1. zasad uzupełniających prawo Shelforda:

• organizmy mogą mieć szeroki zakres tolerancji w stosunku do jednego czynnika, a wąski w stosunku do drugiego czynnika.

• Organizmy o szerokim zakresie tolerancji dla wielu czynników są szeroko rozprzestrzenione w przyrodzie

• Jeśli warunki środowiskowe nie są optymalne dla organizmu względem jednego czynnika to granice wobec innych mogą być zawężone( np. azot w glebie -przy dużej ilości azotu rośliny potrzebują mało wody i odwrotnie)_

• W przyrodzie organizmy nie zawsze żyją w zasięgu optimum jakiegoś czynnika abiotycznego, gdyż wchodzą tu w grę czynniki biotyczne konkurencja drapieżnictwo, pasożytnictwo.

• Granice tolerancji i zakres optimum czynnika są zmienne w różnych warunkach geograficznych - zmienność geograficzna w obrębie jednego gatunku dostosowanie się do warunków lokalnych ( np. odporność sosny na owady)

• Okres rozrodczy jest okresem krytycznym w którym czynniki środowiskowe mają najbardziej ograniczający wpływ.

2. TEORIA CZYNNIKÓW OGRANICZAJĄCYCH

( niezależnych od zagęszczenia)

podstaw tej teorii leży koncepcja cyklu pierwotnego Clemens i Shelford- zjawiska w przyrodzie można sprowadzić do najprostszych działań.

Wg. tej koncepcji suma reakcji środowiskowych i reakcji odwrotnych decyduje o przeżyciu lub śmiertelności osobników. Organizm nie jest silniejszy aniżeli jedno ogniwo łańcucha pokarmowego - uogólnienie prawa Liebiega.

3. Prosty model regulacji liczebności populacji

MODEL VICKERSA

Zmiana zasobności pokarmu oraz przestrzeni życiowej prowadzi do zmiany liczebności organizmów w środowisku.

Mankamenty czynników ograniczających:

• Niepełność założeń opartych na koncepcji cyklu pierwotnego

• Nieuwzględnienie dużej liczby czynników które powinny określać wypadkową pojemność układu - może wystąpić kompensacja - zastępowanie czynników

• Model ten nie wyczerpuje innych działających modeli ekologicznych

4. REGUŁY EKOGEOGRAFICZNE

• Reguła Bergmanna -dotyczy zwierząt stałocieplnych . Rozmiary ciała w klimacie chłodniejszym są większe niż spokrewnionych z nimi zwierząt żyjących w klimacie cieplejszm. Organizmy te tracą mniej ciepła niż organizmy mniejsze.

• Reguła Allena -dotyczy długości wystających części ciała zwierząt stałocieplnych - krótsze na pn. dłuższe na pd. -zatrzymanie ciepła w klimacie chłodnym i oddawanie go w klimacie ciepłym.

• Reguła Glogena - ptaki i ssaki żyjące w chłodnym i suchym klimacie są ubarwione bardzej jasno.

• Reguła Jordana - ryby wód chłodnych mają więcej kręgów i w związku z tym większe rozmiary ciała niż ryby wód ciepłych

5. Poziom biocenozy

Wg. Trojana = 4 zasady homeostazy biocenozy:

• Zasada zachowania struktury biocenozy

• Zasada krążenia materii i przepływu energii

• Zasada produktywności

• Zasada stabilizacji procesów biocenotycznych

6. Struktury biocenozy:

• Struktura troficzna- najważniejsza, opiera się na zależnościach eksploatacyjnych. Dzięki niej istnieją konsumenci, destruenci, reducenci itp.( struktura pierwotna i wtórna)

• Struktura konkurencyjna występuje w biocenozach bardzo urozmaiconych bardzo trwałych. Przepływ energii opiera się na zespołach dominujących ( Trojan)

• Struktura paratroficzna

7. Czynniki dynamiki liczebności populacji na zasadzie sprzężenia zwrotnego:

1. wewnątrzgatunkowe mechanizmy regulujące

• bezpośrednio: zmiana stosunku płci, kanibalizm, emigracja, wzrost osobników spoczywających ( diapałzujących)

• Pośrednio: reakcja owadów na skutek braku zapasów pokarmu spadek liczby składanych jaj i fazowe zróżnicowanie osobników wewnątrz populacji.

2. biocenotyczne mechanizmy regulujące:

• wrogowie naturalni:

• reakcja funkcjonalna - wzrost liczby ofiar i żywicieli wraz ze wzrostem gęstości

• reakcja abundacyjna- wzrost liczby wrogów na wzrost ofiar i żywicieli

• reakcja egregacyjna- imigracja do ognisk gradacyjnych

• choroby: mikroorganizmy patogeniczne, wirusy, bakterie, grzyby

• pokarm: jodła-mszyca, sosna- barczatka sosnówka.

8. Homeostaza wg. Szujeckiego - system sprężysty , a stabilny

System stabilny - zdolność do pozostawania w stanie równowagi lub powrotu do tego stanu , względnie do słabych i stałych oscylacji, wyrażający małe zmienności , odporność na zmiany. Rozwija się gdy są stałe warunki środowiskowe lub gdy komponenci ( drzewostan, gleba) osiągneli specjalizację w ciągu długiego okresu czasu.

System sprężysty - mimo zakłóceń zachowuje swoją strukturę i funkcje, charakteryzuje się dużą zdolnością przystosowania do zmian. Wiele ekostysemów naturalnych to systemy sprężyste. W ekosysemach stabilnych zdolność do przeciwstawiania się fluktuacjom i zakłóceniom jest mniejsza niż w ekosysemach sprężystych. Ekosysemy sprężyste łatwo osiągają stan równowagi , po zajściu w nich jakiś zakłóceń.

Równowaga ekologiczna - procesy zachodzące w ekosysemie np.: przepływ energii-zostały osiągnięte bez względu na przegrupowania zachodzące w grupach ekosystemu. Ekosystem może być stabilny ale niezrównoważony. Proces dostosowania się układów do nowych warunków - inżynieria ekologiczna.

Środowiska zmienne - obserwujemy dużą śmiertelność , populacje przerzedzone.

Środowiska stabilne - nie występuje tak duża śmiertelność, jedynie wybiórczo, w warunkach przegęszczenia populacji i silnej konkurencji. Przekaz dużej ilości energii na konkurencję , a małej na produkcję. Osobniki o większych rozmiarach.

9. cechy k i r

Strategia „r”- klimat zmienny; śmiertelność często katastroficzna niezależna od gęstości; krzywe przeżywania typ III (wklęsły); gęstość populacji zmienna w czasie , niezrównoważona, zazwyczaj poniżej pojemności bezpiecznej, każdego roku występuje rekolonizacja; konkurencja zmienna często brak; selekcja sprzyja szybkiemu rozwojowi osobników, wysokie wartości max tempa wzrostu, sprzyja wczesnemu rozrodowi, małej wielkości ciała, jednorozwojowej reprodukcji; długość życia krótka poniżej 1 roku; skutek wysoka produktywność;

Strategia „k”- klimat dość stały; śmiertelność ukierunkowana zależna od gęstości populacji; krzywe przeżywania typ I i II; gęstość populacji dość stała, zrównoważona, bliska pojemności bezpiecznej, rekolonizacja nie jest konieczna; konkurencja ostra; selekcja sprzyja wolniejszemu rozwojowi osobników, większej zdolności do konkurencji, opuźnionemu rozrodowi, dużej wielkości ciała, wielokrotnej reprodukcji; długość życia długa dużo powyżej 1 roku; skutek wysoka wydajność tempa produkcji;

10. SUKCESJE

Wg. Oduma - 3 główne stwierdzenia:

• Uporządkowany proces rozwoju biocenozy, w pewnej mierze ukierunkowany

• Wynik zmian zachodzących pod wpływem biocenozy w środowisku abiotycznym jest zależna od biocenozy nawet gdy czynniki abiotyczne określają jej kierunek , szybkość i granice rozwoju

• Punktem kulminacyjnym jest ustabilizowany ekosysem w którym utrzymuje się max. Biomasy ( duża ilość informacji) i max. Funkcji symbiotycznych między organizmami w przeliczeniu na jednostkę przepływającej energii.

Klimaks- jest to końcowy etap do którego dąży każda sukcesja

11. Struktura gatunkowa szeregu sukcesyjnego:

• Skład gatunkowy w początkowych stadiach zmienia się szybko w następnych jest powolny

• Liczba gatunków autotrofów podczas sukcesji pierwotnych we wczesnych stadiach zwiększa się w dojrzałych stadiach biocenotycznych rzadko maleje

• Liczba gatunków cudzożywnych wzrasta w ciągu całego rozwoju sukcesji

• Różnorodność gatunków jest największa na początku w wyniku przypadkowości zasiedleń terenu dziewiczego

• Stowarzyszenie między gatunkami i osobnikami w miarę sukcesji obniża się . Zasiedlenie staje się coraz bardziej stałe - homogeniczne

12. Rodzaje sukcesji

• Sukcesja pierwotna - proces rozwojowy danego ekosysemu , zaczynajacy się jakby od zera na powierzchni na której do tej pory nie było żadnej biocenozy np.; powstające wydmy zalanie wodą jakiegoś obszaru . Rozwój rozpoczyna się od najmniej wymagających i najbardziej prymitywnych organizmów

• Sukcesja wtórna - rozwija się na obszarze na których poprzednio istniejąca biocenoza została zniszczona . Przebiega szybciej niż s. Pierwotna . Zaczyna się od wyższego poziomu zorganizowania.

• Sukcesja progresywna- zaczyna się od zespołów o niskiej organizacji do wysoko zorganizowanej strukturze

• Sukcesja regresywna - sukcesja odwrotna- przekształcenie zespołów w wyższym stopniu rozwoju w zespoły o niskiej organizacji, np.: degradacji środowiska

Monoklimaks - końcowe stadium sukcesji - klimaks. Związany jest z czynnikami klimatycznymi.

Poliklimaks- liczne czynniki mogą wpływać na powstawanie klimaksu- czynniki glebowe, biotyczne, organizacja wewnętrzna układu

Industrioklimaks- powstanie takiego układu biocenotycznego na który główny wpływ mają zanieczyszczenia przemysłowe gdzie sukcesja regresywna prowadzi do powstania martwego siedliska.

Dysklimaks-klimaks zniekształcony związany jest z działalnością człowieka, który próbuje przekształcić biocenozę dla swych potrzeb.

Rola człowieka w sukcesji.

Populacja ( populus - ludność) zbiór osobników tego samego gatunku zamieszkujących określony teren ( areał)

13. Struktura populacji:

1. Liczebność- liczba osobników populacji

2. Zagęszczenie- określa liczebność populacji odniesioną do jednostki powierzchni, objętości jednostki wagowej

3. Rozkład przestrzenny - rozmieszczenie populacji osobników w przestrzeni:

• Rozkład równomierny- gdy występuje silna konkurencja o przestrzeń i pokarm

• R. Losowy( przypadkowy) -rzadki występuje w środowiskach jednorodnych, homogennych ( wzór Poissona)

• R. Skupiskowy- wynik działania czynników środowiskowych wewnątrzgatunkowych, nierównomierne rozmieszczenie pokarmu, sposób składania jaj, chęć do skupiania się- życie gromadne( np.: owady społeczne)

4. struktura płci - mówi się o udziale w stosunku liczbowym samic do samców np. 1:1, 2:3, 1:2

Struktura płciowa i rozkład wiekowy mają ogromny wpływ na rozrodczość i śmiertelność populacji.

e) struktura socjalna- związki socjalne zachodzące wewnątrz populacji np.; mrówki, termity, pszczoły.

Obserwuje się tu polimorfizm.

• zachowanie terytorializmu

• dominacji

• przewodzenia

14. Funkcje populacji

1. rozrodczość

• maksymalna rozrodczość - fizjologiczna rozrodczość, teoretyczna liczba osobników powstałych w populacji w idealnych warunkach

• rzeczywista rozrodczość ekologiczna- zależy od czynników środowiskowych, od zagęszczenia populacji i struktury płci. Jest mniej zmienna od śmiertelności

2. śmiertelność- liczba osobników wymierających w określonym czasie , w określonym % populacji początkowej:

• minimalna- ilość osobników którzy ubywają w idealnych warunkach , gdy czynniki ograniczające nie mają na nie wpływu.

• Rzeczywista ekologiczna- gdy wydatki następują w konkretnych warunkach środowiskowych. Śmiertelność przedstawia się w tabelach przeżywalności.

15. Formy interakcji między populacjami:

1. antagonistyczne

• amensalizm

• konkurencja

• drapieżnictwo

• pasożytnictwo

2. nieantagonistyczne

• komensalizm- współżycie między gatunkami w którym jeden czerpie korzyści nie przynosząc szkód drugiemu

• protokooperacja- interakcja dwóch gatunków czerpiących korzyści ze swojej obecności niekoniecznie niezbędnych do życia

• mutualizm- nieodzowna ścisł współzależność dwóch gatunków, czerpiących korzyści , przy czym jeden gatunek nie może żyć bez drugiego np.: porosty( mikoryza)

16. Biocenoza- zbiór populacji wszystkich organizmów żywych powiązanych ze sobą pośrednio lub bezpośrednio zależnościami pokarmowymi, konkurencyjnymi, itp.

Cechy biocenozy:

• Formy wzrostu i struktura

• zróżnicowanie

• dominacja

• względna liczebność

• struktura troficzna

17. Biotop- środowisko życia zwierząt i roślin które podlegają wpływom czynników abiotycznych ( temp. wilgotność, gleba, opady)

18. Cechy wyróżniające biocenozy:

• Charakterystyczny skład gatunkowy ( lista gatunków specyficznych dla danej części krajobrazu)

• Powtarzalność składu gatunkowego

• Struktury gatunkowe nie są przypadkowe , są dopasowane do zespołu warunków siedliskowych

• Formy gatunków eurytypowe ( wysoki zakres tolerancji ) i dominujące ( nadają charakter biocenozie)

• Pełność składu gatunkowego : producenci, konsumenci , destruenci.

• Trwanie w czasie - biocenoza stała się ustabilizowanym systemem , trwale związanym ze środowiskiem , jest długotrwała ( np.: lasy tropikalne)

• Obszar i granice - zależy to od homo i hetero genności środowiska. Zależy do jednolitości i rozkładu warunków w przestrzeni: małe-np.: źródła, duże - biocenozy leśne i stepowe. O granicach decyduje pełność i odbywanie się obiegu materii

Różnice w biotopach można określić przez analizę warunków środowiskowych które są jak gdyby wynikiem działania biocenozy. Aby zebrać informacje na temat biocenozy ( charakterystycznego zbioru gatunków) należy wykorzystać w tym celu: dużą liczbę zebranych gatunków, odpowiednią technikę zbioru, biocenoligię.

19. Zasady biocenotyczne

1. zasada jedności biocenozy i biotopu - biocenoza oddziaływuje na biotop

2. zasada organizacji biocenozy- organizmy powiązane zależnościami biocenotycznymi:

• odpowiedni skład gatunkowy

• stosunki ilościowe

• struktura troficzna

• struktura przestrzenna

• konkurencja

• pewna integracja układu

3. zasada autonomii

• terytorium

• organizacja wewnętrzna

• powiązania i wzajemne uwarunkowania komponentów

• otwartość układu - łańcuchy pokarmowe przekraczają granice układu. Terytoria gatunków także wykraczają poza granice układu. Następuje import i eksport materii i energii ( np.: nawożenie gruntów rolnych, czyszczenia , trzebieże, zbiór grzybów, jagód)

4. zasada równowagi ekologicznej- jest to równowaga dynamiczna, stabilność układu

5. zasada sukcesji ekologicznej: wynik wieloletniego rozwoju historycznego, następuje przekształcenie ekosystemów w czasie

20. Struktura biocenozy:

1. przestrzenna:

• biocenozy sztuczne i naturalne

mozaikowość siedlisk i zasiedlanie przez roślinność- przydatność biotopu ( lepsza gleba, wilgotność itp. ) tolerancja organizmu

• warstwowość i piętrowość

-struktura pozioma - strefowość w biocenozach wodnych: ekotony ( strefy przejściowe między dwoma różnymi biocenozami np.: las , pole) w lądowych. W strefie styku mogą występować gatunki charakterystyczne dla jednej i dla drugiej biocenozy. Mogą pojawiać się gatunki charakterystyczne tylko dla tej strefy nie występujące w żadnej z tych biocenoz.

• struktura pionowa- np. korony drzew, krzewy, zioła

• struktura warstwowa biocenoz: światło, gleba, wilgoć

• mozaikowatość środowiska- podłoże zasiedlane przez roślinność , przez co osiągana jest mozaikowatość biocenoz

2. biotyczna

• troficzna- sieć organizacji I rzędu ( eksploatacyjna) produkcja i obieg materii oparty na zależnościach eksploatacyjnych

• łańcuch pokarmowy - szereg organizmów kolejno zjadających i zjadanych, w obrębie którego następuje przepływ energii i obieg materii.

• Poziom troficzny - populacje które znajdują się na danym poziomie

Sieć troficzna- różne poziomy troficzne, są między sobą poprzeplatane

• konkurencyjna - sieć organizacji II rzędu - bardziej zaawansowane w rozwoju

biocenozy, charakterystyczne dla populacji zamieszkujących podobne nisze

ekologiczne i mających podobne wymagania.

• występowanie regulacji ilościowej

• charakterystyczna struktura

• pokrywanie się nisz ekologicznych

alelopatia - wzajemna nietolerancja pewnych gatunków, np.: orzech włoski lub piołun

dominanty - powyżej 5%

subdominanty- 2-5% osobników w zespole

influenty- 1-2%

gatunki akcesoryczne- poniżej 1%

• paratroficzna - sieć organizacyjna III rzędu-charakterystyczna dla dojrzałych biocenoz , gdzie występuje duże zróżnicowanie gatunków brak zależności eksploatacyjnych ( zasoby , baza pokarmowa pozostaje nieuszczuplona) występują zależności eksploatacyjne.

• melitofagizm- np.: motyle, błonkówki , muchówki które żywią się nektarem i pyłkiem co nie uszczupla bazy pokarmowej

• alelopatia roślin lądowych : dodatnia np.: łubin, ujemna np.: piołun

• inhibitory- najczęściej działają przez środowisko glebowe

21. Jednostki struktury przestrzennej:

1. merocenoza - w układzie poziomym zgrupowanie organizmów występujących na ochodach ssaków

2. stratocenoza- organizmy występujące tylko w runie, koronach

22. Wg. Oduma podstawowe komponenty struktury biocenoz to:

1. substancje organiczne

2. związki organiczne

3. klimat

4. autotrofy

5. heterotrofy

23. saprotrofyProdukcja pierwotna

1. brutto- całkowita ilość materii organicznej wytworzonej przez autotrofy na jednostkę powierzchni w jednostce czasu

2. netto ( czysta) rośliny zielone tracą część energii na respirację i dlatego

Pp netto= Pp brutto - R respiracja

24. Szczyt Ziemi w Rio de Janerio VI 1992.

1. Agenda 21

2. Deklaracja o ochronie lasów

3. Konwencja klimatyczna

25. Konwencja UNEP 5. VII. 1992 r.

Zachowanie pełnej różnorodności form życia w biosferze poprzez ich ochronę i rozsądne , oszczędne użytkowanie . Zachowanie różnorodności biologicznej na poziomie genu. Należy zinwentaryzować pełne zasoby przyrody poprzez ich oznaczenie i monitoring.

Każda ze stron zobowiązuje się :

• Do zidentyfikowania elementów tworzących różnorodność biologiczną na poziomie :

• ekosystemu

• gatunku

• genomu i genu

• Do monitoringu odpowiednimi metodami elementów różnorodności biologicznej

• Do rozpoznawania procesów i rodzajów działalności

• Do przechowywania i katalogowania danych zawartych w pkt.1,2,3

26. Państwowy Monitoring Środowiska.

Monitoring środowiska jest systemem pomiarów ocen, diagnoz stanów środowiska , realizowanym przez jednostki organizacyjne organów administracji państwowej i rządowej , organów gmin, przez szkoły wyższe i podmioty gospodarcze.

Kontrolno decyzyjny system oceny stanu i dynamiki zmian biosfery jej części bądź dowolnego jej elementu biotycznego, dokonywany jednocześnie w wielu miejscach metodami powszechnie dostępnymi i znanymi.

Bioindykacja - stan lub dynamika zmian zachodzących w biosferze lub też określenie poziomu zanieczyszczeń.

27. Zadania monitoringu:

1. dostarczanie , gromadzenie , przetwarzanie różnorodnych informacji o:

• stanie zasobów naturalnych

• stanie struktur ekologicznych na obszarach uprzemysłowionych i zurbanizowanych

• warunkach przyrodniczych kraju i ich zmianach

• aktualnym stopniu zanieczyszczeń poszczególnych komponentów środowiska

• ładunkach zanieczyszczeń odprowadzanych do środowiska

• dynamice antropogennych przemian środowiska

• przewidywanych skutkach użytkowania środowiska

28. Formy zachowawczej ochrony przyrody:

a) parki narodowe (1000ha)

b) rezerwaty

c) parki krajobrazowe

d) obszary chronionego krajobrazu

e) ogrody zabytkowe

f) parki wiejskie

g) ogrody botaniczne

h) ogrody zoologiczne

i) ochrona gat. roślin

j) ochrona gat . zwierząt

k) pomniki przyrody

l) stanowiska dokumentacyjne

m) użytki ekologiczne

o)zespół przyrodniczo krajobrazowy

p) ochrona indywidualna

29. SYNANTROPIZACJA -zmiany jakie zachodzą wśród flory i fauny na kuli ziemskiej pod wpływem działalności człowieka . Zmiany te zachodzą poprzez zastępowanie gatunków endemicznych przez kosmopolityczne, zastępowanie składników rodzimych ( autochtonicznych) przez przybyszowe , zastępowanie składników stenotypowych przez eurytypowe , zastępowanie układów pierwotnych przez układy wtórne. Biocenozy leśne ulegają synantropizacji na skutek zanieczyszczeń powietrza , zmian stosunków wodnych, pożarów, kopalnictwa, ruchu turystycznego ( czynniki bezpośrednio nie związane z gospodarką leśną) lub czynników związanych z działalnością leśną ( zręby zupełne, intensywne nawożenie, pestycydy i wydeptywanie )

30. Hipotezy dotyczące zamierania lasu :

1. kwaśnego deszczu- ogłoszona przez prof. Ulricha .Szkodliwy wpływ w procesach glebotwórczych , wymywanie związków Ca, Mg i uwalnianie związków Al., które odziaływują na młode korzenie powodując ich obumieranie, na mikoryzę, ogranicza zapotrzebowanie drzew na H₂O i składniki pokarmowe ( mniejsze igły, liście, pędy) ograniczone porocesy transpiracyjne i fotosynteyczne.

2. Hipoteza ozonu - O₃ oddziaływuje toksycznie na liście zwiększa przepuszczalność błon komórkowych ( prof. Schut ). Największe szkody na wybrzeżach i na szczytach gór, gdzie stężenie O₃ jest największe

3. Hipoteza stresów- prof. Schut - przemysł emituje do atmosfery ogromną ilość związków chemicznych które nawet w najmniejszych stężeniach powodują uszkodzenia zmiejszenie produkcji asymilatów zmniejszenie odporności drzewostanów , które osłabione są atakami przez szkodniki zminejszenie produkcji fotosyntetycznej wpływa na obumieranie korzeni mikoryzowych.

4. Hipoteza imisji- Wentzel - bezpośrednią przyczyną zamierania lasów są : CO₂ , itp. Oraz ich pochodne. Działają szkodliwie na fotysyntezę , ograniczają wzrost i rozwój , wpływają szkodliwie na systemy korzeniowe.

5. Hipoteza suszy - bardzo niekorzystnie odbija się na kondycji drzewostanów , potęguje wpływ zanieczyszczeń na las.

6. Hipoteza amonowa- Nihlgard- w zespole różnorodnych składników zanieczyszczeń są jony NH₄⁺ które zmniejszają aktywność mikoroorganizmów gleby , co powoduje uwalnianie Al. osłabia dostęp fosforu, Mg i boru, wpływa na wymywanie ich z gleby. Wzrost zawartości azotu w korzeniach powoduje wiązanie węglanów i zmniejszanie pobierania H₂O z gleby.

31. Kryteria i wskaźniki zrównoważonego rozwoju lasów i leśnictwa:

1. zachowanie biologicznej różnorodności lasu

2. utrzymanie produkcyjnej zasobności lasu

3. utrzymanie zdrowia i żywotności ekosystemów leśnych

4. ochrona zasobów glebowych i wodnych w lasach

5. zachowanie i wzmaganie udziału lasów w globalnym bilansie węgla

6. utrzymanie i wzmacnianie długofalowych wielostronnych korzyści społeczno ekonomicznych płynących z lasów

7. prawne , polityczne i instytucjonalne rozwiązania wspomagające trwały rozwój gospodarki leśnej

32. INŻYNIERIA EKOLIGICZNA- dział ekologii stosowanej której celem jest kształtowanie zrównoważonych ekosystemów w warunkach gospodarczej działalności człowieka . Dostosowanie układów biocenotycznych do zmieniających się warunków środowiskowych , oddziaływanie na układy biocenotyczne poprzez kształtowanie czynników abiotycznych , ochrona ekosystemów i restytucja ekosystemów zniszczonych, tworzenie ekosystemów nowych.

1. Zasad uzupełniających prawo Shelforda:

2. Teoria czynników ograniczających

3. Prosty model regulacji liczebności populacji

4. REGUŁY EKOGEOGRAFICZNE

5. Poziom biocenozy

Wg. Trojana = 4 zasady homeostazy biocenozy:

19. Struktury biocenozy:

7. Czynniki dynamiki liczebności populacji na zasadzie sprzężenia zwrotnego:

8. Homeostaza wg. Szujeckiego - system sprężysty , a stabilny

9. Cechy k i r

10. Sukcesje

11. Struktura gatunkowa szeregu sukcesyjnego:

12. Rodzaje sukcesji

13. Struktura populacji:

14. Funkcje populacji

15. Formy interakcji między populacjami:

16. Biocenoza

17. Biotop

18. Cechy wyróżniające biocenozy:

19. Zasady biocenotyczne

20. Struktura biocenozy:

21. Jednostki struktury przestrzennej:

22. Wg. Oduma podstawowe komponenty struktury biocenoz to:

23. Saprotrofyprodukcja pierwotna

24. Szczyt Ziemi w Rio de Janerio VI 1992.

25. Konwencja UNEP 5. VII. 1992 r.

26. Państwowy Monitoring Środowiska.

27. Zadania monitoringu:

28. Formy zachowawczej ochrony przyrody:

29. Synantropizacja

30. Hipotezy dotyczące zamierania lasu :

31. Kryteria i wskaźniki zrównoważonego rozwoju lasów i leśnictwa:

32. Inżynieria ekoligiczna

---