al. Piotr Buda, AWSD, r. IV
model antropologiczny
Katolicka Szkoła Podstawowa
klasa VI
……………………… …...………………..
data podpis opiekuna praktyk
Stacje Drogi Krzyżowej wskazówkami dla współczesnego człowieka
Cel: Uświadomienie uczniom, że wysiłek i cierpienie jest nieodłącznym elementem naszego życia. Odkrycie aktualności drogi krzyżowej, każda stacja to wskazówka dla ludzi współczesnych.
Osiągnięcia:
- uczeń wie, że cierpieniem i wysiłkiem zdobywamy niebo;
- uczeń potrafi wymienić stacje drogi krzyżowej i ukryte w nich wskazówki;
- uczeń pragnie te wskazówki wcielać w życie.
Orędzie zbawcze: Kiedy cierpienie dotyka człowieka, prawie zawsze wywołuje bunt, lub przynajmniej wywołuje pytanie: dlaczego mnie to spotkało. Mimo to cierpienie zawsze towarzyszy człowiekowi, dopóki jest w drodze do nieba. Pan Jezus przez swoje własne cierpienie wskazuje nam jak mamy je przeżywać. Cierpienie staje się zrozumiałe tylko wtedy, kiedy rozpatrujemy je z punktu widzenia wiary.
Pomoce: Słowa piosenki Ta krew (M1), gitara, opowiadanie Wielka przepaść (M2), fragment Pisma św.: Łk 9,23 (M3), świeca, zapałki, obrazki ze stacjami Drogi Krzyżowej (załącznik), magnesy.
Treść katechezy |
metody |
Modlitwa na rozpoczęcie: piosenka Ta krew.
Przygotowanie do zajęć.
I. Cierpienia i wysiłki jako droga do nieba
Dzisiejsi ludzie są zabiegani, coraz mniej czasu poświęcają na modlitwę, nie zastanawiają się nad swoim życiem, unikają obowiązków, trudnych pytań, ułatwiają sobie życie jak mogą. To, co ich interesuje to szybki pieniądz, przyjemności, rozrywki. Jakikolwiek wysiłek według nich jest zbędny i niepotrzebny w życiu. Czy rzeczywiście tak jest? Wsłuchajmy się w opowiadanie pod tytułem: Wielka przepaść
Czytamy lub opowiadamy historyjkę.
Wspólna rozmowa na temat opowiadania: skojarzenia, refleksje, własne zdanie.
Podsumowanie: Opowiadanie to uświadamia nam, że cierpienie, wysiłek, ofiara to nieodłączne elementy naszego życia. Nie można ich wyeliminować z chrześcijańskiego życia. Bo kto chce naśladować Pana Jezusa, musi wziąć ciężar swoich codziennych obowiązków i wyruszyć w drogę. A cel, jaki sobie obrał z pewnością osiągnie. Sam Jezus dał nam piękny przykład jak to czynić i w Ewangelii odnajdujemy Jego zaproszenie do dźwigania krzyża.
Przy zapalonej świecy i w postawie stojącej uroczyście odczytujemy fragment Łk 9,23.
Komentarz: Te słowa Jezusa to dobra rada. Pan Jezus nikogo nie zmusza do dźwigania ciężkiego krzyża. Słowa te powinny stanowić dla nas zachętę, by nie przejść przez życie na unikach. Ale zacząć zmieniać swoje życie i nadać mu nowy, lepszy kształt.
Postawienie problemu: Jak wyglądała droga cierpienia Jezusa?
|
Wspólny śpiew (M1)
Wprowadzenie katechety
Opowiadanie (M2)
Pogadanka
Podsumowanie rozważań
Uroczyste odczytanie Ewangelii (M3)
Komentarz do tekstu Ewangelii |
II. Droga Krzyżowa - droga cierpienia z miłości
Temat: Stacje Drogi Krzyżowej wskazówkami dla współczesnego człowieka
Wielki Post jest czasem życia widzianego w perspektywie śmierci. Dlatego też prześledźmy etapy niełatwej drogi samego Mistrza i przypatrzmy się Mu, jednocześnie ucząc się od niego, jak znosić trudy i znoje naszego życia.
Omawiamy bardzo krótko kolejne stacje Drogi Krzyżowej: 1. Jezus skazany na śmierć 2. Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona 3. Pierwszy upadek Jezusa 4. Pan Jezus spotyka swoją Matkę 5. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi 6. Weronika ociera twarz Jezusowi 7. Drugi upadek Jezusa 8. Pan Jezus spotyka płaczące niewiasty 9. Trzeci upadek Jezusa 10. Pan Jezus z szat obnażony 11. Pan Jezus przybity do krzyża 12. Pan Jezus umiera na krzyżu 13. Pan Jezus zdjęty z krzyża 14. Pan Jezus złożony do grobu W czasie omawiania przyczepiamy kolejno obrazki ze stacjami do tablicy.
Dzielimy klasę na 7 grup. Każda otrzymuje po dwie stacje drogi krzyżowej. Zadaniem grupy jest odnaleźć wskazówki, jakie płyną z tych stacji dla człowieka współczesnego i spróbować przedstawić dane stacje za pomocą symbolicznych rysunków, schematów. Wynik pracy swojej grupy uczniowie zapisują do zeszytu w formie notatki.
Przykłady, które mogą podać uczniowie: I. Mówić prawdę, nie potępiać i nie osądzać innych. II. Wykonywać bez szemrania obowiązki szkolne i domowe. III. Po popełnieniu grzechu ciężkiego, jak najszybciej pojednać się z Bogiem.(upadek = grzech, powstanie = sakrament pojednania). IV. W chwilach radosnych i smutnych pamiętać zawsze o Najświętszej Maryi Pannie. V. Pomagać innym z własnej nieprzymuszonej woli. VI. Starać się być dobrym. Każdy dobry uczynek to ulga dla Jezusa. VII. Nie być złym przykładem, powodem upadku dla innych. VIII. Pocieszać smutnych strapionych, zmartwionych. IX. Powstawać z grzechu, zamiast trwać w upadku. X. Szanować swoje ciało, które jest świątynią Ducha Świętego. XI. Być zawsze posłusznym Bogu, rodzicom, nauczycielom. XII. Nie wstydzić się wyznania wiary, znaku krzyża. XIII. Umieć znosić własne cierpienie i współczuć innym: chorym, starszym. XIV. Pamiętać o zmarłych w swoich modlitwach i wierzyć, że oni tak jak Jezus, kiedyś zmartwychwstaną.
|
Zapis do zeszytu
Wprowadzenie do omawiania
Przekazanie informacji
Obrazki ze stacjami
Praca w grupach
Notatka do zeszytu |
III. Uczestnictwo w Drodze Krzyżowej
Zachęta dla uczniów: Weźmy do serca te ważne wskazania i zacznijmy od dzisiaj zmieniać swoje życie.
Po lekcji klasa prowadzi Drogę Krzyżową dla całej szkoły. Rozdzielamy teksty, wyznaczamy asystę i przeprowadzamy próbę. Każdy uczeń dokładnie zapoznaje się z otrzymaną stacją.
Modlitwa na zakończenie: śpiewamy: Któryś za nas…
|
Zachęta katechety
Przygotowanie do Drogi Krzyżowej
Wspólny śpiew |
Materiały katechetyczne:
M1: Słowa piosenki Ta krew:
Ta Krew z grzechów obmywa nas. D G A
Ta Krew czyni nas bielszym od śniegu.
Ta Krew z grzechów obmywa nas.
To jest Baranka święta Krew. D G A D
M2: Opowiadanie Bruno Ferrero Wielka przepaść:
Pewien człowiek niezadowolony z siebie i innych szemrał, mówiąc do Boga:
- Któż to powiedział, że każdy musi nieść swój krzyż?
Dobry Bóg odpowiedział mu za pomocą snu.
Człowiek ten zobaczył, że życie ludzka ziemi jest bezkresną procesją. Każdy idzie niosąc swój krzyż na ramionach. Powoli, nieuchronnie, krok za krokiem.
Również i on znajdował się w tym niekończącym się pochodzie i posuwał się naprzód z trudem, niosąc swój osobisty krzyż. Po pewnym czasie zauważył, że jego krzyż był zbyt długi, dlatego pewnie ciężko było mu iść.
„Wystarczyłoby skrócić go trochę a nie ciążyłby mi tak bardzo”- pomyślał. Usiadł na skraju drogi i zdecydowanym ruchem skrócił swój krzyż o dobry kawał. Gdy wyruszył ponownie zauważył, że teraz mógł poruszać się szybciej i było mu lżej. Bez trudu dotarł do miejsca, które wydawało się być celem ludzkiej procesji. Była to przepaść: szeroki uskok w terenie, poza którym dopiero zaczynała się ziemia wiecznego szczęścia. To, co widziało się po drugiej stronie przepaści było zachwycające.
Ale nie było ani mostów, ani kładek A jednak ludzie przechodzili z łatwością. Każdy zdejmował krzyż ze swych ramion opierał go o brzegi przepaści i potem po nim przechodził.
Krzyże wydawały się być zrobione na miarę. Łączyły dokładnie dwa brzegi przepaści. Przechodzili wszyscy. Ale on nie mógł. Skrócił swój krzyż i teraz był za krótki. I nie dosięgał drugiej strony przepaści,. Zaczął płakać i rozpaczać. „Ach gdybym wiedział…”.
Ale było już za późno i lamenty na nic się nie zdały.
M3:Fragment Pisma św. Łk 9,23:
Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje.
1