CW 79, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siatki dyfrakcyjnej i spektrometru

Pobierz cały dokument cw.79.mibm.wip.pw.fizyka.2.laborki.fiza.2.24.doc Rozmiar 135 KB

Fragment dokumentu:

POLITECHNIKA WROCŁAWSKA INSTYTUT FIZYKI	SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 79 TEMAT : Wyznaczanie promieni soczewki i długości fali świetlnej za pomocą pierścieni Newtona.
ANNA SIKORA WYDZ. : IZ ROK : II	DATA : OCENA :

0. Wstęp.

Celem przeprowadzonego ćwiczenia było :

- poznanie zjawiska interferencji występującego w klinie optycznym (tzw. prążki równej

grubości);

- wykorzystanie tego zjawiska do celów pomiarowych.

1. Opis zjawiska.

Wiązka światła padając na powierzchnię rozgraniczającą dwa różne ośrodki (różniące się współczynnikami załamania), wówczas część światła odbija się, pozostała zaś część przechodzi do drugiego ośrodka. Jeżeli dwie takie powierzchnie tworzą klin, to wiązki odbite od tych powierzchni , jako pochodzące od tego samego źródła (spójne - stała różnica faz), wzajemnie ze sobą interferują. Przykładem takiego klina jest powietrzny klin interferencyjny, utworzony między dwoma wewnętrznymi powierzchniami P1 i P2 płaskorównoległych płytek szklanych. We wszystkich punktach powierzchni P1 dochodzi do nałożenia się obu fal odbitych. Amplituda zinterferowanych fali w A` zależy od różnicy faz obu promieni, a więc od różnicy ich dróg optycznych.

Zakładając, że kąt klina jest bardzo mały, a równoległa wiązka światła monochromatycznego pada na powierzchnię klina prostopadle, można obliczyć różnicę dróg optycznych między interferującymi promieniami. Oznaczając grubość klina w danym miejscu przez h₁ , otrzymamy :

  2h₁ + /2 --> [Author:AS]

W tych miejscach klina, w których

  (2k+1) /2 k = 0,1,2,...,n

nastąpi na skutek interferencji wygaszenie światła. Natomiast tam. gdzie

  (k+1) k = 0,1,2,...,n

nastąpi interferencyjne wzmocnienie światła. W klinie, którego obie powierzchnie są płaskie, zaobserwujemy kolejno na przemian jasne i ciemne prążki. Każdy prążek jest miejscem geometrycznym równo odległych punktów obu powierzchni klina i stąd nazwa „prążki równej grubości.

W klinie odległość wzajemna prążków jest jednakowa i jej wielkość zależy od wielkości kąta klina. Deformacja prostoliniowego przebiegu prążków świadczy o odstępstwie od płaskości powierzchni.

Pobierz cały dokument cw.79.mibm.wip.pw.fizyka.2.laborki.fiza.2.24.doc rozmiar 135 KB