Marcin Węsiora
SPRAWOZDANIE
GOSPODARKA AZOTOWA
Pobieranie jonów amonowych i azotanowych.
Doświadczenie:
Do 4 kolb dodano odwirowany osad z glonów. Do kolb 1 i 2 dodano KNO3, do kolb 3 i 4 dodano (NH4)2SO4. Po ustabilizowaniu pH na odpowiednich wartościach dokonano 10 pomiarów pH, w odstępach 2 minutowych.
Obserwacje:
Obserwacje:
r= 0,9028 [min-1] dla KNO3
r= 2,2404 [min-1] dla NH4+
Wnioski:
pH w kolbach 1 i 2 rośnie. KNO3 jest solą fizjologicznie zasadową, roślina transportuje jony NO3-
na zasadzie antyportu z jonami OH- i HCO3- i symportu z jonami H+.
pH w kolbach 3 i 4 maleje. (NH4)2SO4 jest solą fizjologicznie kwaśną, roślina transportuje jony NH4+ na zasadzie antyportu z jonami H+.
Wymiana wszystkich jonów między rośliną a środowiskiem ma na celu pobieranie substancji budulcowych i utrzymanie stałego pH we wnętrzu organizmu.
Względna szybkość zmiany stężenia jonów H+ jest większa dla jonów NH4+ ponieważ pobieranie tych jony jest korzystniejsze dla rośliny, mogą być one od razu włączane do białek i aminokwasów.
Zwiększone natężenie (długość naświetlania) zwiększa ilość pobieranych jonów.
Ureaza w nasionach
Doświadczenie:
Do 3 zlewek wsypano kolejno rozdrobnione nasiona arbuza (Citrullus vulgaris), soi (Glycine max) i rzepaku (Brassica napus). Następnie dodano mocznika i po upływie 10 minut odczynnika Nesslera.
Obserwacje:
W zlewkach nr 1 i 2 wyczuwalny intensywny zapach amoniaku (nieco słabszy w drugiej zlewce).
W zlewce nr 3 brak zapachu.
Po dodaniu odczynnika Nesslera w zlewkach 1 i 2 wytrącił się pomarańczowy osad.
Wnioski:
W nasionach soi i arbuza znajduje się ureaza, rozkładająca mocznik do 2 cząsteczek amoniaku i 1 cząsteczki dwutlenku węgla. Amoniak reagując z odczynnikiem Nesslera daje barwny osad.
Brak ureazy w nasionach rzepaku nie świadczy o całkowitym braku enzymu w roślinie, może się ona znajdować w jej innych częściach.