Badanie równości planografem

Planograf PD-01 firmy Omega z Gdańska jest urządzeniem służącym do pomiaru równości nawierzchni w przekroju podłużnym zgodnie z normą BN-68/8931-04. Wózek planografu posiada 14 kółek jezdnych o średnicy 200 mm (rozstaw kółek skrajnych 4000 mm), kółko pomiarowe o średnicy 160 mm oraz dwóch kółek pomocniczych o tej samej średnicy. Głównym elementem konstrukcyjnym jest belka nośna (stalowa rura prostokątna o przekroju 100x50 mm) o długości 4300 mm, dzielona przegubowo w stosunku 2270 : 2030 mm, do której mocowane są koła jezdne. W połowie długości belki znajduje się podatne koło pomiarowe sprzężone z czujnikiem przemieszczeń mierzącym odkształcenie drogi, oraz czujnikiem przebytej drogi. Po obu stronach belki znajdują się dwa podatne koła pomocnicze zabezpieczające ją przed przechyłami na boki. Dodatkowo planograf posiada szereg belek wzmacniających i usztywniających, oraz ułatwiających jego składanie i rozkładanie. Jest on również wyposażony w dźwignię z zaczepem kulistym do mocowania na haku holowniczym samochodu.

Rys. Schemat działania planografu

1. Nawierzchnia badanej drogi.

2. Koła jezdne.

3. Rama.

4. Kółko pomiarowe.

5. Pomiar odchylenia.

Kółka jezdne planografu znajdują się w jednej linii prostej i są sztywno zamocowane do wózka. W czasie jazdy planograf przesuwa się po wierzchołkach nierówności. Z nawierzchnią stykają się zawsze te kółka jezdne, które aktualnie przejeżdżają przez wierzchołki. Środek linii, łączącej spody kółek jezdnych opisuje w czasie jazdy prosta, którą można nazwać linią wierzchołkową. Znajdujące się w środku przyrządu kółko pomiarowe, które styka się stale z nawierzchnią, „mierzy” prześwit między jezdnią a linią wierzchołkową.

Rejestracja odchyleń kółka pomiarowego od teoretycznej płaszczyzny drogi odbywa się poprzez rejestrator sprzężony z teleskopem kółka pomiarowego. Następnie wychylenia teleskopu przetransformowane na impulsy elektryczne przesyłane są do analizatora danych.

---