Idea pokoju - konspekt, pedagogika


Pokój - ideał i cel edukacji międzykulturowej

Różne definicje „pokoju”:

Pokój - pojęcie opisujące stosunki między państwami, lub wewnątrz nich, oznaczające brak wojny, wykluczające konflikt zbrojny i używanie przemocy. To umiejętność rozumienia siebie nawzajem, tolerancji, akceptacji. To też spokój, który nie powoduje żadnych zamieszek między ludźmi i buduje między nimi zgodę.

W węższym znaczeniu pokój oznacza przerwanie lub zakończenie wojny potwierdzone stosownym dokumentem na wynegocjowanych przez walczące strony warunkach.

Za szczególny wkład w promowanie pokoju i praw człowieka na świecie przyznawana jest Pokojowa Nagroda Nobla. Ruchem który dąży do pokoju i jego utrzymania jest pacyfizm.

Pokój wewnętrzny - poczucie harmonii, spokoju, relaksu, błogości. Jest określeniem filozoficzno-teologicznym wskazującym przede wszystkim na sferę duchową. Opiera się na uzgodnieniu ludzkich władz, a więc intelektu, woli i uczuć. Nie można dokonać tego jednak poprzez proste ćwiczenia tak, jak dzieje się to w przypadku spokoju wewnętrznego*. Psycholodzy w tej kwestii doradzają częstsze uśmiechanie się, akceptowanie siebie takim jakim się jest, dbanie o siebie, czy zwracanie uwagę na to, co tak naprawdę od nas zależy. Wyznawcy religii wschodu radzą, aby patrzeć na wszystko z większym dystansem, nie przywiązywać się, uczyć się spoglądać obojętnie na to, co nas spotyka. Ludzie posiadający pokój wewnętrzny to osoby, które osiągnęły stan w którym panuje zgodność wszystkich pragnień i dążeń wokół określonego dobra. Pokój wewnętrzny jest szczytem życia duchowego. Chociaż polega na pewnej harmonii wewnętrznej to jednak zdobyć go można tylko poprzez dbanie o właściwą relację z Bogiem.

Pokój wewnętrzny w państwie - rządzić ma sprawiedliwa i mocna władza, nie gangi. Wtedy dopiero można bezpiecznie żyć i pracować. Elementem pokojowego współistnienia pomiędzy ludźmi jest po prostu szacunek dla zasad rządzących wspólnotą, dla jej praw.

„Tyle mamy pokoju, na ile troszczymy się o porządek i szanujemy zasady wspólnego życia.”

Jest to jeden z rodzajów bezpieczeństwa, odnoszący się do zagrożeń i przeciwdziałań wobec nich występujących wewnątrz państwa. Zapewnienie odpowiednio wysokiego poziomu bezpieczeństwa wewnętrznego jest istotnym elementem polityki wewnętrznej państwa.

Z pokojem wewnętrznym wiąże się izolacjonizm państwowy - troska jedynie o wewnętrzne sprawy narodu jako drogę do osiągnięcia pokoju światowego. Zwolennicy uważają jednocześnie, że winą za brak pokoju należy obarczyć rządy, które starają się wpływać na decyzje innych państw.

Pokój światowy - idea wolności, pokoju i szczęścia wszystkich narodów; jest jedną z ambicji obecnych i byłych przywódców światowych. Według zwolenników kontrowersyjnej demokratycznej teorii pokoju państwa demokratyczne bardzo rzadko wypowiadają sobie nawzajem wojnę. Zwolennicy leseferyzmu (leseferyzm - pogląd filozoficzno-ekonomiczny głoszący wolność jednostki, zwłaszcza w wymiarze społeczno-ekonomicznym) są zdania, iż zniesienie ceł i zagwarantowanie nieograniczonego handlu międzynarodowego zapobiegałoby konfliktom zbrojnym między państwami, gdyż jedyną szansą na prowadzenie długotrwałej wojny jest doprowadzenie do samowystarczalności gospodarczej kraju. Przykładowo, gdy jedno państwo wytwarza broń, natomiast drugi zaopatruje pozostałe w amunicję - nie może dojść do walk między nimi, ponieważ żadna ze stron nie jest w stanie wyprodukować jednocześnie i broni i amunicji, aby prowadzić wojnę.

*Spokój wewnętrzny - związany jest ściśle z ludzką psychiką i w dużej mierze oparty jest na harmonii uczuć, którą zdobywa się albo przez ich uzgodnienie, albo wyciszenie.

Działacze pokojowi:

Barack Hussein Obama II (urodzony 4 sierpnia 1961 roku na Hawajach) - 44. prezydent Stanów Zjednoczonych, laureat Pokojowej Nagrody Nobla za rok 2009 „za wysiłki w celu ograniczenia światowych arsenałów nuklearnych i pracę na rzecz pokoju na świecie” oraz za utworzenie przez niego klimatu w polityce międzynarodowej, która służy współpracy międzynarodowej. Prezydent jest również zaangażowany w kwestiach dyplomacji i dialogu w stosunkach między krajami.

"Niech argumenty siły nie zastępują nigdy argumentów dyplomacji."

Jan XXIII (faktycznie Angelo Giuseppe Roncalli, urodzony 25 listopada 1881 roku w Sotto il Mone, zmarł 3 czerwca 1963 roku w Watykanie) - patriarcha Wenecji, papież i 3. Suwerenny Władca Państwa Watykańskiego w latach 1958-1963, błogosławiony Kościoła katolickiego. Nazywany za życia „dobrym papieżem Janem” lub „Janem Uśmiechniętym” Surowo potępiał wojny totalne, zaczepne i napastliwe. Uważał że wojna nie może być instrumentem rozstrzygania międzynarodowego sporu. Głosił że potrzeba dialogu, aby zbudować powszechny i stały pokój.

"Jestem przekonany, że chrześcijanie na tym świecie liczą się tylko wtedy, gdy przynoszą pokój."

Jan Paweł II (właściwie Karol Józef Wojtyła, urodzony 18 maja 1920 roku w Wadowicach, zmarł 2 kwietnia 2005 roku w Watykanie) - błogosławiony Kościoła katolickiego, polski biskup rzymskokatolicki, papież i 6. Suwerenny Władca Państwa Watykańskiego w latach 1978-2005. Uważał, że pokój jest sprawą wszystkich ludzi bez wyjątku i każdy powinien podjąć się tej inicjatywy oraz traktować jak własną.

W swoich przemówieniach bardzo często poruszał kwestie pokoju na świecie, międzyludzkiego. Według niego prawda jest jego siłą, a kłamstwa służą wojnom.

Pokój jest osiągalny, a co za tym idzie: musi być on ciągle zdobywany. Każdy odczuwa inną jego potrzebę, którą powinien zamieć na rzeczywistość. Jeżeli chcemy służyć sprawie pokoju, musimy szanować wolność, która odpowiada głębokiemu i powszechnemu dążeniu współczesnego świata; świadczy o tym między innymi często używanie tego słowa. Papież mówił również, że rodzice i wychowawcy powinni być krzewicielami pokoju, a na przywódcach politycznych spoczywa bezpośrednia odpowiedzialność za tę kwestię. Ludzie młodzi według jego nauk wyznaczają perspektywy pokoju na dziś i na jutro poprzez decyzje dotyczące ich samych i ich powołania w społeczeństwie.

"Pokój wprowadza się w ostateczności dla poszanowania nienaruszalnych praw człowieka - dziełem sprawiedliwości jest pokój - wojna zaś rodzi się z ich pogwałcenia i łączy się zawsze z większym jeszcze pogwałceniem tych praw."

Mahatma Gandhi (właściwie Mohandas Karamchad Gandhi, urodzony 2 października 1869 roku w Porbandrze, zmarł 30 stycznia 1948 roku w New Delhi) - Mahatma w sanskrycie oznacza „wielką duszę”, jeden z twórców współczesnej państwowości indyjskiej i propagator pacyfizmu jako środka walki politycznej. Walczył o prawa obywatelskie mniejszości narodowych w Afryce Południowej (1893-1914). Po wybuchu I wojny światowej pomagał w organizowaniu hinduskiego korpusu pomocy medycznej w Wielkiej Brytanii, ale działania te spotykały się z niechęcią rządu brytyjskiego. Walczył o odzyskanie niepodległości Indii. Aktywnie zachęcał Hindusów do wstępowania do armii. Spotkało się to ze sprzeciwem dużej części społeczeństwa, ale Gandhi argumentował, że Hindusi muszą działać na rzecz swojego Imperium, jeżeli chcą zdobyć pełne prawa obywatelskie. Mówił, że każda przemoc jest zła i nie można jej niczym usprawiedliwiać. Opowiadał się przeciwko uczestniczeniu Hindusów w II wojnie światowej, motywując to tym, że Brytyjczycy pozornie walczą o wolność i demokrację, a sami odmawiają jej przyznania Indiom. Gandhi posiadał bardzo duży wpływ na społeczności hinduskie i muzułmańskie w tym kraju. Już sama jego obecność wystarczała do stłumienia rozruchów czy zamieszek. Gwałtownie sprzeciwiał się jakimkolwiek planom podziału Indii na dwa odrębne państwa. W dniu przekazania władzy z rąk rządu kolonialnego Gandhi nie świętował uzyskania niepodległości, ale samotnie przebywał w Kalkucie, smucąc się rozłamem jego kraju i przemocą jaka zapanowała w narodzie. Po uzyskaniu niepodległości przez Indie Gandhi zaprzestał działalności politycznej i skupił się na przywróceniu hindusko-muzułmańskiej jedności, prowadzącej do pojednania.

Stworzył 3 postulaty:

1) Postulat przeciwdziałania wszelkiemu złu.
2) Postulat życzliwości dla przeciwnika.
3) Postulat walki bez gwałtu.

"Nieposłuszeństwo obywatelskie jest niezaprzeczalnym prawem każdego obywatela. Rezygnując z niego przestaje się być człowiekiem. Tym, co pozwala władzom państw bezkarnie wszczynać wojny, rujnować domy i zabijać miliony ludzi jest lęk przed tym, by cywilizacja ludzka doznała ukojenia Pokojem, ten lęk trzeba pokonać i zdecydowanie pozbawić władzy prawa tworzenia armii i wszczynania wojen."

Martin Luter King, Jr. (urodzony 15 stycznia 1929 roku w Atlancie, zmarł 4 kwietnia 1968 roku w Memphis) - pastor baptystyczny, działacz na rzecz równouprawnienia, zniesienia dyskryminacji rasowej, laureat pokojowej Nagrody Nobla z roku 1964, Człowiek Roku 1963 według magazynu „Time”. Zamordowany w 1968 roku przez przeciwników równouprawnienia Afroamerykanów. Przewodził bojkotowi autobusów miejskich w celu zniesienia segregacji rasowej, kiedy powracająca z pracy szwaczka, wbrew prawu, odmówiła przeniesienia się na tylne miejsce w miejskim autobusie, za co została aresztowana. King stosował taktykę biernego oporu. Wyrósł na największego przywódcę murzyńskiego na Południu. Stosował również taktykę walki o prawa obywatelskie Afroamerykanów polegającej na zajmowaniu przez czarnych studentów miejsc rezerwowanych dla białych w lokalach publicznych. Po wystąpieniach w Birmingham w Alabamie w 1963 roku sprowokował zaangażowanie się administracji J.F. Kennedy'ego w obronie praw obywatelskich Murzynów. Był przeciwnikiem wojny w Wietnamie. King był wielkim zwolennikiem filozofii „pokojowego nieposłuszeństwa obywatelskiego”, skutecznie stosowanej w Indiach przez Mahatmę Gandhiego. King organizował i przewodził marszami na rzecz m.in. prawa głosu dla Afrykańczyków, praw czarnoskórych pracowników i zniesienia segregacji rasowej.

"Musimy nauczyć się żyć razem jak bracia, jeśli nie chcemy zginąć razem jak szaleńcy."

Dalajlama (właściwie Tenzin Gjaco, urodzony 6 lipca 1936 roku) - duchowy i polityczny przywódca narodu tybetańskiego, laureat pokojowej Nagrody Nobla z roku 1989, przedstawiciel szkoły gelug - jednej z czterech największych szkół buddyzmu tybetańskiego. 22 lutego 1940 roku został intronizowany jako XIV Dalajlama. Od tego momentu zgodnie z tybetańską tradycją jest przywódcą duchowym i politycznym Tybetu. Od czasu upadku powstania w 1959 przebywa na emigracji w Indiach, gdzie kieruje emigracyjnym rządem swojego kraju, będącego obecnie częścią Chińskiej Republiki Ludowej. Dalajlama nawołuje do światowego pokoju, chociaż radykalni tybetańscy działacze emigracyjni uważają, że jego polityka jest „zbyt pokojowa”. W 1963 roku wystąpił ze szkicem demokratycznej konstytucji Tybetu. Mając na uwadze wciąż pogarszającą się sytuację w Tybecie, zaproponował we wrześniu 1987 roku wdrożenie Pięciopunktowego Planu Pokojowego. W jego wizji Tybet miałby się stać sanktuarium: pokojową strefą w sercu Azji, gdzie wszystkie czujące istoty mogłyby żyć w harmonii, ciesząc się zachowanym i odtworzonym unikalnym naturalnym środowiskiem. W 1989 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla za wolną od przemocy walkę na rzecz wyzwolenia Tybetu. Został doceniony także ze względu na swoją troskę o środowisko naturalne.

"Rozbrojenie zewnętrzne wymaga dokonania rozbrojenia wewnętrznego. Jedyna gwarancja pokoju znajduje się w nas samych."

Różne definicje „wojny”:

Wojna - zorganizowany konflikt zbrojny między państwami, narodami lub grupami etnicznymi i społecznymi. Wojna jest zjawiskiem społeczno-politycznym i jako takie jest obecna w historii człowieka od początków jego społecznej organizacji. Zasięg wojny jest zależny od stopnia rozwoju technologicznego.

Większość trwających obecnie lub w historii wojen było znacznie rozciągniętych w czasie, niektóre trwały po kilkadziesiąt lat. W historii odnotowane zostały z odniesieniem do czasu trwania: wojna siedmioletnia, wojna trzynastoletnia, wojna trzydziestoletnia czy nawet wojna stuletnia. Jednak są także wojny mające bardzo krótki czas trwania np. wojna sześciodniowa.

Dotychczas najokrutniejszą, najkrwawszą i obejmującą największy obszar wojną była II wojna światowa.

Wojna światowa - nazwa nadawana konfliktom zbrojnym, w których uczestniczy większość państw świata. Wojna taka dotyka społeczeństw najsilniejszych i najgęściej zamieszkałych krajów, a jej bitwy i kampanie toczone są na wielu kontynentach, na morzach i oceanach oraz w przestrzeni powietrznej. Termin ten jest zazwyczaj stosowany w odniesieniu do dwóch wielkich konfliktów XX wieku: I wojny światowej (1914-1918) i II wojny światowej (1939-1945), jakkolwiek niektóre wcześniejsze wojny można również określić tym mianem. W użyciu funkcjonuje też pojęcie III wojny światowej, które odnosi się do hipotetycznego globalnego konfliktu w przyszłości.

Wojna domowa - konflikt zbrojny, w którym stronami są obywatele jednego państwa, plemienia lub grupy etnicznej. Wojna domowa jest częstą przyczyną osłabienia państwa czy plemienia. Jest rodzajem wojny.

Skutki wojen:

- straty (często ogromne) w ludziach

- zniszczenia materialne

- śmierć zarówno wojskowych jak i cywili

- zmiana stosunków między krajami wmieszanymi w wojnę

- duży wkład pieniężny

Konflikt zbrojny - pojęcie obejmuje wszelkiego rodzaju walkę zbrojną pomiędzy państwami - nawet wówczas, kiedy wojna nie zostanie wypowiedziana w sposób oficjalny, jak również różnego rodzaju specyficzne konflikty zbrojne, tzn. takie, w których uczestniczą strony nie uznane za podmioty prawa międzynarodowego. Każdy konflikt zbrojny może potencjalnie przekształcić się w wojnę.

Agresja - w prawie międzynarodowym określenie zbrojnej napaści (najazdu, ataku) jednego lub kilku państw na inne. Państwo, które pierwsze dokonało aktu agresji na inne określa się mianem agresora. Agresja powoduje zazwyczaj rozpoczęcie wojny. Ofiara agresji ma prawo do samoobrony, w której mogą pomagać jej też inne państwa. Agresja jest w prawie międzynarodowym zakazana, a naruszenie tego zakazu stanowi zbrodnię przeciwko pokojowi.

Stan wojenny - jeden ze stanów nadzwyczajnych, polegający na przejęciu administracji przez wojsko. Stan wojenny może być wprowadzony przez rząd danego kraju w celu przywrócenia porządku publicznego w wypadku takich zdarzeń jak zamach stanu czy w celu zdławienia opozycji politycznej.

Przykłady obecnie trwających konfliktów:

Konflikt koreański

Konflikt między Koreą Południową a Koreą Północną. Rozpoczęty w latach 50. do dzisiaj nie został zażegnany. Historycy dopatrują się wielu jego przyczyn. Od początku zakończenia II wojny światowej planowano utworzenie wspólnego państwa na półwyspie, zwyciężyły jednak różnice między dwoma największymi wówczas mocarstwami - Stanami Zjednoczonymi i Związkiem Radzieckim, stacjonującymi odpowiednio na południu i północy. W roku 1949 z terenów wycofano wojska amerykańskie i radzieckie. Rok później, za zgodą Stalina, Koreańska Republika Ludowo - Demokratyczna zaatakowała tereny południowe, mając nadzieję na szybkie zwycięstwo. ONZ szybko podjęło działania, wspierając Republikę Korei czterystoma tysiącami żołnierzy amerykańskich. Dowodził nimi Douglas MacArthur. Szybko wyparli oni armię północnokoreańską na północ, przekraczając przy tym 38. równoleżnik, która była granicą obu krajów. Walki stawały się coraz bardziej krwawe i trwały nieprzerwanie do lipca 1953 roku. Dopiero zmiany polityczne w Związku Radzieckim, gdzie zmarł Józef Stalin oraz w USA, gdzie prezydentem został Dwight Eisenhover, doprowadziły do zakończenia konfliktu. Nastąpiło podpisanie rozejmu w Panmundżon. Między Koreą Północną, a Południową utworzono strefę demokratyczną, której granicą miał być równoleżnik 38.
Niestety w listopadzie roku 2010, granica ta została przekroczona. Korea Północna znowu zaatakowała swojego sąsiada, tym razem cięższą bronią. Ostrzelano wówczas jedną z wysp Południowokoreańskich. Padło aż 600 strzałów z broni artyleryjskiej. Na wyspie spłonęło kilkadziesiąt domów, a kilka osób zostało rannych. Mieszkańców szybko ewakuowano. Dzisiaj nazywa się to akcją prowokacyjną, choć wcześniej wyglądało to na początek wojny na półwyspie Koreańskim. Na chwilę obecną nie wiadomo, czego się spodziewać.

Wojna w Afganistanie

Zespół zapoczątkowanych 7 października 2001 roku militarnych i niemilitarnych operacji wojskowych prowadzonych przez Sojusz Północnoatlantycki i niektóre państwa nie będące członkami NATO na terytorium Afganistanu, w działaniach skierowanych początkowo przeciwko kierowanemu przez Talibów rządowi Afganistanu oraz jego siłom zbrojnym. Przyczyną było udzielenie przez rząd Afganistanu wsparcia logistycznego i politycznego Al-Kaidzie oraz ich państwowa ochrona Z uwagi na zakłócenia procesu stabilizacji powtarzającymi się zamachami terrorystycznymi na ludność cywilną oraz atakami zbrojnymi na oddziały wojskowe NATO, konflikt ten jest najdłuższym od czasu wojny wietnamskiej. 25 lipca 2010 roku serwis internetowy WikiLeaks opublikował ponad 91 tysięcy wojskowych dokumentów dotyczących wojny w tym kraju. W styczniu 2010 rozpoczęły się pierwsze rozmowy pokojowe Talibów z władzami przy udziale wysłannika ONZ.

II wojna czeczeńska

Konflikt zbrojny prowadzony w latach 1999-2009 między Federacją Rosyjską, a separatystami czeczeńskimi. Do dziś trwają walki partyzanckie. Przyczyną było wkroczenie Czeczenów do republiki Dagestanu. Osłabiona część separatystów od lat stosuje zamachy na rosyjskich cywilów. Jedną z najgłośniejszych akcji tego typu był atak na moskiewski teatr na Dubrowce w październiku 2002 roku. Najtragiczniejszą jak dotąd akcją było zajęcie szkoły w Biesłanie 1 września 2004 roku, która zakończyła się śmiercią 350 osób. 16 kwietnia 2009 roku w Czeczenii zakończyła się wojna, jednak walki partyzanckie trwają do dziś, a skutkiem konfliktu jest formalne zwycięstwo Rosji.

Wojna domowa w Syrii

Antyrządowy ruch zbrojny trwający od 2011 o charakterze społeczno-politycznym w Syrii. Jego przyczyną były dziesięcioletnie rządy Baszara al-Asada, syna syryjskiego dyktatora, który był u władzy 30 lat. Inspiracją dla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii. Konflikt trwa po dzień dzisiejszy, a jednym z najważniejszych skutków jest śmierć tysięcy ludzi, zarówno żołnierzy jak i cywili.

Terroryzm - użycie siły lub przemocy psychicznej przeciwko osobom lub własności z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i wymuszenie na danej grupie ludności lub państwie ustępstw w drodze do realizacji określonych celów. Działania terrorystyczne mogą dotyczyć całej populacji, jednak najczęściej są one uderzeniem w jej niewielką część, aby pozostałych obywateli zmusić do odpowiednich zachowań. Jednym z najbardziej znanych zamachów terrorystycznych jest zamach na Word Trade Center i Pentagon w Stanach Zjednoczonych 11 wrześni 2001 roku. Sprawcą była sunnicka organizacja, Al.-Kaida.

Organizacje pokojowe:

Liga Narodów - nieistniejąca już organizacja międzynarodowa powstała z inicjatywy prezydenta Stanów Zjednoczonych Woodrowa Wilsona. Celem Ligi Narodów było utrzymanie pokoju i współpracy na świecie, a impulsem do jej utworzenia był rozlew krwi podczas I wojny światowej. Siedzibą organizacji była Genewa.

ONZ (Organizacja Narodów Zjednoczonych) - uniwersalna organizacja międzynarodowa, z siedzibą w Nowym Jorku, powstała 24 października 1945 r. w wyniku wejścia w życie Karty Narodów Zjednoczonych (wielostronna umowa międzynarodowa powołująca do życia i określająca ustrój Organizacji Narodów Zjednoczonych - stąd nazywa się ją czasem Konstytucją ONZ). ONZ stawia sobie za cel zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, rozwój współpracy między narodami oraz popieranie przestrzegania praw człowieka. Cele organizacji to:

  1. Utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa za pomocą zbiorowych i pokojowych wysiłków.

  2. Rozwijanie przyjaznych stosunków między narodami na zasadach samostanowienia i równouprawnienia.

  3. Rozwiązywanie konkretnych problemów międzynarodowych (gospodarczych, społecznych, kulturalnych, humanitarnych, czy dotyczących praw człowieka) na zasadzie współpracy międzynarodowej oraz uznania równości ras, płci, języków i wyznań.

  4. Stanowienie ośrodka uzgadniania działań narodów w imię wspólnych celów.

Polska jest członkiem ONZ od 24 października 1945 roku, czyli jest pierwotnym członkiem organizacji.

Kobiety w Czerni - międzynarodowy kobiecy ruch pokojowy powstały w 1988 roku. Kobiety w Czerni nie mają swojego statutu ani manifestu. Działaczki ruchu podkreślają jednak wyraźnie perspektywę feministyczną, wskazując na bliski związek między przemocą domową a wojną. W niektórych regionach mężczyźni włączają się w działania Kobiet w Czerni, zaś Kobiety w Czerni aktywnie wspierają mężczyzn odmawiających udziału w wojnie.

Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju - najstarsza międzynarodowa organizacja pokojowa, która powstała w 1891 i została uhonorowana Pokojową Nagrodą Nobla w 1910.

Pax Romana - Międzynarodowa Federacja Intelektualistów Katolickich, jeden z najstarszych międzynarodowych ruchów katolików świeckich. Jest to ruch akademicki, jako odpowiedź katolickich wykładowców uniwersyteckich i studentów na konieczność budowy pokojowego świata po dwóch wojnach światowych.

Pokój Teraz - pozaparlamentarny, lewicowy izraelski ruch polityczny, dążący do przekonania izraelskiej opinii publicznej i rządu do konieczności osiągnięcia sprawiedliwego pokoju i historycznego porozumienia z Palestyńczykami i sąsiednimi arabskimi krajami w zamian za ustępstwa terytorialne.

Pugwash (Konferencja Pugwash w Sprawie Nauki i Problemów Światowych) - ruch uczonych na rzecz rozbrojenia i pokoju. Pugwash opracowuje raporty dla rządów poszczególnych państw w sprawie broni atomowej (i innych broniach masowej zagłady).

Światowa Rada Pokoju - międzynarodowa organizacja pozarządowa. Utworzona została w 1950 r. w Warszawie, podczas II Światowego Kongresu Obrońców Pokoju. W założeniu miała być organem międzynarodowego ruchu pokoju, zainicjowanego pod koniec lat 40. XX wieku. Od początku istnienia do końca lat 80. była uzależniona politycznie i finansowo od Związku Radzieckiego. Po rozpadzie ZSRR została zreorganizowana. Pierwszą siedzibą WPC były Helsinki, aktualnie mieści się w Atenach.

Women's International League for Peace and Freedom - międzynarodowa organizacja powstała w 1915 r. w Hadze podczas Międzynarodowego Kongresu Kobiet. Siedziba jej znajduje się w Genewie. Organizacja ma charakter pacyfistyczny. Jej celem jest zjednoczenie kobiet w walce o likwidację politycznych, społecznych i psychologicznych przyczyn wybuchu wojen oraz o utrzymanie pokoju.

Czym jest i jak napisać traktat pokojowy?

Traktat pokojowy - umowa międzynarodowa między dwoma lub więcej wrogimi stronami, zazwyczaj państwami lub rządami, formalnie kończąca wojnę lub konflikt zbrojny między tymi stronami. Różni się od rozejmu, który jest umową zaprzestania działań wojennych, lub kapitulacji, gdzie armia zgadza się na oddanie broni, lub zawieszenia broni gdzie strony zgadzają się na czasowe lub permanentne zaprzestanie walk.

Istnieje wiele kwestii, które mogą być zawarte w traktacie pokojowym, a zawartość traktatu zazwyczaj zależy od charakteru toczonego konfliktu. Niektórymi z nich mogą być:

Szkoła i kwestie pokojowe:

W różnych przedmiotach szkolnych można zauważyć nawiązanie do wychowania w duchu pokoju.

* j. polski - przedstawiając wybitne postaci literatury polskiej oraz dzieła, szczególnie te nawiązujące do tematyki wojny, wzbudzamy w uczniach refleksję na temat wojny i pokoju.

* historia - uczniowie poznają przebieg największych bitew, ale także skutki wojen: masowe mordy, głód, upadek gospodarczy. Pokazywanie negatywnych aspektów okresu wojny wzbudza uczniów do wprowadzenia w życie idei pokojowych.

* języki obce - nauka języków obcych otwiera dla uczniów nowe horyzonty. Ucząc się języków różnych państw, mogą rozwijać swoją wiedzę i zobaczyć, że pokój międzynarodowy daje więcej korzyści.

* WOS - poznanie kultur i obyczajów innego kraju nie tylko rozwija nasze zainteresowanie światem, ale pokazuje również, jak wartościowe są inne narodowości. Szerzy to pokój między różnymi krajami i zawiązuje nić współpracy.

* geografia - uczniowie poznają zwyczaje różnych grup etnicznych. Widzą nie tylko różnice, ale mogą dostrzec też, jak wiele łączy ich z innymi nacjami. Pokazuje to, że współpraca może istnieć nawet między skrajnie różnymi poglądami.

* religia - kierując się katechizmem oraz Biblią, uczniowie nabierają zasad moralnych. Kształtują one w nich sprawiedliwość, ale też poszanowanie dla życia innych i szerzenie głównej idei pokoju - równości.

* przysposobienie obronne - prócz zasad jakie panują w trakcie konfliktu zbrojnego, uczy jak postępować, kiedy trzeba udzielić komuś pomocy. Pokazuje, czym jest humanitarność, a tym samym pokazuje skutki wojen, które odstraszają jej zwolenników.

*chemia, matematyka, fizyka - przedmioty ścisłe pokazują uczniom jak wiele technika zdołała osiągnąć. Rozwija to gospodarkę państw, ale też staje się formą zagłady wielu cywilizacji, Skutki działań np. bomby atomowej, powinny pokazać, że wojna jest okrutna i bezsensowna.

* przedmioty artystyczne - prócz wrażliwości na sztukę wojenną, która przedstawia grozę wojny, sztuka wyzwala w uczniach empatię. Stają się wrażliwsi na sytuację innych ludzi, przez co sami stają się działaczami na rzecz pokoju.

* biologia - przedmiot uczący o strukturze człowieka, zajmuje się też kwestią higieny. Uczniowie wiedzą, jak zbudowany jest człowiek i zdają sobie sprawę z tego, że człowiek jest istotą kruchą.


Wyszukiwarka