1. SYSTEMY KANALIZACJI STOSOWANE NA OBSZARACH WIEJSKICH

SIEĆ GRAWITACYJNA

Stosowana jest tam, gdzie można zapewnić spływ ścieków dzięki sile ciężkości przy zachowaniu średnich prędkości w kanałach większych lub równych prędkości samooczyszczania przy przepływie obliczeniowym, ze swobodnym zwierciadłem ścieków. Ścieki z pojedynczych domów spływają przykanalikami do kolektorów bocznych (zbieraczy) a co dalej do kolektorów głównych i oczyszczalni.

Kanalizacja grawitacyjna jest stosowana z powodzeniem od wieków i jest preferowanym rozwiązaniem na terenach o zabudowie zwartej, przy gęstości zabudowy powyżej 50 gospodarstw na kilometr.

SIEĆ CIŚNIENIOWA

W systemie ciśnieniowym ścieki z pojedynczego domu lub z kilku domów sprowadzane są przykanalikami grawitacyjnymi do studzienki zbiorczej, skąd są wypompowywane przez rurociągi tłoczne o małych średnicach do oczyszczalni ścieków. Sieć kanalizacji ciśnieniowej jest układana tuż poniżej głębokości przemarzania, zgodnie z przebiegiem linii terenu.

Rozwój tego typu kanalizacji w miastach był hamowany trudnościami w rozbudowie i dużą kapitałochłonnością. Na terenach wiejskich jest zwykle więcej wolnego terenu i mniej problemów z rozbudową.

Tą kanalizację stosuje się najczęściej tam, gdzie występują:

• przeszkody na trasach kanałów (np. przy zwartej zabudowie) lub niekorzystne warunki gruntowe i wodne (skała lub wysoki poziom wód gruntowych) do budowy kanałów grawitacyjnych,

• niekorzystne spadki terenu, obszary szkód górniczych,

• rozproszona zabudowa lub pojedyncze gospodarstwa położone do około 100m od sieci kanalizacyjnej.

Zalety kanalizacji ciśnieniowej:

• płytkie posadowienie niezależne od konfiguracji terenu (stąd stosunkowo niskie nakłady inwestycyjne) i brak infiltracji (stąd mała zmienność dopływu ścieków do oczyszczalni).

Wady kanalizacji ciśnieniowej to:

• konieczność pompowania (zużycie energii, awaryjność) oraz zwiększone ryzyko powstawania odorów i korozji.

SIEĆ PODCIŚNIENIOWA

Kanalizacja podciśnieniowa stosowana jest na terenach płaskich, wokół jezior, rzek, w przystaniach i portach oraz na terenach o wysokim zagrożeniu powodzią. Jej płytkie położenie daje oszczędności w nakładach inwestycyjnych na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych lub płytko zalegających utworach skalistych.

Wyróżnia się dwa systemy tej kanalizacji :

• PRÓŻNIOWY

• PRÓŻNIOWO- LEWAROWY.

SYSTEM PRÓŻNIOWY składa się z centralnej pompowni próżniowo- tłocznej i połączonych z nią szczelnych przewodów zbierających. Do przewodów zbierających podłączone są przydomowe studzienki zbiorcze, każda z zaworem opróżniającym. Pompa próżniowa wytwarza podciśnienie w sieci przewodów zbierających, dzięki czemu możliwe jest wyssanie ścieków ze studzienek do stacji.

Rurociągi zbierające mają przebieg piłokształtny; tworzą je odcinki opadające i wznoszące. Te drugie zwane są wzniesieniami. Ścieki z jednego lub kilku gospodarstw dopływają przykanalikiem grawitacyjnym do studzienki zbiorczej z zaworem opróżniającym. Kiedy poziom ścieków w studzience zbiorczej osiągnie zadane maksimum, zawór opróżniający otwiera się. Podciśnienie panujące w sieci (od 7m wody do 5m wody) powoduje zassanie ścieków ze studzienki zbiorczej do sieci. Wraz ze ściekami zasysane jest powietrze.

Po obniżeniu poziomu ścieków w studzience do minimum zawór zamyka się. Krople ścieków niesione są przez powietrze z prędkością kilku m/s do momentu, gdy różnica ciśnień spadnie do zera, po czym opadają i spływają do najniższych miejsc przewodu. Zalanie syfonu, współtworzącego wzniesienie umożliwia odtworzenie różnicy ciśnień, przepychającej ścieki z obniżenia syfonu w kierunku pompowni próżniowej.

* Zaletą tego systemu jest brak odorów, gdyż ścieki usuwane są małymi porcjami na bieżąco i mieszane są z powietrzem podczas transportu.

* Ze względu na nakłady inwestycyjne na pompownię próżniowo- tłoczną, najmniejsza opłacalna liczba obsługiwanych gospodarstw wynosi 20-25, ale bardziej ekonomiczne uzasadnione minimum 70-100.

* Jedna pompownia próżniowa może obsłużyć do 5 tys. mieszkańców.

* Maksymalny zasięg 1 pompowni na terenie płaskim do 4 km.

SYSTEM PRÓŻNIOWO- LEWAROWY składa się z podobnych elementów jak system próżniowy, jednakże dodatkowo wykorzystywany jest efekt lewarowy. Ścieki mogą wtedy wypełniać cały przekrój i długość kolektora lub płynąć porcjami, podzielonymi niedużymi korkami powietrza.

Zamknięty zbiornik próżniowo ściekowy zastąpiony jest otwartą studnią lewarowo- zbiorczą. Odsysanie powietrza przez pompę próżniową z górnej części pionowej rury, umieszczonej w studni zbiorczej, umożliwia utrzymanie odpowiedniego podciśnienia w sieci. W tym systemie nie jest konieczne stosowanie piłokształtnego układu rurociągów, jednakże najniższy poziom ścieków w studzience zbiorczej musi być wyższy od najwyższego poziomu w centralnej studni zbiorczej, a najniższe ciśnienie w sieci musi być wyższe od ciśnienia wrzenia wody.

PAWĘSKA POWIEDZIAŁA MI, ŻE MOŻE POJAWIĆ SIĘ PYTANIE: CO JEŚLI NIE MOŻEMY ZASTOSOWAĆ ŻADNEJ Z POWYŻSZYCH?

ODPOWIEM WŁASNYMI SŁOWAMI TAK PROSTO JAK MI POWIEDZIAŁA

Tam, gdzie założenie żadnej z tych kanalizacji jest nieopłacalne bądź niemożliwe to robi się kanalizację bezodpływową (czyli tzw. szambo), gdzie do szczelnego zbiornika odprowadzane są ścieki, a gdy zbiornik się wypełni wywożone specjalnymi wozami, np. na osiedlu Cztery Pory Roku na ulicy Vivaldiego we Wrocławiu jest zastosowane takie rozwiązanie

---