1. cele i zadania gimnastyki jako działu w.f.
Ma ona na celu dostarczać bodźce rozwojowe młodzieży kształtować prawidłową postawę ciała wzmacniać kondycję zdrowotną przeciwdziałać przedwczesnemu procesowi starzenia się nieść pomoc osobom dotkniętym chorobami lub kalectwem.
2. Kierunki i rodzaje gimnastyki.
- gimn.podstawowa
- pomocniczo - specjalna
- lecznicza
- sport gimnastyczny
3. Cele i zadania gimnastyki podstawowej.
Ma ona za zadanie wszechstronny rozwój i przygotowanie fizyczne. Znajduje ona zastosowanie w wf dzieci i młodzieży ale również jest stosowana przez dorosłych. W gimn.podstawowej wyróżniamy:
- g.p. dla dzieci w wieku przedszkolnym
- g.p. dla dzieci w młodszym wieku szkolnym
- g.p. dla dzieci w średnim wieku szklonym
- g.p. dla dzieci w starszym wieku szkolnym
- g.p. dla osób dorosłych
- g.p. dla osób w starszym wieku
4. Cele i zadania gimnastyki pomocniczo-specjalnej
Dzieli się ona na 2 rodzaje:
- gimn.pomocnicza która obejmuje ćwiczenia gimnastyczne stosowane w danej dziedzinie sportowej. Celem jej jest systematyczne doskonalenie cech motorycznych danej dyscypliny sportowej
- gimn. Specjalna sa to gł.ównie ćwiczenia w formie rekreacji które maja za zadanie likwidowanie niedoboru aktywności ruchowej u osób pracujących zawodowo
5. Cele i zadania gimnastyki leczniczej
Leczenie ruchem przez zastosowanie odpowiedniego systemu ćwiczeń. Stosowanie tego rodzaju gimn.wymaga znajomości nauki kineazyterapii. W gimn.leczniczej stosuje się ćw:
- profilaktyczne-zapobiegające różnym schorzeniom i deformacjom postawy
- korekcyjne-zmniejszające i likwidujące powstałe wady postawy
- rehabilitacyjne-mające na celu jak najszybsze przywrócenie zdrowia i optymalnej spr.fiz.
6. Charakterystyka sportu gimnastycznego
jego zadaniem jest doprowadzenie indywidualnych umiejętności związanych z określoną dyscypliną gimnastyczną do najwyższego poziomu na który składają się :
- perfekcyjne opanowanie i doskonalenie techniki sportowej
- osiągnięcie możliwie najwyższego stopnia rozwoju cech psycho-motorycznych
- przygotowanie psychiczne, taktyczne do startu w zawodach
Sport gimnastyczny składa się z 3 rodzajów:
a)gimn.sportowej- 4-bój kobiet i 6-bój mężczyzn
b)akrobatyki sportowej
-skoki akrobatyczne kobiet i mężczyzn
- ćw dwójkowe kobiet i mężczyzn i mieszane
- ćw trójkowe kobiet
- ćw czwórkowe mężczyzn
- skoki na trampolinie kobiet i mężczyzn
c)gimn.artystycznej
- ćw ze wstążką
- ćw ze skakanką
- ćw z obręczą
- z piłką
- maczugami
- układy zbiorowe
7. Podział materiału ćwiczebnego w gimn i charakterystyka poszczególnych grup ćwiczeń
1)podział anatomiczny wyróżnia on 4 rodzaje ćwiczeń: głowy, tułowia, ramion, nóg
2)podział psychologiczny wyróżnia 2 grupy: ożywiające, uspokajające
3) podział fizjologiczny:
Dynamiczne - uwzględniające skurcz mięśni)
Statyczne- wykorzystujące izometryczną pracę mięśni
Inny podział jest to czas trwania wysiłku mięśniowego obejmuje on 2 grupy:
- krótkotrwałe, długotrwałe
Ze względu na intensywność:
-umiarkowanej, dużej, naprzemiennej
4)podział strukturalny: symetryczne, asymetryczne lub cykliczne, acykliczne, mieszane
5)podział psychomotoryczny wyróżnia: siłowe, szybkościowe, zwinnościowe, wytrzymałościowe, gibkościowe, skocznościowe, zręcznościowe, równoważne
6)podział opracowany przez Fidelusa i Kocjasza - dla celów wyczynowego treningu sportowego ćw zostały usystematyzowane wg funkcji grup mieśniowych i płaszczyzn ruchu w 6 pozycjach wyjściowych: w staniu, w klęku, w siadzie, w leżeniu, w podporach, w ruchach lokomocyjnych
7)podział uwzględniający działanie sił wew i zew: Bierne, czynne, mieszane
8)podział stosowany(praktyczny):
- porządkowo dyscyplinujące
- kształtujące
- użytkowo sportowe
- uzupełniające
8. Treści i zadania ćw kształtujących
Mają one za zadanie ogólny rozwój ćw z w szczególności:
- rozciągnięcie aparatu mięśni szkieletowych
- wyrabiać większą ruchomość w stawach
- rozciągnąć więzadła i torebki stawowe
- kształtować postawe
9. treść i zadania ćw porządkowo dyscyplinujących
Ich zadanie to dobre i sprawne zorganizowanie i przeprowadzenie lekcji aby wykorzystać czas przeznaczony na dane zajęcia. Do tycz ćwiczeń zaliczamy: musztrę, zbiórkę, odliczanie, zwroty, szyki mieszane, ustawienie zmiany ćw w czasie zajęć itp.
10. treści ćw użytkowo sportowych
Są to ćw które wzbogacają naszą motorykę i stwarzają podstawe do opanowania rekreacyjnych i sportowych form ruchowych. Zaliczamy tu: chód, bieg, skoki, przetaczania, pełzania, czołgania itp.
11. Treści i zadania ćw uzupełniających
Zadania:
- wyrabianie poczucia zespołowości ambicji zespołowej
- kształtowanie intelektu
- uatrakcyjnienie zajęć gimnastycznych
- zastosowanie form gimnastyki dla dzieci i młodzieży
- kształcenie słuchu i umuzykalnienie ćwiczących
Rodzaje ćwiczeń uzupełniających:
- gry i zabawy ruchowe
- elementy muzyczno ruchowe
- elementy różnych dyscyplin ruchowych
- elementy samoobrony
12. Charakterystyka ćw na przyrządach gimnastycznych
Cw te wymagają dobrego opanowania własnego ciała. Wyróżniamy takie przyrządy jak: koń, koń z łękami, skrzynia, drążek, poręcze symetryczne mężczyzn i asymetryczne dla kobiet, wszystkie wywodza się z niemieckiego systemu gimnastyki. Wspólną cecha tych ćwiczeń jest to że wykonywane są w zwisach i podporach a ze względu na charakter pracy mięśniowej dzielą się na statyczne i dynamiczne. Każde ćwiczenie na przyrządach składa się z 3 pozycji:
- pozycja wyjściowa
- ruch właściwy
- pozycja końcowa
Ćw na przyrządach w zależności od ruchu to: wymachy, wymyki, odmyk, obroty, wspierania, kołowroty.
13. Charakterystyka ćw zwinnościowo akrobatycznych
Charakteryzują się dużym bogactwem i różnorodnością form, są one ciekawe, atrakcyjne, ale trudne do opanowania. Złożoność ruchu, tempo wykonania, szybkość, skomplikowane zmiany położenia ciała wymagaja od ćw wszechstronnego przygotowania fizycznego, orientacji i ogólnej koordynacij ruchowej. Cechy te należy kształcić jeszcze przed przystąpieniem do nauczania zasadniczych ćw tj. przewroty i przerzuty. W pierwszym okresie nauczania wskazane jest stosowanie w dużym natężeniu ćw kształtujących zwinność zmienność rytmu i pozycji.
14. Charakterystyka skoków gimnastycznych
Jest to szybkie przeniesienie ciała nad przyrządem dzięki wykorzystaniu siły rozbiegu oraz odbicia z nóg i rąk. Poszczególne fazy skoku to:
- rozbieg- określamy dokładnie jego długość
- odbicie
- lot
- lądowanie czyli doskok wykonuje się go na obie nogi
Skoki można podzielić na:
- porste gdzie występuje tylko odbicie z nóg
- złożone gdzie mamy do czynienia z odbiciem z rąk i nóg
15. Zasadnicze pozycje wyjściowe do ćw gimnastycznych patrz E. Polak- gimnastyka str.30
16. Rola przyrządów i przyborów w kształtowaniu cech somatycznych i motorycznych
przybory - przenośne przedmioty z którymi wykonuje się ćw kształtujące. Służą one głównie wszechstronnemu rozwojowi muskulatury oraz doskonaleniu koordynacji ruchowej. Uatrakcyjniają one zajęcia i przyczyniają się do wzbudzenia zainteresowania wykonywanymi ćw.pomagają w egzekwowaniu większej dokładności i obszerności ruchów jak również w kształtowaniu zręczności. Należa do mich min.: woreczki piłki lekarskie skakanki laski
Przyrządy - wielofunkcyjne przedmioty przymocowane na stałe
- dają szerokie możliwości w wzmacnianiu muskulatury
- wyrabiają koordynację i równowagę
- pobudzają do intensywnej działalności układu nerwowo mięśniowego
- uniwersalność i dostępność dla każdego
17. Char.ćw statycznych i dynamicznych oraz ich oddziaływanie na organizm ćwiczącego
Ćw statyczne - polegają na izometrycznym skurczu mięsnia gdy w toku pracy nie zmienia się jego długośc a wzrasta stan napięcia. Momenty statyczne występują zawsze na początku i na końcu każdego ćwiczenia, posiadają duże znaczenie korektywne. Ten rodzaj ćwiczeń jest dość nużący utrudnia warunki krążenia i spalania może prowadzić do szybkiego zakwaszenia organizmu.
Ćw dynamiczne - polegają na izotonicznym skurczu mięśnia czyli na skracaniu i wydłużaniu przy zachowaniu stałego napięcia. Praca ta przebiega w warunkach sprzyjających krążenia tętniczego i żylnego.
18. Char.ćw czynnych i biernych oraz wskazania i przeciwwskazania przy ich stosowaniu.
Ćw czynne - to ćwiczenia wykonywane dzięki pracy mięśni ćwiczącego który pokonuje siłę ciężkości, własnego ciała, oporu współćwiczącego, sprzętu, siły tarcia.
Ćw bierne - wykonywane na zasadzie wykorzystania sił zew.takich jak: siła ciężkości, dodatkowe obciążenie przyrządami, aktywne działanie współćwiczącego
Wskazania do czynnych/przeciwwskazania:
- osłabienie siły mięśniowej, wytrzymałości
- sztywność stawów, ograniczenie zakresów ruchów
- przykurcze mięśniowe mała elastyczność mięśni
- wady postawy, zła koordynacja ruchowa
Wskazania i przeciwwskazania do ćw biernych:
- porażenia i niedowłady mięśni
- po długim unieruchomieniu kończyny po zabiegy operacyjnym , gdy wysiłek nie jest wskazany
- małą elastyczność, przykurcze
- stan zapalny stawów
19. Zadania gimnastyki pomocniczo - specjalnej w wybranej dyscyplinie sportu.
Gimnastyka pomocnicza w sporcie - systematyczne doskonalenie cech motorycznych a przez to wszechstronny rozwój zawodników, ma charakter korektywny- przeciwdziała skutkom wysokiej specjalizacji sportowej. Boks - skakanka, laska, piłki lekarskie , drążek liny itp.
Gimnastyka specjalna - ćw rekreacyjne likwidowanie niedoboru ruchu dla ludzi pracujących zawodowo. Regeneracja sił witalnych odnowa fizyczna i psychiczna.
20. Przykładowe formy rozwijania siły środkami gimnastycznymi.
Siła jest jedną z podstawowych właściwości motorycznych człowieka kształcąca się wraz z rozwojem osobowym a uzależniona jest głównie od masy mięśniowej. Definiuje się jako zdolność do pokonywania oporu zew lub przeciwdziałania mu kosztem wysiłku mięśniowego.
Istnieją 2 zasadnicze drogi rozwijania siły maksymalnej:
- metoda maksymalnych obciążeń
- metoda szybkościowo siłowa
Gimnastykę cechuje ta druga metoda powtórzeniowa wykorzystaniem
- własnej masy ciała
- masy partnera
- masy przyboru
- funkcji przyrządów
Oceny poziomu siły dokonuje się na podstawie testów na grupy mięśniowe tj.dynamometria.
21. Przykładowe formy rozwijania gibkości środkami gimnastycznymi.
Gibkość jest to właściwość układu ruchowego człowieka umożliwiająca osiąganie dużej amplitudy wykonywanych ruchów uzależniona od elastyczności mięśni torebek stawowych. W kształtowaniu gibkości wyróżnia się następujące rodzaje ćwiczeń:
- czynne- wykonywanie ćwiczeń za pomocą mięśni antagonistycznych w stosunku do strony rozciąganej (wymachy, odrzuty)
- bierne- wykonywane na zasadzie wykorzystania sił zew tj.siła ciężkości
- czynno-bierne - połączenie sił czynnych i biernych np. skłon z dociąganiem dochwytując za kostki nóg
- stretching - tzw. rozciąganie której zasada jest: napięcie mięśnia, rozluźnienie i rozciągnięcie
Oceny poziomu gibkości dokonuje się za pomocą specjalnych kątomierzy a także za pomocą np. skłonu w przód w postawie lub siadzie lub na podstawie jakości wykonywanych ćwiczeń.
22. Przykładowe formy rozwijania skoczności środkami gimnastycznymi.
Jest to wyrzucanie ciąła siłą mięśni ćw te charakteryzuje antygrawitacyjny charakter ruchu zmierzający do przemieszczenia ciała na daną odległość wysokość.
- wielokrotne wyskoki, podskoki z odbicia jednonóż obunóż
- skok w dal w wzwyż
- przeskok przez skrzynie, kozła
- wysokie wyskoki z przysiadu podpattego
23. Przykładowe formy rozwijania zwinności środkami gimnastycznymi.
Skuteczność kształtowania koordynacji ruchowej wymaga doskonalenia czucia czasu czucia przestrzeni. Przy wykonywaniu ćw zwinnościowych należy przestrzegać następującej kolejności:
- doskonalić dokładność bez uwzględnienia czasu trwania ćwiczenia
- zwiększać szybkość wykonywania ćw utrzymując przy tym osiągniętą dokładność ruchów
- modyfikując szczegóły ćw lub stosować je w zmieniających ją warunkach
Środkami kształtowania są min.:
- ćw zwinnościowo akrobatyczne
- zwinnościowe tory przeszkód
- skoki przez przyrządy
- dynamiczne ćw na przyrządach i przemachy, kołowroty i zeskoki
24. Rola i znaczenie ćwiczeń gimnastycznych w zajęciach z dziećmi i młodzieżą szkolną.
25. Specyfika zajęć gimnastycznych z grupami kobiet i mężczyzn.
Gimnastyka podstawowa dla osób dorosłych obejmuje gimnastykę dla mężczyzn i kobiet z uwzględnieniem wieku, wykonywanego zawodu, przygotowanie fizycznego i stanu zdrowia. W ogólnych zarysach ma ona na celu:
- regulowanie przemiany materii
- odprężenie i zrównoważenie systemy nerwowego
- zachowanie sprawności układu ruchu
- podtrzymywanie ogólnej sprawności fizycznej
Ten rodzaj Gimnastyki jest stosowany:
- w formie gimnastyki higienicznej
- w formie rekreacji fizycznej
- w ramach zajęć WF w wojsku
26. Specyfika zajęć gimnastycznych dziećmi i osobami dorosłymi.
27. Wskazania i przeciwwskazania do prowadzenia ćwiczeń gimnastycznych ludźmi w podeszłym wieku.
Podnoszenie stanu zdrowia, zachowanie sprawności fizycznej i aktywności życiowej.
Wskazania:
- zmniejszona aktywność fizyczna, zanik i osłabienie mięśni
- mała precyzja ruchów, osłabienie narządów( ukł. kostny, trawienny)
- zmiany zwyrodnieniowe, otyłość
- niedotlenienie organizmu, niewydolność krążenia
Marsze, spacery, truchty, turystyka krajobrazowa
Przeciwwskazania:
- uszkodzenia mięśnia sercowego
- zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze
- cukrzyca niewydolność oddechowa
28. Metody nauczania w odniesieniu do gimnastyki.
Metoda jest to określenie działania które prowadzi do uzyskania odpowiednich wyników. Określona metoda pozwala na dobieranie czynności i środków w celu osiągnięcia określonych wyników. Wyróżniamy następujące metody nauczania:
1) opanowania czynności ruchowych w całości nie naruszającym zasadniczego schematu ruchu
2) opanowania czynności ruchowych częściami, jest to etap ułatwiający opanowanie całego ćwiczenia
3)od całości przez szczegół do całości
4) nauczania programowego- polega na samodzielnym uczeniu się określonego zadania ruchowego przy pomocy odpowiednich środków dydaktycznych
5) problemowa- która jest rodzajem zadania którego uczeń nie może rozwiązać za pomocą posiadanych wiadomości umiejętności i nawyków.
29. Formy nauczania ćwiczeń gimnastycznych.
W gimnastyce istnieje także pojęcie formy ćwiczeń czyli sposobu wykonania określonych czynności ruchowych jak:
Forma ścisła - oznacza wykonanie ćwiczenia ściśle określone co do pozycji wyjściowej, końcowej co do zakresu charakteru ruchu, ilości powtórzeń, dynamiki, tempa.
Forma półścisła - występuje wówczas gdy nauczyciel zaleca wykonanie zadania ruchowego bez szczegółowego określenia formy ćwiczenia
Forma dowolna - występuje wówczas gdy nauczyciel podaje ogólny temat i zadania a ćwiczący rozwiązuje je w zupełnie dowolny sposób.
30. Realizacja zasad dydaktycznych: poglądowości, dostępności itd.
Są to zasady:
1) zasada świadomości i aktywności - jest to świadome kształtowanie nawyków i umiejętności, które osiąga się przez dokładne i jasne przedstawienie celu działań oraz przez pełne zrozumienie
2) zasada poglądowości - jest to dokładny pokaz i opis wykonywanego ćwiczenia może to być na żywo lub na planszy czy kasecie video. Ułatwia to proces nauczania
3) zasada Dostępności - polega na tym aby przez ćwiczącym postawić zadania dostosowane do jego własnych możliwości rozwojowych. Zbyt niski lub zbyt wysoki poziom może zniechęcić do zajęć.
4) zasada indywidualizacji -
5) zasada systematyczności - realizacja tematów w układzie od zadania łatwego od trudnego od znanego do nieznanego. Warunkuje ona stałe podnoszenie umiejętności
6)zasada dostępności - zakres materiały, metody, środki i formy powinny być dostosowane do rozwoju psycho - fizycznego ucznia i jego umiejętności możliwości zainteresowań.
7)zasada trwałości - dotyczy systematycznego utrwalania poznanego materiału. Należy stosować zadania kontrolno oceniające, ocenę i samoocenę ucznia, która pozwoli na lepszą orientację o konieczności realizacji nowych zadań.
31. Systematyka nauczania wybranych ćwiczeń zwinnościowo akrobatycznych.
Podpór łukiem leżąc tyłem (mostek)- technika wykonania:
Z leżenia tyłem o NN ugiętych stopy na podłożu w małym rozkroku, RR ugięte, dłonie oparte o podłoże za głową na szerokość barków, palce skierowane w stronę pleców. Unieść T w góre przez wyprost: RR i NN do pozycji w wygięciu. Głowa podniesiona, wzrok skierowany na swoje dłonie.
Asekuracja:
- ustawienie z boku, obiema RR podtrzymanie pod barki i plecy do momentu pełnego wyprostuj NN w stawach kolanowych i RR w stawach łokciowych
- j.w. ustawienie w wykroku przy dłoniach ćwiczącego twarzą do niego.
Błędy:
- niepełny wyprost RR i ułożenie ich nie prostopadle do podłogi
- przestawianie RR i NN
- stawanie na palcach stóp
- brak odchylenia głowy do tyłu
- wygięcie tylko w odcinku lędźwiowym a nie w części piersiowej kręgosłupa
Przykładowe ćwiczenia:
- stojąc przodem do drabinek z chwytem RR za szczebel na wysokości bioder- skłony T w tył i wyprostny.
- leżenie przodem przed drabinkami - wejście prostymi RR po szczeblach do półzwisy postawnego leżąc przodem łukiem
- siad klęczny RR w dół zewnątrz - skłon T w tył ze wsparciem dłońmi podłoże.
- leżenie przodem dłonie oparte o podłoże przy biodrach - skłon T w tył ugięcie NN w stawach kolanowych i dotknięcie głowy stopami.
- z leżenia tyłem NN I RR ugięte, mostek z pomocą partnera, podtrzymywanie za barki lub biodra.
- mostek wykonany samodzielnie z pozycji leżącej.
- mostek z postawy w małym rozkroku wykonany z pomocą i samodzielnie.
Stanie na głowie.
Technika wykonania
RR są oparte o podłoże na szerokość barków czoło opiera się przed dłońmi w ten sposób aby dłonie i głowa tworzyły trójkąt równoboczny, T i NN wyprostowane w pionową linię. Mięśnie NN i pośladków silnie napięte. Ciężar ciała rozłożony równomiernie na RR i głowie.
Asekuracja:
1. po ułożeniu RR i głowy przed współćwiczącego na podłożu ochraniający z tyłu pomaga chwytem pod biodra wyprostować T i NN do pionu.
2. Ustawienie z boku ćwiczącego, jedną R podtrzymywanie za plecy drugą pomoc w wyproście NN do pionu
Błędy:
- opieranie głowy na ciemieniu zamiast na czole
- ułożenie głowy zbyt blisko dłoni
- złe ustawienie dłoni
- zbyt duże wygięcie T do przodu lub do tyłu
Przykładowe ćwiczenia:
1. W siadzie klęcznym opieranie czoła i dłoni w ten sposób aby tworzyły trójkąt równoboczny na podłożu
2. Z podporu leżąc przodem w rozkroku opieranie czoła o podłoże złamanie się w biodrach i podniesienie ich do góry
3. W przysiadzie podpartym opieranie głowy próby oderwania NN do góry w pozycji skulonej
4. Z przysiadu podpartego stanie na głowie w pozycji skulonej z asekuracją i samodzielnie.
5. J.w. wyprost obu NN i samodzielnie.
Przewrót w przód
Technika wykonania:
Z przysiady podpartego skłon głowy w przód z jednoczesny wznosem bioder, ciężar ciężar ciała przenieść na RR, ugiąć RR i oprzeć się tylną częścią głowy lub karkiem o podłoże i wykorzystać odbicie NN przetoczyć się na plecy, w czasie przetaczania chwycić się dłońmi dłońmi podudzia, przejście do przysiadu podpartego bez podpierania się RR z boku.
Asekuracja:
Asekurujący klęczy z boku jedną R podkłada pod kark ćwiczącego przez co zabezpiecza skłon głowy w dół drugą R popycha go pod uda lub pośladki.
Błędy:
- brak amortyzacji RR i padanie na proste plecy
- wykonanie przewrotu na głowie
- brak wytrzymania skulenia w końcowej fazie ćw
- podpieranie się dłońmi dłońmi podłoże przy wstawaniu
Przykładowe ćwiczenia:
1. Przetaczanie wq skuleniu z leżenia tyłem z siadu skulonego, z przysiadu, postawy.
2. Z siadu skulonego przetoczenie w tył na plecy i powrót przetoczeniem w przód do przysiadu bez podpieranie się RR o podłoże
3. Z przysiadu podpartego wznos bioder z jednoczesnym wychyleniem w przód i przeniesieniem ciężaru ciała na RR. Głowa wykonuje mocny skłon w przód.
4. Z pozycji na czworakach przewrót w przód z pochylni ułożonej z materaców do siadu, do przysiadu, z pomocą i bez.
5. Z przysiadu podpartego przed materacem przewrót w przód do przysiadu podpartego- samodzielnie.
32. Systematyka nauczania ćwiczeń na przyrządach gimnastycznych.
Odmyk
Asekuracja: stoi za przyrządem z boku ćw i przytrzymuje za nadgarstek i biodra.
Odmyk jest to przejście z podporu do postaw zwieszonych lub zwisu obrotem ciała w osi poziomej dążąc głową i T w przód w dół.
Ćwiczenia:
- drążek w podchwycie - luźny skłon w przód przez zgięcie w stawach biodrowych i wyprost do podporu przodem
- drążek - z podporu odmyk w przód. Ruch rozpocząć od skłonu T w podporze przez ugięcie RR i opuszczenie NN w dół jest błędem. Obrót dłoni przez ruch nadgarstków w przód przy chwycie drążka. Po opuście bioder NN jak najbliżej przyrządu ugięcie RR i lądowanie w miejscu rozpoczęcie ćwiczenia.
- odwyk o Nn prostych - j.w.ruch rozpocząć opadem T w przód NN opuszczać proste wzdłuż przyrządu.
Kołowrót - jest to przejście z podporu do podporu przez chwilowy zwis - obrotem ciała wokoło osi przyrządu.
Asekuracja: stojąc z boku i od przodu ćw przytrzymując rękę powyżej nadgarstka sięgając ręką pod drążek przy wyjściu ćw z kołowrotu do podporu, jeśli ćw ma tendencję do powrotnego spadu w tył przytrzymywać z tyłu za T.
Ćwiczenia:
- podpór okroczny RR w nachwycie z energicznym zamachem N zakrocznej w tył odchylenie głowy w tył. RR proste.
Kołowrót w tył.
Energiczny zamach obu NN w tył przytrzymując mocno dłońmi przyrząd odchylenie głowy w tył i zamachem NN w dół - przodem w górę następuje spad ciała w tył i w dół, przez chwilowy zwis przerzutny przodem obrót ciała wokół osi poprzecznej do przodu przodem.
33. Systematyka nauczanie wybranych skoków gimnastycznych.
Skok rozkroczny przez kozła: lot nad przyrządem NN w rozkroku.
Asekuracja: stojąc za przyrządem pomoc polega na oderwaniu rąk od przyrządu aby nie dopuścić do siadu rozkrocznego na dłoniach powodując niebezpieczny upadek w przód.
Ćwiczenia:
- podskoki w miejscu z rozkrokiem w locie
- próba przeskoku rozkrocznego przez kozła: odbicie obunóż co najmniej 1m przed kozłem
Skok rozkroczny przez skrzynie wzdłuż
- podpór leżąc przodem na skrzyni wzdłuż energiczne odbicie stopami z równoczesnym odbiciem RR zeskok rozkroczny w przód.
- wyskok kuczny na skrzynie i łączenie naskok do odbicia rękami na końcu skrzyni, zeskok rozkroczny z wyprostem T i NN
Soki odwrotne - w czasie lotu ciało jest zwrócone tyłem do przyrządu
Asekuracja: 2 osoby jedna od strony zeskoku, druga od strony rozbiegu
Ćwiczenia:
- z rozbiegu na wprost wyskok do siadu podpartego na stos materacy: z odbicia jednonóż, wymach prawej N w przód, dołączenie lewej i lądowanie w siadzie podpartym tyłem.
Skok zawrotny - w czasie lotu ciało zwrócone jest przodem do przyrządu.
Ćwiczenia:
- przeskoki zawrotne łączone przez ławeczki szwedzkie w obie strony
- przeskoki zawrotne przez skośne ławeczki zaczepione o szczeble drabinek
- z rozbiegu skośnego próba przeskoku zawrotnego przez skrzynie wszerz.
34. Zasady ochrony i pomocy w gimnastyce.
Wyróżniamy 4 rodzaje:
1) pomoc - występuje przy nauce nowego elementu i polega na ciągłym kontakcie trenera z ćwiczącym
2) podtrzymanie - stosowana jest gdy zawodnik wykonuje ćwiczenie z pewną obawą, niepewnie. Ochraniający utrzymuje kontakt ciągły.
3) ochrona właściwa - jest to ciągła obserwacja ćwiczącego i stała gotowość do udzielenia mu natychmiastowej pomocy w razie nieudanego ćwiczenia
4) samoochrona - jest to umiejętność samodzielnego wychodzenia z niebezpiecznych sytuacji powstałych podczas wykonywania danego ćwiczenia.
35. Samoasekuracja w ćwiczeniach gimnastycznych.
Jest to umiejętność samodzielnego zapanowania nad własnym ciałęm przy nieudanym ćwiczeniu. Do każdego ćwiczenia trener powinien pokazać wszelkie możliwe sposoby wychronienia się z nieudanego ćwiczenia.
36. Główne przyczyny wypadków na Sali gimnastycznej i sposoby ich eliminowania.
- powstałe z winy prowadzącego (zła organizacja zajęć)
- powstałe z winy ćwiczącego (nieuwaga, złe wykonywanie elementów)
- spowodowane złym stanem technicznym Sali (złą konstrukcja przyrządów, brak konserwacji itp.)
- uchwyty powinny być sprawdzane 1-2x do roku dotyczy to też ciężkich przyrządów gimnastycznych
- uszkodzone przyrządy należy usunąć z Sali ewentualnie zabezpieczyć aż do naprawy
- przyrządy ruchome należy ustawić tak aby nie doszło do wypadku
- po ustawieniu przyrządów należy je sprawdzić czy wspierają sie daną powierzchnią na podłoże i czy są dobre złożone
- przy wykonywaniu ćwiczeń trudniejszych na przyrządach należy zapewnić dobrą asekurację oraz uczyć samoochrona
37. Przyczyny powstawania błędów w ćwiczeniach gimnastycznych.
Każde ćwiczenie gimnastyczne polega na wykonywaniu konkretnych ruchów, brak pewnych ruchów lub ruchy dodatkowe nie przewidziane w technice powodują że ćw jest wykonywane w sposób nie naturalny. Odstępstwa od techniki wykonywania powodują zmiane celów i zdań jaki dane ćwiczenie powinno spełniać. Odstępstwo od określonych zasad wykonania konkretnego ćw jest błędem. Sposób poprawiania błędów jest zależny od:
- rodzaju ruchu i błędu
- wieku i płci ćwiczących
- tego czy błąd popełnia większość czy tylko jeden lub kilku ćwiczących
Błędy poprawia się słownie za pośrednictwem ruchu podczas ruchu oraz za pomocą innych środków.
38. Rola i znaczenie muzyki w gimnastyce.
Muzyka podnosi wartość i atrakcyjność ćwiczeń gimnastycznych. Działa na stronę emocjonalną ma pobudzać ruch, wydobywać lekkość, swobodę wdzięk i usuwać zmęczenie. Rytm i swoboda wpływają dodatkowo na psychikę ćw wywołując dobre samopoczucie i radość. Źle dobrana muzyka wywołuje odwrotny skutek psuje dokładność ruchu. Muzykę wprowadzamy dopiero po dokładnym objaśnieniu ćwiczenia i opanowaniu go przez ćwiczących.
39. Nowoczesne formy gimnastyczne.
Z wielu powstających w ostatnim XX leciu różnych form aktywności ruchowych najbardziej rozpowszechniły się:
JAZZ-GIMNASTYKA - podstawowymi środkami w jazz-gimn są ćwiczenia kształtujące siłę i elastyczność mięśni z dużym naciskiem na obszerność ruchu. Materiał ćwiczebny obejmuje 4 grupy:
- ćw RR
- obręczy barkowej
- ćw NN
- pasa biodrowego wykonywane w napięciu i rozluźnieniu w miejscu i z przemieszczeniem
Początkowo należy stosować proste rytmy taneczne w takcie 4/4 Jazz-gimn jest doskonałą formą ruchu podnoszącą sprawność fizyczną wyzwalając ekspresję, dynamizm, oraz odprężenie psychiczne
AEWROBIC - rodzaj aktywności fizycznej wymagającej zużycia większej ilości tlenu co w efekcie wpływa na wzrost wydolności organizmu. Program ćw obejmuje:
- ćw fizyczne korzystnie wpływające na układ krążenia, oddechowy i stawowo mięśniowy
- na tryb życia podczas pracy, snu
Aerobik należy uprawiać systematycznie 3-4x w tygodniu. Przerwa nie powinna trwać dłużej niż 2 dni, czas trwania zajęć 30-75min.
CALL ANETICS - jest to zestaw 30 ćw które należy wykonać w ciągu 1h 2x w tygodniu
Uwagi metodyczne:
- nie należy początkowo dopuszczać do przeforsowania mięśni
- należy głęboko oddychać
- w razie potrzeby robić przerwy między ćw
- ćw wykonywać w ciszy
- do niektórych ćw potrzebny jest stabilny przedmiot
- pomocne jest lustro do obserwacji
I cz to rozgrzewka
II to 3ćw na mm brzucha później 4na mann ostatnie 5 na ćw pośladków bioder i ud.
III to 6ćw rozciągająco-naprężających
IV to ćw mm brzucha i NN
Cały zestaw kończą ćwiczenia wzmacniające mm ud.
40. Zasady organizacji zawodów gimnastycznych.
Przy organizowaniu zawodów w sporcie gimnastycznym należy mieć na uwadze:
- rodzaj zawodów
- program zawodów
- regulamin zawodów
- przeprowadzenie zawodów
- prawa i obowiązki zawodników
- prawa i obowiązki sędziów
- sprawozdawczość