, jak i w powiązaniu z praktyką życia społ. W Polsce socjologia jako samodzielna dyscyplina naukowa ukształtowała się pod koniec XIX w. Początkowo miała charakter analiz i twierdzeń teoretycznych. Prekursorem polskiej socjologii był Florian Znaniecki, założyciel szkoły która przyjęła nazwę socjologii humanistycznej

Problemy procesu globalizacji

Budowa nowej, globalnej wspólnoty ludzi złożonej z wielu kultur, stylów życia i osobowości otwartych i autonomicznych, stale poszerzających granice wolności własnej. Perspektywa która rozpatruje jednostkę ludzką jako postać centralną wobec wszystkich innych istnień. Humanizm pielęgnuje godność i wartość jednostki, ludzkie zdolności (rozum, wyobraźnia, twórczość) do kształtu bardziej ludzkiej przyszłości w obrębie społeczności globalnej.

Globalizacja

Pojęcie to wprowadził Roland Robertson. Oddaje ono rozdzielczość nacisków globalizacyjnych i tego co lokalne.

Nowy systemowy paradygment

Paradygmat - to wzorzec uprawiania nauki;wzorcowy przykład, termin zaproponowany przez Thomasa Khuna; jest to ogół przyjętych terminów, metod; jest to przejście od obserwacji do badania teorii naukowej, wyjaśniając dlaczego dane prawa istnieją. Analizuje procesy poznania, nie jest teorią, wyjaśnia zjawiska lub wskazuje gdzie należy ich szukać. Na podstawie danego paradygmatu wyjaśnia się najszerszy zakres zjawisk. Rewolucje naukowe podlegają zmianie paradygmatu.

Paradygmat jest zdefiniowany jako wzorzec lub najogólniejszy model lub jako wzorcowy przykład,to zbiór pojęć i teorii tworzących podstawy danej nauki.

Myśl społeczna E.Fromma

Amerykański filozof, psycholog, twórca psychoanalizy humanistycznej, był pod wpływem psychoanalizy Freuda i marksizmu. Z psychoanalizy Freuda odrzucił skrajny biologizm zastępując go wskazaniem na socjokulturowe uwarunkowanie działań ludzkich, koncentrował się na zagadnieniach osobowości, jej rozwoju, zaburzeniach funkcjonalności i terapii.

Współczynnik Humanistyczny

Humanizm to prąd filozoficzno kulturowy, światopogląd, ogólna orientacja życia i postaw wobec świata, ludzi, siebie. Humanizm łączy to co indywidualne z tym co społeczne. Realizacja wartości humanistycznych możliwa jest przez budowanie globalnej wspólnoty (kultury, styl bycia).

Wg Krawczyka istnieją 3 modele humanizmu:

Wszelkie nauki humanistyczne powinny się opierać na wzorach nauk przyrodniczych (czyli patrzeniu z zewnątrz), ale z uwzględnieniem współczynnika humanistycznego (świadomość jednostek).

Konsekwencje takiego ujęcia:

Zboczeniec w terminologii Zanieckiego

Znaniecki dzielił dorosłych członków społeczeństwa na: ludzi dobrze wykształconych, ludzi pracy, ludzi zabawy, i ludzi zboczeńców. Wyróżnia on typ osobowości zboczeńca który ma wiele wspólnego z pojęciem człowieka nie respektującego społecznych norm i reguł zachowań. Jest to typ ludzi wybitnych i przeciętnych, którzy w historii i kulturze oraz państwie odgrywają pewną rolę. Zboczeniec - do tej kategorii osób należą nonkonformiści (ludzie hamujący rozwój i postęp społeczny) i ludzie marginesu społecznego (działają destrukcyjnie). Ludzie zboczeńcy nie poddali się wpływowi wychowawczemu innych grup, są kimś innym, łamią wzory w sensie pozytywnym i negatywnym. W małych kręgach społeczeństwa, zboczeńców traktuje się jako nieobliczalnych dziwaków, odnosi się do nich niechętnie. Szersze środowiska nie mogą się zdecydować czy człowieka zbaczającego z normalnej drogi uważać za geniusza czy za wariata.

Etyka sportu i kanon fair play

Kodeks etyczny w różnych epokach podporządkowany był innym zasadom.

Antyczna Grecja - dzielność, która powinna być realizowana w każdym momencie życia - w turnieju, na polach bitewnych, doświadczeniu codziennym.

Średniowiecze - honor,

Czasy Coubertina to normy fair play,

Obecnie idee utylitaryzmu.

Fair play, główne źródła nowożytnego etosu sportu tkwiły w normach etyki dżentelmeńskiej.

  1. poszanowanie reguł

  2. szacunek dla przeciwnika

  3. zachowanie równych szans w walce

  4. niewykorzystanie przeciwności losowych

  5. rezygnacja z praktycznych korzyści zwycięstwa

  6. minimalne cierpienie przeciwnika

Nakazy te wpływają z : motywu współczucia, humanitarny szacunku dla przeciwnika i siebie, dbałość o własną godność, lęku przed odwzajemnieniem.

Wzory kultury somatycznej

Wzór estetyczny - związany z wyglądem zew. bazujący na kanonach piękna cielesnego.

Wzór hedonistyczny - 3 zasadnicze typy: doznań cielesnych i smakowe, seksualne i kinetyczne. Przyjemności cielesne są integralną składową życia, wzór atrakcyjny dla młodzieży, spędzającej przyjemnie czas.

Wzór ascetyczny - odrzucone zostało przekonanie że desperacja może być skuteczną drogą do osiągania wyższych wartości (umartwianie się)

Wzór higieniczny - egzystencjalny (walka z chorobą i śmiercią) utylitarny (podporządkowany społecznym celom utylitarnym)

Wzór sprawnościowy - realizowany przez obligatoryjne wych fiz w szkole, w czasie służby wojskowej, na wyższych uczelniach, traktowany jako obowiązek niżeli formy sportowych zainteresowań.

Wzór agonistyczny - preferowany przez ludzi dla których sport to praca lub hobby.

Bariery uczestnictwa w KF

Obiektywne-niezależne od potencjalnych uczestników KF

- brak czasu,

- niedostatecznie rozwinięta infrastruktura sportowo-rekreacyjna (ilosc obiektów sportowych i urzadzeń), - morfologiczno-funkcjonalne właściwości organizmu

- niedostatek kadr

- niski poziom sportowych nawyków,

- brak srodków finasnowych,

Subiektywne-tkwiące w sferze jednostki i zbiorowej świadomości, funkcjonowaniu instytucji kształtujących tę świadomość.

- poznawcze- niski stan wiedzy społ. o znaczeniu ruchu dla prawidłowego funkcjonowania organizmu

- społeczne- brak wzorów do naśladowania

- polityczne- brak dostępności do grup społecznych, rasa

- ekonomiczne- brak finansów

- kulturowe -tradycje, styl życia, obyczaje

- wieku, płci, poziomu wykształcenia, statusu urbanizacji

- psychologiczne- niechęć, lęk przed ośmieszeniem

- ideologiczne

Narodowe uwarunkowania kult. fiz.

Igrzyska panhelleńskie dobrze służyły łączeniu skłóconych ze sobą państw i narodów. Poprzez sport człowiek odczówa większy patriotyzm do swej ojczyzny np. kibice, którzy zrzeszają się w czasie jakiś zawodów, czują chęć solidarności ze swymi przedstawicielami w sporcie. Raczej rzadko spotyka się z sytuacją kibicowania innemu narodowi, gdy walczy z naszym.

Podobnie jest wśród sportowców, którzy chcą jak najlepiej reprezentować swój kraj. Normatywne interpretacje charakteru narodowego budują i ugruntowują określone stereotypy narodowe to jest np.: tendencyjne, jednostronne i uproszczone wyobrażenia o charakterystycznych właściwościach poszczególnych grup etnicznych. Są one tym bardziej ugruntowane i żywotne, im mniejszą możliwość sprawdzenia własnych sądów o innych narodach mają osobnicy należący do danego narodu.Złe są też ujemne stereotypy, gdy kibice dwóch zwaśnionych drużyn ukazują swą agresywność wobec siebie.

Patologie społeczne

Patologia - indywidualna i grupowa, przestępcza i nie przestępcza, autodestruktywna (niszczenie siebie) i allodestruktywna (niszczenie innych).

Przyczyny Patologii na obszarze kultury fizycznej:

Dewiacje w sporcie wyczynowym

Dewiacja - błądzenie, podążanie bez kierunku. Zachowanie ludzi odbiegające od akceptowanych norm społecznych, wzór zachowań i stosunków społecznych. Zachowania dewiacyjne mogą być społeczne i poza społeczne.

Dewiacja znaczy odchylenie od normy zarówno w kierunku pozytywnym jak i negatywnym.

„Sport to zdrowie” ale często nam szkodzi, a w szczególności w sportach wyczynowych.

Komercjalizacja - wykupywanie meczy.

Socjologia a antropologia społeczna

Socjologia powiązana jest z antropologią kulturową - nauką o kulturze różnych ludów zwłaszcza niecywilizowanych, badanie tych kultur wchodzi w zakres etnografii, etnologii, socjologii, szczególnie interesuje się problemem kulturowej odrębności i kontaktami kulturowymi społ. tradycyjnych i cywilizacji przemysłowej, relacjami `my-oni'.

Współżycie w mniejszych lub w większych, silniej lub słabiej związanych grupach szybko zmusza ludzi do regulowania wzajemnych stosunków językowych, politycznych, gospodarczych, prawnych co prowadzi do powstania początkowo prymitywnych zwyczajów i obyczajów. Do zadań antropologii należy wykazanie kiedy dlaczego i w jaki sposób zmiany te zachodziły. W ten sposób antropologia musi posługiwać się naukami socjologicznymi jako pomocniczymi. Socjologia kultury analizuje powstawanie, funkcjonowanie, rodzaje instytucji kulturowych w danych warunkach społeczno-historycznych.

Polityka sportu - wpływa na zakres i sposób uczestnictwa społ. w sporcie, formułuje zasady organizacji sportu, zapewnia podstawy materialne oraz system zarządzania instytucjami sportu, organizuje wypoczynek, tworzenie nowych obiektów sportowych, obowiązek brania udziału w lekcjach wych.fiz. w szkołach,tworzenie reprezentacji kraju na zawodach.

Media i kultura masowa

Media (TV, radio, prasa) - udzielanie bieżącej informacji na tematu sportowe, propagowanie sportu, promowanie sportowców.

Kultura masowa - to typ kultury właściwy dla współczesnych społeczeństw, tworzących się w rezultacie powstawania środków masowego przekazu, główną cechą kultury masowej: rozproszona, bardzo liczna i zróżnicowana publiczność. Charakteryzuje ją pośrednia droga przekazywania treści, szeroki zakres oddziaływania, liczna masa odbiorców.

Wartości KF często przekazywane są przez media. Kultura fizyczna posiada również licznych i zróżnicowanych odbiorców, adresowana do wszystkich członków społeczeństwa, ale każdy w zależności od wykształcenia, warunków materialnych, zainteresowań korzysta z różnych jej ofert. Istnieje sport dla tzw. Elit, osób zamożnych (np. golf), osoby mniej zamożne wybierają rodzinne wycieczki, rower, basen, lodowisko, najczęściej jednak ludzie wybierają bierny sport (`sport dla leniwych'), oglądanie transmisji sportowych, kibicowanie (brak czasu, lub finansów).

Badaniem komunikowania masowego interesuje się KF o ile wpływa na strukturę przekazu, modyfikuje społeczne funkcje masowych mediów. Masowa widownia, duże środki finansowe i zmiana charakteru imprez zapoczątkowuje szereg zmian we współczesnej KF (profesjonalizacja ruchu sportowego, formalizacja zawodów sport., dramatyzacja widowiska sport., narodziny gwiazdorstwa sportowego). Dzięki masowym mediom sport zyskał stałe źródło stosunkowo dużych dochodów z opłat za transmisje i reklamy.

Relacje kult. fiz. z kult. masową.

Postawy Polaków wobec własnego zdrowia są jakby nieświadomie.

W mediach często sport ma miejsce - widowiska sportowe. Często jednak sport popularyzowany jest przez prasę i media, ale nie w taki sposób w jaki powinna.

Komunikowanie - to proces przekazywania z centrum treści (symbolicznych znaków) skierowanych do odbiorców mający zdolność ich przyjęcia.

Poprzez media sport stał się dziedziną dominującą wśród dziedzin kultury fiz. Dlatego też stała się jej głównym prekursorem. Jednak ma ona też swoje ujemne strony, gdyż poprzez telewizję (np. wywiady ze sławnymi sportowcami) sport został postrzegany przez ludzi jako narzędzie awansu społ. i ekonomicznego, kariera.

Kanały sportowe, prasa sportowa, reklamy o treści sportowej, filmy fabularne, audycje poświęcone rekreacji, 2/3 poświęcone sportowi wyczynowym.

Socjologia kultury fizycznej w systemie nauk

Funkcje socjologii sportu

Funkcja aksjologiczno-akulturacyjna - polega na kształtowaniu nowego stylu myślenia o sporcie. Kształtuje się ona w trojaki sposób: nasycenie rynku księgarnianego, nasycenie środków masowego przekazu, kształtowanie nauczycieli WF. Istotne jest nasycenie świadomości sportowej treściami humanistycznymi.

Funkcja socjotechniczna - to zastosowanie wiedzy socjologicznej w sterowaniu sportem jako instytucji społecznej oraz rozpoznawanie możliwości tej instytucji w realizacji potrzeb indywidualnych i społecznych. Jest to możliwe przez wybór wiedzy socjologicznej, kluby, sekcje, grupy sportowe.

Wartości i antywartości sportu i alternatywnych form kultury fizycznej

Sport posiada wiele odmian i pełni wiele funkcji. Przejawia się w postaci zabaw (interakcja między jednostkami i zespołami, radość bycia razem, ekspresje osobowości, doznania hedonistyczne o charakterze kinetycznym), czysta gra o charakterze perfekcjonistycznym (osiągnięcia sprawnościowe i moralne), praca (efekty pragmatyczne, materialne).

Składowa KF i ich specyfika

Sport - działanie wg pewnych reguł, odznacza się silnym pierwiastkiem współzawodnictwa i tendencją do osiągania lepszych wyników.

WF - działanie wychowawcze, które stosuje typowe dla siebie środki wych. Głównie ruch, stawie sobie za cel przede wszystkim kształtowanie fizycznej struktury osobowości.

Rekreacja fizyczna - są to wszystkie zajęcia o treści ruchowo - sportowej, którym człowiek oddaje się z własnej woli w czasie wolnym.

Turystyka, rehabilitacja ruchowa.

Kariera sportowa a kariera zawodowa

Kariera sportowców rozpoczyna się bardzo wcześnie, najlepsze wyniki osiągają osoby w wieku młodszym, wcześnie się kończy .

Kariera zawodowa zaczyna się poźno po 30, sukcesy przychodzą wolno krok po kroku.

Zawodowa i sportowa wiążę się z korzyścią materialną i prestiżem, osiągnięcia sukcesów odbywa się kosztem wyrzeczeń.Rozwój zawodowy:stadium eksploacji, zachowanie statusu, stabilizacja, stadium schyłku.

Ciało jako fakt społeczno - kulturowy

Kierunki i analizy:

KF w społeczeństwie industarialnym i postindustrialny

Industrializm - ustrój gospodarczy oparty na przewadze przemysłu nad innymi gałęziami gospodarstwa.

Społeczeństwo postindustrialne - zarzuca dążenia do osiągania wartości i celów o charakterze postmaterialnym. Wiedza jest podstawą rozwiązań politycznych, ekonomicznych. Jest to społeczeństwo wysoko rozwinięte ekonomicznie z przewagą handlu, usług, finansów i ubezpieczeń. Preferuje profesjonalizm, wysokie ubezpieczenie.

Ponowoczesność - wprowadził je Bauman; wyraża on krytyczny pogląd na funkcjonowanie społeczeństw w krajach wysoko rozwiniętych. Postacie ponowoczesności to typy: konsumenta, gracza, turysty, który przeciwstawia się typom człowieka nowoczesnego. Ponowoczesne stosunki życia wspierają obojętność oraz unikanie obowiązków.

ANOMIA

jest to sytuacja, w której typowe normy kierujące zachowaniem nie są już dłużej odpowiednie ani skuteczne. Skutkiem anomii jest obniżenie zdolności społeczeństwa do kształtowania odpowiednich zachowań.

E. Durkheim - stan osłabienia lub wzajemnej sprzeczności norm społecznych - prowadzić może do naruszenia równowagi społecznej, głównie przez niewydolność w kierowaniu zachowaniami jednostek, a w skrajnych przypadkach do rozpadu danego systemu norm jako całości i zaniku więzi społecznej.

Anomia - rozprężenie dezorganizacja społeczeństwa w wyniku utraty lub zaniku wartości ustalonych przez normy społeczne.

Pojęcie to zostało wprowadzone przez Emila Durkheima.

Dialog kultur, a hipoteza wpływu wtórnego

Kultura - to całokształt wytworów działalności człowieka zarówno materialnej jak i nie materialnej formie. Jest to zjawisko zbiorowe wytworzone przez ogół jednostek. To pewien zbiór cech które są określone dla danej zbiorowości. Kultura ma wymiar ponadczasowy.

1. płaszczyzna materialna, sfera materialna,

2. płaszczyzna psychologiczna pozwala wyrazić emocje,

3. płaszczyzna behawioralna-zachowanie związków z kręgami kulturowymi,

4. aksjonormatywna-to świadome normy i zasady obowiązujące w danym kręgu kulturowym.

Wzór kulturowy - to sposób myślenia i zachowania który jest mniej lub bardziej utożsamiany z obowiązującymi w danej w zbiorowości.

Tezy Z.Krawczyka o perspektywach społecznych

  1. Współczesny sport można interpretować jako aksjonormatywny model demokratycznego porządku społecznego (równość szans, określone regulacje prawne, wyłanianie zwycięzców)

  2. sport dowartościowuje i promuje wolne narody, które uzyskały niepodległość postaci państwowej organizacji politycznej

  3. organizacje sportowe rozwijają się nie tylko zgodnie z ich immanentną logiką ale też są odbiciem globalnych przeobrażeń społecznych.

  4. sport jest ważnym elementem kultury masowej, podlega procesom

  5. podobnie jak inne czynniki charakteryzujące społeczeństwo postmodernistyczne, sport sprzyja desakralizacji współczesnej kultury

  6. sport wyczynowy istotnie oddziaływuje na sport dla zakresu wszystkich, negatywnie odciąga społeczeństwo od czynnej aktywności, pozytywnie buduje wzory aktywnych działań w zakresie zdrowia i sprawności fiz.

  7. współczesny sport pozostaje ważnym elementem gospodarczym, zarówno w sferze produkcji, infrastruktury sportowej, sprzętu sportowego, usług.

  8. sport rozpatrywany historycznie należy traktować jako reakcję na jednostronność głównie intelektualnego rozwoju człowieka i przeciwstawianie się zasadom wszechstronności

  9. wychowanie sportowe nie ma alternatywy, jest niezbędne dla prawidłowego kształtowania ciała i innych stron osobowości człowieka

  10. sport zachowuje swą tożsamość i zdolność rekreacyjną w dalszym kształtowaniu kultury i osobowości, jeśli poradzi sobie z licznymi dewiacjami i patologiami prowadzącymi go do alienacji.

Kobieta ponowoczesna

Feminizm - sytuacja i pozycja kobiet w społeczeństwie. Pozycja kobiety jest efektem działania społecznych czynników. Konieczne jest podjęcie działań zmierzających do zmiany sytuacji i statusu kobiet. Protesty kobiet rozpoczęły się w 1637 r. (dopuszczenie kobiet do życia publicznego, prawo do wykształcenia, swobodny wybór męża, ograniczenie władzy ojcowskiej, ochrona przed wyzyskiem) Ruch feministyczny zapoczątkowała Mary Woilstonecraft. Kobiety miały niższy status prawno-społeczny. Same rozpoczęły działania mające na celu zmianę ich miejsca w społeczeństwie. Pod koniec lat 90-tych słabnący społecznie ruch kobiet zaczyna być zastępowany ruchem intelektualnym, który podejmuje problemy podstawowe dla kondycji kobiecej.

Zakres teorii i socjologii sportu

Ujmowanie KF w historycznej perspektywie jako zespołu zjawisk ekonomicznych, społ., politycznych stosunków podlegających dialektyce przemian. Studia - zespół zjawisk obejmujących urządzenia materialne, grupy i instytucje społeczne, wytwory świadomości zbiorowej. Nurt stanowią studia nad myślą społeczną. Studia teoretyczne o charakterze analitycznym (próby określenia przedmiotu, metody badawcze). Analizy zmierzające do ujawnienia związku sportu ze współczesnym procesami kulturowymi i cywilizacyjnymi.

Potrzeby ludzkie:

Wg Maslowa:

Wg E Froma:

Kultura fizyczna to względnie zintegrowany i utrwalony system zachowań w dziedzinie dbałości o rozwój fiz., sprawność ruchową, zdrowie, urodę, cielesną doskonałoąć i ekspresję człow. Przebiegających wg przyjętych w danej zbiorowości wzorów, a także rezultaty owych zachowań. (Cynarski)

Kultura fizyczna to: sport, wychowanie, rekreacje ruchową, rehabilitację, turystykę.

Czynnik zmian w KF

Masowa widownia, duże środki finansowe i zmiana charakteru imprez sportowych zapoczątkowały szereg zmian, które można obserwować we współczesnej K.F.

Do najczęściej wymienianych należą:

Środki masowego przekazu dokonały zmian w systemie wartości motywujących ludzi do uprawiania sportu.

Dalekowschodnie sztuki nauki w refleksji społeczno - kulturalnych

Szczególnie w środowisku akademickim egzotyczne sztuki walki - karate, judo, są przykładami zmian orientacji, w interesującej nas kwestii, także tą hipotezę należy przyjmować z daleko idącym sceptycyzmem. Młodzież odbiera te sporty jako egzotyczne formy a nie wpisanego weń ducha tj. całą złożoną filozofię ciała. Szczególnie japońskie sztuki walki skupiają w sobie najwartościowsze zdobycze myśli humanistycznej kultur Dalekiego Wschodu.

Sport w procesie integracji europejskiej

Sport to wszelkie formy aktywności fizycznej, które poprzez uczestnictwo dowolne lub zorganizowane stawiają sobie za cel wypracowanie lub poprawianie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych. Partycypuje on w socjalizację, modę, trendy kulturowe. Jest wpisany w kulturę bytu. W 1991 r. rząd podpisał układ o stowarzyszeniu europejskim, teraz i my mamy miejsce w radzie Europy, dlatego należy dostosować kulturę fizyczną do modelu europejskiego.

1


Wyszukiwarka