Zespół nr 3
Gr 3m
Łukasz Konarski
Jakub Korczykowski
Piotr Kowalski
Mateusz Krzysztofik
Krzysztof Kurzepa
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ NR 3
TEMAT: Próby czynnościowe układu krążenia
-Test PWC170 oraz określenie VO2max
-Próba Martineta
-Próba Ruffiera
1. Cel ćwiczenia:
Pomiar wydolności fizycznej za pomocą wskaźników: PWC170, Martineta i Ruffiera.
2. Materiał i metody badań:
Eksperyment przeprowadzono na studentach z 3 zespołu:
L.p. |
Inicjały |
Wiek |
Masa |
Wysokość |
Aktywność ruchowa |
1. |
Ł. Konarski |
21 |
77kg |
168 cm |
Piłka nożna |
2. |
J. Korczykowski |
22 |
66 kg |
178 cm |
Piłka nożna |
3. |
P.Kowalski |
22 |
70kg |
176 cm |
- |
4. |
M. Krzysztofik |
21 |
78kg |
187cm |
- |
5. |
K. Kurzepa |
21 |
76kg |
185cm |
siatkówka |
Wszyscy studenci zostali poddani wysiłkom prób: PWC170 i Ruffiera.
Próbie Martineta został poddany tylko P.Kowalski
I. Test PWC170 (Physical Working Capacity) - wytrzymałości tlenowej
Wyposażenie:
cykloergometr, pulsometr, stoper.
Wykonanie testu:
10 minutowy wysiłek o wzrastającym obciążeniu
pomiar HR po 5 min i po 10 min wysiłku
określenie obciążenia pracą (kg, wat), przy którym częstość skurczów osiągnie wartość 170 ud./min
u osób słabo wytrenowanych oraz w rehabilitacji leczniczej stosuje się modyfikację testu PWC170, czyli PWC150 lub PWC130 znacznie obniżające obciążenie badanego wysiłkiem testowym
Miarą wydolności tlenowej w teście jest wartość pracy fizycznej, którą badany może wykonać przy częstości skurczów serca 170 ud./min.
Wartość testu PWC170 określić też można w oparciu o następujący wzór obciążenie w kGm/min podczas dwóch kolejnych obciążeń, częstość skurczów serca podczas tych obciążeń.
PWC170= N1 + (N2 - N1)*(170 - f1)/( f2 - f1)
VO2max = 1.7* PWC170 + 1240
N1 i N2 obciążenie w kGm/min
f1 i f2 - częstotliwość skurczów serca
Im wyższa jest wartość pracy wykonana przy intensywności 170 ud./min, tym lepsza
3. Wyniki badań:
Konarski
N1- (pierwsze obciążenie)- 100W = 600 kGm/min
N2- (drugie obciążenie)- 150W = 900 kGm/min
f1- tętno po 5 min pracy = 125 ud/min
f2- tętno po 10 min pracy = 150 ud/min
PWC170= 600+300*(170-125)/(150-125)=1140 kGm/min
VO2max= 1,7*1140+1240=3,178 ml/min ~3,17L/min
Korczykowski
N1- (pierwsze obciążenie)- 100W = 600 kGm/min
N2- (drugie obciążenie)- 150W = 900 kGm/min
f1- tętno po 5 min pracy = 114 ud/min
f2- tętno po 10 min pracy = 143 ud/min
PWC170= 600+300*(170-114)/(143-114)=1179 kGm/min
VO2max= 1,7*1179+1240=3240 ml/min ~3,24L/min
Kowalski
N1- (pierwsze obciążenie)- 100W = 600 kGm/min
N2- (drugie obciążenie)- 150W = 900 kGm/min
f1- tętno po 5 min pracy = 118 ud/min
f2- tętno po 10 min pracy = 148 ud/min
PWC170= 600+300*(170-118)/(148-118)=1120 kGm/min
VO2max= 1,7*1120+1240=3144 ml/min ~3,14L/min
Krzysztofik
N1- (pierwsze obciążenie)- 100W = 600 kGm/min
N2- (drugie obciążenie)- 150W = 900 kGm/min
f1- tętno po 5 min pracy = 120 ud/min
f2- tętno po 10 min pracy = 144 ud/min
PWC170= 600+300*(170-120)/(144-120)=1281 kGm/min
VO2max= 1,7*1281+1240=3417 ml/min ~3,42L/min
Kurzepa
N1- (pierwsze obciążenie)- 125W = 750 kGm/min
N2- (drugie obciążenie)- 200W = 1200 kGm/min
f1- tętno po 5 min pracy = 120 ud/min
f2- tętno po 10 min pracy = 145 ud/min
PWC170= 750+(1200-750)*(170-120)/(145-120)=1650 kGm/min
VO2max= 1,7*1650+1240=4045 ml/min ~4,04L/min
(wykresy- załącznik nr 1)
II. Próba Ruffiera:
Próba Ruffiera jest jedną z najprostszych prób czynnościowych i może być szeroko stosowana jako wstępna ocena w badaniach selekcyjnych młodzieży.
W ciągu jednej minuty badany wykonuje 30 przysiadów. Przysiady były wykonywane w pełnym wymiarze: maksymalny wyprost i maksymalny przysiad.
Oznaczamy częstotliwość tętna w trzech momentach: przed próbą, bezpośrednio po próbie i po 1 minutowym wypoczynku (siedząc).
Uzyskane rezultaty podstawiamy do wzoru:
(P + P1 + P2) - 200
IR = 10
IR - Wskaźnik Ruffiera
P - tętno spoczynkowe
P1 - tętno bezpośrednio po próbie
P2 - tętno po jednej minucie wypoczynku.
Ocena wyników:
0 - bardzo dobra
1-5 - dobra
6-10 - średnia
powyżej 10 - słaba
|
P |
P1 |
P2 |
IR |
Konarski |
90 |
160 |
114 |
16.4 |
Korczykowski |
75 |
123 |
103 |
10.1 |
Kowalski |
75 |
125 |
98 |
9.8 |
Krzysztofik |
85 |
140 |
119 |
14.4 |
Kurzepa |
87 |
130 |
106 |
9.3 |
Wnioski:
Dwóch studentów: Kowalski i Kurzepa uzyskało ocenę średnią uzyskując poniżej 10 pkt wskaźnika Ruffiera. (kolejno: 9,8 i 9,3). Konarski, Korczykowski i Krzysztofik uzyskali wynik powyżej 10 pkt (16.6, 10.1, 14.4)
III. Próba Martineta:
Prosta próba stosowana na ogół w badaniach masowych. Polega na pomiarze i ocenie wartości tętna i ciśnienia w spoczynku i po wysiłku.
Badanemu po 10 minutach leżenia wykonuje się pomiar tętna i oznacza ciśnienie tętnicze krwi.
Następnie badany wykonuje 40 przysiadów w tempie 1 przysiad na sekundę i natychmiast po wykonaniu ćwiczeń wraca do pozycji leżącej. 0d tego momentu wykonuje się serię pomiarów ciśnienia tętniczego krwi i tętna, co pół minuty aż do powrotu ich wartości do wysokości wyjściowej.
Ocena: jeżeli wartości tętna i ciśnienia powrócą do wysokości wyjściowych w ciągu 3 minut sprawność przystosowawczą układu krążenia można ocenić jako dobrą. Jeżeli ten czas jest dłuższy świadczy to o małym wytrenowaniu, może też być sygnałem przetrenowania.
P.Kowalski
HR spoczynkowe - 70 ud/min
BP spoczynkowe - 115/70
HR powysiłkowe - 146 ud/min
BP powysiłkowe - 145/70
Po wysiłku 40u przysiadów nastąpiła reakcja asteniczna- nieznaczna zmiana ciśnienia tętniczego krwi przy dużym wzroście częstości tętna.
Sprawność przystosowawczą układu krążenia P.Kowalskiego można ocenić jako średnią, ponieważ wartości tętna i ciśnienia powróciła do wysokości wyjściowych po ok. 4,5 minuty.
(wykres przebiegu zmiany wartości HR i BP w załączniku nr 2)
Piśmiennictwo:
- „Wskazówki do ćwiczeń z fizjologii dla studentów wychowania fizycznego”, praca zbiorowa, Wydawnictwa AWF,
- „Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego”, pod redakcją Artura Jaskólskiego, Wydawnictwo AWF we Wrocławiu.
1
Wyszukiwarka