RYZYKO BANKOWE
RODZAJE RYZYKA BANKOWEGO
Podstawowym podziałem ryzyka w banku komercyjnym jest klasyfikacja ze względu na jego związek z charakterem podejmowanych decyzji. Wyróżniamy:
RYZYKO STRATEGICZNE RYZYKO OPERACYJNE
1. Wynikające z wielkości i struktury kapitału 1. Płynności
2. Związane ze strefą zarządzania 2. Kredytowe
3. Stopy procentowej
4. Walutowe
RYZYKO STRATEGICZNE:
Ryzyko wielkości i struktury kapitału
Kapitał własny jest czynnikiem wyznaczającym skalę działalności banku, ponieważ stanowi on zabezpieczenie dla ewentualnych strat wynikających z operacji kredytowych i lokacyjnych
Obowiązuje zasada, że iloraz funduszy własnych banku podzielonych przez sumę wymogów kapitałowych wynikających z ryzyka kredytowego, ryzyka rynkowego i ryzyka operacyjnego nie może przyjmować wartości mniejszej niż 8 %.
Ryzyko sfery zarządzania
Ryzyko związane ze sferą zarządzania wynika z wielu różnych zagrożeń, będących następstwem strategicznych decyzji podejmowanych przez kadrę kierowniczą, m.in. w następujących obszarach:
organizacja,
technologia,
planowanie i kontrola,
powiązania kapitałowe,
kadry,
reputacja.
RYZYKO OPERACYJNE:
Ryzyko płynności
Ryzyko płynności jest związane z zagrożeniem utraty zdolności do terminowego regulowania zobowiązań,
Wynika generalnie z niedopasowania kwot i terminów zapadalności aktywów i wymagalności pasywów,
Autonomiczne decyzje kredytobiorców i deponentów prowadzą do powstania strumienia wypłat, którego wielkość nigdy do końca nie może być oszacowana
Proces zarządzania płynnością jest jednym z najważniejszych zadań banku komercyjnego
Polega on na dokonywaniu operacji umożliwiających wyrównanie niedostosowań, które występują w wielkości bieżących wpłat i wypłat.
Chodzi tu głównie o uzupełnianie chwilowego niedoboru środków i lokowanie ich przejściowego nadmiaru
Głównym narzędziem zarządzania ryzykiem płynności jest zestawienie terminów płatności i badanie wielkości niedopasowania wartości pozycji w określonych przedziałach terminowych
Jest to tak zwana analiza luki (GAP)
Luka dla danego przedziału czasu jest różnicą pomiędzy wartością odpowiednich pozycji aktywów i pasywów. Luka dodatnia pokazuje utrzymywanie się odpowiedniego pokrycia płynności
Ryzyko kredytowe
Ryzyko kredytowe oznacza zagrożenie ze strony kredytobiorcy niedotrzymania warunków umowy kredytowej, co w konsekwencji spowoduje stratę finansową banku
Ryzyko niewypłacalności dłużnika związane jest z prawie wszystkimi operacjami prowadzonymi przez banki komercyjne
Jedynymi operacjami pozbawionymi tego ryzyka są lokaty na rachunkach depozytowych w banku centralnym, kredyty udzielane skarbowi państwa i lokaty w państwowych papierach wartościowych
Rozległy zasięg ryzyka kredytowego w bankach, umiejscowionego w różnych jego komórkach sprawia, że istniej wiele jego klasyfikacji
W literaturze przedmiotu ryzyko kredytowe rozpatrywane jest w czterech aspektach:
Przedmiotowym
Podmiotowym
Czasowym
Rodzajowym
Ryzyko kredytowe: aspekt przedmiotowy
Aspekt przedmiotowy ryzyka uwzględnia szeroki zakres działań, które obarczone są ryzykiem kredytowym. Poza działalnością kredytową, ryzyko dotyczy wszystkich aktywów bilansowych oraz pozycji pozabilansowych banku komercyjnego. Obejmuje ono następujące pozycje:
Udzielone kredyty
Przyznane a niepobrane kredyty
Gwarancja i akcepty bankowe
Akredytywy
Lokaty międzybankowe
Instrumenty rynku kapitałowego - akcje, obligacje, bony skarbowe, operacje dewizowe, transakcje futures i swap, opcje, obrót metalami szlachetnymi.
Ryzyko kredytowe: aspekt przedmiotowy
Ryzyko kredytowe: aspekt podmiotowy
Klasyfikacja ryzyka w tym aspekcie powoduje wyróżnienie 2 grup:
Ryzyka pojedynczego kredytu (ryzyka indywidualnego)
Ryzyka łącznego zaangażowanego kredytu (ryzyka portfelowego)
Ocena ryzyka indywidualnego wiążą się z określeniem wysokości możliwej straty oraz prawdopodobieństwa jej wystąpienia. Ryzyko pojedynczej transakcji występuje w 3 podstawowych obszarach:
Ryzyko związane z sytuacją ekonomiczno-finansową podmiotu gospodarczego
Ryzyko związane z rodzajem transakcji
Ryzyko wynikające z aktualnych procesów gospodarczych
Poziom ryzyka portfelowego zależy od wartości indywidualnych kredytów i prawdopodobieństwa ich niespłacenia oraz korelacji pomiędzy pojedynczymi kredytami.
Ryzyko kredytowe: kryterium czasu
Zastosowanie tego kryterium prowadzi do wyodrębnienia następujących kategorii ryzyka:
Ryzyko kredytowe w okresie do podjęcia decyzji kredytowej
Ryzyko kredytowe w okresie po podjęciu decyzji kredytowej
Ryzyko kredytowe: kryterium rodzajowe
Uwzględnia rodzajowy aspekt ryzyka kredytowego, można więc wyróżnić 2 jego warianty:
Aktywne - występuje w sytuacji, gdy kredytobiorca nie spłaca trat kapitałowych i odsetek w ustalonej w umowie kredytowej wielkości i terminie. W tym przypadku podmiotami kształtującymi poziom ryzyka są zarówno bank, jak również kredytobiorca
Pasywne - związane z pozyskiwaniem przez bank środków na finansowanie swojej działalności. Zagrożenie wynika z możliwości przedwczesnego wycofania środków przez deponenta. Podmiotami kształtującymi poziom ryzyka są deponenci, co oznacza że banki mają ograniczone możliwości oddziaływania.
Ryzyko stopy procentowej
Ryzyko stopy procentowej wynika z narażenia aktualnego i przyszłego wyniku finansowego banku oraz jego kapitału na niekorzystny wpływ zmian stóp procentowych. Obejmuje ono
Ryzyko nieosiągnięcia zamierzonego dochodu - wynika z niedopasowania terminów zapadalności aktywów i wymagalności pasywów oraz różnej wrażliwości pozycji bilansowych i pozabilansowych na zmiany stopy procentowej
Ryzyko powodzenia zamierzonej inwestycji finansowej- związane jest z posiadanymi papierami wartościowymi. Zależność ta jest większa dla dłużnych papierów wartościowych niż dla własnościowych papierów wartościowych.
Poziom ryzyka stopy procentowej zależy przede wszystkim od następujących czynników:
Poziomu wahań rynkowej stopy procentowej
Wartości pozycji bilansowych o niezsynchronizowanych terminach zapadalności i różnej elastyczności dopasowania się do zmian stopy procentowej
Okresu zapadalności tych pozycji bilansowych
Ryzyko walutowe
Występowanie ryzyka walutowego jest związane z niedopasowaniem struktury walutowej po stronie aktywów i pasywów.
Ryzyko ma miejsce, gdy aktywa i pasywa w walucie obcej nie są zrównoważone oraz gdy rzeczywisty kurs walutowy odbiega od oczekiwanego.
Brak równowagi walutowej skutkuje pojawieniem się otwartych pozycji walutowych:
- długiej (przewaga aktywów nad pasywami w walucie obcej), lub
- krótkiej (przewaga pasywów nad aktywami w walucie obcej)
Analiza struktury ryzyka walutowego pozwala na wyodrębnienie trzech rodzajów ryzyka:
- ekonomicznego ryzyka zmiany kursu walutowego,
- ryzyka przeliczenia (konwersji),
- ryzyka transakcyjnego.
Ryzyko ekonomiczne jest związane z negatywnym wpływem długotrwałych zmian kursu walutowego na poziom oczekiwanych w przyszłości przepływów pieniężnych, dotyczących wszystkich składników majątku banku.
Ryzyko konwersji stanowi niebezpieczeństwo powstania straty w wyniku przeliczenia wartości aktywów i pasywów, wyrażonych wcześniej w walutach obcych na walutę krajową wskutek zmiany kursu walutowego.
Ryzyko transakcyjne powstaje w efekcie zawarcia transakcji płatniczej, w przypadku której dokonuje się rozliczenia w walutach obcych.
Ryzyku walutowemu można przeciwdziałać przy wykorzystaniu różnorodnych umów i transakcji opartych na terminowych kontraktach kupna lub sprzedaży walut, identycznych pod względem kwot i terminów,
W celu zabezpieczenia przed ryzykiem stosowane są m.in. hedging finansowy, kontrakty terminowe, opcje walutowe na kontrakty terminowe, warranty walutowe.
Ryzyko związane ze zmianą stóp procentowych przy inwestowaniu w obligacje możemy wyeliminować poprzez tzw. immunizację portfela. Strategia immunizacji pozwala na uzyskanie pewności (gwarancji), że wartość portfela obligacji na końcu okresu objętego inwestycją będzie w każdym przypadku taka sama bez względu na to w jakim stopniu i w jakim kierunku będą zmieniały się w między czasie stopy procentowe. Realizacja tej strategii wymaga spełnienia dwóch warunków:
Kwota zainwestowana w utworzeniu portfela obligacji musi być równa wartości bieżącej (w rozumieniu matematyki finansowej) oczekiwanej docelowej wartości portfela
Okresowość portfela musi być równa długości horyzontu inwestycyjnego