1. Wymień zakres przedmiotowy Rozporządzenia MG w sprawie ratownictwa górniczego. SA
• Organizacja szczegółowe zadania służb ratownictwa górniczego oraz podmiotów zawodówko trudniących się ratownictwem górniczym, w tym CSRG
• Wymagania w zakresie wyposażenia technicznego służb o których mowa w pkt. l
• Szczegółowa zasady tworzenia i zatwierdzania planu ratownictwa górniczego
• Wymagane kwalifikacje zawodowe, zdrowotne i wiekowe członków drużyn ratowniczych
• Szczegółowe, zasady szkolenia w zakresie ratownictwa górniczego
• Zasady prowadzenia akcji ratowniczych w zależności od rodzaju zagrożeń naturalnych występujących w zakładach górniczych
2. Struktura organizacyjna i zadania służb ratownictwa górniczego w Polsce
Ratownictwo górnicze w Polsce tworzą:
• Służby ratownictwa przedsiębiorcy
• Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego oraz inne podmioty zawodowo trudniące się ratownictwem górniczym, tzw., jednostki ratownictwa.
Do zadań służb ratownictwa górniczego należy niezwłoczne niesienie pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia pracowników zakładu górniczego oraz innych osób znajdujących się w zakładzie górniczym, a także w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego powstałego w szczególności w skutek pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutu gazów i skał, wdarcia się wody do wyrobisk, zawału, tąpnięcia, otwierania wyrobisk izolowanych, penetracji nieczynnych wyrobisk, erupcji płynu złożowego, wydzielania się siarkowodoru i awarii energo -mechanicznej, a także zagrożenia bezpieczeństwa pożarowego. Do służby RG należy także wykonywanie prac profilaktycznych mających na celu zapobieganie bezpośredniemu zagrożeniu bezpieczeństwa pracowników lub ruchu zakładu górniczego. Jednostka ratownicza powinna spełniać wymagania w zakresie RG w szczególności dysponować zastępami ratowniczymi i pogotowiami specjalistycznymi oraz dysponować systemem niezbędnym do realizacji swoich zadań (zadania - niesienie pomocy - organizowanie i prowadzenie kursów szkoleniowych - prowadzenie ćwiczeń w zakresie ratownictwa - organizowanie przeprowadzania badań lekarskich - badanie i opiniowanie sprzętu ratowniczego - wykonywanie specjalistycznych analiz chemicznych prób powietrza.
3. Formalne możliwości spełnienia przez przedsiębiorcę wynikającego z prawa górniczego i geologicznego obowiązków w zakresie ratownictwa.
• Utrzymanie własnych służb ratownictwa górniczego
• Stała zorganizowana współpraca służb ratownictwa przedsiębiorcy
• Powierzenie tego obowiązku w całości lub części jednostkom ratownictwa
Przetsieborca powinien jednocześnie spełniac wymagania przewidzianych dla jednostki ratowniczej, organizowac współprace słuzb ratownictwa
4. Zasadnicze elementy planu ratownictwa sporządzanego dla każdego zakładu górniczego.
Plan ratownictwa zawiera informacje dotyczące organizacji i sposobu działania służb ratownictwa oraz osób współpracujących w czasie prowadzenia akcji ratowniczej w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub ruchu ZG.Plan określa:
• Wykaz nazw, adresów, telefonów jednostek organizacyjnych oraz odpowiednich służb
oraz kierownictwa i dozoru ruchu,
• Wykaz osób kierownictwa i dozoru ruchu przewidzianych do pełnienia funkcji
kierowniczych w czasie prowadzenia akcji oraz innych osób odpowiedzialnych za
poszczególne zagadnienia w zakładzie,
• organizacja służb ratownictwa w zakładzie,
• wykaz sprzętu, urządzeń i materiałów stanowiących wyposażenie KSRG oraz
przewidzianych do użytku w czasie akcji ratowniczej wyposażenia bazy ratowniczej
oraz zastępów dyżurujących,
• organizacje pomocy medycznej w czasie akcji,
• wykaz jednostek przewidzianych do udzielenia specjalistycznej pomocy zakładowi w
czasie akcji,
• plan wzajemnej pomocy zakładów górniczych,
• dokumentacje prowadzenia akcji,
• sposób zwalczania zagrożenia pożarowego z uwzględnieniem wykazu miejsc szczególnie zagrożonych powstaniem pożaru, sposobu wycofania ludzi ze strefy zagrożenia, parametrów wentylacyjnych, map i schematów.
• Sprzęt ochrony układu oddechowego,
• Przyrządy pomiarowe i kontrolne,
• Sprzęt ratowniczy, specjalistyczny i pomocniczy, w tym lampy osobiste dla ratowników, SA
• Sprzęt ochrony indywidualnej i odzież ochronną,
• Wóz bojowy dyżurujących zastępów ratowniczych ( pogotowi specjalistycznych )
12. Organizacja pogotowia ratowniczego w jednostkach ratownictwa górniczego
Górnicze pogotowie ratownicze zastępy ratownicze delegowane z zakładu górniczego (przedsiębiorcy) do jednostki ratowniczej lub jej placówki terenowej na okres do 15 dni w celu pełnienia dyżuru dla grupy zakładów górniczych.
W skład takiego pogotowia (zastępów dyżurujących) wchodzą:
• kierownik zastępów ratowniczych,
• dwóch zastępowych, w tym co najmniej jedna osoba dozoru,
• dziewięciu ratowników górniczych,
• mechanik sprzętu ratowniczego (ratownik górniczy),
• lekarz — ratownik górniczy,
• specjalista jednostki ratownictwa, mający kwalifikacje do prowadzenia prac
ratowniczych.
• bojowy dyżurujących zastępów ratowniczych ( pogotowi specjalistycznych )
13. Zarządzanie akcją ratowniczą w dwu jej fazach z uwzględnieniem kompetencji i obowiązków osób kierujących akcją na poszczególnych szczeblach zarządzania.
Przez akcję ratowniczą rozumie się wszelkie prace związane z niesieniem pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego w związku z ruchem zakładu górniczego albo zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego na skutek pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutu skal, wdarcia się wody do wyrobisk, erupcji płynu złożowego (w górnictwie otworowym) lub na skutek innych zagrożeń np. zawału do wyrobiska lub awarii energio-mechanicznej decydującej o bezpieczeństwie, a ponadto prowadzenie przez ratowników w atmosferze nie nadającej się do oddychania, włączanie do sieci wentylacyjnych czasowo otamowanych wyrobisk. W zależności od rodzaju zagrożenia w związku z wystąpieniem którego prowadzona ratownicza, zależy organizacja i sposób prowadzenia akcji ratowniczej. Według [3 §94] każda akcja ratownicza powinna być prowadzona zgodnie z „Planem ratownictwa zgodnie z ogólnymi zasadami prowadzenia akcji ratowniczej zawartymi [Szał. 6].
• Ogólne zasady prowadzenia i organizacji akcji ratowniczej są zawsze takie same i obejmują
• Kierowanie całością akcji ratowniczej przez kierownika akcji,
• Określenie rodzaju i zakresu zagrożenia
• Ustalenie planu akcji ratowniczej,
• wyznaczenie miejsca bazy ratowniczej i jej kierownika oraz wyposażenia bazy w
sprzęt ratowniczy i pomocniczy,
• wyznaczenie kierownika akcji ratowniczej na dole.
DYSPOZYTOR RUCHU KOPALNI - OBOWIĄZKI PO ZGŁOSZENIU O
ZAGROŻENIU
O zaistnieniu jakiegokolwiek zagrożenia pod ziemią kopalni (po jego stwierdzeniu) musi być powiadomiony dyspozytor ruchu kopalni-przez osobę, która zauważyła zagrożenie lub osobę dozoru ruchu. Dyspozytor ruchu w podziemnym zakładzie górniczym po otrzymaniu wiadomości o zagrożeniu (zgodnie z wymogami przepisów [3 §96 pkt. l] powinien:
• powiadomić o tym niebezpieczeństwie osobę kierownictwa lub dozoru ruchu,
przebywającą najbliżej miejsca zagrożenia, skierować ją do tego miejsca w ci
zorganizowania akcji zabezpieczenia ludzi i likwidacji zagrożenia;
• powiadomić o niebezpieczeństwie ludzi znajdujących się w wyrobiskach zagrożonych
i wskazać im miejsca do których muszą się wycofać ze strefy zagrożenia
• skierować do udziału w akcji ratowniczej zastępy ratownicze dyżurujące w zakładzie
górniczym;
• powiadomić o zagrożeniu kierownika ruchu zakładu górniczego lub jego osobę
kierownictwa lub dozoru mchu odpowiedzialną za pracę w zakładzie na danej zmianie roboczej, kopalnianą stację ratownictwa górniczego oraz inne i instytucje zgodnie z ustaleniami planu ratownictwa.
KIEROWNIK AKCJI RATOWNICZEJ
Zgodnie z [3 §92] akcję ratowniczą prowadzi kierownik ruchu zakładu górnicze aż do czasu jego przybycia najwyższa funkcyjnie osoba kierownictwa lub dozoru ruchu obecna w zakładzie górniczym. Do czasu przybycia tej osoby akcję ratowniczą prowadzi dyspozytor ruchu zakładu górniczego. W czasie akcji
lekarza - wypoczynku ratowników - składowania urzadzeń i sprzętu oraz materiałów przygotowanych do urzycia w akcji - składowania urzadzeń i sprzętu oraz materiałów niesprawnych lub zurzytych podczas urzycia w akcji. SA
16. Zasada działania, zastosowania i zakres pomiarowy eksplozymetru.
Eksplozymetr— przyrząd służący do szybkiego, ciągłego oznaczania stopnia wybuchowości mieszanin powietrza z gazami lub parami wodnymi. Przy użyciu eksplozymetru nie jest potrzebna znajomość składu chemicznego mieszaniny. Spotykane typy eksplozymetrów: CK-68, EXWARN, EKSPLOZYMETR EX, EXYLARM, COMBIWARN, AUER EX-OX-METER II, AUER/MSA PASZPORT EN, i inne.
Eksplozymetr CK-68 [ — przyrząd do określania stopnia zagrożenia wybuchem oraz do pomiaru stężenia metanu. Zakres pomiarowy: 0—100% DGW, 0—100% CH4
Eksplozymetr Ex — przyrząd przenośny do pomiaru stopnia zagrożenia wybuchem gazów i par cieczy palnych w przestrzeniach otwartych. Przyrząd może wykonywać pomiary w sposób ciągły lub ,,na żądanie". Wyniki pomiarów wyświetlane są cyfrowo w
% DGW na wyświetlaczu LCD.
Dane techniczne: -Zakres pomiarowy DGW % 0—100 - Zasada pracy czujnika: spalanie katalityczne - Próg alarmowy DGW, % 50
Sygnalizacja stanów alarmowych—optyczna akustyczna - Rodzaje stanów alarmowych:— przekroczenie wartości progowej — wyświetlony „ALM” - — rozładowanie baterii zasilającej — wyświetlony ,,BAT”
17. Na rysunku dokonać podziału obszaru mieszanin metanu z powietrzem na 4 charakterystyczne części i określić stopień oraz rodzaj zagrożenia związany z wytworzeniem się takich mieszanin w wyrobisku górniczym.
Strzałki obrazują kierunki zmian składu mieszaniny spowodowane dopływem gazów obojętnych (a), powietrza (b), gazów palnych (c).
Odcinek AB- proste mieszaniny powietrza i gazów palnych
Obszar powyżej AB- mieszaniny sztucznie wzbogacone w tlen
Obszar ASC- mieszaniny nie wybuchowe z powodu nadmiaru gazów obojętnych
Obszar ADS- mieszaniny nie wybuchowe z powodu nadmiaru powietrza
Obszar DGS- mieszaniny wybuchowe
Obszar SGBE- mieszaniny nie wybuchowe z powodu nadmiaru gazów palnych
Obszar OCSE- mieszaniny bezpieczne
18. Zdefiniować pojecie bezpiecznej minimalnej zawartości tlenu w mieszaninach gazów palnych z
powietrzem i podać sposób jej wyznaczania.
Bezpieczna zawartość tlenu - zawartość tlenu w mieszaninie gazów palnych poniżej której
nie następuje jej wybuch.
Niebezpieczeństwo wybuchu gazów występuje jeżeli 02min≤19%
19. Zasada La Chaterie dla mieszanin wieloskładnikowych.
20. Udowodnić że mieszanina jest niewybuchowa, bezpieczna
21.Sprawdzic czy powstanie zagrożenie wentylacyjne w wyrobisku w którym pęknie rurociag z azotem:
Skład powietrza: O2-20%, Aw=10m2, VN2=0,5m3/s Ww=0,3m/s, N2-79%
Powstanie zagrożenie wentylacyjne ponieważ minimalne stężenie O2 wg. przepisów nie powinno być mniejsze niż 19%
24. Istota metody stałego trójkąta wybuchowości:
Trójkąt wybuchowości wyznaczamy w płaszczyźnie układu współżednych, oś X obejmuje sumę gazów palnych, oś Y obrazuje ilość tlenu. Wierzchołki trójkąta: górna, dolna, szczytowa granica wybuchowości. Mieszaniny których
aparatura regulacyjna
Dane techniczne:
Wydajność urządzenia, m3/hs 600
Zawartość azotu min. 97%
Zawartość tlenu poniżej 3% SA
27. Wymień i krótko scharakteryzuj czynniki limituj ące prędkość wycofania się załogi zadymionymi wyrobiskami w czasie pożaru.
Prędkość poruszania się ludzi w pochłaniaczach czasie pożaru zależy od wielu różnych czynników. Ogólnie można je podzielić na:
• czynniki zależne od organizmu ludzkiego,
• czynniki zależne od wyrobiska i jego wyposażenia.
• czynniki zależne od pożaru,
Nie da się jednoznacznie określić wpływu czynników zależnych od organizmu ludzkiego na prędkość poruszania się ludzi w zadymionej atmosferze z uwagi na indywidualne cechy organizmu ludzkiego.
Czynniki zależne od pożaru, które mają wpływ na możliwość wycofania się załogi to:
• temperatura powietrza zadymionego,
• zmniejszenie zawartości tlenu,
• wzrost zawartości substancji szkodliwych,
• ograniczenie widoczności.
Czynniki związane z pożarem mają różny wpływ na szybkość wycofywania się ludzi.
Największy wpływ posiada ograniczenie widoczności wywołane zadymieniem. Pozostałe czynniki tzn. temperatura oraz zmiany składu gazów wpływają oczywiście na prędkość poruszania się, ale istotniejsze jest to, że w krańcowych przypadkach mogą całkowicie uniemożliwić wycofywanie się, powodując śmierć załogi. Temperaturą, zawartość tlenu oraz zawartość gazów trujących zależy od stopnia rozwoju pożaru, rodzaju materiału palnego oraz ilości powietrza dopływającego do pożaru. Są to wielkości tak zmienne, że nie jest możliwe praktyczne przewidywanie ich wartości. Ograniczenie widoczności ma decydujący wpływ na szybkość wycofywania się zagrożonej załogi zadymionymi wyrobiskami, co wynika z analizy przebiegu różnych akcji ratowniczych. Według publikacji CSRG oraz opracowań naukowych m.in. A. Kukuczki i H.Badury ograniczenie widoczności ma decydujący wpływ na szybkość wycofywania się zagrożonej załogi zadymionymi wyrobiskami co wynika z analizy przebiegu różnych akcji ratowniczych. I tak zadymienie powoduje zmniejszenie prędkości poruszania się w pochłaniaczu o 30% do 50% w stosunku do pełnej widoczności.
28. Dla jakich temperatur i wilgotności względnych powietrza należy traktować akcje prowadzone w trudnych warunkach mikroklimntu.
• w warunkach temperatury powyżej 25°C, mierzonej termometrem suchym i wilgotności względnej powyżej 50 %, w ubraniach z włókien chemicznych,
• w warunkach temperatury powyżej 30°C mierzonej termometrem suchym i wilgotności względnej powyżej 60 °/o, w ubraniach z włókien naturalnych, należy traktować jako akcje ratownicze prowadzone w trudnych warunkach mikroklimatu.
29. Do jakich wartości temperatury i wilgotności względnej powietrza może pracować ratownik bez stosowania środków poprawiających komfort oddychania.
• Prace wykonywane przez ratowników górniczych w akcjach ratowniczych w aparatach regeneracyjnych, bez stosowania środków poprawiających komfort oddychania i warunki mikroklimatu w miejscu pracy ratowników, można prowadzić wyłącznie w atmosferze, w której temperatura mierzona termometrem suchym nie przekracza 35°C i wilgotność względna nie przekracza 60 %.
• Od zasady stosowania środków poprawiających zarówno komfort oddychania jak i warunki mikroklimatu w miejscu pracy ratowników można odstąpić:
- w razie konieczności ratowania życia ludzkiego,
- w razie konieczności prowadzenia prac ratowniczych w akcji w celu rozpoznaniawarunków powstałego zagrożenia,
- gdy miejsce prowadzonych prac ratowniczych znajduje się w odległości nie większej niż 20 metrów od świeżego prądu powietrza i w warunkach dobrej widoczności.
30. Środki łączności ratowniczej.
Łączność ratownicza — środki utrzymywania łączności pomiędzy kierownikiem akcji ratowniczej, bazą ratowniczą i zastępami ratowniczymi, wykonującymi prace w strefie zagrożenia. Do realizacji wyżej wymienionych celów stosowane są urządzenia łączności ratowniczej typu UŁR.
Do czasu wyposażenia bazy ratowniczej w aparat bazowy UŁR, wykorzystywany jest do łączności pomiędzy organizowaną
Integralna częścią planu ratownictwa jest plan akcji przeciwpożarowej.
5. Skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego.
• kierownik KSRG
• zastępcy kierownika KSRG
• ratownicy górniczy
• mechanicy sprzętu ratowniczego
• osoby posiadające wymagane kwalifikacje w zakresie zwalczania zagrożeń górniczych i prowadzenia akcji ratowniczych, wyznaczone przez KRZG, po uzyskaniu ich zgody; osoby te wchodzą w skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego jako specjaliści.
W drużynie ratowniczej ZG powinny być wydzielone zastępy ratownicze, w skład których wchodzą: - zastępowy - czterech ratowników z których jeden pełni funkcję zastępcy zastępowego
6. Wymień i opisz podstawowe formy szkolenia załogi w zakresie ewakuacji z
zagrożonych stanowisk pracy ( alarmy próbne i próbne wyprowadzenia załogi drogami ucieczkowymi)
1. szkolenie załogi w zakresie znajomości dróg ucieczkowych powinno odbywać się co najmniej raz na pół roku
2. W zakładzie górniczym wyznacza się drogi ucieczkowe, które powinny być
odpowiednio oznakowane.
3. Aktualne schematy dróg ucieczkowych z oddziałów górniczych umieszcza się w
miejscach, w których dokonywany jest podział pracy.
4. Pracowników zatrudnionych w oddziałach górniczych zapoznaje się, co najmniej raz na
pół roku, z drogami ucieczkowymi.
5. Raz do roku pracodawca organizuje dla załogi szkolenie BHP, zapoznaje z zagrożeniami oraz oraz z urzyciem środków ochrony osobistej
6. Na podziałach pracy okresowo przypomina się o sygnałach alarmowych, podręcznym sprzecie p-poz oraz o używanych aparatach oczyszczajacych
6a. Podstawowe wyposażenie kopalniane stacji ratownictwa górniczego.
• Sprzęt ochrony układu oddechowego
• Przyrządy pomiarowe i kontrolne
• Sprzęt ratowniczy i pomocniczy
• Sprzęt medyczny
• Sprzęt ochrony indywidualnej i odzież ochronną
• Oświetlenie osobiste ratowników określone przez właściwą jednostkę ratownictwa
Szczegółowe wymagania określa plan ratownictwa. Wymagania te powinny uwzględniać rodzaj zagrożeń występujących w zakładzie górniczym a także liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemia.
7. Formalne kryteria ustalania liczebności i składu drużyny ratowniczej podziemnego zakładu górniczego.
• Stan liczbowy załogi zakładu górniczego,
• Ilość wydobywanego urobku w ciągu doby,
• Liczba pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemią,
• Kategoria zagrożenia metanowego, wybuchowego, wyrzutowego, pożarowego w zakładzie górniczym.
8. Organizacja pogotowia ratowniczego w podziemnym zakładzie górniczym
Jednostka RG powinna utrzymywać na każdej zmianie roboczej w dniach pracy jak i dniach wolnych co najmniej dwa dyżurujace zastępy w kład których powinni wchodzić:
- kierownik zawodowych zastępów ratowniczych - dwóch zastępowych - dziewięciu zawodowych ratowników górnicyczych - mechanik sprzętu ratowniczego
W skład dyżurujacych zastępów ratowniczych dla grup ZG powinni wchodzic: - kierownik zastepów ratowniczych - dwuch zastepowych - dziewięciu ratowników górniczych - mechanik sprzętu ratowniczego - specjalista ednostki ratownictwa, posiadajacego kwalifikacje do prowadzenia prac ratowniczych
9. Podstawowe zadania jednostki ratownictwa górniczego.
• Niesienie pomocy,
• Organizowanie i prowadzenie kursów szkoleniowych w zakresie ratownictwa,
• Przeprowadzanie ćwiczeń z zakresu ratownictwa,
• Przeprowadzanie badań lekarskich ratowników,
• Badanie i opiniowanie sprzętu ratowniczego,
• Wykonywanie specjalistycznych analiz chemicznych prób powietrza
10. Wymień zawodowe pogotowia specjalistyczne.
• Pomiarowe,( OSRG Wodisław)
• Do intertyzacji powietrza kopalnianego,
• Pożarowo-pomiarowe, (OSRG Wodisław)
• Zawałowo-wiertnicze,
• Wodne,(KWK Borynia)
• Przewoźnych wyciągów awaryjnych,szybowych (KWK Chwałowice)
11. Podstawowe wyposażenie jednostki ratownictwa górniczego.
ratowniczej wszystkie decyzje związane z prowadzeniem akcji podejmuje jednoosobowo kierownik akcji ratowniczej. Kierownik akcji ratowniczej ma do dyspozycji odrębne pomieszczenie wyposażone w odpowiednie systemy łączności ratowniczej.
W czasie prowadzenia akcji ratowniczej, w przypadkach szczególnych, kierownik akcji ratowniczej może odstąpić od ogólnie obowiązujących przepisów pod warunkiem zachowania zasad techniki górniczej.
OBOWIĄZKI KIEROWNIKA AKCJI RATOWNICZEJ
Do obowiązków kierownika akcji ratowniczej należy m.in.:
• Dokonanie oceny stanu zagrożenia załogi, ruchu zakładu oraz zagrożenia
bezpieczeństwa powszechnego w związku z ruchem zakładu górniczego,
• wyznaczenie strefy zagrożenia, wycofanie ludzi z tej strefy,
• powołanie kierownika akcji na dole (obiekcie) i kierownika bazy ratowniczej
(kierowników baz ratowniczych),
• ustalenie lokalizacji bazy (baz) ratowniczej,
• powołanie sztabu doradczego (sztabu akcji), opracowanie planu likwidacji zagrożenia,
• określenie liczby zastępów ratowniczych oraz innych osób potrzebnych do likwidacji
zagrożenia,
• dopilnowanie prowadzenia dokumentacji akcji ratowniczej.
SZTAB AKCJI
Sztab akcji jest to zespół niezbędnych osób powołanych przez kierownika akcji ratowniczej pomocnych w prowadzeniu akcji ratowniczej. Osoby będące członkami to osoby kierujące poszczególnymi działami i służbami specjalistycznymi jak również inne osoby z poza kopalni zajmujące się problematyką zwalczania zagrożeń oraz problematyką ratownictwa górniczego. W celu właściwego wykonywania przewidzianych zadań, sztab akcji dysponuje odrębnym pomieszczeniem i środkami łączności.
Do niektórych zadań sztabu należą:
• Śledzenie przebiegu akcji ratowniczej, analizowanie skuteczności podejmowanych
działań w ramach realizacji planu akcji ratowniczej,
• Przygotowanie projektów dotyczących likwidacji zagrożenia
KIEROWNIK AKCJI NA DOLE (OBIEKCIE)
Kierownik akcji na dole (obiekcie) to osoba kierownictwa lub dozoru ruchu kopalni wyznaczona przez kierownika akcji ratowniczej do kierowania akcją ratowniczą pod ziemią (na obiekcie), która odbyła odpowiednie szkolenie z zakresu ratownictwa górniczego.
Kierownik akcji na dole (obiekcie) jest jedyną osobą uprawnioną do wydawania poleceń zastępom ratowniczym i innym pracownikom zatrudnionym w akcji ratowniczej i podlega kierownikowi akcji ratowniczej.
14. Pojęcie bazy ratowniczej i zasady jej lokalizacji.
Baza ratownicza-miejsce w wyrobisku podziemnym (czasem na powierzchni) kopalni, wyznaczone przez kierownika akcji ratowniczej w celu zgrupowania środków osobowych i materiałowo-technicznych, niezbędnych do wykonywania prac ratowniczych, prawidłowego wykorzystania tych środków, zapewnienia ciągłości kierowania i nadzorowania prac ratowniczych oraz zapewnienia możliwie największego bezpieczeństwa wykonującym prace ratownicze zespołom ratowniczym w czasie prowadzonej akcji ratowniczej.
Bazę ratowniczą w podziemnym zakładzie gór niczym należy zlokalizować w miejscu:
• położonym poza strefą zagrożoną, przy czym w polach metanowych oraz w przypadku wystąpienia zagrożenia wybuchem gazów pożarowych — między bazą a strefą zagrożoną muszą znajdować się, co najmniej dwa załamania wyrobiska;
• znajdującym się w ustabilizowanym prądzie świeżego powietrza w przypadku akcji przeciwpożarowych oraz w takich akcjach, w czasie których, może wystąpić atmosfera uniemożliwiająca oddychanie;
• znajdującym się w prądzie powietrza opływowego w przypadku akcji ratowniczych innych niż wyżej wymienione;
• mającym odpowiednią powierzchnię w celu pomieszczenia przebywających tam osób oraz składowania środków potrzebnych do przeprowadzenia prac ratowniczych.
Baza ratownicza w podziemnych zakładach górniczych, wydobywających kopaliny palne, powinna być zlokalizowana w miejscu oddzielonym od strefy zagrożenia pożarowego zaporą przeciwwybuchową pyłową (wodną).
W bazie ratowniczej powinny być przygotowane miejsca do: - pracy kierownika akcji na dle - pracy mechanika sprzętu ratowniczego - pracy
obszar (punkt) jest wyznaczony odpowiednio obliczonymi współrzędnymi znajdą się wewnątrz trójkąta sa wybuchowe reszta to mieszaniny niewybuchowe. Trójkąt wyznaczyć możemy dla pojedynczego gazu wybuchowego
25. Charakterystyki techniczne urządzeń do podawania gazów obojętnych do pól pożarowych oraz sposób ich podawania.
Gazowy Agregat Gaśniczy „GAG”- urządzenie wytwarzające niskotlenowe gazy obojętne, powstałe w wyniku spalania paliwa płynnego (nafty lotniczej). Agregat GAG służy do inertyzacji atmosfery w przestrzeni zaognionej (polu pożarowym) celem niedopuszczenia do wybuchu metanu i gazów pożarowych oraz obniżenia wysokiej temperatury ogniska pożarowego i wypływających z niego gazów.
Dane techniczne:
Zakres obrotów silnika, obr./min 7 200—11 000
Strumień objętości zamglonych gazów inertnych przy p=0,1 MPa (10 atm), m3/min. 3,95—31,20
Strumień objętości zasysanego powietrza, m3/min. 260—500
Strumień masy zużywanego paliwa, kg/godz 1200—1800
Strumień masy wody zużywanej do chłodzenia przy ciśnieniu dynamicznym w sieci 0,6 MPa, dm3/min. 600 Temperatura gazów inertnych zamglonych, °C ok. 87
Orientacyjny skład gazów inertnych:
-C02 -13-16%
- O 2 - ok.3%
-H2+CO -max. 1%
-N2 -reszta do 100%
Urządzenie do zgazowywania azotu „UZA-1” urządzenie przeznaczone do zgazowywania na powierzchni kopalni ciekłego azotu przy pomocy wody lub pary i do przetłaczania azotu gazowego do wyrobisk podziemnych. Urządzenie to składa się z:
— instalacji doprowadzającej ciekły azot z cysterny do zbiornika,
— wymiennika ciepła zasilanego gorącą wodą lub parą, w którym następuje zgazowanie ciekłego azotu,
— instalacji odprowadzającej azot gazowy do miejsca przeznaczenia.
- Parametry pracy urządzenia:
1. Wydajność azotu gazowego ok. 2000 Nm
2. Zapotrzebowanie wody gorącej (w obiegu zamkniętym) o temperaturze 70—90°C 10 ton/h
3. Zapotrzebowanie pary (w obiegu zamkniętym) 1,5 tony/h
4. Ciśnienie azotu gazowego 0,2 MPa
5. Temperatura azotu gazowego 5 - 10°C
6. Odległość transportowa azotu gazowego (zależna od ciśnienia azotu i średnicy rurociągu) do 4000 m.
Azotowe urządzenie gaśnicze „AUG-2” urządzenie przeznaczone do zapobiegania pożarom, gaszenia pożarów oraz do zapobiegania wybuchom gazów, a ponadto do ochładzania atmosfery gazowej podczas prowadzenia akcji ratowniczych w kopalniach.
W skład AUG-2 wchodzi:
1. Instalacja do przelewania ciekłego azotu z autocystem do zbiorników przystosowanych
do transportu podziemnego.
2. Dwanaście sztuk ciśnieniowych zbiorników w izolacji termicznej, umieszczonych na podwoziach o zmiennym rozstawie kół trakcji szynowej.
3. Instalacja do przetłaczania i rozpylania ciekłego azotu za tamą izolacyjną.
Dane techniczne:
Pojemność zbiornika, m3 1,079
Zawartość zbiornika, kg 750
Ciśnienie robocze zbiornika, MPa 0,8
Wydajność urządzenia, kg/s 0,5-5
Procentowy ubytek masy azotu:
— po 8 godzinach, % 20
— w zbiorniku od momentu napełnienia
po l0 godzinach, % 50
Temperatura rozpylonego
azotu, °K, (°C) 7(-196)
Czas napełniania trzech zbiorników, min 20
W temperaturze 298°K (25°C) z l kg ciekłego azotu otrzymuje się 0,48 m3 azotu
gazowego.
Urządzenie do pozyskiwania azotu z powietrza atmosferycznego „HPLC”
Urządzenie membranowe HPLC wykonane jest jako powierzchniowe urządzenie przewoźne z możliwością stosowania metody inertyzacji w różnych zakładach górniczych, bez konieczności dostarczania azotu ciekłego i jego zgazowania.
W skład HPLC wchodzi:
l. sprężarki powietrza
system wielostopniowego oczyszczania powietrza
moduły membranowe
bazą ratowniczą a zastępem ratowniczym przenośny telefon ratowniczy PTR. Telefon taki znajduje się na wyposażeniu każdego zastępu dyżurującego pod ziemią kopalni. W wyrobiskach pionowych (szybach, szybikach) w czasie akcji ratowniczej wykorzystywać można radiotelefony. Łączność pomiędzy ratownikami a górnikami odciętymi przez zawał lub wodę oraz pomiędzy ratownikami a bazą ratowniczą w przypadku uszkodzenia łączności telefonicznej nawiązywana jest za pomocą umownych kodów sygnałowych.
31.Dla sytuacji jak na szkicu opisz sposób wykonania pomiaru (system GON-GOL, GLON-LOP )
Różnica - zakres częstotliwości i metodami namiaru. System GON-GOL " składa się z górniczych osobistych nadajników GON instalowanych pod pokrywami lamp i emitujących fale elektromagnetyczna w zakresie częstotliwości 300-400 kHz oraz odbiornika lokacyjnego przenośnego typu OLPI Lokalizacja polega na określenia kierunku z co najmniej 2 punktów pomiarowych. Wykreślenie tych kierunków na planie wyrobiska pozwala na określenie poszukiwanego nadajnika.
Zasięg lokacji anteny kierunkowej 3 Om
Zasięg lokacji anteny typu „szperacz" 2m
System GLON-LOP składa się j.w. Nadajnik GLON emituje w sposób ciągły fale elektromagnetyczne o częstotliwości 3925-5975 Hz. Całe pasmo podzielone jest na 42 kanały z których każdy oznaczony jest numerem od l do 42. Odbiornik LOP umożliwia lokalizacje poszukiwanego nadajnika z jednego punktu bądź poprzez pomiar-odległości i kierunku bądź też poprzez pomiar odległości z co najmniej dwóch punktów pomiarowych,
Zasięg wykrywania sygnałów GLON do 50m
Zasięg zdalnej lokacji do 25m
32. Zakres stosowania oraz charakterystyka techniczna pochłaniacza ucieczkowego.
Pochłaniacz ochronny górniczy POG-8 sprzęt do indywidualnej ochrony dróg oddechowych, jednorazowego użytku. Przeznaczony jest do zastosowania w kopalniach podczas wycofywania się z miejsc zagrożonych lub objętych pożarem. Skutecznie chroni użytkownika przed szkodliwym działaniem tlenku węgla (CO) i aerozolami dymów palących się taśm przenośnikowych, gdy zawartość tlenu w powietrzu jest nie mniejsza niż 17%,
tlenku węgla (CO) — nie większa niż 1%,
dwutlenku węgla CO—nie większa niż 2%,
aerozoli dymów, palących się taśm mniej niż 2 g/m powietrza, natomiast zawartość chlorowodoru (HCl), siarkowodoru (H2S), dwutlenku siarki (SO i tlenków azotu (NO+NO) nie przekracza 0,05%. Pochłaniacz chroni przez czas nie krótszy niż 60 min Użytkownik ma stale przy sobie pochłaniacz POG. Z wyjątkiem konieczności użycia użytkownikowi nie wolno otwierać pochłaniacza. Użytkownik pochłaniacza POG musi być przeszkolony w zakresie jego użycia.
33. Co limituje ilość tlenu dopływającego do powietrz wdychanego przez użytkownika ucieczkowego aparatu regeneracyjnego SR-100, SR-60.
Aparat SR-100A nie posiada stałego dawkowania tlenu ani automatu płucnego. Aparat SR-lOOAjest aparatem Samoregulującym ilość wydzielanego, a więc i dawkowanego tlenu. Ilość wydzielanego tlenu w aparacie zależy od ilości dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu, a ta zależy od spotrzebowanej ilości tlenu. Czas ochronny działania aparatu wynosi minimum 60 min (l godz.). Przy zminimalizowanym zapotrzebowaniu na tlen w czasie użytkowania aparatu w spoczynku, np. przy braku możliwości wyjścia z zagrożonej strefy, skuteczna ochrona dróg oddechowych wynosi nawet do 5 godzin.
Wyszukiwarka