Opracowanie tematów 8 - 14 z geografii politycznej

8. Organizacja przestrzeni wewnątrzpaństwowej.

Elementy administracji terytorialnej:

0. administracja zdecentralizowana (samorządowa)

0. administracja zcentralizowana (rządowa)

Poziomy władzy terytorialnej:

0. regionalny

0. pośredni

0. lokalny

Zarządzanie wielopoziomowe (multi-level governance) - tworzenie wielu poziomów władzy (np. terytorialnej). Można to odnosić do wielu rodzajów władzy, również do organizacji międzynarodowych (w UE: Unia -> państwo -> region). Zarządzanie wielopoziomowe jest zjawiskiem pozytywnym, poprawia efektywność władzy.

Dwoistość funkcji władz terytorialnych:

0. wobec państwa (zasada zależności politycznej)

0. wobec społeczności terytorialnej (zasada niezależności politycznej)

Podział terytorialny - tworzenie ładu przestrzennego w realizacji działań publicznych, które obejmują działalność władczą i organizatorską, zarówno o charakterze zarządzającym jak i kierowniczym.

Charakter zarządzający (sfera materialna) - np. administrowanie majątkiem państwowym czy samorządowym

Charakter kierowniczy (sfera społeczna) - np. tworzenie przepisów porzadkowych

Kategorie podziału terytorialnego:

0. zasadniczy

0. pomocniczy

0. specjalny

Atrybuty podziału terytorialnego:

0. umocowanie prawne

0. trwałość granic administracyjnych

0. siła władztwa administracyjnego

0. zwartość przestrzenna jednostek

Podział terytorialno-administracyjny - względnie trwały podział przestrzeni państwa dokonany w odpowiednich formach prawnych dla jednostek realizujących zadania administracji publicznej.

Jednostka terytorialno-administracyjna - związek terytorialny stworzony w celu wykonywania zadań wobec mieszkańców danego terytorium i władzy państwowej. Jego cechami charakterystycznymi są terytorializacja i instytucjonalizacja.

Relacje w podziale terytorialnym:

0. wyprzedzanie - kilka podmiotów niższego rzędu jest zawartych w jednym podmiocie rzędu wyższego

0. hierarchiczność - istnieje hierarchia między podmiotami

Decentralizacja a dekoncentracja:

Decentralizacja	Dekoncentracja
podmiot otrzymujący władzę jest niezależny	podmiot otrzymujący władzę jest zależny
autonomia organizacyjna	ograniczona autonomia organizacyjna
organy z wyboru	organy mianowane
własne dochody	scentralizowane dochody
własne kompetencje	delegacja kompetencji
własne mienie	struktura hierarchiczna
osobowość prawna

Procesy terytorializacji władzy:

0. federalizacja (tworzenie autonomicznych, względnie suwerennych regionów mających uprawnienia prawodawcze)

0. regionalizacja (cedowanie władzy na regiony - w Polsce województwa)

0. municypalizacja (cedowanie władzy na samorząd lokalny, miasta, gminy)

Wymiary decentralizacji:

0. podział legislatywy

0. dystrybucja zadań i kompetencji administracyjnych

0. alokacja środków finansowych

0. samodzielna polityka zagraniczna (wymiar właściwie czysto teoretyczny)

Subsydialność - koncepcja zgodnie z którą każdą sprawę ma rozwiązać organ możliwie najniższego szczebla. Dopiero gdy on nie może sobie poradzić, wkracza organ szczebla wyższego.

Umocowanie prawne podziałów terytorialnych:

0. uregulowania w konstytucji

0. konstytucja nic na ten temat nie mówi (państwa skandynawskie i bałtyckie)

0. istnieją bardzo ogólne zapisy (Włochy, Węgry)

0. istnieją bardzo szczegółowe zapisy (państwa federalne jak Niemcy i Austria)

0. istnieją elastyczne ramy do tworzenia przepisów (Francja, Grecja, państwa Europy Wschodniej)

0. uregulowania w ustawach zwykłych

Czynniki wpływające na kształt podziału terytorialnego:

0. historia i typ ustroju państwa

0. tradycje samorządowe

0. wielkość i zwartość terytorium

0. liczba ludności

0. stopień wykształcenia sieci osadniczej

Szeble administracji terytorialnej:

1. regionalny

2. subregionalny A

3. subregionalny B

4. lokalny

5. sublokalny

Powody asymetryczności kompetencji:

0. terytorium zamorskie (Wyspy Alandzkie, Wyspy Owcze)

0. duża gęstość zaludnienia (duże miasta)

Czynniki wpływające na wielkość jednostek podziału terytorialnego:

0. czynniki historyczne

0. czynniki geograficzne

0. położenie (głównie szerokość geograficzna) - im bliżej bieguna tym większe jednostki (Norwegia)

0. położenie względem morza - im bliżej tym mniejsze jednostki (wyjątek - Hiszpania)

0. górzystość - im większa tym większe jednostki (Szwajcaria)

0. jeziorność i lesistość - im większa tym większe jednostki (Szwecja i Poska)

0. czynniki polityczne

0. czynniki ekonomiki zarządzania (efektywności zarządzania)

9. Proces regionalizacji w Europie.

Region - pojęcie to można rozumiec na różne sposoby. Po pierwsze, może to być jednostka przestrzenna o określonych właściwościach przyrodniczych, gospodarczych, historycznych etnicznych lub kulturowych. Po drugie, umownie wydzielony, względnie jednorodny, odróżniający się od innych obszar. Po trzecie, region może być rozumiany jako jednostka podziału administracyjnego najwyższego stopnia, wyodrębniona przez ustawodawcę i wyposażona we względną samodzielność lub autonomię. Wspólnotowa Karta Regionalizacji stwierdza, że region to obszar zwarty i w miarę jednolity z punktu widzenia społeczno-gospodarczego lub kompleks takich obszarów, który wyznaczają wspólne elementy społeczne, gospodarcze i kulturowe jednoczące ludność działającą na rzecz ich zachowania, podtrzymania i rozwijania. Europejska Karta Samorządu Regionalnego definiuje region jako jednostkę administracyjną usytuowaną między rządem centralnym a samorządem lokalnym. Cechą specyficzną regionu powinna być zdolność do prowadzenia względnie samodzielnej polityki gospodarczej, społecznej i kulturalnej.

Typy prawno-ustrojowe regionów:

0. federalny (Niemcy)

0. autonomiczny (Hiszpania)

0. administracyjno-samorządowy (Francja)

0. administracyjno-funkcjonalny (Portugalia)

Regionalizacja - formowanie się lub przekształcanie regionalnego poziomu władzy i administracji. Proces polityczny polegający na decentralizacji władzy i zarządzania na poziomie regionu. Na proces regionalizacji składają się:

0. określenie charakteru ustrojowego regionów i ich roli w organizacji politycznej państwa

0. redystrybucja zadań i kompetencji ze szczebla centralnego na poziom regionu

0. delimitacja regionów

Można mówić o regionalizacji od góry i regionalizacji od dołu.

Regionalizacja od góry wypływa z dążeń państwa i jest wynikiem decentralizacji kompetencji (Francja, Portugalia). W tym przypadku mozna wyróżnic następujące etapy:

0. kryzys państwa opiekuńczego

0. dążenie do osiągnięcia większej efektywności

0. dekoncentracja funkcjonalna i terytorialna

0. projekty ustroju i delimitacji, konsultacje, referenda

0. utworzenie regionów

Regionalizacja od dołu wypływa z realizacji żądań regionalistycznych i konieczności uznania samorządności lub autonomii regionów przez władze centralne. Tu z kolei możemy zaobserwować następujący proces:

0. istnienie wspólnot regionalnych

0. osiągnięcie świadomości regionalnej

0. pojawienie się pragnienia odrębności (regionalizacji, autonomii, separatyzmu)

0. lobbing na rzecz regionalizacji

0. projekty ustroju i delimitacji, konsultacje, referenda

0. utworzenie regionów

10. Geografia wyborcza - teoria i praktyka.

Geografia wyborcza jest to nurt badań politologicznych zajmujący się:

0. cechami systemu wyborczego

0. metodami przeliczania głosów

0. marketingiem politycznym

Geografia wyborcza bada preferencje wyborcze elektoratu w ujęciu przestrzennym. Analizuje też zmienność przestrzenną partycypacji (czyli zróżnicowanie frekwencji) oraz organizację przestrzenną okręgów wyborczych i jej wpływ na wynik wyborów.

Czynniki wpływające na oddanie głosu:

0. ekonomiczne (status majątkowy)

0. strukturalne (przynależność do określonej grupy społecznej)

0. aksjologiczne (poglądy, przekonania)

0. geograficzne (pocodzenie z danego regionu)

Wszystkie te czynniki zachodzą równocześnie, wzajemnie na siebie wpływają i napędzają się i wzmacniają.

Zjawisko manipulacji wyborczej możemy podzielić na:

0. manipulacje przy przeliczaniu głosów

0. gerrymandering

Gerrymandering to zmiana granic okręgów wyborczych w taki sposób aby odnieść maksymalne korzyści. Nie musi być to własne zwycięstwo wyborcze ale na przykład przegrana lub ograniczenie sukcesu frakcji przeciwnej.

Metody gerrymanderingu:

0. pakowanie - polega na spakowaniu dwóch lub więcej regionów w jeden okręg wyborczy. W ten sposób mozna stworzyć bezpieczny okręg dla siebie lub taki, w którym między soba będą walczyć konkurenci.

0. pękanie - polega na takim wydzieleniu okręgów wyborczych aby głosy na frakcję przeciwną zostały rozproszone i żeby jej przedstawiciele nie byli zagrożeniem

Malapportioment - jest to zjawisko powstałe w skutek zaniedbań w zakresie aktualizacji granic okręgów wyborczych. Przez to może dojść do nadreprezentacji jednego regionu kosztem innego.

Efekt św. Mateusza - występuje w systemie wyborczym first past the post. Polega na tym, że zwycięzca dostaje niewspółmiernie wiele do ilości oddanych na niego głosów.

Obszary wyborcze w Polsce (wg S. Otoka):

0. Polska katolicko-chłopska

0. Polska demokracji prawicowej

0. Polska demokracji lewicowej

Charakterystyka geografii wyborczej w Polsce:

Polski wyborca nie jest wierny.

W czasie wyborów istnieje zjawisko premii za pochodzenie. W rodzinnej miejscowości polityk może liczyć na duże poparcie niezależnie od poglądów politycznych mieszkańców.

Nadal mozna zauważyć wpływ podziału na zabory. Było to szczególnie widoczne w referendum unijnym 2003.

Polski wyborca często nie głosuje za ale przeciwko komuś.

Języczkiem u wagi są w polskich wyborach województwa łódzkie i kujawsko-pomorskie. Tam jest najwięcej głosów niezdecydowanych i zmiennych. Pozostałe regiony są w miarę stałe.

11. Konflikt Północ - Południe na przełomie XX i XXI wieku.

Geneza podziału:

Do końca zimnej wojny istniał podział na I, II i III świat. Światem pierwszym były USA i skupione wokół nich kraje kapitalistyczne. Świat drugi to ZSRR i jego kraje satelickie. Świat trzeci natomiast to kraje postkolonialne.

Później pojawił się podział na Północ i Południe (Global North - Global South). Powodem tej zmiany było wchłonięcie części II świata przez I świat.

Kryteria podziału:

0. ekonomiczne - istotnymi czynnikami są tu PKB oraz Indeks Rozwoju Humanistycznego

0. cywilizacyjne - w skład którego wchodzą położenie geograficzne i system religijny

0. instytucjonalne - przynależność do odpowiednich organizacji. Dla Północy są to: OECD, OBWE, EAPC, NATO. Dla Południa natomiast G-77, Ruch Państw Niezaangażowanych

Północ a Zachód:

Nie są to pojęcia tożsame. Zachód można raczej określić jako centrum Północy. Zachód powstał po II wojnie światowej pod przewodnictwem USA. Była to opozycja wobec ZSRR i komunizmu. Zachód w swych wzajemnych stosunkach wyrzekł się siły co prowadziło do rozwoju. Cechami Zachodu są:

0. bazowanie na osiągnięciach kultury śródziemnomorskiej

0. chrześcijańskie korzenie

0. posługiwanie się językami europejskimi

0. demokracja

0. oddzielenie władzy duchowej od świeckiej

Filary systemu zachodniego:

• Ekonomia oparta na gospodarce rynkowej i indywidualnej przedsiębiorczości. Pojęcie państwa dobrobytu, postindustrialny poziom rozwoju, deindustrializacja (przenoszenie przemysłu do państw biedniejszych, dominacja międzynarodowych korporacji, uspołecznienie własności w postaci kapitału akcyjnego, konkurencja pozacenowa, tworzenie społeczeństwa informacyjnego.

• Ustrój demokratyczny, wspólna kultura polityczna, społeczeństwo obywatelskie.

• Wysoki poziom instytucjonalizacji stosunków międzynarodowych.

Południe i jego organizacje:

UNCTAD (konferencja ONZ do spraw handlu i rozwoju) - powstała w 1964 na wniosek państw postkolonialnych. Państwa te wysuwają roszczenia wobec Północy, postrzegając ją jako winowajców własnego niedorozwoju.

W 1955 roku odbyła się konferencja w Bandungu (Indonezja). Wtedy wykształcił się Ruch Państw Niezaangażowanych. Uczestnicy konferencji opowiedzieli się za zniesieniem kolonializmu, przeciwdziałaniem dyskryminacji rasowej i neutralnością wobec polityki mocarstw.

Teorie dotyczące różnic Płn-Płd:

0. teoria Wallersteina - mówi on o podziale na centrum i peryferie świata. Produkcja centrum (Północy) jest zaawansowana technologicznie i kapitałochłonna. Produkcja peryferii (Południa) natomiast jest mniej zaawansowana technicznie i roboczochłonna.

0. teoria zależności - Zachód przeszedł szybciej do stadium rozwiniętej gospodarki ponieważ wymyślił kapitalizm. Narzędziem dominacji Zachodu są przedsiębiorstwa międzynarodowe, pomoc ekonomiczna i militarna, inwestycje zagraniczne oraz kulturowy imperializm.

12. Współczesne problemy globalne.

Globalizacja - proces, w wyniku którego wydarzenia, działania i decyzje w jednej cześci świata mogą mieć poważne konsekwencje dla społeczeństw w odległych częściach globu. Wyróżnia się dwie płaszczyzny globalizacji:

0. przestrzenna - globalizacja obejmuje coraz to nowe regiony i kraje

0. aprzestrzenna - dotyczy umacnianaia się i intensyfikacji powiązań niezależnych od siebie geograficznie

Rozumienie globalizacji:

0. jako internacjonalizacja - pojęcie globalny jest tu równoznaczne z pojęciem międzynarodowy. Dotyczy to intensyfikacji handlu międzynarodowego i wzajemnych zależności pomiędzy państwami.

0. jako liberalizacja - globalizacja jest tu procesem likwidowania nałożonych wcześniej przez reżimy polityczne restrykcji i ograniczeń ruchu towarów i osób między państwami.

0. jako uniwersalizm - globalny oznacza tu ogólnoświatowy. Globalizacja jest rozprzestrzenianiem się zjawisk, technologii, elementów kultury na cały świat.

0. jako westernizacja lub modernizacja - rozprzestrzenianie się amerykańskiego stylu życia i nowoczesnych form życia gospodarczego i społecznego na cały świat, niszczące zastane na danym terytorium lokalne kultury.

0. jako rozpad koncepcji terytorium - kwestionowanie istnienia ciągłej przestrzeni geograficznej

Problemy globalne można podzielić na trzy kategorie:

0. ludnościowy

0. dysproporcji rozwojowych

0. ekologiczny

Problem ludnościowy dotyczy ograniczonych zasobów Ziemi, które nie moga zaspokoić podstawowych potrzeb wszystkich jej mieszkańców. Za problem z tej dziedziny można też uważać migracje oraz nierównomierny rozkład liczby ludzi i surowców naturalnych na świecie.

Problem dysproporcji rozwojowych - dotyczy dwóch pojęć - luki rozwojowej i nawiasu zadłużeniowego. Luka rozwojowa to dystans pomiędzy poziomem rozwoju poszczególnych państw. Nawias zadłużeniowy to taki poziom zadłużenia odziedziczonego po poprzednich pokoleniach, pochodzącego z przeszłości jaki przekracza aktualne możliwości płatnika. Powoduje on uruchomienie mechanizmu pętli wzrostu zadłużenia.

Problem ekologiczny to zagrożenia powstające w wyniku spustoszeń dokonywanych w powietrzu przez emisję szkodliwych pyłów i gazów. Rezultatem są kwaśne deszcze, efekt cieplarniany, dziura ozonowa. W efekcie dochodzi do nadmiernej erozji, pustynnienia ziemi, ginięcia wielu gatunków roślin i zwierząt, znieczyszczenia wód.

Problemy globalne związane ze zjawiskiem globalizacji:

0. zagrożenie suwerenności państw

0. powstawanie gett etnicznych w skutek migracji

0. konflikty miedzynarodowe i etniczne

0. powiększanie się globalnych dysproporcji w sferze gospodarczej

0. zanikanie kultury lokalnej

0. wymuszona westernizacja (wprowadzanie zachodniego stylu życia)

0. wrażliwość gospodarek państwowych w skutek ich ścisłego powiązania - krach na jednym rynku może doprowadzić do ogólnoświatowego kryzysu

Pozytywne aspekty globalizacji:

0. powstawanie wspólnot międzynarodowych, które są gwarantem pokoju

0. brak barier w przepływie towarów i osób motorem gospodarki

13. Współczesne migracje międzynarodowe.

Migracje wewnętrzne to zmiany miejsca pobytu stałego lub czasowego, związane z przekroczeniem granicy administracyjnej miasta lub gminy. Do migracji wewnętrznych zalicza się również przemeldowania z pobytu czasowego na pobyt stały. Zmiana miejsca zamieszkania w ramach tej samej jednostki administracyjnej nie jest traktowana jako migracja. Migracją nie jest również przemieszczenie krótkotrwałe na czas do 2 miesięcy.

Migracje zagraniczne to przemieszczenia stałe lub czasowe, w których następuje przekroczenie granicy państwa. Z punktu widzenia państwa opuszczanego migracja jest emigracją, natomiast z punktu widzenia państwa przyjmującego jest imigracją.

Migracje długookresowe to migracje na co najmniej 12 miesięcy. Można określać czas pobytu w kategorii czasu zamierzanego pobytu jak i pobytu faktycznego.

Migracje krótkookresowe to migracje na czas od 2 do 12 miesięcy.

Migracje na pobyt stały są szczególną formą migracji długookresowych i związane są z osiedlaniem się w nowym miejscu. Przypadki migracji na pobyt stały znajdują odzwierciedlenie w ewidencji ludności.

Migracje czasowe dotyczy zarówno migracji długo- jak i krótkookresowych. Jej charakterystyczną cechą jest brak zamiaru migranta do pozostania w danym miejscu na stałe.

Repatriant to osoba powracająca do kraju w sposób prawnie zorganizowany po stałym lub długokresowym pobycie za granicą. Wyjazd z kraju mógł mieć charakter przymusowy ale również dobrowolny.

Kraj urodzenia to kraj, w którym dana osoba przyszła na świat, przy zastrzeżeniu, że uwzględnia się aktualne granice państw. Jeżeli ktoś urodził się we Lwowie przed 1939 rokiem to pomimo tego, że były to wtedy ziemie polskie, jego krajem urodzenia jest Ukraina.

Obywatelstwo to prawna więź między osobą a państwem. Obywatelstwo nie definiuje pochodzenia etnicznego ani narodowości.

Cudzoziemiec to osoba nie posiadająca obywatelstwa państwa, w którym aktualnie się znajduje.

Bezpaństwowiec to osoba nie posiadająca obywatelstwa żadnego kraju.

Uchodźca to osoba przebywająca poza granicami państwa, którego obywatelstwo posiada, ze względu na obawę przed prześladowaniem. Powodem prześladowania może być rasa, religia, narodowość, przynalezność do określonej grupy społecznej lub poglądy polityczne.

Azyl poza Polską jest synonimem statusu uchodźcy. W Polsce jednak oznacza oddzielną instytucję uregulowaną konstytucyjnie i ustawowo. Azyl jest nadawany wyjątkowo i tylko gdy przemawia za tym ważny interes Rzeczpospolitej.

Strumień migracyjny to liczba migrantów wyjeżdżających z kraju lub do niego przyjeżdżających w danym okresie.

Zasoby imigracyjne to ilośc imigrantów w kraju w danym momencie.

Przyczyny migracji mogą być różne. Przyjąć należy, że migranta coś z kraju ojczystego musi wypychać a coś innego go do nowego kraju przyciągać. Przykładowe przyczyny migracji to:

0. chęć polepszenia statusu materialnego

0. zapewnienie sobie wygody

0. ucieczka przed represjami

0. dostępność gruntów uprawnych lub zatrudnienia

0. chęć dołączenia do rodziny

Teorie imigracji:

0. model oczekiwanej wartości - człowiek, mając wybór, zawsze dąży do uzyskania dla siebie jak największych korzyści. W tym modelu jednostka migruje, ponieważ uważa, że jest to droga do uzyskania tychże korzyści.

0. model progu stresu - naruszenie równowagi między potrzebami a warunkami powoduje stres. Stres ten może doprowadzić do poszukiwania nowego miejsca zamieszkania.

0. model relatywnej deprywacji i relatywnej frustracji - zakłada, że zawsze istnieje różnica między tym czego jednostka oczekuje, a tym co faktycznie ma (człowiekowi zawsze jest mało). Istnieje tu pewien mechanizm: jednostka jest pozbawiona jakiegoś dobra. Zauważa to dobro u kogoś innego i dochodzi do przekonania, że jej też się ono należy. Aby je osiągnąć jest gotowa do migracji.

0. model kosztów - korzyści ekonomicznych - jest to model czysto ekonomiczny zakładający, że jednostka migruje gdy korzyści płynące z tej migracji przewyższają jej koszty.

0. model ciążenia - jest to teoria angielskiego geografa Ravensteina pochodząca z XIX wieku. Mówi ona, że głównym powodem migracji są względy ekonomiczne a liczba osób migrujących zmniejsza się w miarę powiększania odległości od kraju macierzystego. Innymi słowy, ludzie migrują żeby zarobić ale nie chcą się za bardzo oddalać od swojego państwa. Ravenstein zakładał również, że wraz z rozwojem środków komunikacji liczba migrantów będzie wzrastać a największe strumienie migracji powstaną na osi Indie-Chiny-Rosja. Ostatni punkt tej teorii na razie się jednak nie sprawdził.

0. teoria push-and-pull - zakłada, że decyzja o migracji jest złożonym procesem i nalezy ją analizując przez sprawdzenie czynników wypychających i przyciagających. Do czynników wypychających należą: konflikty zbrojne, totalitaryzm, prześladowania, przesiedlenia, dyskryminacja mniejszości (lub większości), terroryzm, pogwałcenie praw człowieka, ubóstwo, głód, bezrobocie czy kataklizmy. Do czynników przyciągających natomiast można zaliczyć: gwarancje socjalne, chłonny rynek pracy, możliwość kształcenia się, rozwój gospodarczy, szanse na dobrobyt, stabilność polityczną, demokrację, pluralizm, ochronę praw człowieka czy przestrzeń do życia.

0. teoria wyboru społecznego (Nowa Ekonomia Migracji) - zwraca uwagę na fakt, że decyzje w sprawie migracji podejmowane są kolektywnie, w grupach społecznych takich jak rodzina. Nowa Ekonomia Migracji oznacza teorię gospodarstwa domowego, według której rodzina wysyła za granicę jedno lub więcej dzieci, pokrywa ich koszty utrzymania do czasu znalezienia pracy w zamian za co migrant zobowiązuje się przysyłać później do domu część zarobionych pieniędzy.

14. Geografia konfliktów międzynarodowych na przełomie XX i XXI wieku.

Ponieważ koleżanki przygotowujące referaty na temat konfliktów w Irlandii Północnej, Ruandzie oraz Tybecie były łaskawe przygotować przy okazji dla nas gotowe notatki, ograniczę się do konfliktu w Darfurze.

Darfur to zachodnia część Sudanu, zamieszkiwana przez arabskich nomadów oraz murzyńskich rolników. Początków konfliktu należy doszukiwać się w 1955 roku, kiedy to wybuchł bunt murzynów przeciwko ludności arabskiej ze względu na złe traktowanie tych pierwszych. Do roku 1972 trwały regularne walki. Zakończył je pokój w Addis Abebie przyznający południu większą autonomię. Jednak kiedy w 1983 roku w Sudanie odkryto złoża ropy naftowej, konflikt odżył.

Starcia nasiliły się zwłaszcza od 2004 roku.

Obecnie w Darfurze stacjonują jednostki AMIS czyli misja Unii Afrykańskiej. Planowano tam również wysłać w styczniu 2008 jednostki UNAMID (wystawione wspólnie przez UE i ONZ) jednak nie idzie to najlepiej.

ONZ wystosował wiele rezolucji w sprawie Darfuru jednak w zasadzie nic nie robi w kierunku polepszenia sytuacji w tym regionie.

Pomoc humanitarna jest nieefektywna ze względu na to, że konwoje są napadane i okradane.

Na ustabilizowaniu sytuacji w Sudanie nie zależy Chinom z powodu ich udziałów w sudańskiej ropie oraz dochodów wynikających z eksportu broni do tego kraju. Chiny zaś mają wystarczająco mocną pozycję aby paraliżować działania ONZ w tej sferze.

Liczba ofiar śmiertelnych konfliktu jest szacowana na od 100 do 400 tys. Doliczono się aż 2,5 mln uchodźców.

---