TERMOREGULACJA


TERMOREGULACJA

 

 

Kontrola nerwowa termoregulacji

 

Regulacja temperatury ciała

 

  1. Podwzgórze - przednia część zawiera ośrodek termostatyczny (termostat biologiczny) i związana jest z regulacją procesów utraty ciepła i zmniejszania jego produkcji (pocenie, rozszerzanie naczyń skóry), natomiast tylna część podwzgórza łączy się z reakcjami odruchowymi na zimno, a więc z zachowaniem ciepła i ze wzrostem jego produkcji (drżenie mięśniowe i skurcz naczyń skórnych)

 

Podwzgórzowe ośrodki termoregulacji otrzymują impulsację z:

 

  1. Rdzeń przedłużony - obecne tu (podobnie jak w podwzgórzu) neurony termowrażliwe - teromdetektory, mogą reagować na zmiany temperatury lokalnej oraz na informację o zmianie temperatury innych okolic ciała, położonych poza ośrodkowym układem nerwowym

 

 

 

Reakcja organizmu na:

GORĄCO

(podwyższenie temperatury krwi)

ZIMNO

(obniżenie temperatury krwi)

  •           rozszerzenie naczyń krwionośnych (zwiększenie skórnego przepływu krwi)

  •           wzmożone wydzielanie potu

  •           przyśpieszenie akcji serca i oddychania

  •           pobudzenie ośrodka hamującego drżenie mięśniowe w śródmózgowiu

  • uruchomienie termogenezy drżeniowej

  • pobudzenie układu współczulnego i uwalnianie noradrenaliny przyspieszającej metabolizm mięśni i tkanki tłuszczowej

  • pobudzenie rdzenia nadnerczy i uwalnianie amin katecholowych (adrenalina) wzmagających metabolizm tkanki tłuszczowej i węglowodanów

  • wzrost uwalniania hormonów tarczycy przyspieszających metabolizm podstawowy

  • pobudzenie ośrodka naczynio-skurczowego, skurcz naczyń skórnych i zmniejszenie utraty ciepła poprzez ograniczenie przepływu skórnego

  • u noworodków - uruchomienie procesu termogenezy bezdrżeniowej (uzyskiwanie energii z brunatnej tkanki tłuszczowej

 

Zaburzenia mechanizmów termoregulacji

 

 

HIPOTERMIA - obniżenie temperatury ciała poniżej 35°C, wystąpić może przy dłużej trwającym narażeniu na zimno, zwłaszcza w środowisku wodnym, ze względu na 25-krotnie większe przewodnictwo cieplne wody niż powietrza. Hipotermia powoduje:

  

HIPERTERMIA - temperatura wewnętrzna może osiągnąć poziom 40,0 - 41 °C, występuje w wyniku zbyt długiego przebywania w gorącym otoczeniu (zwłaszcza o dużej wilgotności) lub nadmiernego nagromadzenia ciepła w ustroju podczas wysiłku.

Hipertermia powoduje:

UDAR CIEPLNY - najgroźniejszy etap rozwoju hipertermii, wywoływany zbyt dużym obciążeniem układu krążenia. Bezpośrednią konsekwencją takiej sytuacji jest:

 

GORĄCZKA - jest to stan podwyższonej temperatury wewnętrznej (przy sprawnie działających mechanizmach termoregulacji), który jest często, ale nie zawsze, częścią składową reakcji obronnych organizmu na infekcje bakteryjne lub wirusowe, a także na inne czynniki patogenne.

 

PIROGEN EGZOGENNY

(grzyby, bakterie, wirusy, rozpad komórek nowotworowych)

 

 

KOMÓRKI UKŁADU LIMFOIDALNEGO

(leukocyty, a zwłaszcza monocyty i makrofagii)

 

 

PIROGEN ENDOGENNY (cytokininy)

 

 

PODWZGÓRZE

(podniesienie wartości „set-pointu”, podniesienie temperatury ciała poprzez zahamowanie utraty ciepła)



Wyszukiwarka