Źródło II (Rozlewiska)

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1989

Jak daleko od źródeł swoich rzeka odpływa	e
Wyrzeźbiwszy własne granice;	e
Niesie szlam wypłukany z ciemnych głębin i wzywa	C
Do radości słonecznym odbiciem...	C D G
Ale płyną nią szczątki, co na światło nieczułe,	a e
Bo obrosłe ciemnością i mułem.	C G^0 H^7
Obojętny brzeg - płaski, lecz nad wszystko wyniosły	e
Rzeki nurt nieuchronnie wyzyska!	e
Karmi trawy i bagna co z nicości wyrosły,	C
Więc na nicość niezmiennie nieczułe:	C D G
Tak tworzą się z rzek	e a
- Rozlewiska...	C G^0 H^7
Duszny upał się szerzy, w przerażonym powietrzu	e
Krążą chmury żarłocznych owadów;	e
Nie odnaleźć tu brzegów, ni obszarów nie zmierzyć	C
Ani wdychać oparów rozkładu!	C D G
Ani wody źródlanej nie odnaleźć czystości,	a e
Ani głębi, ni głębokości!	C G^0 H^7
Gdzie jest cel tych taplawisk, co choć dążą do morza	e
Roztapiają się wciąż w grzęzawiska?	e
Nurt się pławi w kałużach, bagno - bagnem odciska,	C
Nie możliwe - ni powódź, ni pożar...	C D G
Tak tworzą się z rzek	e a
- Rozlewiska...	C G^0 H^7
Żeby rzekę odszukać - trzeba w niej się zanurzyć	e
Dać okleić się tym, co nią płynie;	e
W dno muliste się wpatrzyć, gdzie się prąd pod nim struży,	C
Bo - co na dnie - nigdy nie zginie!	C D G
Ale rzeka, to tylko źródła płynne jest ciało,	a e
A gdzie dusza? Gdzie źródło zostało?	C G^0 H^7
W źródle siła i trwanie, ukojenie pragnienia,	e
Dźwięk daleki, a przecież jedyny!	e
Więc za dźwiękiem, pod prąd rzeki mętnej, zgubionej	C
Trzeba czołgać się, pełznąć i płynąć,	C D G
Bo tylko się - ż r ó d ł o - nie zmienia.	e a C G^0 H^7
Bije wodą przeczystą	a
Z głębi ziemi zrodzoną	e
I żyje wciąż wbrew	e a
Rozlewiskom...	C G^0 H^7

---