Pytania na egzamin - BIZNES PLAN


Pytania na egzamin

  1. Biznes plan na tle planowania strategicznego

Biznes plan przedstawia warunki, narzędzia i sposoby realizacji celów firmy lub przedsięwzięcia inwestycyjnego, często przedtem ujętych w planie strategicznym. Z tego względu posiada on cechy zarówno planu strategicznego. Powinien odpowiadać na 4 zasadnicze pytania:

Biznes plan powinien być nastawiony na wykorzystywanie aktualnych i przewidywanych szans płynących z otoczenia oraz minimalizację tkwiących w nim zagrożeń rozwojowych. Powinien dostosowywać ludzki, rzeczowy, organizacyjny, technologiczny i finansowy potencjał firmy do spodziewanych realiów rynkowych i instytucjonalnych, w których - według najlepszej wiedzy - najprawdopodobniej przyjdzie firmie funkcjonować.

Biznes plan powinien charakteryzować się tymi cechami jak każdy inny plan, czyli:

  1. Ocenić prawidłowość typowego układu biznes planu prezentowanego na zajęciach.

Typowy układ biznes planu:

Streszczenie:

Diagnoza przedsiębiorstwa:

Analiza otoczenia:

Strategia rozwoju:

Sprzedaż i działalność marketingowa:

Plany rzeczowe:

Zarządzanie:

Plany i analizy finansowe:

Załączniki:

W zależności kto jest odbiorcą biznes planu, poszczególne elementy będą w mniejszym bądź większym zakresie prezentowane. Partner strategiczny oprócz wyników finansowych będzie chciał poznać ofertę produktów i usług, posiadana technologia itd. Dla partnerów finansowych istotne będą także przepływy pieniężne i osiągnięcia firmy.

  1. Zakres informacji rynkowych ujmowanych w biznes planie

Badając otoczenie przedsiębiorstwa, warto wyróżnić w nim dwa poziomy:

Zespół warunków funkcjonowania przedsiębiorstwa wynikający z jego działania w określonym kraju, regionie itd.

Cechą makrootoczenia jest określenie przezeń możliwości działania i rozwoju firmy, na niektóre nie ma ona żadnego lub niemal żadnego wpływu. Powinna je znać i przewidywać, ale nie może na nie oddziaływać. Są one przez nią odczytywane jako szanse i zagrożenia bez możliwości, oprócz nielicznych wyjątków, aktywnego na nie wpływu.

Czyli otoczenie konkurencyjne, łatwiejsze do identyfikacji i obserwacji. Składają się na nią podmioty gospodarcze, mające z przedsiębiorstwem powiązania kooperacyjne lub konkurencyjne: dostawcy, odbiorcy, konkurenci.

Cechą mikrootoczenia jest występowanie sprzężeń zwrotnych między przedsiębiorstwem a elementami jego otoczenia. Wzajemne stosunki mogą być badane i przewidywane, ale też kształtowane.

Mikrootoczenie wykazuje większą zmienność niż otoczenie makro.

Analiza SWOT. Ogólnie można powiedzieć iż polega ono na zestawieniu wewnętrznego potencjału firmy z ujawnionymi potencjalnymi szansami i zagrożeniami działania zachodzącymi w dynamicznym otoczeniu. Analiza będąca metodą oceny sytuacji strategicznej firmy, pozwala na szybki przegląd i ocenę tej sytuacji, zidentyfikowaniu czynników wewnętrznych i zewnętrznych, opisaniu wpływu na rozwój organizacji oraz ocenie możliwości osłabienia lub wzmocnienia ich wpływu.

To specjalne walory odróżniające ją od innych firm działających w tym samym sektorze i regionie.

Są konsekwencją ograniczeń zasobowych i niedostatecznych umiejętności przedsiębiorstwa.

To tendencje i zjawiska w otoczeniu organizacji, które odpowiednio wykorzystane mogą stać się bodźcem rozwojowym, osłabić istnienie zagrożeń.

To postrzegane przez czynniki zewnętrzne, które są postrzegane przez firmę jako bariery, utrudnienie, dodatkowe koszty działania,

  1. Planowanie kosztów dla potrzeb biznes planu

Koszty stanowią wyrażone w pieniądzu niezbędne zużycie środków rzeczowych oraz usług obcych, czasu pracy osób zatrudnionych oraz niektóre wydatki związane z normalną działalnością przedsiębiorstwa.

Ogół kosztów ponoszonych w danym okresie dzieli się na:

Informacje o ponoszonych i zaplanowanych na przyszłość kosztach są konieczne do określenia, po porównaniu ich z przychodami ze sprzedaży, wyniku finansowego. Pokazują czy działalność firmy była w przeszłości efektywna i jakie są rokowania na przyszłość.

Umożliwiają także, po odniesieniu do wielkości produkcji, obliczenie kosztu jednostkowego.

Wskazują także, jaki był kierunek i siła oddziaływania kosztów na wynik finansowy, jaka była struktura poniesionych kosztów.

Po wyodrębnieniu kosztów zmiennych(nakłady przedsiębiorcy związane bezpośrednio z produkcją) i stałych (nakłady, które musi ponosić przedsiębiorca, niezależnie od wielkości produkcji) możliwe jest obliczenie progu rentowności, czyli uzyskanie odpowiedzi przy jakim poziomie sprzedaży osiągnięte przychody pokrywają poniesione koszty całkowite.

Do kosztów zmiennych zalicza się w szczególności:

Do kosztów stałych należą przede wszystkim:

Jeśli biznes plan tworzony jest w związku z zakładaniem firmy, należy także uwzględnić tzw. nakłady inicjujące, czyli wszelkie wydatki ponoszone przy uruchamianiu firmy.

Planowane nakłady inwestycyjne obejmują w szczególności:

1.Nakłady na prace przygotowawcze np.:

2. Nakłady na zakup majątku trwałego:

3. Nakłady niezbędne do sfinansowania kosztów pozyskania kapitału obrotowego (np.: prowizje związane z zaciągnięciem kredytów i pożyczek).

Koszty bezpośrednio produkcyjne to te elementy kosztów, które na podstawie istniejącej dokumentacji można zaliczyć (przypisać) wprost z wytwarzanym produktem. Np. zużyte materiały bezpośrednio, surowce, płace bezpośrednie (robotników), koszty obróbki obcej.

Podczas produkcji powstają także koszty pośrednie produkcji. Na podstawie dokumentacji nie da się ich wprost połączyć z produkcją. Np. koszt zużytej energii elektrycznej w wydziale produkcyjnym, czynsz za halę produkcyjną, amortyzacja maszyn produkcyjnych.

  1. Planowanie aktywów obrotowych w biznes planie

Aktywa obrotowe - są to aktywa o zapadalności krótkoterminowej, do których należą zapasy, należności, środki pieniężne i inne wartości o łatwiejszym dostępie, aniżeli aktywa trwałe

Aktywa obrotowe zmieniają swoją postać w przedsiębiorstwie, przynosząc zysk.

Do aktywów obrotowych zaliczamy:

Cele planowania majątku obrotowego

Zarządzanie majątkiem obrotowym obejmuje decyzje finansowe wpływające na jego wielkość i strukturę. Decyzje te powinny zmierzać do wyznaczenia wielkości poszczególnych elementów majątku obrotowego, niezbędnej do prowadzenia działalności firmy przy racjonalnym ich wykorzystaniu, uwzględniając różny charakter poszczególnych elementów składowych majątku obrotowego, jakimi są zasoby gotówkowe, należności i zapasy.

W dziedzinie zarządzania zasobami gotówkowymi zasadnicze znaczenia ma podejmowanie skutecznych działań w celu przyspieszenia inkasa gotówki przy określonej polityce kredytowania kontrahentów, zapewnienia możliwości terminowego regulowania podejmowanych zobowiązań oraz korzystne lokowanie przejściowych nadwyżek środków finansowych a w okresach niedoboru gotówki - pozyskiwanie kredytów przy niskich odsetkach.

W sferze zarządzania należnościami istotnym problemem jest ustalenie i realizacja określonej polityki udzielania kredytu handlowego klientom, umożliwiającej zwiększenie opłacalnej sprzedaży, uwzględniając dodatkowe koszty zamrożenia kapitałów. Łączy się z tym potrzeba właściwego zabezpieczenia terminowego inkasa należności od klientów m.in. przez ocenę ich solidności płatniczej oraz stosowanie odpowiednich form gwarancji spłat i ubezpieczenia ryzyka start spowodowanych niewypłacalnością. Istotne znaczenie ma również określenie w umowie z klientem właściwej formy rozliczeń pieniężnych (bezpośrednich lub za pośrednictwem banku).

Racjonalne kształtowanie wielkości i struktury zapasów wymaga przede wszystkim sprawnego systemu ich normowania, zapewniającego ciągłość produkcji i sprzedaży, zapobiegającego powstawaniu zapasów nadmiernych lub zbędnych, powodujących dodatkowe koszty finansowe oraz możliwość utraty płynności finansowej.

  1. Cechy źródeł kapitału własnego

Każde przedsiębiorstwo do wykonania swoich zadań potrzebuje określonego kapitału. Może to być kapitał własny lub obcy.

Cechy kapitału własnego to:

Kapitały własne

źródła zewnętrzne

źródła wewnętrzne

  • zysk netto

  • odpisy amortyzacyjne

  • przekształcenia w aktywach

  • przekształcenia w kapitałach

  • dopłaty wspólników

  • poszukiwanie nowych wspólników

  • fundusze venture capital

  • emisja na rynku pozagiełdowym

  1. Cechy źródeł kapitału obcego

Cechy kapitału obcego:

Z punktu widzenia obciążeń podatkowych angażowanie kapitału obcego może okazać się korzystne, gdy odsetki od kredytu mają charakter potrącany, są zaliczane w koszty uzyskania przychodu.

Kapitały obce

Kapitały długoterminowe

Kapitały krótkoterminowe

  • rezerwy

  • bankowe kredyty długoterminowe

  • poręczenia kredytowe

  • leasing

  • franchising

  • obligacje

  • dotacje i subwencje

  • środki z funduszy pomocowych

  • pożyczki od rodziny i znajomych

  • bankowe kredyty krótkoterminowe

  • zobowiązania odnawialne

  • kredyty od dostawców

  • kredyty od odbiorców

  • factoring

  • pożyczki z sektora pozabankowego

  • krótkoterminowe papiery dłużne

  • pożyczki od rodziny i znajomych

Podstawowe źródła kapitału obcego to kredyty bankowe (inwestycyjne i obrotowe), pożyczki, obligacje i inne papiery wartościowe (krótkoterminowe papiery dłużne, weksle), kredyt dostawcy (kupiecki) i odbiorcy (przedpłaty). Szczególnymi formami finansowania są również leasing, factoring i forfaiting.

Tabela 3: Kapitał własny a kapitał obcy - zestawienie porównawcze [3]

Kryterium

Kapitał własny

Kapitał obcy

Termin zwrotu

Kapitał jest powierzony przedsiębiorstwu przez właściciela/li bez terminu zwrotu.

Kapitał jest zostawiony do dyspozycji przez wierzyciela/li tylko na określony czas, po upływie którego musi być zwrócony.

Przeznaczenie kapitału

Kapitał może być przeznaczony na finansowanie dowolnego celu.

Kapitał może być użyty wyłącznie zgodnie z celem uzgodnionym z wierzycielem.

Koszt

Stosowanie kapitału nie pociąga za sobą dodatkowego kosztu.

Kapitał obciążony jest kosztami finansowymi - odsetki.

Kontrola w przedsiębiorstwie

Właściciele / współwłaściciele dysponują prawem kontroli przedsiębiorstwa. W spółkach akcyjnych akcjonariusze mają prawo głosu w najważniejszych sprawach firmy.

Kapitał pociąga za sobą konieczność udzielenia wierzycielowi prawa do kontroli firmy, aby mógł on ustalić wielkość ryzyka związanego z finansowaniem przedsiębiorstwa. Głębokość kontroli przez wierzyciela wynika z umowy.

Przewagą kapitału obcego nad własnym jest większa stopa zwrotu z kapitału, ale trzeba pamiętać, że prowadzi jednocześnie do wzrostu ryzyka. Pożyczony kapitał ma charakter zwrotny i wymaga spłaty w określonym terminie. Odsetki od pożyczonego kapitału stanowią dla przedsiębiorstwa koszt, który zmniejsza podstawę opodatkowania (tarcza podatkowa).

  1. Metody oceny efektywności przedsięwzięć rozwojowych

Księgowa stopa zwrotu (Accounting Rate of Return - ARR) to prosta metoda oceny inwestycji, opierająca się o stosunek pomiędzy nakładami a efektami. To relacja korzyści netto realizowanych przez dane przedsięwzięcie inwestycyjne do nakładów, jakie zostały poniesione. Podstawowym założeniem jest to, iż zarówno wartości korzyści netto jak i nakładów są wyrażone jako kategorie księgowe.

ARR = Kśr / Iśr

Kśr - średnia księgowa korzyść netto

Iśr - średnia księgowa wartość całkowitych nakładów inwestycyjnych

ARR określa ile na jedną złotówkę całkowitych nakładów inwestycyjnych przypada średniej korzyści netto, która wyraża się zyskiem netto, czyli jaka część nakładów zostanie pokryta średniorocznym zyskiem netto. ARR ujemna oznacza, jaką część nakładu pokryją zyski z jednego roku eksploatacji inwestycji, natomiast dodatnia wartość ARR - jaka część rocznego zysku z inwestycji zostanie przeznaczona na inwestycję.

Jedną z najbardziej popularnych metod pomiaru wartości firmy jest ekonomiczna wartość dodana EVA (Economical Value Added), bazująca na zasadzie osiągnięcia przez firmę stopy zwrotu z całego zainwestowanego kapitału o wartości przewyższającej jego koszt.

EVA stanowi szkielet kompleksowego zarządzania finansami oraz jest centralnym ogniwem łączącym ekonomiczne wyniki firmy z systemem wynagrodzeń pracowniczych. Łącząc interesy właścicieli z interesami pracowników poprzez system premiowy EVA wyzwala innowacje, kreatywność oraz chęć do efektywnej pracy.

NOPAT (Netto Operation Profit after Tax) - zysk operacyjny netto po opodatkowaniu,

WACC (Weight Avarage Cost of Capital) - koszt kapitału, obliczany jako średnia ważona kosztu długu odsetkowego oraz kosztu kapitału własnego przedsiębiorstwa,

EVA = NOPAT - WACC * KAPITAŁ,

Okres zwrotu (PP) - to okres, jaki jest konieczny, aby nakłady poniesione na realizację określonego przedsięwzięcia inwestycyjnego zostały w pełni pokryte korzyściami netto wygenerowanymi przez to przedsięwzięcie. Jednym słowem metoda ta określa, po jakim okresie (latach) zwróci się dana inwestycja

0x01 graphic

Test pierwszego roku jest to miara efektywności ekonomicznej projektu inwestycyjnego stosowana najrzadziej. Obejmuje ona tylko pierwszy rok funkcjonowania przedsięwzięcia. W związku z tym preferuje on te inwestycje, które gwarantują szybkie uzyskiwanie efektów. Wartość tego wskaźnika oblicza się według wzoru:

FYT = (Zn1 + A1) / N

Zn1 - zysk netto po opodatkowaniu w pierwszym roku eksploatacji przedsięwzięcia inwestycyjnego,

A1 - amortyzacja w pierwszym roku eksploatacji przedsięwzięcia

N - łączny nominalny nakład inwestycyjny

Wielkość graniczna FYT jest określana na podstawie doświadczeń praktycznych z oceny zbliżonych projektów oraz warunków specyficznych danego projektu. Sprawia to, ze test pierwszego roku jest metoda subiektywna i stosowana pomocniczo.

Dzięki regule NPV można ocenić przepływy pieniężne związane z projektem (wymagają one porównania zaktualizowanej wartości przyszłych przychodów z dokonywanymi dzisiaj nakładami inwestycyjnymi). Innymi słowy metoda ta polega na dyskontowaniu przyszłych strumieni pieniężnych do ich wartości obecnych.

0x01 graphic
(1)

lub

0x01 graphic
(2)

gdzie: CFi - strumień pieniężny netto spodziewany w roku i (i = 1,2,...,n), N0 - początkowy nakład inwestycyjny, k - odpowiednia rynkowa stopa kapitalizacji, czyli koszt alternatywny zainwestowania kapitału w ryzykowne projekty, n - czas życia efektu projektu w latach, NCF - przepływy pieniężne netto, Pi - przychód danego roku, Ni - nakłady danego roku.

Pierwszy wzór może być stosowany wyłącznie wtedy, gdy całe nakłady są ponoszone w roku zerowym. Jeżeli nakłady rozkładają się na kilka lat, należy je również dyskontować (wzór 2)

Reguła NPV może prowadzić do lepszych decyzji inwestycyjnych niż inne reguły z kilku powodów, ponieważ:

Wewnętrzna stopa zwrotu (IRR - Internal Rate of Return) jest jedną ze złożonych metod oceny efektywności projektów inwestycyjnych. Metody złożone opierają się na stopie procentowej (dyskontowej), przy uwzględnieniu zmiany wartości pieniądza w czasie, inflacji oraz ryzyka. Należy ona do kategorii dynamicznych metod oceny projektów inwestycyjnych, ponieważ uwzględnia wpływ czynnika czasu. IRR jest miarą rentowności inwestycji. Pokazuje rzeczywistą stopę zysku z przedsięwzięcia. Tym większy odnotujemy dochód z inwestycji, im większa jego wartość. Z drugiej strony - jest to maksymalna stopa kredytu inwestycyjnego, który pozwoli jeszcze sfinansować projekt bez straty dla właścicieli.

Wartość IRR określa stopa procentowa, dla której NPV =0 (Net Present Value -wartość zaktualizowana netto przedsięwzięcia). A zatem IRR pokazuje, po jakiej stopie procentowej zaktualizowane (zdyskontowane) wydatki będą równać się zaktualizowanym wpływom.

Przedsięwzięcie uznajemy za opłacalne, jeżeli IRR "stopa graniczna (zwykle to stopa oprocentowania kredytów długoterminowych lub płacona przez ew. pożyczkobiorcę). Margines bezpieczeństwa i opłacalność danego projektu są tym większe, im większa różnica między IRR a stopą graniczną.

0x01 graphic

Wskaźnik rentowności jest podstawowym miernikiem, który informuje o szybkości zwrotu majątku i kapitału własnego oraz o efektywności działania przedsiębiorstwa. Wykorzystywane są w planowaniu strategicznym. Ich zaletą jest wiązanie efektów z nakładami.

Wskaźnik rentowności = Zysk / Kapitał


Wyszukiwarka