konspekt Iruś teoria broń dluga, materiały dla policjantów


ZATWIERDZAM Słupsk dn. 10.05.2006r.

KONSPEKT

Do realizacji zajęć dydaktycznych

TEMAT: Prowadzenie instruktorskiej dokumentacji szkoleniowej.

TEZA: Szkolenie specjalistyczne z zakresu obsługi i użytkowania innych broni palnych z policjantami poszczególnych służb podlegających obowiązkowi przeszkolenia.

CEL ETYCZNY Ugruntować przekonanie o tym, że we wszystkich działaniach policjanci mają obowiązek poszanowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka, w szczególności wyrażających się w respektowaniu prawa każdego człowieka do życia. Ponadto uświadomić słuchaczom, iż policjant podejmując decyzję o użyciu broni palnej powinien zachować szczególną rozwagę i stale mieć na uwadze charakter tego środka przymusu bezpośredniego.

CZAS REALIZACJI TEZY 1 jednostka lekcyjna

METODA Podająca

MIEJSCE Wyznaczone obiekty ZW Strzeleckiego

POMOCE Tablica i flamastry, rzutnik, pisma, foliogramy, tablice poglądowe, broń długa.

LITERATURA Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 lipca 2005 w sprawie szczegółowych warunków i sposobów postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów oraz zasad użycia broni palnej przez oddziały i pododdziały zwarte Policji,

Ustawa o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 roku wraz z późniejszymi zmianami,

Rozporządzenie nr 468 z dnia 9 maja 2004 roku w sprawie wprowadzenia na uzbrojenie Policji strzelby gładkolufowej typu MOSSBERG 12/76 oraz ZDAS IMPERATOR 12/76

Załącznik nr 1,2 do zarządzenia 2/94 zdnia 17.01.1994 roku w sprawie wprowadzenia na uzbrojenie Policji strzelb gładkolufowych typu MOSSBERG 12/76 oraz ZDAS IMPERATOR 12/76

Decyzja nr 713/05 KGP z dnia 30 grudnia 2005 roku w sprawie szkolenia strzeleckiego policjantów,

Zarządzenie nr 805/03 KGP z dnia 31 grudnia 2003 w sprawie zasad etyki zawodowej policjanta,

Dane taktyczno techniczne broni i amunicji będącej na wyposażeniu Policji - H. Jaśkowski, S. Górnicki, T. Jaśkowski

Instrukcja obsługi strzelby MOSSBERG i IMERATOR

Instrukcja obsługi karabinka AKMS i pistoletu maszynowego PM 98

KRYTERIUM MINIMUM

Po realizacji tezy słuchacz będzie znał:

  1. charakterystykę karabinka automatycznego AKMS i pistoletu maszynowego PM 98

  2. zasady oraz sposób rozkładania i składania karabinka automatycznego AKMS i pistoletu maszynowego PM 98

  3. charakterystykę strzelby MOSSBERG

  4. zasady oraz sposób rozkładania i składania strzelby MOSSBERG

  5. charakterystykę strzelby IMPERATOR

  6. zasady oraz sposób rozkładania i składania strzelby IMPERATOR

Po realizacji tezy słuchacz będzie umiał:

  1. rozłożyć i złożyć karabinek automatyczny AKMS i pistolet maszynowy PM 98

  2. rozłożyć i złożyć strzelbę MOSSBERG

  3. rozłożyć i złożyć strzelbę IMPERATOR

  4. odbezpieczyć i zabezpieczyć strzelbę MOSSBERG i karabinek automatyczny AKMS

  5. ustawić przełącznik rodzaju ognia w karabinku automatycznym AKMS i pistolecie maszynowym PM 98

L.p.

Czas

Ogniwa zajęć

Czynności

Uwagi

I

1.

2.

3.

4.

II

5.

III

6.

7.

8.

Ok.10

Min.

Ok. 25 min

Ok. 10

min

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Czynności wstępne

Sprawdzenie wiadomości/

Umiejętności

Nawiązanie i umotywowanie

Wprowadzenie do zajęć

CZĘŚĆ ZASADNICZA

Przekaz wiedzy oraz kształcenie umiejętności

CZĘŚĆ KOŃCOWA

Utrwalenie zajęć

Podsumowanie zajęć

Czynności końcowe

I JEDNOSTKA LEKCYJNA

- Pobrać broń

- Przejrzeć broń

- Przyjąć meldunek

- Zapytać czy wszyscy mogą uczestniczyć w zajęciach

    • Sprawdzić obecność

    • Wypełnić dziennik szkolenia

    • Wyznaczyć funkcyjnych

- Zadać pytanie lub wskazać umiejętność

- Wskazać słuchacza do udzielenia odpowiedzi

    • Wystawić ocenę i ją uzasadnić

- Wskazać na ewentualne błędy i określić sposób ich usunięcia

- Odnieść się do do wiedzy i umiejętności praktycznych słuchaczy oraz przedstawienie przykładu z praktyki terenowej w celu wprowadzenia tematu zajęć

- Umotywować oraz uzasadnić słuchaczom znaczenie i potrzebę pogłębiania wiedzy i umiejętności zawodowych.

Przedstawienie policjantom tematu zajęć oraz realizowanej tezy, określenie kryterium minimum, wskazanie celu etycznego, przedstawienie organizacji oraz czasu zajęć, przedstawienie aktów prawnych i literatury pomocnej w opanowaniu treści będącej przedmiotem zajęć. Przypomnienie i omówienie warunków bezpieczeństwa obchodzenia się z bronią palną. Zapytania.

PODSTAWOWE TECHNICZNO-UŻYTKOWE KARAKINKA AUTOMATYCZNEGO AKMS ORAZ STRZELB GŁADKOLUFOWYCH

Zasada działania karabinka automatycznego:

Działanie AKMS polega na wykorzystaniu energii części gazów prochowych odprowadzonych z lufy przez przewód skośny i ich działaniu na tłok gazowych suwadła, który jest odrzucany do tyłu wraz z zamkiem po strzale. Po strzale podczas ruchu suwadła do tyłu zamek odryglowuje przewód lufy, wyciąga łuskę z komory nabojowej i wyrzuca ją na zewnątrz a suwadło ściska sprężynę powrotną i napina kurek zatrzymując go na zaczepie kurka. Po zakończeniu ruchu suwadła z zamkiem do tyłu rozpoczyna się jego powrót do położenia przedniego pod działaniem rozprężającej się sprężyny urządzenia powrotnego. Podczas ruchu powrotnego zamek wysuwa z magazynka podajnikiem kolejny nabój, popychany przez sprężynę magazynka do góry, wprowadza go do komary nabojowej, zamyka i zaryglowuje przewód lufy. Ryglowanie przewodu lufy karabinka zamkiem następuje w wyniku obrotu zamka w prawo, rygle zamka zachodzą wtedy za opory ryglowe komory zamkowej.

Podstawowe dane taktyczno-techniczne

Kaliber 7,62 mm

Nabój 7,62x 39 wz 43

Szybkostrzelność teoretyczna 600 strz/min

Szybkostrzelność praktyczna seriami 100 strz/min

Szybkostrzelność praktyczna ogniem pojedynczym 40 strz/min

Pojemność magazynka 30 nb

Ciężar karabinka ok. 3 kg.

Rodzaj prowadzonego ognia pojedynczy ,ciągły.

Zasięg niebezpiecznego rażenia 1500m.

Donośność pocisku 3000m

Podstawowe elementy budowy karabinka automatycznego

Lufa, komora zamkowa z przełącznikiem rodzaju ognia i bezpiecznikiem, przyrządy celownicze, kolba, pokrywa komory zamkowej, suwadło wraz z tłokiem gazowym, zamek, mechanizm powrotny, rura gazowa z nakładką, mechanizm spustowy, łoże, magazynek, wycior.

Charakterystyka strzelb gładkolufowych MOSSBERG i IMPERATOR

Strzelby MOSSBERG i IMPERATOR są jednolufową powtarzalną bronią strzelecką systemu przeładowania „ pump-action” nazywane także repetierami. Broń służy do niszczenia osłon technicznych oraz walki na odległościach do 50 m. Do strzelania używa się następujących naboi specjalnych :

Nabój specjalny z pociskiem typu „ brenneke”

Nabój specjalny śrutowy ( loftka)

Nabój z pociskiem gumowym „ bąk, chrabąszcz”

Nabój z pociskiem akustycznym ONS- 2000

Dane taktyczno-techniczne strzelby IMPERATOR i MOSSBERG

Kaliber 12/76

Masa Imperator 3,2 kg; Mossberg 2,9 kg

Szybkostrzelność praktyczna Imperator 6 strz. ( 10-15s ): Mossberg 5 strz.

0x08 graphic
Rażenie obezwładniające pocisku

Prędkość wylotowa pocisku zależy od typu nabopju

Energia wylotowa pocisku

Pojemność magazynka Imperator 6 nb; Mossberg 5 nb.

Przyrządy celownicze wyregulowane na 35m

Podstawowe elementy budowy strzelb IMPERATOR i MOSSBERG:

Zespół lufy,

Zespół przesuwny,

Mechanizm uderzeniowo-spustowy

Mechanizm zasilania

Zesół komory zamkowej i kolby

Działanie strzelb MOSSBERG i IMPERATOR

Podczas strzelania broń działa następująco. Po naciśnięciu na język spustowy, kurek wyzębia się z zaczepu kurka i pod działaniem własnej sprężyny (napiętej w czasie ładowania broni) uderza w iglice, która nakłuwa spłonkę, ta zaś zapala ładunek prochowy. Podczas spalania się ładunku prochowego w lufie powstają gazy prochowe. Pocisk pod działaniem ciśnienia gazów prochowych zostaje wyrzucony z lufy. W celu oddania kolejnego strzału należy broń ponownie załadować (przeładować). W wyniku przemieszczenia zespołu przesuwanego do tyłu zostaje wyciągnięta z komory nabojowej wystrzelona łuska a po zetknięciu się wyrzutnikiem, wyrzucona na zewnątrz komory zamkowej broni. Jednocześnie pod naciskiem suwadła, kurek jest obracany (napinana jest jego sprężyna) do zazębienia się z zaczepem kurka i pozostawiony w położeniu napiętym. W końcowym odcinku ruchu do tyłu, suwadło naciska swoim występem na ramię ustalacza (uwalniając kolejny nabój z magazynka, który przesuwa się na podajnik) a następnie podnosi podajnik. Podajnik podaje nabój na linię dosyłania(unosi go do góry). Przesuwając suwadło w przednie położenie, nabój z podajnika zostaje wprowadzony (przez zamek) do komory nabojowej. Następnie podajnik zostaje przesunięty do tyłu. Wskutek nacisku występu suwadła, rygiel zamka zostanie uniesiony do góry i wprowadzony za oporę ryglową lufy. Broń została zaryglowania. Przednie położenie suwadła przy zaryglowanej broni jest ustalone przez dzwignie zatrzasku suwadła. Aby oddać kolejny strzał należy powtórnie pociągnąć za język spustowy. W ten sposób można prowadzić ogień aż do wystrzelenia ostatniego naboju z magazynka.

Charakterystyka pistoletu maszynowego PM 98

Pistolet maszynowy PM 98 jest samoczynną bronią indywidualną przeznaczoną dla pododdziałów zwiadu, grup antyterrorystycznych, służb policyjnych, więziennictwa, straży granicznej oraz służb ochrony mienia. Służy do walki i samoobrony na krótkich odległościach do 150m, strzela ogniem pojedynczym lub seryjnym. Pistolet jest dostosowany do strzelania oburącz jak i z jednej ręki. Broń charakteryzuje się małymi wymiarami i masą, dobrą manewrowością prowadzenia ognia, szybkością użycia oraz wysokim stopniem bezpieczeństwa. Posiada zabezpieczenia przed przypadkowym i przedwczesnym strzałem. Bezpiecznik unieruchamia zespół uderzeniowy kurka, zamek i język spustowy. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostaje w tylnym położeniu.

Dane taktyczno-techniczne PM 98

Kaliber 9 mm

Nabój 9 x 19 mm Parabellum

Prędkość początkowa pocisku 360 m/sek

Energia wylotowa pocisku 518 J

Szybkostrzelność teoretyczna 640 strz/min

Pojemność magazynka 15 i 25

Zasada działania odrzut zamka swobodnego

Masa 2,72 kg

Rodzaj ognia pojedynczy i seryjny

Przełącznik rodzaju ognia zewnętrzny skrzydełkowy

Przyrządy celownicze przerzutowe, nastawne na 75m

Podstawowe elementy budowy PM 98

- zespół komory zamkowej

- pokrywa

- zespół chwytu

- magazynek

Działanie pistoletu maszynowego PM 98

Działanie pistoletu maszynowego PM 98 polega na wykorzystaniu energii odrzutu zamka swobodnego. Zamek nie jest ryglowany a jedynie dociskany do wlotu lufy siłą dwóch równoległych sprężyn powrotnych. Podczas strzału siła ciśnienia gazów prochowych działa na czółko zamka poprzez dno łuski, powodując jego odrzut wraz z łuską. Działanie pistoletu należy rozpatrzyć dla dwóch przypadków:

- w czasie prowadzenia ognia pojedynczego

    • w czasie prowadzenia ognia seryjnego ( ciągłego )

Przed przystąpieniem do strzelania należy przestawić skrzydełko bezpiecznika z górnego położenia, oznaczonego „Z” w położenie pośrednie oznaczone „P” dla ognia pojedynczego lub w położenie dolne oznaczone „C” dla ognie seryjnego. W czasie odbezpieczania, trzpień bezpiecznika odchyla dźwignię bezpiecznika i zezwala na przesunięcie zamka do tyłu. Następnie pistolet należy przeładować - odciągnąć napinacz zamka wtylne położenia i następnie go zwolnić w przednie położenie. W czasie odciągania napinacza, zamek przesuwa się na taką odległość, że dosyłacz zamka znajduje się za magazynkiem i po zwolnieniu napinacza, zamek przesuwając się do przodu pod wpływem sił sprężyn powrotnych, wysuwa nabój z magazynka i po wślizgu wprowadza nabój na komory nabojowej w lufie. W czasie ruchu zamka do tyłu zastaje zaczepiony na zaczepie kórka i pozostawiony w położeniu napiętym.

Prowadzenie ognia pojedynczego - skrzydełko bezpiecznika należy ustawić w położenie oznaczone literą „P” i ściągnąć spust do oporu. W tym czasie szyna spustowa cofając się do tyłu, odchyla występem dolnym zaczep spustu. Jednocześnie szyna zostaje zepchnięta przez zamek do dołu, opierając się tylnym końcem o trzpień bezpiecznika. Szyna pozostając w dolnym położeniu umożliwia powrót zaczepu spustu w pierwotne położenie. Kurek zwolniony z zaczepu pod działaniem siły sprężyny kurka, obracającego się na osi uderza w iglicę. Iglica uzyskując energię od uderzenia kurka powoduje zbicie spłonki naboju. Po odpaleniu na wskutek działania siły gazów prochowych na łuskę , zamek zostaje odrzucony do tyłu.

W ruchu do tyłu, łuska utrzymywana przez wyciąg w czułku zamka, w momencie zetknięcia się z wyrzutnikiem, zostaje wyrzucona na zewnątrz pistoletu a tylna część zamka napina kurek. W końcowej fazie ruchu zamka do tyłu zamek uderza w przednią część dźwigni opóźniacza, powodując jej obrót do dołu. Dźwignia po uderzeniu przez zamek, uderza z kolei w bezwładnik. W tym czasie tylna część dźwigni opóźniacza zostaje uniesiona do góry i zatrzymuje zamek w tylnym położeniu. Zamek w tym położeniu zostaje tak długo, aż bezwładnik opóźniacza przejdzie w rękojeści do dołu i pod działaniem sprężyny wróci do góry. W czasie ruchu bezwładnika do góry, uderza on od dołu w przednią część dźwigni opóźniacza powodując jej obrót do góry a tym samym tylna część dźwigni, odchylając się do dołu zwalnia zamek z tylnego położenia. Zamek pod działaniem sił sprężyn powrotnych wraca w przednie położenie. W ruchu do przodu zemek zabiera podany w międzyczasie następny nabój z magazynka, wprowadza go do komory nabojowej w lufie i zwalnia zaczep kurka. Kurek pozostaje w pozycji napiętej, utrzymywany przez zaczep spustu. Dla oddania następnego strzału należy zwolnić spust w przednie położenie i ponownie ściągnąć do tyłu.

Prowadzenie ognia seryjnego - skrzydełko bezpiecznika przestawić w dolne położenie oznaczone „C” i ściągnąć spust do oporu. W tym czasie szyna spustowa cofając się do tyłu odchyla występem górnym zaczep spustu, nie pozwalając na powrót zaczepu w przednie położenie tak długo, jak długo będzie naciśnięty język spustowy. Cykl powtarzalności automatyki będzie taki sam jak przy ogniu pojedynczym z tym, że kurek nie będzie utrzymywany na zaczepie spustu lecz wyłącznie na zaczepie kurka. Zaczep kurka zostaje zwalniany samoczynnie przez zamek w końcowej fazie ruchu zamka do przodu, co zapewnia automatyczne, samoczynne działanie pistoletu do momentu zwolnienia spustu do przodu.

1. Zadanie pytania lub wskazanie umiejętności

2. wskazanie słuchacza do odpowiedzi lub zaprezentowanie umiejętności

3. wystawienie oceny i jej uzasadnienie

4. wskazanie błędów i określenie sposobu ich usunięcia

Wskazanie na najistotniejsze treści i umiejętności, podkreślenie celu etycznego, omówienie najczęściej popełnianych błędów, określenie stopnia opanowania wiedzy, zalecenia do samokształcenia.

Określenie tezy następnych zajęć, określenie miejsca realizacji następnych zajęć, przejrzenie broni, zdanie broni do magazynu.

Jednostki broni palnej:

AKMS, Mossberg, Imperator, PM 98

Dziennik szkolenia

Zadać pytania kontrolne dotyczące treści poprzednich zajęć

Nadmienić o sytuacjach gdzie policjanci pełniący służbę w warunkach wieczorowo nocnych często są wyposażeni w broń długą.

Instrukcja obsługi i użytkowania jednostki broni palnej

Realizuje wykładowca

Realizuje wykładowca

Realizuje wykładowca

Sporządził:

sierż. Ireneusz Sojka



Wyszukiwarka