Tekst do prezentacji z Bio, inne


Ta prezentacja jest poświęcona omówieniu zanieczyszczenia środowiska w Lubaniu i jego okolicy oraz przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom jakie są podejmowane w naszym mieście.

1. Lecz zacznijmy od początku. Środowisko biologiczne to ogół czynników wpływających bezpośrednio na życie poszczególnych organizmów. Na środowisko składają się: czynniki abiotyczne, czyli czynniki środowiska nieożywionego, jaki i biotyczne - czynniki środowiska ożywionego. Większość środowisk biologicznych zamieszkiwanych jest przez wiele gatunków roślin i zwierząt, a czynniki biotyczne regulują ich rozmieszczenie i liczebność populacji. Czynniki środowiska ożywionego są kształtowane w wyniku oddziaływania jednych organizmów na drugie. Działalność człowieka jest również zaliczana do czynników biotycznych.

2.Ale jak ocenić stan środowiska?

To zamieranie porostów stanowi pierwszy sygnał świadczący o zanieczyszczeniu powietrza. Porosty stanowią zespolenie wspólnie żyjących specyficznych grzybów i glonów. Wyglądają jak kolorowe łaty lub gąbczaste masy poprzyczepiane do drzew, skał i innych powierzchni. Często rosną w bardzo niesprzyjających warunkach. Są wrażliwe na zanieczyszczenia. Niektóre porosty służą zwierzętom za pokarm, z innych są otrzymywane barwniki lub stosuje się je w medycynie.

3.Teraz przejdźmy do zanieczyszczeń środowiska przyrodniczego. Są to nagłe, negatywne zmiany wywołane ingerencją w przyrodę. Przyczyny takich zanieczyszczeń mogą być: przyrodnicze lub wywołane działalnością człowieka. Zanieczyszczenia środowiska działają destrukcyjnie na całą naszą planetę.

Zanieczyszczenia środowiska możemy podzielić na: zanieczyszczenia powietrza, wód, gleb, krajobrazów oraz na zanieczyszczenia światłem i hałasem.

4.W Polsce stan środowiska naturalnego nie jest dobry. Tworzy się rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe i rezerwaty biosfery. Ochroną zostały objęte znaczne obszary lądowe i wodne. W Polsce mamy około 100 parków krajobrazowych, ponad 20 parków narodowych i inne formy ochrony takie jak np. pomniki przyrody.

5. Powietrze zanieczyszczają wszystkie substancje gazowe, stałe lub ciekłe, znajdujące się w powietrzu w ilościach większych niż ich średnia zawartość. Ogólnie zanieczyszczenia powietrza dzieli się na pyłowe i gazowe. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje powietrze zanieczyszczone jako takie, którego skład chemiczny może ujemnie wpłynąć na zdrowie człowieka, roślin i zwierząt, a także na inne elementy środowiska (wodę, glebę). Zanieczyszczenia powietrza są najbardziej niebezpieczne ze wszystkich zanieczyszczeń, gdyż są mobilne i mogą skazić na dużych obszarach praktycznie wszystkie komponenty środowiska. Siarka jest produktem ubocznym spalania paliw kopalnych, przez co przyczynia się do zanieczyszczenia atmosfery. Bezbarwny gaz o ostrym, gryzącym i duszącym zapachu, silnie drażniący drogi oddechowe. Dwutlenek siarki jest trujący dla zwierząt i szkodliwy dla roślin. Kwaśny deszcz zawiera kwas siarkowy, powstały w atmosferze zanieczyszczonej tlenkami siarki ze spalania zasiarczonego węgla oraz kwas azotowy powstały z tlenków azotu. Siarka przyczynia się także do powstawania smogu.

6. Kwaśne deszcze powodują obumieranie dużej ilości drzew, a także niszczenie runa leśnego. Drzewa mają uszkodzone liście, co powoduje nadmierne parowanie wody i zakłócenia w procesie fotosyntezy. Poza tym, kwaśne deszcze zakwaszają glebę, co przyczynia się do uaktywnienia glinu i kadmu. Korzenie roślin mają zmniejszoną możliwość pobierania niezbędnych składników odżywczych, których na skutek wymywania ich przez kwaśne deszcze występuje niedobór. Przez to korzenie zamierają, a roślina ginie. Kwaśne deszcze, a także inne kwaśne opady dostają się do jezior, rzek i tym podobnych zbiorników, powodując ich zakwaszenie i czyniąc je nienadającymi się dla ludzi i zwierząt. Glin, który zostaje wymyty z gleby jest szczególnie niebezpieczny dla ryb, gdyż kumuluje się on w ich skrzelach uniemożliwiając oddychanie. Ryby przestają się rozmnażać i stopniowo giną w kwaśnej wodzie. Kwaśne opady przyspieszają wietrzenie budowli zbudowanych z piaskowca czy wapienia. Kamień traci naturalną odporność, a budynek lub pomnik zaczyna ulegać zniszczeniu. Posągom kamiennym odpadają części, a ściany domów pękają i grożą zawaleniem. Kwaśny deszcz niszczy niektóre z naszych największych zabytków historycznych. Współczesne budynki również są niszczone przez kwaśne deszcze, choć w wolniejszym tempie. Beton zaczyna się kruszyć a stalowe pręty zbrojenia rdzewieją.

7. Zanieczyszczenie środowiska może powodować pogorszenie zdrowia u ludzi, z czego wynikają liczne gospodarcze straty. Głównym ich przejawem są wyższe koszty leczenia oraz zwiększona nieobecność w pracy. Wzrost zachorowalności na choroby układu oddechowego wiąże się bezpośrednio z rosnącym skażeniem powietrza atmosferycznego. Częstsze zapadanie na choroby serca, a także bardzo duża zachorowalność na nowotwory związane są z ekologicznymi czynnikami. Smogi powstające przy dużym stężeniu dwutleneku siarki, CO dwutleneku węgla i pyłu węglowego w wilgotnym powietrzu przyczyniają się do powstawania chorób układu oddechowego i układu krążenia, a nawet mogą prowadzić do śmierci. Kwaśne deszcze zakwaszają również wodę pitną, co powoduje wzrost w niej różnych metali ciężkich prowadzących do wielu chorób, W rejonach, gdzie środowisko naturalne jest silnie skażone, wdychamy mieszaninę gazów takich jak dwutlenek siarki i tlenki azotu, które szkodzą naszym płucom. Odnosi się to do ludzi żyjących w pobliżu elektrowni opalanej węglem, a także do mieszkańców miast o dużym ruchu ulicznym. Wyżej wymienione gazy w kontakcie z drobinami pyłów mogą wywoływać u ludzi choroby dróg oddechowych, takich jak bronchit czy astma. Ludzie ci także cierpią na kaszel, na bóle w klatce piersiowej oraz duszności. W Norwegii obserwuje się stały wzrost zachorowań na astmę u dzieci, prawdopodobnie związany ze wzrostem ilości samochodów na drogach.

8. Jak określamy poziom zanieczyszczenia powietrza?

Skala porostowa inaczej skala Hawksworth'a i Rose'a - skala, za pomocą której, poprzez obserwacje typów plech porostów rosnących na korze drzew liściastych, można ocenić poziom zanieczyszczenia powietrza na danym terenie.

Strefa I (skażenie powietrza przekracza 170 mg SO2 na m3)

Bezwzględna pustynia bezporostowa - obszar, na którym nie występują porosty listkowate i krzaczkowate, będące dobrymi bioindykatorami czystości powietrza. Brak także porostów nadrzewnych, nawet skorupiastych; co najwyżej występują jednokomórkowe glony tworzące zielone naloty na korze drzew. Najczęściej obejmuje centra miast, wysypiska śmieci, tereny wokół ośrodków przemysłowych i przy drogach o intensywnym ruchu samochodowym. Przyczyną jest duża emisja dwutlenku siarki oraz mała wilgotność powietrza.

Strefa II (170-100 mg SO2 na m3)

Względna pustynia bezporostowa - o bardzo silnym zanieczyszczeniu powietrza. Misecznica proszkowata oraz liszaje gatunki należą do najbardziej odpornych na zanieczyszczenia

Strefa III (100-70 mg SO2 na m3)

Wewnętrzna strefa osłabionej wegetacji - o silnie zanieczyszczonym powietrzu. Paznokietnik ostrygowy, Obrost wzniesiony, Złotorost postrzępiony.

Strefa IV (70-50 mg SO2 na m3)

Środkowa strefa osłabionej wegetacji - o średnio zanieczyszczonym powietrzu Pustułka pęcherzykowata, Tarczownica bruzdkowana.

Strefa V (50-40 mg SO2 na m3)

Zewnętrzna strefa osłabionej wegetacji - o względnie mało zanieczyszczonym powietrzu. Mąkla tarniowa, Mąklik otrębiasty, Odnożyce, ich plechy są zdeformowane i słabo wykształcone.

Strefa VI (40-30 mg SO2 na m3)

Wewnętrzna strefa normalnej wegetacji - o nieznacznym zanieczyszczeniu powietrza Włostka brązowa, Brodaczka kępkowa, Płucnik modry, taksony rosnące w strefie V o normalnie rozwiniętych plechach

Strefa VII (poniżej 30 mg SO2 na m3)

Typowa strefa normalnej wegetacji - powietrze czyste lub co najwyżej minimalnie skażone Taksony bardzo wrażliwe z rodzajów: Włostka, Brodaczka, Pawężniczka, Granicznik.

9. Jak bardzo zanieczyszczony jest Lubań?

Skażenie powietrza w naszym mieście nie jest równomierne, lecz podzielone na sektory. W centrum miasta skażenie powietrza jest bardzo wysokie, przez co znajduje się ono w 1 strefie. Cechą charakterystyczną jest brak porostów na drzewach. Występują co najwyżej jednokomórkowe glony, które tworzą zielony nalot na korze drzew. W mieście, ale już nie w centrum można dostrzec Misecznice proszkowatą, co oznacza, że skażenie jest już mniejsze, ale nadal jest bardzo wysokie.. Jest to 2 strefa. Z kolei na obrzeżach miasta pojawia się Złotorost ścienny, który występuje jedynie w 3 strefie. W lasach, które otaczają Lubań rośnie i rozwija się Pustułka pęcherzykowata. Jest to średnie zanieczyszczenia powietrza. Strefa ta jest strefą osłabionej wegetacji. Podsumowując, w naszej okolicy powietrze nie należy do najzdrowszych, gdyż jest znacząco skażone dwutlenkiem siarki.

10. Czy wiesz jak są oczyszczane ścieki w Lubaniu?

Jednym z ważniejszych i największych przedsięwzięć inwestycyjnych podjętych przez samorząd gminy miejskiej Lubań jest modernizacja oczyszczalni ścieków, polegająca na kompleksowej zmianie technologii oczyszczania ścieków oraz gospodarki osadami. Zastosowana technologia oczyszczania ścieków i stabilizacji osadów łączy konwencjonalny sposób oczyszczania ścieków metodą osadu czynnego z najnowszymi rozwiązaniami w zakresie stabilizacji osadów. Instalacja ATSO jest drugą zrealizowaną instalacją w Polsce. Autotermiczna tlenowa stabilizacja osadu (ATSO) jest technologią pozwalającą na pełną stabilizację osadów ściekowych i eliminację czynników chorobotwórczych.

Biologiczna stabilizacja osadu jest oparta na redukowaniu substancji organicznych zawartych w osadach ściekowych. W technologii ATSO zmniejszenie tych substancji przeprowadzane jest przez aerobowe mikroorganizmy. Przemiana energii aerobowej odbywa się egzotermicznie. Dlatego biologiczne utlenianie substancji organicznych wyzwala energię, głównie w postaci ciepła. Produktem końcowym są substancje proste jak H20 i CO2. Wydajne zatrzymanie ciepła, które wyzwala się podczas rozkładu daje w rezultacie wysokie temperatury robocze (>50° C), a to z kolei wysoki stopień rozkładu substancji organicznych jak też eliminację czynników chorobotwórczych.

12. Do zalet takiego procesu zalicza się:

W celu maksymalnego zredukowania czynników chorobotwórczych i maksymalnego uniknięcia przeciążeń instalacje ATSO zwykle składają się z dwóch reaktorów w układzie szeregowym.

W pierwszym stopniu temperatury są zwykle w dolnym zakresie termofilnym (~45oC). Maksymalna dezynfekcję uzyskuje się w drugim lub trzecim stopniu, gdzie temperatury mogą być równe 50 - 60oC.

Zrzut dziennej porcji przetworzonego osadu odbywa się jedynie z ostatniego stopnia. Po zakończeniu zrzutu kolejna porcja osadu przenoszona jest do ostatniego, opróżnionego stopnia aż do ponownego napełnienia. Następnie osad nie przetworzony podawany jest do pierwszego stopnia, a częściowo przetworzony osad przenosi się do drugiego reaktora. Reaktory pozostają odizolowane przez 23 godziny po załadowaniu, w czasie których zachodzi termofilny rozkład.

W przypadku, gdy ilość osadu nie pozwala na dwustopniowy proces, możliwy jest system jednostopniowy. Aby zapewnić eliminację czynników chorobotwórczych można zmieniać tryb pracy jak też kombinację czasów przetrzymania i temperatur. Jeśli dezynfekcja nie jest wymagana, to jednostopniowa instalacja ATSO może pracować z ciągłym podawaniem osadu nie przetworzonego.

13. Centrum Utylizacji Odpadów Gmin Łużyckich przyjmuje na swoje składowisko takie odpady jak:

Odpady dowożone są samochodami (śmieciarki, samochody kontenerowe) w rejon eksploatowanej części kwatery. Każdy rejon podzielony jest na działki robocze, których wielkość wynika z ilości dowożonych w ciągu dnia odpadów, przy zachowaniu odpowiedniego frontu rozładunkowego dla samochodów dowożących odpady. Wyładunek odpadów odbywa się na zagęszczanych odpadach. Odpady są na bieżąco niwelowane i zagęszczane kompaktorem (a w razie potrzeby spychem). Zauważane odpady problemowe i o walorach surowców wtórnych (opony, akumulatory, złom, tworzywa, butelki, itp.) zostają wysegregowane i zdeponowane w wydzielonym miejscu przeznaczonym do ich składowania.

Odpady o dużych rozmiarach poddawane są obróbce wstępnej, aby możliwe było ich zagęszczanie. Odpady silnie pylące zwilżane są wodą lub mieszane z odpadami wilgotnymi.

Po zagęszczeniu i uzyskaniu wymaganej grubości warstwy odpadów (do 1,5 m) na powierzchni działki roboczej, nakładana jest ok. 15 cm warstwa izolacyjna (piasek, ziemia). Warstwa takiej grubości, zabezpiecza przed rozwiewaniem lekkich frakcji odpadów, zapobiega rozprzestrzenianiu się owadów, utrudnia żerowanie gryzoni i ptactwa oraz ogranicza ewentualne zagrożenie pożarowe.

Składowanie odpadów organicznych np. odpadów roślinnych ze ścinek, z parków itp. oraz ich składowanie w formie pryzm przeprowadza się na placu dojrzewania kompostu.

14. Prezentacje przygotowali:

Tekst:

Michał Kasprzak, Marta Kłys i Karolina Zborowska

Zdjęcia i montaż: Karolina Zborowska

Głosu użyczyła: Marta Kłys


Wyszukiwarka