wykłady - Wprowadzenie do socjologii - Pedagogika, PEDAGOGIKA


Socjologia - łac.societas (społeczeństwo) , gr.logos (nauka, wiedza). Twórcą socjologii jest August Comte (1837 r)

Cechy charakter. Socjologii okresu przednaukowego:

1.Żródłem wiedzy były poglądy wielkich ludzi i mądrość ludowa.

2. Nie było języka socjologicznego

Cechy charakter. Okresu naukowego:

1. Wiedza socjologiczna jest wynikiem badań,

2. zaczął powstawać język socjologiczny.

Comte- nazywany jest „ojcem socjologii”. Określił przedmiot socjologii jako nauki badającej zasady funkcjonowania świata społecznego. Wzkazał na metody badań socjologii:

  1. czysta obserwacja, eksperyment i metoda porównawcza.

  2. Metoda historyczna, analiza kolejnych stanów rozwoju ludzkości.

Cechy socjologii potocznej - błedy socjologii potocznej:

- nie można przyjąć założenia że znamy rzeczywistość, społeczeństwo, ponieważ w nim żyjemy!

-bazuje na niewłaściwej metodzie badawczej

-analizowanie problemów poprzez własne zainteresowania, wiadomości.

Życie społeczne - ogół zjawisk i procesów, wynikających ze wzajemnego oddziaływania na siebie jednostek i zbiorowości, znajdujących się na pewnej, ograniczonej przestrzeni.

Grupy czynników, kształtujących grupy społeczne:

-przyrodnicze(biologiczne, geograficzne, demograficzne)

-ekonomiczne(zasoby materialne)

-kulturowe(społeczne)

Teoria determinizmu przyrodniczego- zakłada że istnieje jednoznaczna i jednokierunkowa zależność między cechami środowiska naturalnego, a zjawiskami, składającymi się na życie społeczne zbiorowości.

Teoria posybilizmu społecznego - zakłada, że przyroda i warunki stwarzają różne możliwości, które człowiek może wybierać i użytkować w zależności od swojej woli, umiejętności i możliwości technicznych.

Kultura - to ogół wytworów działalności ludzkiej, materialnych i niematerialnych, wartości i uznawanych sposobów postępowania, przyjętych w dowolnych zbiorowościach, przekazywanych następnych pokoleniom.

Kultura, a cywilizacja:

Cywilizacja - zespół materialnych wytworów, służących zaspokojeniu potrzeb (maszyny, dobra użytkowe). Zdobycze cywilizacji wymagają odnawiania.

Zdobycze kultury mają charakter ponadczasowy!

Cechy kultury masowej:

-kultura masowa to kultura czasu wolnego

- odwołuje się do uniwersalnych zainteresowań odbiorcy.

- na ogół pozbawiona jest problemów kontrowersyjnych.

- jej odbiorcami są najczęściej ludzie młodzi.

Mechanizmy wpływu kultury na życie społeczne:

1. Socjalizacja

2. Wartości

3. Wzory zachowań

4. Modele i ideały

Socjalizacja - proces wpływu środowiska na jednostkę, wprowadzający ją do udziału w życiu społecznym.

Wychowanie - to celowe oddziaływanie wychowawcy na wychowanka, zmierzające zwykle do przekazania wychowankowi tylko tych elementów kultury, które są oceniane pozytywnie.

Znaczenie socjalizacji:

- uczy dyscypliny, panowania nad popędami i potrzebami, zaspokajana ich w sposób przewidziany w danym społeczeństwie.

- wpaja aspiracje, czyli dążenia do tego, aby osiągać pewne rzeczy czy cechy pożądane .

- w toku socjalizacji jednostka przyswaja sobie wiedzę i umiejętność grania ról społecznych.

- socjalizacja daje także sprawność i kwalifikacje zawodowe.

Wartość - to, co jest cenne, dowolny przedmiot materialny, idea lub instytucja, przedmiot rzeczywisty lub wyimaginowany, w stosunku do którego jednostka lub zbiorowość przyjmują postawę szacunku, przypisują mu ważną rolę w życiu.

Model - symbolicznie przedstawiany obraz pewnego pożądanego stan rzeczy, będący systemem złożonym często z wielu wartości, w rzeczywistości nie występujących w całościowych układach.

Natura ludzka - to zespół trwałych zdolności i cech motorycznych, działających w organizmie ludzkim i zmuszających go do zaspokojenia nie tylko potrzeb biologicznych , lecz także do aktywnego przystosowania do środowiska społecznego i kulturalnego.

Osobowość - zespół idei, nawyków, postaw, charakteryzujących człowieka i wpływających na jego zachowanie.

Elementy składowe osobowości:

a) biogenne - własności anatomiczne, wzrost, budowa organizmu i jego właściwości fizjologiczne

b) psychogenne - pamięć, wola, wyobraźnia, uczucia, inteligencja, spostrzegawczość, temperament.

c) socjogenne - to oddziaływanie środowiska społecznego człowieka.

Podstawowe elementy socjogenne osobowości wg Floriana Znanieckiego:

1.kulturowy ideał osobowości- ideał wychowawczy, służący jako wzór do naśladowania.

2. Rola społeczna - stały i wewnętrznie spójny system zachowań, będących reakcjami na zachowania innych osób, przebiegających wg mniej lub więcej ustalonego wzoru.

3. Jaźń subiektywna - to ocena, jaką mamy na temat samych siebie

4. Jaźń odzwierciedlona - są to wyobrażenia o tym, jak inni nas oceniają.

Rodzaje osobowości:

a) ze względu na budowę: zintegrowana i zdezintegrowana

b) ze względu na sposób realizacji: aktywna i pasywna.

Osobowość zintegrowana - rodzaj osobowości, w której tworzące ją czynniki są ze sobą powiązane.

Do przyczyn dezintegracji osobowości należy:

- uczestnictwo w kilku grupach społecznych, narzucających rozbieżne role.

- trwałe uczestnictwo w życiu grupy zdezintegrowanej

- rozbieżność między elementami bio i psychogennymi, a wymaganiami roli społecznej.

- rozpad jaźni subiektywnej

Osobowość aktywna - człowiek o osobowości aktywnej:

1. potrafi sam sobie wyznaczać cele

2. potrafi tworzyć sposoby realizacji celów

3. sam podejmuje decyzje

4. w swoich działaniach jest konsekwentny

Czynniki, wyznaczające aktywność człowieka:

- refleksyjna samoświadomość

- zdolność planowania i projektowania przyszłych działań

- konsekwencja i wytrwałość w realizowaniu podjętych decyzji.

Introwertyk - człowiek, który całą swoją energię kieruje do wewnątrz

Ekstrawertyk - człowiek, który całą swoją energię kieruje na zewnątrz.

Potrzeba - odczucie braku, niezaspokojenia lub pożądania określonych rzeczy, warunków, które są niezbędne do utrzymania przy życiu, umożliwienia rozwoju, realizowania ról społecznych.

Piramida potrzeb Maslowa:

1. Potrzeby fizjologiczne

2. Potrzeba bezpieczeństwa

3. Potrzeba przynależności i miłości

4. Potrzeba uznania

5. Potrzeba samorealizacji

6. Potrzeby wiedzy i rozumienia

7. Potrzeby estetyczne

Potrzeby fizjologiczne - wiążą się z uwarunkowaniami biologicznymi organizmu człowieka np. potrzeba snu, zaspokojenia głodu, potrzeba seksualna.

Potrzeby bezpieczeństwa - potrzeby pobudzające do działań, zapewniających jednostce nienaruszalność

Potrzeba przynależności i miłości - wiąże się z odczuciami przynależności do różnych grup społecznych i czynnego uczestnictwa w ich życiu. To również potrzeba bycia akceptowanym ze strony członków grupy.

Potrzeba uznania - wyraża się w poczuciu bycia uznanym, zarówno przez samych siebie, jak i przez innych

Potrzeba samorealizacji - polega ona na dążeniu jednostki do zajmowania się tym, co daje jej pełne zadowolenie

Potrzeba wiedzy i rozumienia - wyraża się w pobudkach człowieka do poznania rzeczywistości, w której żyje

Potrzeba estetyczne - znajdują one wyraz w pozytywnych wzruszeniach, dostarczonych przez określone treści zmysłowe czy intelektualne.

Charakterystyka potrzeb:

- wyższe potrzeby są późniejszym wytworem ewolucji gatunków. Człowiek dzieli ze zwierzętami tylko potrzeby niższe.

- im wyższe potrzeby, tym mniej niezbędne jest jej zaspokojnie dla utrzymania się przy życiu.

- potrzeby wyższe są subiektywnie mniej natarczywe.

- zaspokojenie wyższej potrzeby wymaga spełnienia większej liczby warunków.

- gdy zapokojona zostaje zarówno niższa jak i wyższa potrzeba, zaspokojenie wyższej człowiek bardziej sobie ceni.

MOTYW - czynnik psychiczny warunkujący jakieś działanie lub są to wszystkie czynniki psychiczne będące warunkami działania wyłącznie celowego. Motywacja dzieli się na wewnętrzną i zewnętrzną.

Fredrick Irving Herzberg (1923-2000) - autor dwuczynnikowej teorii motywacji.

1) motywatory - to takie czynniki, które powodują zadowolenie, a więc motywują.

2) czynniki higieny - to te, które powodują niezadowolenie z pracy, ale nie zwiększają motywacji.

Czynniki motywujące (wewnętrzne): osiągnięcia, awans, uznanie, praca w sobie sama, możliwość rozwoju osobistego, odpowiedzialność.

Czynniki higieny (zewnętrzne): polityka przedsiębiorstwa i zarządzania, nadzór techniczny, zajmowana pozycja, wynagordzenie, świadczenia socjalne, warunki i bezpieczeństwo pracy, stosunki międzyludzkie, życie osobiste.

POSTAWA - gotowość jednostki do reagowania w określony sposób na odpowiednie obiekty, jakimi mogą być zarówno przedmioty materialne (rzeczy, ludzie, zwierzęta), jak i idee.

Postawa składa się z trzech elementów:

- dwóch elementów wewnętrznych: poznawczego i emocjalnego

- i zewnętrznego: zachowaniowego (mimika, gesty, sówa)

KLASYFIKACJA POSTAW:

1) ze względu na kierunek: pozytywne, negatywne i obojętne

2) ze względu na budowę: pełne i niepełne

3) ze względu na czas trwania: trwałe i zmienne

4) ze względu na treść: w stosunku do pracy, nauki, rodziców, przełożonego, pracownika, rządu

5) zakres podmiotowy: indywidualne, grupowe

6) ze względu na stosunek do norm społecznych i prawnych: konformistyczna, nonkonformistyczna, legalistyczna, przestępcza.

Rodzaje więzi wg Czesława Znamierowskiego: więź naturalna, stanowiona, zrzeszona.

Więź społeczna - to ogół stosunków, połączeń i zależności łączących ludzi w trwałe zbiorowości.

Elementy więzi społecznej:

1) styczność (przestrzenna, psychiczna, społeczna)

2) wzajemnie oddziaływanie

3) stosunki społeczne (formalne i nieformalne)

4) kontrola społeczna (mechanizmy i środki)

5) instytucje społeczne

6) społeczna organizacja zbiorowości.

Styczności społeczne - układy złożone z 3 elementów:

1. przynajmniej z dwóch osób

2. pewnej warotości, która jest przedmiotem tej styczności

3. czynności dotyczących tej wartości. W styczności psychicznej nie ma jeszcze tego elementu styczności.

Kryteria klasyfikacji styczności społecznych:

a) czas i częstotliwości występowania styczności pozwala wyróżnić styczności społeczne przelotne i trwałe

b) forma przestrzenna styczności powoduje ich podział na pośrednie i bezpośrednie

c) rodzaj przedmiotu styczności jest podstawą wyróżniania styczności osobistych i rzeczowych

d) stopień uregulowania czynności przepisami dzieli styczności na prywatne i publiczne

Kontrola społeczna - to system instrumentów zapewniających zachodzenie stosunków społecznych

Mechanizmy kontroli społecznej:

a) pscyhospołeczne - kształtujące się poprzez przyjęcie norm i wartości. Mają one charakter przymusu wewnętrznego.

b) materialno-społeczne - wyrażające się poprzez odziaływania jednostek, zbiorowości i instytucji. Mają one charakter przymusu zewnętrznego.

Zwyczaj - to ustalony sposób zachowania się w określonych sytuacjach, który nie budzi sprzeciwu i nie spotyka się z negatywnymi opiniami.

Obyczaj - ustalony sposób postępowania, z którym grupa wiąże pewne oceny moralne i którego naruszenie wywołuje sankcje negatywne.

Przez INSTYTUCJE można rozumieć:

- grupy osób powoływanych dla załatwienia spraw doniosłych dla całej zbiorowości

- role społeczne niekótrych członków

Rodzaje instytucji: wychowawcze, kulturowe, polityczne, ekonomiczne, socjalne, religijne.

Funkcje instytucji:

- funkcja organizatorska - stwarzają możliwości zaspokojenie potrzeb

- funkcja kontrolna - regulują działania członków grup społecznych, tzn. zapewniają wykonywanie czynności pożądanych i reagują represyjnie w stosunku do zachowań niepożądanych

- funkcja integracyjna - dokonują integracji dążeń, działań

System kontroli inaczej funkocjonuje w instytucjach totalnych. Instytucje totalne to taki typ instytucji, które stwarzają większe ograniczenia niż inne (np. szpitale, więzienia).

Organizacja społeczna zbiorowości - zespół środków przy pomocy, których zbiorowoścć utrzymuje swoją równowagę wewnętrzną czyli ład i porządek.

Normy organizacyjne - najczęściej są to reguły określające to co powinno zachodzić w działaniach i zachowaniach członków grupy.

Zbiór społeczny - ogół ludzi posiadających jakąś wspólną cechę, wyróżnioną przez obserwatora zewnętrznego, bez względu na to, czy ludzie ci uświadamiają sobie posiadanie tej cechy.

Kategorie społeczne - zbiory wyróżnione na podstawie cech ważnych dla życia społecznego.

Zbiorowości społeczne - dowlne skupienia ludzi, w których wytworzyła się i utrzymuje, chociażby przez krótki czas więź społeczna.

Zbiorowości społeczne: zbiorowości terytorialne, grupy społeczne i kręgi społeczne, zbiorowości kulturowe, zbiorowości oparte na podobieństwach zachowań, społeczności (wspólnoty)

Społeczeństwo - dopełniające się i krzyzujące się formy życia zbiorowego, połączone więzią opartą na przynależności do narodu, więzią opartą na religii, wspólnym terytorium, wspolnej gospodarce, wspólnych instytuacjach państowych, które cechuje odrębność i osobliwosć kulturowa, strukturalna i dziejowa

Grupą społeczną - jest pewna ilość osób (conajmniej 3) powiązanych systemem stosunków uregulownych przez instytucje, posiadających pewne wspólne wartości i odzielonych od innych zbiorowości wyraźną zasadą odrębności.

Elementy składowe grupy, mające istotny wpływ na jej funkcjonowanie:

-członkowie grupy

-przedmioty materialne, wartości kulturowe, symbole

-zadania grupy (cele członków grupy)

-wzory zachowań, stosunków (np. regulaminy, zarządzenia)

-system środków i instytucji regulujących oddziaływania i stosunki wewnątrz grupy oraz z innymi grupami

Rodzaje przynależności do grup: obiektywne i subiektywne, pełne i niepełne, realne i ideologiczne.

Kryteria klasyfikacji grup społecznych:

1) typ więzi łączącej członków grupy (pierwotna i wtórna oraz formalna i nieformalna)

2) wielkości grupy (małe i duże)

3) charakter członkowstwa w grupie (dobrowolne i automatyczne oraz ekskluzywne czyli zamknięte i inkluzywne czyli otwarte)

4) typ solidarności członków grupy (wewnętrzne i zewnętrzne)

Koncepcje podziałów klasowych:

1) Klasyczna - przyjmuje, że zasadniczą cechą różniącą ludzi jest posiadanie środków produkcji, gdyż właściciele środków produkcji mogą:

- dyktować warunki pracy

- określać długość dnia roboczego

- wywierać decydujący wpływ na władzę, rząd, politykę

2) Koncepcja wiążąca pojęcie klasy z kategorią społeczno-zawodową

W myśl tej koncepcji do klasy włącza się grupy ludzi o przeciwstawnych nawet interesach ekonomicznych, lecz o pewnych wspólnych cechach, np. klasa rolnicza

3) Teoria klas władzy albo teorię elit politycznych

Każde społeczeństwo dzieli się na: klasę rządzącą tzw. elitę i masy rządzone.

4) Koncepcja ujmująca klasy społeczne jako warstwy społeczne różniące się między sobą głównie stylem życia i prestiżem społecznym. Przedstawiciele: Marshal, Mackenzie, Warner

W Anglii: wyższą, wyższą-średnią, średnią i niższą.

Klasy średnie i ich funkcje: stabilizująca i rozwojowa.

Modele struktury klasowej: klepsydarne, piramidalne, romboidalne.

Kryteria oceny poziomu rozwoju klasy średniej:

- subiektywna (wykształcenie, ambicje, wiara w siebie)

- obiektywna (poziom dochodów)

W Polce: klasa wyższa, średnia i biedna.

Podział klasowy - wiąże się z ekonomicznym zróżnicowaniem społeczeństwa.

Warstwy społeczne - grupy zróżnicowane pod względem pozycji społecznej.

Stratyfikacja społeczna - jest zazwyczaj konsekwencją podziałów klasowych

METODY BADAŃ TERENOWYCH:

Polega na badaniu wybranych problemów w normalnych warunkach. Metoda na siły pojedynczego człowieka jest łatwa do przeprowadzenia. Nadaje się do badania takich elementów jak:

- organizacje formalne i nieformalne: zakłady pracy, szpitale, szkoły.

- małe społeczności jak wsie, małe miasteczka.

- zjawiska i procesy społeczne : sposoby adaptacji w szkole, formy spędzania wolnego czasu.

Metoda badań terenowych obejmuje badania typu:

-etnologicznego

- socjologicznego

- socjopsychologicznego.

Badania typu etnologicznego - badacz obserwuje życie codzienne. Szuka przyczyn i źródeł zmian zachodzących w zbiorowościach. Badania tego typu umożliwiają szczegółowo opisać cech zbiorowości i wyjaśnić uwarunkowania zachowań. Rezultatem tych badań jest dokładny opis problemu zbliżony do opisu belestrycznego (opowiadania)

Badania typu socjologicznego - (podobne do badań typu etnologicznego) W tym przypadku badacz zbiera dokumenty i materiały dostarczające dane ilościowe np. sprawozdania, księgi meldunkowe, zestawienia statystyczne. W badaniach tego typu obserwacje kończą się analizą jakościową i ilościową i poparte są faktami i liczbami.

Badania typu socjopsychologicznego - nastawione są głownie na poznanie stanu świadomości ludzi(postawy, opinie, poglądy) . Badacz prowadzi obserwację i gromadzi materiały o charakterze ilościowym i jakościowym głównie drogą wywiadów i ankiet.

Typy badań terenowych :

1.wstepne planowanie(formułowanie problemu badawczego)

2. zwiad badawczy terenu (upewnic się czy nasz pomysł jest dobry)

3.opracowanie programu badań

4. Próba technik i narzędzi badawczych

5. właściwe badania terenowe

6. analiza zebranego materiału

Modele socjotechniki:

1) klasyczny (model robota) zakłada wyraźnie odzielenie zleceniodawcy badań od ich wykonawcy. Zleceniodawca przekazuje zadania do wykonania oraz określa swoje oczekiwania. Zadaniem zaś zleceniobiorcy jest przeprowadzenie badań, danie diagonozy i sformułowanie wniosków. Metoda ta nie ogranicza swobody badaczy, ale badacze z zewnątrz nie zobaczą problemów w wewnątrz zbiorowości

2) kliniczny - w nim, w ustaleniu ostatecznych sposobów działań bierze udział zarówno zleceniobiorca i zleceniodawca. Wymiana między nimi informacji. Istnieje jednak niebezpieczeństwo narzucenia badaczowi stanowiska zleceniodawcy, ale także szansę doboru najbardziej skutecznych sposobów działania.

3) interwencyjny - odmienny od poprzednich. Dotyczy badań dokonywanych bez zlecenia. Zaletą jest niezależność badacza, bo nie ma zleceniodawcy, natomiast brak zleceniodawcy ogranicza ich wartości aplikacyjne.

Podstawowe składniki (konponenty) socjotechniki:

- zmiany społeczne w przedmiotach oddziaływania, które chce się osiągnąć

- podmioty i przedmioty działania socjotechniczne (systemy oddziaływujące i systemy, na które się oddziałuje)

- środki działania, które będą skuteczne, a zarazem akceptowane przez członków grupy

- dyrektywy socjotechnicze, czyli zasady skutecznego odziaływania. Muszą one opierać się na znajomości przyczyn istniejących problemów.

Strategie socjotechniczne:

1) socjotechnika manipulacyjna - jest stosowana, gdy społeczeństwa złożone są z jednostek biernych zbudowanych dostosowawczo. Narzucenie rozwiązania.

2) socjotechnika emancypacyjna - jest stosowana, gdy społeczeństwo widziane jest jako zmienne i podtrzymywane przez aktywne i twórcze jednostki. Wyzwalanie energii, dawanie szans. Celem jej jest, używając Poppera "społeczeństwo otwarte".

KONFLIKT - to proces społeczny zachodzący między jednostkami, grupami, państwami, wynikający ze sprzeczności interesów, celów, poglądów czy obowiązków, powodujący powstanie wrogości miedzi mini.

Metody rozwiązywania konfliktów:

. Wyłączanie - odstąpienie od współpracy z osobą konfliktogenna. Sprowadza się to najczęściej do zerwania z nią kontaktów osobistych czy wymówienia pracy.

2. Poddanie się - to najczęściej stosowana metoda rozwiązywania konfliktów, polegająca na wykorzystaniu przez silniejszego swojej pozycji w organizacji. Poddanie podobnie jak wyłączenie nie jest skutecznym rozwiązaniem, gdyż strona poddająca się przy pierwszej lepszej okazji ponownie wywołuje konflikt.

3.Zmuszenie do ustąpienia - strona konfliktu zmusza do ustąpienia przeciwnika, przeciągając na swoją stronę osoby dotychczas w konflikt niezaangażowane. Styl ten charakteryzuje się tym , że aby osiągnąć swój cel , strona konfliktu spala bardzo dużo energii i używa wielu środków, nie rezygnuje również z manipulacji czyli instrumentalnego traktowania innych ludzi. 
4. Kompromis - To postępowanie umożliwiające częściowe zaspokojenie interesów obu stron. Każdy jednak coś traci, a coś zyskuje.

5. Integracja / Współpraca / - ten styl wynika z założenia, że zawsze można znaleźć rozwiązanie, które usatysfakcjonuje obie strony konfliktu. Jest to jeden z najbardziej efektywnych stylów rozwiązywania konfliktu.

Przykłady procesów społecznych:
-przystosowanie-jest kompleksem procesów, w wyniku których jednostka staje się zdolna do uczestnictwa w życiu nowego dla niej środowiska,
-współpraca- polega na skoordynowanym wykonaniu częściowych zadań umożliwiających osiągnięcie wspólnego celu,
-współzawodnictwo- ma miejsce wtedy gdy dana jednostka lub grupa chce osiągnąć coś co jest też przedmiotem dążeń innej jednostki bądź grupy, a ów przedmiot jest tylko jeden,
-konflikt- ma miejsce wówczas gdy jedna ze stron stara się wyeliminować drugą,
-dezorganizacja- ma miejsce wtedy, gdy zachowania odbiegające od normy zaczynają zagrażać procesowi życia zbiorowego; dezorganizacji społecznej towarzyszy nasilenie zjawisk patologii społecznej takich jak: przemoc, przestępczość, prostytucja, alkoholizm i narkomania.
WSPÓŁCZESNY I TRADYYJNY POGLĄD NA TEMAT KONFLIKTU:1

1.. Pogląd tradycyjny:

- Konflikt jest do uniknięcia

- Konflikt jest zawsze szkodliwy, a jego pojawienie się wskazuje na problemy przedsiębiorstwa

- Przyczyną konfliktu są błędy kierownictwa oraz nieodpowiednie projektowanie i kierowanie organizacją

- Konflikt niszczy organizację i przeszkadza optymalnej efektywności

- Należy unikać konfliktów, tłumić. Możliwe jest to w sytuacji gdy organizacja przeds opiera się na precyzyjnym podziale obowiązków i uprawnień, przestrzegane są normy organizacyjne i sprawnie działają strony kierowania.

- Optymalna efektywność wymaga likwidacji konfliktu

2. Pogląd współczesny.

- Konflikt nie jest do uniknięcia

- Konflikt nie musi być szkodliwy i może się przyczynić do wzrostu efektywności. Zależy to od umiejętności menadżera i umiarkowanego natężenia konfliktu

- Przyczyną konfliktu jest: strona organizacyjna, różnice celów, poglądów, wartości

- Konflikt przyczynia się lub szkodzi efektywności organizacji

- Trudno uniknąć konfliktu w organizacji. Celem menadżera nie powinno być tłumienie konfliktu, ale sterowanie nimi i rozwiązywanie ich zgodnie z int organizacji

- Optymalna efektywność organizacji wymaga konfliktu na umiarkowanym poziomie



Wyszukiwarka