4 ćwiczenia Rozwiązywanie problemów kryminalnych społeczności lokalnych, Administracja-notatki WSPol, Bezpieczeństwo społeczności lokalnych


Rozwiązywanie problemów kryminalnych trapiących społeczności lokalne

I) Metody rozwiązywania problemów

1. Cykl Deminga (PDCA):

od P (plan, planowanie) D (do, działanie) C (check, kontrola) A (actualisation, poprawa, korekta) - to tyleż ogólny schemat, co podkreślenie cykliczności, konieczności weryfikacji i korygowania/doskonalenia działań. To zatem cykl poprawy!

2. SARA (metoda stosowana w Wielkiej Brytanii)

od S (scanning, identyfikowanie [problemu kryminalnego]) A (analysis, analiza przyczyn, poszukiwanie źródeł zjawiska) R (response, odpowiedź na zidentyfikowane przyczyny, działanie, opracowanie strategii profilaktycznej) A (assessment, szacowanie/ocena [rezultatów])

3. CAPRA (metoda stosowana przez policję kanadyjską)

od C (clients - osoby, dla których będzie realizowany projekt profilaktyczny) A (analysis - identyfikacja problemu kryminalnego lokalnej społeczności i jego przyczyn) P (partnership - poszukiwanie partnerów do realizacji przedsięwzięcia) R (response - opracowanie i wdrożenie działań profilaktycznych) A (assessment )

4. ProCTOR (też strefa anglosaska)

od Pro (problem) C (cause - przyczyna/przyczyny wystąpienia problemu) T (tactic/treatment - taktyka walki z problemem) O (output - [pomiar] wydajności, wyniku) Result (stwierdzenie rezultatów - komparatystyka, porównanie stanu po ze stanem przed, z zamiarami...)

5. Metoda 5-I (wykorzystywana w ramach Europejskiej Sieci Zapobiegania Przestępczości (EUCPN)

od I (intelligence - wywiadu, dowiadywania się o problemach miejscowej ludności) I (intervention - interwencja, a raczej wstęp do niej, tj. określenie sposobów działania) I (implementation - wdrożenie działań) I (involvement - zaangażowanie partnerów: instytucji i osób) I (impact - zbadanie/zmierzenie wpływu podjętych działań na zidentyfikowany problem)

II) Cechy wspólne powyższych metod, sposobów

1. Lider (określenie, kto nim będzie, wybór: samorządowiec, policjant?)

2. Identyfikowanie problemu (może to robić dzielnicowy, mogą inne osoby/zespoły; ważne, by identyfikował odczucia, nie statystyki, bo te policja posiada; można to robić rozmawiając z mieszkańcami, przedstawicielami władzy wykonawczej, radnymi, organizując badania ankietowe, przeglądając fora internetowe)

a. ankiety są ważne, bo mogą pomóc w weryfikowaniu wiedzy na temat ciemnej liczby przestępstw i ich rodzajów;

b. ankiety aktywizują respondentów (niektórych), włączają ich do działań prowspólnotowych, wzmacniają zaufanie do policji (jeśli to ona te ankiety zleca, sygnuje)

c. z tego też względu ankieta powinna być podpisana przez osobę uwiarygodniającą instytucję taką ankietę zlecającą (np. komendanta policji odpowiedniego szczebla)

3. Ustalenie klienta, do którego adresowane jest działanie zapobiegawcze;

a. klient bezpośredni (np. autor grafitti)

b. klient pośredni (mieszkańcy)

c. zasada Pareto (20% przyczyn daje 80% skutków; przyczyn istotnych jest zatem niewiele, trzeba je zidentyfikować, a będziemy mieli 4/5 problemu z głowy)

4. Analiza kryminalna (trójkąt kryminalny)

5. Analiza operacyjna (taktyczna); służy działaniom natychmiastowym

6. Analiza strategiczna - służy realizacji celów dalekosiężnych,

7. SWOT (analiza/porównanie: strenghts - mocnych stron, weaknesses - słabych stron, opportunities - sposobności, możliwości działań, threats - zagrożeń)

8. Burza mózgów

a. przygotowanie

b. etap pomysłowości

c. etap ekspercki

d. rangowanie pomysłów

9. Metoda Kaoru Ishikawy (rybiej/rybich ości 5xM+E)

od M (man/men - człowiek/ludzie) M (material - surowiec, składniki) M (machine - narzędzia, instrumentarium) M (method - metody działań) M (management - zarządzanie, kierownictwo) E (environment - otoczenie, środowisko)

Główny problem kryminalny stanowi „głowę szkieletu ryby” - przyczyn szukamy wśród o ości, kości szkieletu.

10. Zasada formułowania celów działań w rozwiązywaniu problemów kryminalnych - to ważne, bo pozwala formułować cele realistyczne, weryfikować ich osiągnięcie SMART

od S (specyfic - uszczegółowione) M (measurable - mierzalne) A (achievable - osiągalne) R (result - oriented, tj. nastawione na rezultat) T (time - bound, tj. określone w czasie)

11. Metoda CAPS - 5 kroków - rozwiązywania problemów kryminalnych

od Chicago Alternative Policing Strategy, tj. Chicagowska Alternatywna Strategia Policyjna

a. Metoda dotyczyła na początku redukcji przestępczości w parku miejskim w Chicago. Polegała na organizowaniu JCPT, tj. Joint Community-Police Training, wspólnych szkoleń dla policji i mieszkańców, uznano bowiem, że współdziałanie musi być.

b. Chicago podzielono na 279 okręgów, do każdego przypisano 8-9 policjantów (wyszło statystycznie mniej więcej jak u nas na 1 dzielnicowego - ok. 3 tys. mieszkańców na policjanta). Oddelegowani pracowali w okręgu co najmniej rok. W efekcie uzyskano większe zintegrowanie społeczności lokalnych, ośmielenie mieszkańców, wzrost zaufania do policji

c. Zidentyfikowano problemy (np. to, że niebezpiecznie jest w parku, że problemy generuje otwarty nocą sklep monopolowy, że ośmieleniem są dla potencjalnych przestępców nieuporządkowane śmieci; wskazano na problemy wiążące się z handlującymi narkotykami, z brakiem oświetlenia, z przystankami autobusowymi itp.).

d. Problemy rozwiązywano/minimalizowano metodą 5 kroków:

I) Określenie problemów i ustalenie kolejności ich rozwiązywania

Zasada podstawowa tego kroku to wybór najważniejszego problemu, bo wtedy jest szansa, że mieszkańcy zechcą się zaangażować w jego rozwiązanie

II) Analiza przyczyn zjawiska uznanego przez społeczność lokalną za niepożądane

Stosujemy 7 złotych pytań kryminalistycznych: co, gdzie, kiedy, jak, czym, dlaczego, kto?

W metodzie CAPS analizę prowadzi się z wykorzystaniem trójkąta kryminalnego, zastanawiając, co zrobić, aby utrudnić lub uniemożliwić popełnienie przestępstwa.

- można dzielić zebranych na 3 grupy, aby każda zajęła się innym bokiem trójkąta (miejscem/okolicznościami, ofiarą, przestępcą/sprawcą)

- można wykorzystać burzę mózgów przy wyborze problemu kryminalnego i opracowaniu każdego z boków

- ważne, aby wskazać maksymalną liczbę możliwych przyczyn; taka analiza jest konieczna, aby trafić w sedno, a nie działać po omacku

III) Ustalenie strategii działania

Strategia powinna określać, co należy zrobić, aby uniemożliwić powstanie/powstawanie (odradzanie się) problemu kryminalnego.

Strategia powinna być ukierunkowana na wszystkie boki trójkąta i:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przykład: napady na kobiety w parku miejskim - co zrobić, aby było ich mniej lub aby do nich w ogóle nie dochodziło???

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

IV) Realizacja

V) Ocena - to etap tyleż końcowy, co permanentny, gdyż powinna być dokonywana na bieżąco. Może też stanowić punkt wyjścia do identyfikacji, analizy i podjęcia próby rozwiązania kolejnego problemu!

----------------------------------------------------

Przykład: trocie, wędkarze, kłusownicy...

----------------------------------------------------

12. Zasady przeprowadzania działań profilaktycznych

a. wychodzenie naprzeciw zapotrzebowaniu społeczności lokalnych (i tworzenie programu w konkretnej społeczności)

b. prawny obowiązek zapobiegania przestępczości

c. poprzedzenie działań programowych rzetelną analizą, dokładne ich planowanie, systematyczna ich realizacja

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(przykład: incydentalne wprowadzanie patroli pieszych to nie wygaszanie, lecz tłumienie negatywnych zjawisk)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

d. pozyskiwanie lokalnych (i nie tylko) autorytetów do działań na rzecz programu

e. pozyskiwanie innych osób mogących wesprzeć program (ze względu na stanowiska, majętność, wiedzę)

f. nadrzędność działań kreatywnych nad represyjnymi

g. wykorzystanie nowoczesnych metod zabezpieczania osób i mienia

i. wyznaczanie realizatorów poszczególnych zadań (z imienia i nazwiska) wg ich kompetencji, zainteresowań, możliwości

j. precyzyjne określenie czasu realizacji

k. współpraca wielu podmiotów i wielopłaszczyznowość (wielokierunkowość) działań profilaktycznych

l. adekwatność podjętych działań zapobiegawczych do zagrożenia przestępczością

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(przykład: obecność patroli zmotoryzowanych, brak patroli pieszych); chodzi o eliminowanie problemu z użyciem sił i środków, których brakuje/może zabraknąć na eliminowanie innych problemów

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Rządowy program „Razem Bezpieczniej” („RB”)

1. Cele główne to:

a. wzrost realnego bezpieczeństwa w kraju

b. wzrost poczucia bezpieczeństwa obywateli

c. zapobieganie przestępczości i aspołecznym zachowaniom dzięki aktywizacji działań na rzecz współpracy administracji różnych szczebli i społeczności lokalnych

d. poprawa wizerunku i wzrost zaufania do policji

2. Głównym koordynatorem działań jest minister spraw wewnętrznych i administracji, tworzący przy wsparciu komendanta głównego policji Centralny Zespół Ekspertów (w skład wchodzą przedstawiciele różnych ministerstw i formacji podległych MSWiA)

3. Na poziomie województwa koordynatorem jest wojewoda, do pomocy ma zespół tworzony przez przedstawicieli administracji samorządowych, policji, PSP, Straży Granicznej.

Zespół:

a. inicjuje, koordynuje, weryfikuje realizację założonych działań

b. przedkłada ministrowi SwiA sprawozdanie, wnioski; ocenia, kwalifikuje lokalne wnioski i dofinansowanie działań wpisujących się w program „RB”

4. W powiecie odpowiedzialny za realizację zadań z programu jest starosta - przewodniczący komisji ds. bezpieczeństwa i porządku. W gminach - wójt, burmistrz, prezydent miasta i właściwa komisja rady gminy (miasta)

5. Partnerami mogą być organizacje społeczne (NGO), kościoły i związki wyznaniowe.

Główne obszary działań w ramach programu „RB”:

1. Bezpieczeństwo w miejscach publicznych i miejscach zamieszkania

- zarzuty do stanu obecnego są/były wielorakie, formułowane zarówno pod adresem administracji, jak i służb; zdiagnozowano bierność obywatelską, ale i brak aktywności oraz rutynę w zachowaniach policji i innych służb; stwierdzono złe regulacje prawne, brak zaufania do policji; stwierdzono źródła zagrożenia, jak: nocne sklepy, restauracje...

- przewidziane zadania budzą czasem uśmiech, bo zakładają, oprócz lepszej organizacji (np. w łączenia SG do konwojowania obcych), bez wątpienia większe nakłady (a pieniędzy z roku na rok jest coraz mniej)

- na uwagę zasługuje na pewno budowa lokalnych systemów powiadamiania o zagrożeniach, patologiach, wykorzystujących: rady osiedli, sołtysów, korporacje taksówkarzy

- warte uwagi jest również promowanie rozwiązań zmniejszających w przestrzeni publicznej anonimowość (bezpieczna architektura, oświetlenie, oznakowanie informacyjne)

- przewidziano utworzenie i promocja Banku Dobrych Praktyk

- przewidziano utworzenie i prowadzenie interaktywnej strony internetowej

- przewidziano likwidowanie skutków dewastacji (syndrom wybitych okien)

- przewidziano wprowadzanie skutecznych metod i środków technicznego zabezpieczenia mienia (znakowanie np. rowerów; policja to robiła, ale czy robi?)

- przewidziano wypracowanie skutecznych mechanizmów zapewnienia bezpieczeństwa imprez masowych

wsparcie programu przewiduje: motywowanie, tworzenie wspólnych programów działania (w tym pomoc etatową ze strony samorządów; uwaga na niebezpieczeństwo uzależniania policji!!!), tworzenie grup osiedlowych integrujących policję z innymi środowiskami

2. Przemoc domowa

a. edukowanie osób dotkniętych przemocą (służenie im poradą prawną) to główne zadanie w ramach tej części programu „RB”

b. przewiduje się też zwiększenie skuteczności procedury Niebieskich Kart!

Niebieska Karta - procedura opracowana przez Komendę Główną Policji i Komendę Stołeczną Policji przy współpracy z Państwową Agencją Rozwiązywania Probl. Alkohol.

Niebieska karta składa się z dwóch części, które posiadają funkcjonariusze policji podczas interwencji dotyczącej przemocy domowej:

Kartę A wypełnia interweniujący funkcjonariusz na miejscu zdarzenia w obecności sprawcy. Stanowi ona zapis faktu interwencji związanej z przemocą i może stanowić dowód w postępowaniu procesowym w sytuacji gdy ofiara postanowi złożyć doniesienie o popełnieniu przestępstwa. Po interwencji kartę należy przekazać oficerowi dyżurnemu jednostki. Na podstawie tej karty właściwy funkcjonariusz dzielnicowy ma obowiązek w ciągu siedmiu dni odwiedzić rodzinę i przeprowadzić wywiad środowiskowy a następnie monitorować sytuację odwiedzając dany adres nie rzadziej niż co miesiąc.

Często zdarza się, że ofiara pod naciskiem sprawcy nie składa zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, wycofuje zarzuty, odwołuje lub zmienia zeznania albo całkowicie odmawia ich składania i współpracy z policją. Policja może wszcząć postępowanie z art. 207 Kodeksu Karnego jedynie na wniosek osoby pokrzywdzonej. Bardzo istotny jest fakt, że nie ma możliwości wycofania ani zmiany informacji zawartych w Karcie A nawet na wniosek osoby pokrzywdzonej.

3 Bezpieczeństwo w szkole

a. wprowadzenie konkursu „Bezpieczna Szkoła”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

przykład: Gimnazjum nr 6 w Rzeszowie i wyeliminowanie problemu walk kibiców z terenu szkoły - case study

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

9. Bezpieczeństwo w środkach komunikacji publicznej

- uwrażliwienie na zakłócenia podczas przemieszczania się uczestników imprez masowych (festiwale, koncerty, imprezy sportowe)

- kradzieże i dewastacje infrastruktury (kontrole punktów skupu metali)

- monitoring wizyjny

10. Bezpieczeństwo w ruchu drogowym

11. Bezpieczeństwo w działalność gospodarczej (ochrona przed wymuszeniami, napadami, przestępczością pospolitą)

- transparentność rejestracji, koncesjonowania lub likwidacja koncesji

- dozór miejsc, gdzie prowadzenie tej działalności jest szczególnie zagrożone (bazary, centra handlowe)

12. Ochrona dziedzictwa narodowego

- to problem zwłaszcza zabytków drewnianych (ochrona, poszukiwanie skradzionych zabytków ruchomych)

13. Inicjatywy wspierające program „RB”

a. Bank Dobrych Praktyk

Zgodnie z założeniami, jednym z podstawowych warunków skuteczności programu „Razem bezpieczniej” jest wymiana dobrych praktyk w dziedzinach, których dotyczy program. W tym celu w MSWiA powstał internetowy Bank Dobrych Praktyk, którego celem jest połączenie doświadczeń administracji rządowej, samorządowej oraz organizacji społecznych.

Mając powyższe na uwadze Minister SWiA zwrócił się do wojewodów o dokonanie przeglądu wszystkich zakończonych lub aktualnie realizowanych projektów, przedsięwzięć (programy profilaktyczne i prewencyjne, akcje, kampanie, etc.) lub innych pomysłów z zakresu zapobiegania przestępczości.

Głównym założeniem Banku Dobrych Praktyk jest stworzenie ogólnopolskiej bazy „gotowych” i sprawdzonych inicjatyw w zakresie poprawy bezpieczeństwa, które mają pomóc w rozwiązywaniu konkretnych problemów danej społeczności lokalnej. Bank został utworzony na szczeblu centralnym i zawiera przykłady inicjatyw, realizowanych przede wszystkim na szczeblu regionalnym. Obecnie dostępny jest na stronie MSWiA - podstronie Programu „Razem bezpieczniej”, stanowiąc płaszczyznę porównawczą osiągnięć poszczególnych województw w obszarze bezpieczeństwa.

Formy działania:

- Bank Dobrych Praktyk jest promowany za pośrednictwem Internetu, a także w perspektywie za pomocą środków masowego przekazu, przy okazji organizacji szkoleń, konferencji etc.;

- warunkiem zamieszczenia inicjatywy w Banku Dobrych Praktyk jest uprzednia weryfikacja jej skuteczności pod kątem założonych celów i osiągniętych efektów;

- ponadto przewiduje się organizację lokalnych lekcji „dobrych praktyk”, prowadzonych przez ekspertów z zakresu prewencji i zapobiegania przestępczości.

Zaprezentowane przykłady możliwych do zastosowania form działań są punktem wyjścia do kreowania nowych, niestosowanych dotychczas rozwiązań, zweryfikowanych przez zespoły utworzone w urzędach wojewódzkich. Ponadto zaprezentowane zostały przykłady innych pomysłów pozytywnie ocenionych przez uczestników i ich realizatorów. Uruchomienie Banku Dobrych Praktyk wraz z podjęciem prac w zespołach wojewódzkich, poszerzonych o osoby posiadające wiedzę specjalistyczną, gwarantuje skuteczność i zapewnia dopływ nowatorskich pomysłów do realizacji w miejscach wymagających największego zaangażowania służb i społeczeństwa. Bank Dobrych Praktyk ma łączyć doświadczenia administracji rządowej, samorządowej oraz organizacji społecznych. Jest to bowiem podstawowy warunek skuteczności programu „Razem bezpieczniej”, którego istotą jest wymiana dobrych praktyk w dziedzinach, których dotyczy program.

b. Europejska Sieć Zapobiegania Przestępczości (EUCPN - The European Crime Prevention Network)

c. Centrum Monitorowania Inicjatyw Obywatelskich na rzecz Bezpieczeństwa Społeczności Lokalnych (z inicjatywy Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie)

14. Analiza skuteczności programu „RB”; analiza ta ma być/jest dokonywana:

a. na podstawie wskaźników obiektywnych (statystyka, zmiany w programach nauczania)

b. na podstawie ocen policji/zaufania do policji

c. na podstawie opinii o zagrożeniach wyrażanych przez obywateli

- badania opinii publicznej centralne, globalne

- badania opinii wyrywkowe, mierzące nastroje w odniesieniu do wybranych obszarów zagrożeń

d. na podstawie ocen dokonywanych przez odpowiednich ministrów formułowanych co pół roku na wniosek ministra SWiA

e. na podstawie cokwartalnych analiz i ocen realizacji dokonywanych przez wojewodów

15. Finansowanie programu:

Program ma być realizowany w latach 2007 - 2015.

Co roku mają być nań przeznaczane 3 miliony złotych z rezerw celowych oraz 320 tys. Zł z budżetu centralnego na kampanię informacyjną, badania opinii publicznej, prowadzenie interaktywnej strony internetowej.


Wyszukiwarka