Sprint- obw. stadionu 400m, szerokość toru 122-125cm, linie 5cm. Musi być co najmniej 8 torów żeby można przeprowadzić zawody. Dopuszczalna siła wiatru 2m/s żeby można było uznać rekord dotyczy to (100,200 i 100,110 płotki). Technika korku biegowego: tylne odbicie tylne wahadło, moment pionu, przednie wahadło amortyzacja, lądowanie. Metodyka biegów krótkich: bieg z jednakową prędkością ok. 60m, z narastającą ok. 40m, z narastającą prędkością i jej utrzymanie przez ok. 40+20m, bieg z wyłączeniem odcinek ok. 120m (20m narastając+20m wytrzymanie+20m wyłączenie x2), z uderzeniem pięt o pośladki, z wysokim unoszeniem kolan, z uderzeniem pięt o pośladki i wyrzuceniem nóg w przód, na piętach z uderzeniem pięt o pośladki, wysokim unoszeniem kolan jednej nogi, nożyce, z wysokim podciąganiem stóp do wew.. Start niski (technika)- A ustawienie bloków, B komendy. A: pierwszą podpórkę ustawiamy 2-3 stopy za linią startową, drugą podpórkę od 1-5 stóp za pierwszą. B: na tory- stajemy za blokiem na torze; na miejsca- stajemy przed blokami opieramy dłonie i stopy o podpórki bloków, klękamy na jedno kolan, ustawiamy dłonie przed linią startową trochę szerzej od barków lub na ich szerokości. Ramiona ułożone prostopadle do podłoża, głowa swobodnie zwisa w dół; gotów- podnosimy biodra ok. 15cm powyżej linii barków, barki wychylamy do przodu poza linię startową, noga wykroczna jest ugięta pod kątem 90 stopni. Noga zakroczna ok. 120. Metodyka nauczania startu niskiego: pokaz i objaśnienie; nauka ustawiania bloków; starty pojedyncze bez komend; start pojedynczy na komendę; start grupowy na komendę; start na wirażu pojedyncze i grupowe. Bieg: pierwsze 3 kroki po strzale są to kroki odbijające, następne kroki są zamachowymi, cały dystans pokonujemy krokiem zamachowym. Bieg na dystansie- tułów wyprostowany lub nachylony do przodu ok. 80% do podłoża. Ramiona ugięte 90 stopni, pracują i obracają się tylko w stawach barkowych, głowa pochylona do przodu. Kilka metrów przed końcem aktywnie wychylamy tułów do przodu. Biegi sztafetowe: na dwa sposoby podania pałeczki, od górny i od dołu. W dwóch sposobach ręka odbierającego jest na przedłużeniu podającego. Odbiór lewą ręką, przekaz z prawej i odwrotni, zawodnicy ustawieni są lekko z boku. Na pierwszą zmianę dobieramy zawodnik
ów niskich o dobrym stracie i dobrze biegających wiraże. Na długich odcinkach zawodnicy posiadający największą wytrzymałość szybkościową a na ostatniej najbardziej walczących. A od góry: odległość od zawodników ok. 180cm, przekazanie na sygnał HOP, odbierający cofa rękę do tyłu prostą w stawie łokciowym, minimalnie niżej linii barków, dłoń pod kątem 45st, kciuk do środka, palce na zew, podający wychyla się do przodu, prostuje rękę w stawie łokciowym i nadgarstku, wkłada pałeczkę samym końcem do ręki odbierającego. B od dołu: odległość zawodników od 150-160cm od siebie. Na sygnał HOP odbierający wysuwa dłoń do tyłu na wysokości biodra. Ręka ugięta w łokciu lekko, kciuk jest skierowany do środka, place na zew, grzbiet dłoni do góry, podający wychyla się przodu, prostuje rękę w łokciu i nadgarstkiem wkłada jak najgłębiej i najdalej dla odbierającego. Metodyka biegów sztafetowych: pokaz i objaśnienie; przekazanie pałeczki w miejscu, marszu, truchcie, biegu; nauka wybiegnięcia w każdej strefie zmian (strefa zmian ma 20m)przepisy pozwalają przesunąć ją o 10m, czyli 30m. Jak przesuniemy strefę to w pierwszych 10m nie można zmienić; nauka biegania na skróconych strefach zmian; doskonalenie pełnej techniki na pełnej prędkości na pełnym dystansie. Dyskwalifikacja w sztafecie: kiedy zawodnik popełni dwa falstarty, kiedy przekaże w pierwszych 10m; jak zostanie przekroczona strefa zmian; jeżeli zawodnik przekroczy linię swojego toru; jeżeli pałeczka wypadnie i wpadnie na sąsiedni tor i przeszkodzi zawodnikowi obok. Rodzaje sztafet: szwedzka(100,200,300,400); olimpijska(800,400,200,100); normalna(4x400 i 4x100). Płotki: metodyka i przepisy biegów: dystans(100 i 400 K, 110 i 400 M), ilość płotków na wszystkich dystansach to 10, wysokość (K 100m 84cm;400m 76cm)(M 110m 106,7cm 400m 91,4cm). Najlepsi zawodnicy na płotkach maja do 2,5s gorszy czas niż na płaskim terenie. Technika biegu przez płotki: A start B dobieg do pierwszego płotka C przejście płotka(odbicie, atak płotka, ułożenie nad płotkiem, zejście z płotka, lądowanie) D bieg między płotkami E finisz. A- przy starcie podnosimy biodra niżej niż do startu na terenie płaskim. Ustawienie bloków: noga atakująca znajduje się z tyłu w zakroju. B- dobieg do pierwszego płotka wynosi 8 kroków, 9 jest atakującym, ostatni krok przed atakiem płotka jest
skrócony C- przejście płotki fazy: odbicie powinno być od 2-2,2m przed płotkiem w czasie odbicia noga odbijająca, tułów i głowa tworzą linię prostą. Atak płotka zaczyna noga wykroczna po zakończeniu lekko ugięta w stawie kolanowym, stopa skierowana do góry, place skierowane na podudzie ręka przeciwna do nogi atakującej wysunięta jest do przodu, zapobiega to skręcaniu tułowia. Ułożenie na płotkiem, noga nad płotkiem lekko ugięta, noga zakroczna ugięta w stawie kolanowym, pięta blisko przy biodrze, kolano uniesione lekko w górę odwiedzone w bok, kolano wyżej niż pięta, palce stopu skierowane na podudzie, tułów pochylony w przód na nogę atakującą. Zejście z płotka zaczyna noga atakująca poprzez aktywne opuszczenie stopy w dół, noga prostuje się w stawie kolanowym, tułów lekko pochylony w przód. Lądowanie następuje na śródstopiu nogi atakującym, tułów i noga atakująca przyjmuje położenie pionowe, rzut środka ciężkości pada na pole podstawy(śródstopie nogi atakującej). Bieg między płotkami, biegniemy na 3 kroki, długość kroków: najdłuższy -2, średni -1, najkrótszy -3. Finisz polega na tym, że na ostatnich metrach pochylamy tułów żeby wcześniej zaatakować barkami taśmę. Metodyka nauczania biegu przez płotki: nauka rytmu płotkowego; nauka atakowania płotka; w miejscu, w marszu, co 3 kroki; nauka atakowania nad płotkiem; nauka przenoszenia nogi odbijającej(zakrocznej)(siady płotkarskie); nauka kąta prostego między nogą zakroczną a atakującą; nauka z przyrządem; nauka w marszu bez przyrządu, co 3 kroki; skoordynowanie nogi odbijającej i atakującym; nauka startu i dobiegu do pierwszego płotka; doskonalenie techniki na dystansie. Dyskwalifikacja w biegu przez płotki: dwa falstarty; przeniesienie nogi z boku płotka; kiedy sędziowie uznają, że zawodnik specjalnie przewraca płotki; jak przeszkodzi zawodnikowi na innym torze, żeby wynik był uznany za rekordowy dopuszczalna siła wiatru do 2m/s. 100-110m biega się na 3 kroki, 400m biega się od 13-15 kroków. Wymień elementy biegu na 100m: zajęcie pozycji w blokach; start niski; bieg na dystansie, finisz. Techniki w trójskoku: naturalna, biegowa, dwuramienna. Od czego zależy zasięg rzutu: technika, siła wyrzutu, prawidłowy kąt wyrzutu. Długość rozbiegu w wyskoku: 35-40m lub 16-18 kroku biegowego. Metodyka nauczania trójskoku: ćwiczenia
w miejscu w dwurytmie; wieloskoki w przód; ćwiczenia w dwurytmie; ćwiczenia w rytmie w trójskoku. Elementy pchnięcia kulą: pozycja wyjściowa, waga, kłębek, doślizg, pozycja wyrzutowa). Błędy w trójskoku: trudności z wymierzeniem rozbiegu za długi i za wysoki pierwszy skok; za krótki pierwszy skok; za krótki drugi skok; załamanie; krótki trzeci skok; wyraźne naruszenie stosunków procentowych długości kolejnych skoków, trójskoków; trudności w utrzymaniu równowagi i zachowanie równowagi w trakcie wykonywania trójskoku. Techniki trójskoku: Naturalna- na przemian stronna praca ramion, umiarkowany wyskok środkowy, procentowa długość wyskoków 1-36%, 2-30%, 3-34%. Dwuramienna- dwustronna praca ramion w przód w tył w 2 i 3 skoku, wysokie trzy skoki, mała równowaga 1-38%, 2-30%, 3-32%. Biegowa- niskie kolejne skoki 1-34%, 2-30%, 3-36%, pionowo utrzymywany tułów, duża równowaga i naturalne ułożenie z na przemian stronną pracą ramion. Rzut dyskiem: trzymanie dysku- pozycja wyjściowa; ustawienie w kole; przedmuchy, przedmachy, zamachy; pozycja wyjściowa; obrót; pozycja wyrzutna; pozycja po wyrzucie i lot dysku. Metodyka nauczania rzutu dyskiem: nauka prawidłowego wypuszczenia dysku z ręki; opanowanie pracy nóg przy rzucie z miejsca; opanowanie właściwej pozycji wyrzutnej; nauczanie pozycji z obrotem z ustawienia przodem do kierunku rzutu; nauczanie rzutu z obrotem z ustawienia bokiem do kierunku rzutu; nauczanie rzutu z obrotem z ustawienia tyłem do kierunku rzutu. Rzut oszczepem (technika): uchwyt i trzymanie oszczepu; pozycja wyjściowa; rozbieg; przygotowane do wyrzutu- pozycja wyrzutna; wyrzut; hamowanie i pozycja po wyrzucie. Fazy w rzucie dyskiem: dwupodporowa, jednopodporowa i bez podporowa. Metodyka nauczania rzutu oszczepem: objaśnienie prawidłowego uchwycenia i trzymania oszczepu; wbijanie oszczepu pionowo w ziemie; rzuty w marszu w rytmie 3 kroków; rzuty w rytmie trzech kroków z ustawienia lewym barkiem do kierunku rzutu; rzuty z przeskoku z ustawienia lewym barkiem do kierunku rzutu; rzuty w rytmie 4 kroków rzutnych; nauka rytmu odprowadzenia oszczepu w miejscu i podejścia pod oszczep; nauczanie odprowadzenia oszczepu w rytmie 4 rzutnych kroków; rzuty w rytmie 4 rzutnych kroków poprzedzone odprowadzeniem oszczepu; nauczanie
rytmu biegowego; rzuty ze skróconego rozbiegu z zachowaniem prawidłowej techniki, rzuty z pełnego rozbiegu. Technika flop: (rozbieg, bieg po łuku, odbicie, lot, lądowanie). Rozbieg w początkowej części rozpoczyna się po linii prostej biegnącej pod kątem 70 w stosunku do poprzeczki natomiast jego końcowa część(3 ostatnie kroki) odbywają się po łuku o większym lub mniejszym promieniu. Rozbieg to odległość ok. 7-10 kroków biegowych, tułów i ręce zawodnika w chwili odbicia znajdują się daleko od poprzeczki. Metodyka nauczania techniki flop: z ustawienia tyłem do zeskoku z odbiciem w górę, w tył i wypchnięciem bioder w górze, bez poprzeczki; to samo z poprzeczką; z ustawienia tyłem do poprzeczki skok z miejsca z odbicia ze skrzyni; odbicie jednonóż miejsca jednonóż z wymachem nogi ugiętej w kolanie i skierowanej do wew. z jednoczesnym ćwierć obrotem; z 3 kroków z rozbiegu po łuku odbicie z lądowaniem na zeskok; nauka z rozbiegiem po łuku; skok wzwyż techniką flop z korygowaniem krzywizn i wymierzaniem dł. rozbiegu. Najważniejsze organizacje: Europejska Federacja LA; w Polsce PZLA; EFLA; Okręgowe Związki LA; Kluby Sportowe; Sekcje. Zawody: Igrzyska, co 4 lata, Mistrzostwa, co 2 lata Europy, co 4 lata; Uniwersjada; Akademickie Mistrzostwa Świata (10 dyscyplin, z czego organizator może dodać 2, odbywają się, co 2 lata). Imprezy: Mistrzostwa polski; Wojewódzkie (gdzie jest 2mln mieszkańców), miasta i dzielnic. Piony sportowe: Akademicki Związek Sportowy (kluby studenckie), Policyjne Kluby Sportowe, Wojskowe, Ludowe. Kategorie wiekowe: młodzi (łącznie z 15r), juniorzy młodzi 16-17, juniorzy starsi 18-19, seniorzy od 19, młodzieżowcy 20-22, weterani kobiety 35 mężczyźni 40. WIELOBÓJE: 7 bój kobiet, 10 bój mężczyzn- stadion; 7 bój mężczyzn i 5 bój kobiet- hala. Oszczep: pochodzenie antyczne wchodził w skład pentatlonu, lata 50,60 najlepszy oszczepnik Janusz Sidło (trener Z. Szelest powyżej 80m). Sidło 76r srebro w Montrealu 83,66m; W. Nikiciuk 79r- 79m; E. Grójecka 62,70m- pobiła rekord świata; P. Bielczyk przekroczył 90m; w 1936r Kwaśniewska, Małaszewska- brązowy medal. W 1953 r Dicke Helt wynalazł oszczep b. aero dynamiczny. Przepisy: K- dł. 2,20-2,30; M dł. 2,60-2,70, osznurowanie 15-16cm, ciężar K600g i M800g, kąt wyrzutu ok. 29-30 stopni, nie wolno nastąpić na
listwę, wyrzutnia szerokość 4m i dł. 36m, promień linii wyrzutu to wycinek koła. Skok w dał przepisy i skok pierwotny: belka od piaskownicy min 1m; rekordy: Marcin Niazy 8,29, RP- Włodarczyk 6,95m; RP- rekord świata kobiet 7,52m; mężczyzn ok. 9m. Skok wzwyż: rekord świata: Sato Mejor 2,45m; S. Konstantinowa 2,09m. Nożycowa technika Lewandowski 2,05; Max 2,07; Kalifornijska- Holin 1912r 2,01; Grzbietowa- Larson 2,07 miał 176cm wzrostu; Przerzutowa- 2,20; 2,34m; Flop- Dick 68 Meksyk; olimpiada po raz pierwszy Fost, Stona, Lajru, Jacek Wszoła 76 Montreal 2,25m złoty medal; Belasz Jolanta nożycowa 155-166cm wygrała dwie olimpiady 1,91m.
Skok w dal fazy: 1. Rozbieg (I znak kontrolny) uzyskanie prędkości poziomej, która w momencie odbicia powinna osiągnąć max wartość. Od 18-22 kroków biegowych- K 30-35m, M 35-45m. (II znak kontrolny) prędkości narastająca, największa na 3,4 kroku od miejsca odbici. Przygotowanie do odbicia następuje w dwóch ostatnich krokach rozbiegu. Dł. ostatniego kroku jest mniejsza o 10-30cm w stosunku do poprzedniego. 2. Odbicie- wysunięcie N odbijającej w przód powinno być tak wykonane by wyprzedziło środek ciężkości ciała. Kontakt pięty i śródstopia powinien być niemal równoczesny na belce. Kąt postawienia nogi na miejsce odbicia w stosunku do podłoża waha się w granicach 65-75 stopni. 3. Lot- celem jest zachowanie równowagi skoczka w czasie lotu, przygotowanie warunków do lądowania. Tor, po którym porusza się skoczek zależy od odbicia. Po odbiciu od podłoża skoczek nie ma żadnego wpływu na zmianę toru lotu środka ciężkości. 4. Lądowanie- przyjęcie takiej pozycji, która pozwoli nam na osiągnięcie najdłuższego skoku i zabezpieczy przed upadkiem do tyłu. Trzy techniki skoku w dal: Naturalna (kuczna) po odbiciu podnosimy pięty do góry, wyciągamy nogi daleko w przód i tak lądujemy. Piersiowa- po odbiciu opuszczamy N wymachową w dół i cofamy piętę do tyłu dołączając ją do pięty odbijającej wysuwając jednocześnie biodra. Praca ramion kołowa. Biegowa- polega na zmianie N w powietrzu. Opuszczamy N wymachową w dół przenosimy odbijającą do przodu potem wymachową dołączamy do odbijającej i następuje
przygotowanie do lądowania. Metodyka techniki piersiowej: pokaz i objaśnienie; nauka odbicia, lądowanie na nodze wymachowej; opuszczenie N wymachowej cofnięcia do tyłu do nogi odbijającej; nauka pracy ramion, nauka lądowania, nauka rozbiegu. Metodyka techniki biegowej: pokaz i objaśnienie; nauka odbicia; lądowanie na nodze wymachowej, nauka lądowania na N odbijającej po zmianie NN w powietrzu; nauka lądowania; nauka rozbiegu; doskonalenie techniki.
SPRINT; Technika kroku biegowego; Metodyka biegów krótkich; Start niski; Metodyka nauczania startu niskiego; Bieg; Biegi sztafetowe; Metodyka biegów sztafetowych; Dyskwalifikacja w sztafecie; Rodzaje sztafet; Płotki; Technika biegu przez płotki; Metodyka nauczania biegu przez płotki; Dyskwalifikacja biegu przez płotki; Elementy biegu na 100m; Techniki w trójskoku; Od czego zależy zasięg rzutu; Długość rozbiegu w wyskoku; Metodyka nauczania trójskoku; Elementy pchania kulą; Błędy w trójskoku; Techniki trójskoku; Rzut dyskiem; Metodyka nauczania rzutu dyskiem; Technika rzutu oszczepem; Fazy w rzucie dyskiem; Metodyka nauczania rzutu oszczepem; Technika flop; Metodyka nauczania techniki flop; Najważniejsze organizacje; Zawody; Imprezy; Piony sportowe; Kategorie wiekowe; Wieloboje, Rekordy; Skok w dal; Metodyka techniki piersiowej i biegowej.