W pracy wyrównawczej z dzieckiem mającym trudności stawiamy sobie takie zadania, dla dzieci i nauczycieli, zajęcia korekcyjno -kompensacyjne, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne(4)


W pracy wyrównawczej z dzieckiem mającym trudności stawiamy sobie takie zadania, które mają na celu stymulowanie i wspomaganie wszechstronnego rozwoju dziecka, utrwalamy wiadomości już zdobyte, i umiejętności.


PROGRAM PRACY KOREKCYJNO- KOMPENSACYJNEJ Z DZIECKIEM W ZAKRESIE ROZWIJANIA SPRAWNOŚCI :

Program opracowany przez :
Irenę Frankiewicz
Rok szkolny 2005/2006

1.WSTĘP:
     Poziom percepcji słuchowej mowy odgrywa decydującą rolę w przyszłej nauce szkolnej dziecka. Trudności w wypowiadaniu się ustnym i pisemnym, zakłócenia w procesie czytania, ubogi zasób słów, agramatyzmy i wady w wymowie świadczą o nieprawidłowym rozwoju funkcji słuchowych.
     Trudności te spowodowane są nieporadnością w wypowiadaniu wyrazów trudnych artykulacyjnie, długich, trudnych znaczeniowo, nietrwałą pamięcią bezpośrednią słuchową, krótkim stosunkowo czasem wrażliwości na bodźce słowne.
     Dlatego też, w pracy indywidualnej z dzieckiem staramy się stosować ćwiczenia wzmacniające spostrzeżenia słuchowe, wzrokowe i dotykowe, kinestetyczne (czucie ruchu) i motoryczne
     Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania, kształtowania lateralizacji i orientacji w prawej i lewej stronie ciała.
     Praca opiera się na wykorzystaniu metod aktywizujących m .in. Metoda Dobrego Startu - M. Bogdanowicz, ćwiczenia usprawniające technikę rysowania i pisania - H. Tymichowej i metoda Ruchu Rozwijającego -W. Sherborne. Ć
     wiczenia proponowane przez M. Bogdanowicz prowadzą do większej harmonii rozwoju psychoruchowego, współdziałania funkcji intelektualnych(mowy, myślenia) i instrumentalnych (spostrzeżeniowo- ruchowych)
     Dochodzi do prawidłowego wykonywania czynności ruchowych we właściwym czasie i przestrzeni. Ćwiczenia ułatwiają naukę czytania i pisania. Następuje wyrównywanie dysharmonii rozwojowych w przypadku dzieci „ryzyka dysleksji” co skutecznie zapobiega powstawaniu niepowodzeń szkolnych. Metoda ta ma nie tylko aspekt profilaktyczno terapeutyczny ale również aspekt diagnostyczny . Przystosowana jest do potrzeb dzieci od 4 roku życia .
     Ćwiczenia grafomotoryczne służą osiągnięciu przez dziecko gotowości do nauki pisania oraz do korygowania nieprawidłowej techniki rysowania i pisania. Ukierunkowane są wprost na podniesienie poziomu czynności rysowania, a pośrednio na podniesienie poziomu pisania. Dla opanowania poprawnej techniki pisania ważne jest też osiągnięcie dobrego poziomu koordynacji wzrokowo- ruchowej .H. Tymichowa zaleca wykonywanie ćwiczeń we wszystkich czterech proponowanych pozycjach.
     Zajęcia stymulująco- terapeutyczne W. Sherborne wspomagają ogólny rozwój dziecka. Ćwiczenia oparte są na wykorzystaniu naturalnej potrzeby ruchu. Prowadzą do poznania siebie, innych, do zaufania i wiary we własne siły.
     W pracy indywidualnej wykorzystamy również Program Rozwijający Percepcję Wzrokową - M. Frostig , w skład którego wchodzą zeszyty „Wzory i obrazki” stanowiące zintegrowany wybór zadań angażujących wszystkie sfery percepcji wzrokowej na danym poziomie trudności.
     W ćwiczeniach składających się na poziom podstawowy nacisk położono na zadania kształtujące koordynację wzrokowo-ruchową. Na poziomie średnim zwrócono uwagę na zadania rozwijające orientację w stosunkach przestrzennych , natomiast na poziomie wyższym skoncentrowano się głównie na ćwiczeniach integrujących zdolności percepcyjne z wymaganiami stawianymi dzieciom w nauce szkolnej.
     Percepcja wzrokowa , w znaczeniu w jakim termin ten używany jest w prezentowanym programie , jest zdolnością do rozpoznawania i rozróżniania bodźców wzrokowych a także do ich interpretacji poprzez skojarzenia z uprzednim doświadczaniem.
     Percepcja wzrokowa uczestniczy w niemal wszystkich działaniach człowieka. Odpowiedni poziom rozwoju percepcji wzrokowej umożliwia dziecku naukę czytania , pisania , stosowanie reguł ortografii , wykonywanie zadań arytmetycznych oraz rozwinięcie wszystkich innych umiejętności wymaganych od niego w trakcie nauki szkolnej.

2. OBSERWACJA WSTĘPNA
     Jakub jest dzieckiem bardzo wesołym, łatwo nawiązuje kontakt z rówieśnikami. Wychowuje się w pełnej rodzinie, ale rodzice zajęci pracą zawodową nie poświęcają dziecku zbyt wiele czasu. W kontaktach z dorosłymi jest bardzo nieśmiały i małomówny. Objawem zachowania Jakuba jest nadruchliwość wyrażająca się w znacznie większej niż u przeciętnego dziecka liczbie ruchów . Podczas zajęć wymagających skupienia uwagi nie jest w stanie usiedzieć na miejscu, ustawicznie się kręci , manipuluje przedmiotami , które znajdują się w zasięgu jego rąk , wykonując cały szereg drobnych ruchów nawet wtedy, gdy pozostaje w pozornym spokoju.
     Nie wysłuchuje do końca poleceń i wyjaśnień , dlatego przeważnie nie wie jak rozwiązać przedstawiony problem. Podczas zajęć ruchowych wykazuje zwiększoną szybkość i częstą zmienność ruchów , choć sytuacja tego nie wymaga.
     Stwarza to wrażenie że chłopiec jest w ciągłym pośpiechu , potrzebuje częstych zmian pozycji i sposobów postępowania przy wykonywanych czynnościach.
     W zachowaniu Jakuba zauważalne są również nieadekwatne reakcje emocjonalne , co objawia się skłonnością do niszczenia prac innych , dokuczliwością wobec koleżanek i niezdyscyplinowaniem wobec dorosłych.
     Nie jest zdolny do dłuższej koncentracji uwagi i charakteryzuje się brakiem wytrwałości w przypadku małego zainteresowania przedmiotem działania. Natomiast staje się aktywny , gdy coś go zaciekawi.
     W pracy intelektualnej wykazuje znaczną męczliwość , często nie doprowadza zaczętej pracy do końca , oczekuje pomocy , chociaż zadanie powierzone chłopcu jest dostosowane do jego możliwości.
     Niepokojące zachowania u Kuby sprowadzają się do:

     Zachowanie wskazuje na brak potrzeby kontaktu , uznania, akceptacji , sukcesu , poczucia własnej wartości . Dlatego praca indywidualna z Jakubem skierowana zostaje na rozwój poszczególnych sfer osobowości dziecka.

3. ZADANIA:
     W pracy wyrównawczej z dzieckiem mającym trudności stawiamy sobie takie zadania, które mają na celu stymulowanie i wspomaganie wszechstronnego rozwoju dziecka, utrwalamy wiadomości już zdobyte, i umiejętności , doskonalimy techniki przedszkolne stosowane w codziennych zajęciach, stosujemy zasady stopniowania trudności w pracy na różnorodnym materiale dydaktycznym, motywujemy dziecko do wysiłku umysłowego, wdrażamy do pełnej aktywności w czasie zajęć, uważnego słuchania i dokładnego wypełniania wszystkich poleceń. Konieczne jest indywidualne podejście do dziecka mającego trudności, zajęcia muszą być prowadzone w atmosferze życzliwości i akceptacji, muszą napełniać dziecko optymizmem, wiarą we własne siły i możliwości. Należy tak zorganizować zajęcia, aby dziecko traktowało je jak zabawę, a nie jak dodatkowe zadanie do wykonania, aby wykonywanie ćwiczeń było dlań przyjemnością.
     Do osiągnięcia zamierzonych celów w pracy konieczna jest systematyczna współpraca z rodzicami dziecka.

4. CELE GŁÓWNE:

  1. Stwarzanie sytuacji które:

  • Kształtowanie komunikatywności mowy i rozwijanie mowy jako czynności umysłowej.

  • Poznawanie otaczającego świata za pomocą narządów zmysłów w toku zabaw i zajęć

  • Wzbogacanie zasobu słownictwa poprzez stwarzanie okazji do rozmów , dyskusji i swobodnego wypowiadania się.

  • Doskonalenie percepcji słuchowej

  • Rozwijanie sprawności grafomotorycznej służącej osiągnięciu przez dziecko gotowości do nauki pisania oraz do korygowania nieprawidłowej techniki rysowania i pisania.

  • Stwarzanie sytuacji edukacyjnych wprowadzających w świat relacji i związków wyrażonych Kodem liczbowym.

    • CELE SZCZEGÓŁOWE:

    5. TREŚCI NAUCZANIA:
    Praca korekcyjno - kompensacyjna będzie obejmowała:

    1. Ćwiczenia rozwijające sprawność językową i komunikacyjną:

  • Ćwiczenia rozwijające sprawność grafomotoryczną:

      1. ćwiczenia rozmachowe mięśni rąk:

        • kreślenie w powietrzu dużych, płynnych, swobodnych ruchów w kształcie fal, koła, ósemek

        • zamalowywanie dużej dowolnej powierzchni

        • zamalowywanie określonej powierzchni

        • pogrubianie konturów czyli obwodzenie po śladzie linii pojedynczych szlaków, obrazów konturowych przy zastosowaniu mazaków itp.

    1. ćwiczenia usprawniające mięśnie dłoni i drobne mięśnie palców

  • ćwiczenia płynnych, rytmicznych, ciągłych i postępujących ruchów pisarskich