andragogika wykl.3, Pedagogika wczesnoszkolna, ANDRAGOGIKA


6. Wybrane rodzaje kształcenia dorosłych.

Isaac Pitman (1813-1897)

Krótka historia kształcenia korespondencyjnego

1837 - Isaac Pitman - Anglia - kursy korespondencyjne stenografii

1856 - Ch. Toussaint i G. Langenscheidt - Berlin - szkoła korespondencyjnego nauczania języków obcych

1868 - Wielka Brytania - system kształcenia korespondencyjnego w uniwersytetach autonomiczne kolegia: Oxford (1885), Edynburg (1887), Cambridge (1887)

William R. Harper (1856-1906)

Krótka historia kształcenia korespondencyjnego

1873 - Anna T. Ticknor - Boston - Towarzystwo Propagowania Nauki Domowej

1881 - William R. Harper- nauczanie języka hebrajskiego metodą korespondencyjną - Uniwersytet Chicago

Jan Władysław Dawid (1859-1914)

Kształcenie korespondencyjne w Polsce

1890 - Jan Władysław Dawid - .Przegląd Pedagogiczny" - wykłady dla wychowawczyń przedszkoli

1897 - "Poradnik dla samouków” - Uniwersytet Latający

1916 - Polska Macierz Szkolna - Kursy Uzupełniające dla Nauczycieli Szkół Powszechnych

Janusz Jędrzejewicz (1885-1951)

Powszechny Uniwersytet Korespondencyjny(1924-1939)

- Inicjatywa Janusza Jędrzejewicza i Komitetu Organizacyjnego Konfederacji Ludzi Pracy

- 1924-1932 - charakter korespondencyjnej szkoły ogólnokształcącej, centrali kursów zawodowych, poradnia dla samouków

- 1932 -1939 - także charakter wszechnicy (kursy pozaszkolne)

- Wydawnictwa: „Wiedza i życie" oraz „Oświata"

Kształcenie korespondencyjne (definicja UNESCO - 1979 rok)

Edukacja prowadzona przez pośrednictwo i pomoc poczty bez kontaktów bezpośredniej edukacji między nauczycielem a uczniem. Kształcenie jest realizowane przez pisane lub drukowane i nagrane materiały przesyłane do ucznia, którego postępy są ustalone przez pisemne lub drukowane ćwiczenia przekazywane nauczycielom do kontroli i poprawy, a następnie zwracane uczniom z uwagami i oceną.

Odmiany kształcenia korespondencyjnego

1. Zindywidualizowane kształcenie

2. Kontakt listowny (materiały)

3. Certyfikat (końcowy sprawdzian, egzamin)

Odmiany kształcenia korespondencyjnego

1. Kształcenie korespondencyjne + bezpośrednie nauczanie (indywidualne i zbiorowe)

Sesje, konferencje, konsultacje

2. Kształcenie korespondencyjne + nauczanie rtv + zajęcia bezpośrednie + konsultacje telefoniczne + komputer

3. Cząstkowe kształcenie korespondencyjne = samokształcenie (+ porady) + nauka stacjonarna (korespondencyjne kształcenie w zakresie niektórych przedmiotów lub treści programowych)

Kształcenie zaoczne w Polsce

• Szkoły:

średnie zawodowe, ogólnokształcące, policealne, studia dla pracujących

• Trudności:

brak doświadczenia pedagogicznego brak zasobów (materiałów, poradników, podręczników, zróżnicowanych źródeł wiedzy)

Kształcenie na odległość (kształcenie zdalne, telematvczne)

Jest to edukacja przeznaczona dla słuchaczy, którzy znajdują się poza terenem placówki edukacyjnej oferującej dany program kształcenia (. . .). Kształcenie odbywa się całkowicie lub w przeważającym stopniu na odległość poprzez przekazywanie słuchaczom treści kształcenia: ukazujących się w określonym następstwie czasu i logicznym porządku oraz za pośrednictwem dowolnego środka komunikacji.

Cechy charakterystyczne kształcenia na odległość

Sposoby komunikowania się w kształceniu na odległość

1. wideo + audiokonferencje + druk + e-mail + fax

2. audiokonferencje + druk + e-mail + fax

3. komputer podłączony do sieci i bazy danych + druk + telefon + fax

4. druk + e-mail + wideo + audiokasety + telefon + fax

e-learning

Oznacza:

wykorzystanie technologii do zarządzania, projektowania i tworzenia, dostarczania, wyboru, wspierania i poszerzania każdego rodzaju nauczania

Nie oznacza nauczania na odległość

Nie oznacza kształcenia zdalnego realizowanego za pomocą Internetu

Nauczanie na odległość wspierane technologią spełnia warunki e-learningu

Formy nauczania przez Internet

Kształcenie otwarte

Kształcenie otwarte to układ, który daje możliwość uczenia się w czasie, miejscu i tempie odpowiadającym własnym warunkom i wymaganiom ucznia. Szczególny nacisk położony jest na znoszenie barier stwarzanych przez odległość, osobiste lub zawodowe zobowiązania lub konwencjonalne struktury kursów, które często uniemożliwiają ludziom uczestniczenie w nich, a tym samym ograniczają dostęp do potrzebnego im wykształcenia.

[C. Jeffers. R. Lewis, J. Meed, R. Merrit]

Harold Wilson (1916-1995)

Open University -1969 rok

pracownicy placówek oświatowo-wychowawczych - 38%

robotnicy i rolnicy - 30%

gospodynie domowe - 11 %

1000 miejsc - niepełnosprawni i więźniowie

Open University - rodzaje stndiów

A. Studia przeddyplomowe

B. Studia dyplomowe

C. Studia podyplomowe oraz dla prowadz¹cych badania naukowe

Istota kształcenia otwartego

Elementy procesu kształcenia otwartego

  1. Materiały do studiowania

  2. Pakiety do studiowania

  3. Programy telewizyjne i radiowe

  4. Wykorzystanie komputerów

  5. Szkoły rezydencjalne

  6. Doradztwo, konsultacje, grupowe korepetycje

  7. Nieformalne grupy studenckie

  8. Proces oceniania

  9. Kursy podstawowe (pierwszego poziomu)

Organizacja Open University

Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Gibraltar, Grecja, Hiszpania, Republika Irlandii, Luksemburg, Holandia, Niemcy, Portugalia, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Włochy



Wyszukiwarka