Zatwierdzam:

KONSPEKT ZAJĘĆ

Przedmiot: Wyposażenie techniczne.

Temat: Sprzęt do obsługi hydrantów nadziemnych i podziemnych.

Cel zajęć:

Poznawczy

• Wskazać na źródła i możliwości poszukiwania informacji

• Zaznajomić z budową i zasadą działania sprzętu hydrantowego

Wychowawczy

• Przekonanie słuchaczy o konieczności stosowania tego sprzętu

• Poprzez przedstawienie budowy wyrobienie umiejętności obsługi tego sprzętu

Kształcący

• Umieć rozpoznać poszczególne rodzaje hydrantów

• Umieć posługiwać się przedstawionym sprzętem

Typ lekcji: poznanie nowego materiału

Forma pracy: zbiorowa

Metoda pracy: wykład

Środki dydaktyczne: rysunki schematyczne budowy sprzętu

Czas trwania lekcji: wykład 45 min.,

Wykaz literatury: podręczniki do wyposażenia technicznego

Zagadnienia szczegółowe	Czas [min.]	Uwagi
I Część wstępna Czynności organizacyjno porządkowe sprawdzenie obecności podanie tematu 2. Przygotowanie pomocy naukowych	7	Rys. techniczne
II Część zasadnicza 1. Sprzęt hydrantowy stanowiący wyposażenie straży pożarnych przewożony jest na wozach i umożliwia użytkowanie hydrantów. Dzieli się on na: Klucze hydrantowe Stojaki hydrantowe 2. Klucz do hydrantu nadziemnego wykonany jest ze stali w postaci jedno lub dwustronnego haka podobnie jak klucze do łączników. W zależności od typu hydrantu, dla którego klucz ten jest przeznaczony, ma on odpowiednie zaczepy i wycięcia umożliwiające otwieranie: Pokrywy zabezpieczającej zawory oraz kopułę Pokryw nasad Zaworu (kopuły) Urządzenia odwadniającego (w starych typach hydrantów) 3. Klucz do hydrantu podziemnego wykonany jest z pręta stalowego zakończonego z jednej strony poprzeczką, z drugiej zaś rozszerzoną nasadą z otworem w kształcie ostrosłupa ściętego. Nasada dostosowana jest do główki trzpienia zaworu. Jedno ramię poprzeczki, spłaszczone i lekko zgięte, służy do otwierania pokrywy studzienki hydrantowej. 4. Stojak hydrantowy do hydrantu podziemnego płytkiego wykonany jest z lekkich stopów aluminiowych w postaci odlewów kokilowych. Rura stojaka bez szwu w dolnej części zaopatrzona jest w gwint, na który nakręca się stopkę. Aby uniemożliwić odkręcenie się stopki w czasie obsadzania stojaka, gwint łączący rurę z ze stopką jest lewozwojowy. Stopka wkręcona jest na stałe na konopiach lub hermetyku. Na zewnątrz stopka zaopatrzona jest w gwint, na który nakręcony jest pierścień dociskowy w sposób umożliwiający łatwy obrót. Pierścień ten ma dwa przeciwległe odstające ramiona odpowiednio dopasowane do uchwytu kłowego hydrantu. W celu uszczelnienia stopki w stosunku do hydrantu pod jej kołnierzem założona jest gumowa lub skórzana płaska uszczelka. Górna część rury zakończona jest osadzonym nieruchomo kołnierzem połączeniowym zaopatrzonym w dwa ramiona, które służą do obracania stojaka w czasie jego osadzania w uchwycie kłowym hydrantu. W kołnierzu osadzona jest obrotowo dwunasadowa, zaworowa głowica stojaka. Głowica w stosunku do rury stojaka jest uszczelniona dławicą wykonaną ze sznura natłuszczonego, dociskanego łącznikiem za pomocą dwu śrub. Połączenie takie umożliwia dowolne ustawienie głowicy (nasadami w pożądanym kierunku), gwarantując jednocześnie jej szczelność względem rury stojakowej. Głowica wykonana jest w postaci dwunasadowego rozdzielacza. Obie nasady zamykane są zaworami grzybkowymi. 5. Stojak hydrantowy do hydrantu podziemnego głębokiego wykonany jest podobnie jak stojak w/w. Jest on jednak znacznie dłuższy i cięższy, dlatego też głowica stojaka wykonana jest jako jednonasadowa, bezzaworowa. Ze względu na małą ilość takich hydrantów na terenie kraju stojaki te nie podlegają pracom normalizacyjnym i nie są przedmiotem seryjnej produkcji. Wykonywane są przeważnie we własnym zakresie przez straże, na terenie których występują hydranty podziemne głębokie. Dlatego pod względem materiałowym, jak i wykonania zachodzą tutaj różnice. Najczęściej stojaki takie produkuje się z rur żeliwnych lub mosiężnych. Stopki, pierścienie dociskowe, kołnierze połączeniowe, itp. Są lane lub tłoczone z mosiądzu. 6. Użytkowanie kluczy i stojaków do hydrantów podziemnych polega na: Otwarciu pokrywy studzienki hydrantowej Wyjęciu pokrywy z uchwytu kłowego hydrantu (tylko dla podziemnych płytkich Osadzeniu stojaka w uchwycie kłowym hydrantu Wykonaniu półobrotu w prawo celem zazębienia ramion pierścienia dociskowego z zaczepami uchwytu kłowego Sprawdzeniu zazębienia przez poderwanie stojaka do góry Dociśnięciu stopki do uchwytu kłowego przez obracanie w prawo do sinego oporu Obsadzeniu klucza hydrantowego na główce trzpienia zaworu Otwarciu hydrantu przez obracanie klucza w lewo Otwarciu zaworu na głowicy hydrantu (tylko dla podziemnych płytkich) 7. Warunki techniczne odbioru dla kluczy i stojaków hydrantowych polegają na: Szczegółowych oględzinach zewnętrznych - sprawdzenie stanu poszczególnych części pod względem materiałowym, wykonania, obróbki i działania poszczególnych części ruchomych. Odlewy nie mogą być porowate i popękane. Powierzchnie powinny być gładkie i czysto wykonane, a materiał wykazywać jednolitą strukturę. Sprawdzeniu wymiarów - dokonywanym za pomocą taśmy mierniczej, suwmiarki oraz wagi. Polega ono na porównaniu wymiarów z danymi zawartymi w opisach i rysunkach technicznych. Badaniach użytkowych - polegających na sprawdzeniu szczelności osadzenia stojaka w uchwycie kłowym hydrantu oraz sprawdzeniu działania zaworów i dławicy głowicy. Klucz musi osadzać się na główce trzpienia zaworu pewnie i głęboko, bez minimalnych nawet luzów obrotowych. Wymagania wytrzymałościowe dla stojaków i ciśnienie próbne (badanie szczelności części) - 16 atm, ciśnienie rozrywające - nie mniejsze niż 25 atm.	30	Rys. 1 Rys. 2 Rys. 3 Rys. 4
III Synteza materiału rodzaje hydrantów rodzaje i budowa kluczy do hydrantów rodzaje i budowa stojaków hydrantowych	6
IV Zakończenie lekcji Literatura: „Budowa sprzętu pożarniczego” - Ołdakowski i Struś	2

---