1. Jakie są zadania samorządu lekarzy weterynarii?
Rozdział 2
Zadania i zasady działania samorządu lekarzy weterynarii
Art. 8.
1. Tworzy się samorząd lekarzy weterynarii, zwany dalej „samorządem”.
2. Samorząd jest niezależny w wykonywaniu swych zadań i podlega tylko przepisom
ustawy.
3. Jednostkami organizacyjnymi samorządu posiadającymi osobowość prawną są:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna i okręgowe izby lekarsko-weterynaryjne.
Art. 10.
1. Zadaniem samorządu jest w szczególności:
1) sprawowanie pieczy i nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem
zawodu lekarza weterynarii;
2) ustanawianie obowiązujących lekarzy weterynarii zasad etyki i deontologii
weterynaryjnej oraz dbałość o ich przestrzeganie;
3) reprezentowanie i ochrona zawodu lekarza weterynarii;
4) integrowanie środowiska lekarsko-weterynaryjnego;
5) zajmowanie stanowiska w sprawach stanu zdrowotności zwierząt, weterynaryjnej
ochrony zdrowia publicznego i środowiska oraz polityki państwa w
tym zakresie;
6) współpraca z towarzystwami naukowymi, szkołami wyższymi i jednostkami
badawczo-rozwojowymi w kraju i za granicą;
7) prowadzenie instytucji samopomocowych i innych form pomocy materialnej
dla lekarzy weterynarii i ich rodzin;
8) zarządzanie majątkiem i działalnością gospodarczą izb lekarskoweterynaryjnych;
9) wykonywanie innych zadań określonych odrębnymi przepisami.
2. Zadania określone w ust. 1 samorząd wykonuje w szczególności przez:
1) przyznawanie, pozbawianie, zawieszanie oraz stwierdzanie utraty prawa
wykonywania zawodu lekarza weterynarii;
2) prowadzenie rejestru członków izby;
2a) prowadzenie ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt;
3) negocjowanie warunków pracy i płac;
4) sprawowanie orzecznictwa w przedmiocie orzekania o niezdolności do wykonywania
zawodu lekarza weterynarii;
5) współdziałanie w sprawach specjalizacji zawodowej;
6) opiniowanie projektów ustaw i innych aktów prawnych dotyczących ochrony
zdrowia zwierząt, weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego, ochrony
środowiska i wykonywania zawodu lekarza weterynarii bądź występowanie
o ich wydanie;
7) opiniowanie i wnioskowanie w sprawach kształcenia lekarzy weterynarii
oraz personelu pomocniczego;
8) organizowanie badań dotyczących weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego
i wykonywania zawodu lekarza weterynarii;
9) sprawowanie sądownictwa lekarsko-weterynaryjnego w zakresie odpowiedzialności
zawodowej lekarzy weterynarii oraz sądownictwa polubownego;
10) występowanie w obronie interesów indywidualnych i zbiorowych członków
izb lekarsko-weterynaryjnych;
11) współdziałanie z organami administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego,
samorządami zawodowymi, związkami zawodowymi i organizacjami
społecznymi w sprawach profilaktyki i lecznictwa weterynaryjnego,
poprawy warunków hodowli i warunków sanitarnych wsi, kontroli żywności
pochodzenia zwierzęcego, zwalczania zakaźnych i pasożytniczych chorób
zwierzęcych oraz chorób odzwierzęcych;
12) propagowanie zdobyczy nauk weterynaryjnych wśród lekarzy weterynarii
oraz udzielanie pomocy w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych;
13) uczestnictwo w komisjach konkursowych na stanowiska kierownicze oraz
opiniowanie kandydatów na inne stanowiska wymagające kwalifikacji lekarza
weterynarii.
2. Co to jest znęcanie się nad zwierzętami?
2. Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:
1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu, w tym znakowanie zwie-rząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie);
1a) znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie;
2) (uchylony)
3) używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból;
4) bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urzą-dzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej czę-ści brzucha, dolnych częściach kończyn;
5) przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie ta-kich zwierząt do zbyt szybkiego biegu;
6) transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;
7) używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć;
8) dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec;
9) złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;
10) utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji;
11) porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje;
12) stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt;
13) (uchylony);
14) (uchylony);
15) organizowanie walk zwierząt;
16) obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia);
17) wystawianie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warun-ków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu;
18) transport żywych ryb lub ich przetrzymywanie w celu sprzedaży bez dosta-tecznej ilości wody uniemożliwiającej oddychanie;
19) utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku.
3. Organy okręgowej izby lekarsko - weterynaryjnej
Art. 24.
Organami okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej są:
1) okręgowy zjazd lekarzy weterynarii;
2) okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna;
3) okręgowa komisja rewizyjna;
4) okręgowy sąd lekarsko-weterynaryjny;
5) okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej.
4. Zadania lekarza weterynarii
Art. 1.
1. Wykonywanie zawodu lekarza weterynarii polega na ochronie zdrowia zwierząt
oraz weterynaryjnej ochronie zdrowia publicznego i środowiska, a w szczególności:
1) badaniu stanu zdrowia zwierząt;
2) rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt;
3) leczeniu zwierząt oraz wykonywaniu zabiegów chirurgicznych;
4) wydawaniu opinii i orzeczeń lekarsko-weterynaryjnych;
5) badaniu zwierząt rzeźnych, mięsa i innych produktów pochodzenia zwierzęcego;
6) sprawowaniu czynności związanych z nadzorem weterynaryjnym nad obrotem
zwierzętami oraz warunkami sanitarno-weterynaryjnymi miejsc gromadzenia
zwierząt i przetwarzania produktów pochodzenia zwierzęcego;
7) badaniu i ocenie weterynaryjnej jakości pasz i pasz leczniczych oraz warunków
ich wytwarzania i dystrybucji;
8) stosowaniu produktów leczniczych weterynaryjnych wydawanych z przepisu
lekarza weterynarii;
9) wydawaniu recept na produkty lecznicze, z wyłączeniem produktów leczniczych
weterynaryjnych, które będą stosowane u zwierząt.
2. Za wykonywanie zawodu lekarza weterynarii uważa się także pracę na stanowiskach
wymagających kwalifikacji lekarza weterynarii, określonych w odrębnych
przepisach.
3. Zawód lekarza weterynarii może wykonywać osoba, która uzyskała prawo wykonywania
tego zawodu.
5. Warunki transportu
Rozdział 7
Transport zwierząt
Art. 24.
1. Transport zwierząt, odbywa się środkami do tego celu przystosowanymi i jest prowadzony w odpowiednich warunkach, a w szczególności:
1) zwierzęta muszą być prawidłowo ulokowane, a używane uwięzi nie mogą im krępować leżenia i wstawania w czasie transportu,
2) podłogi pojazdów używanych do transportu powinny mieć odpowiednią nawierzchnię, zapewniającą przyczepność kończyn oraz umożliwiającą utrzymanie higieny,
3) środki transportu zwierząt powinny spełniać warunki utrzymania odpowiedniej temperatury, wentylacji, przestrzeni oraz naturalnej pozycji,
4) w trakcie dłuższego transportu zwierzęta muszą mieć zapewnioną odpowiednio często wodę i karmę oraz odpoczynek,
5) zwierzętom chorym lub rannym zapewnia się niezwłocznie pomoc weterynaryjną,
6) zwierzęta wwożone do kraju oraz wywożone za granicę muszą być wiezione najkrótszą drogą i bez zbędnych postojów, a ich odprawa graniczna odbywa się poza kolejnością.
2. Zabrania się:
1) transportu zwierząt w okresie okołoporodowym oraz młodych zwierząt oddzielonych od matek, niezdolnych do przyjmowania stałych pokarmów,
2) przeładunku zwierząt bez odpowiedniego zabezpieczenia.
3. Zwierzęta padłe oraz zwierzęta nie nadające się do dalszego transportu muszą być usunięte na pierwszym postoju.
4. Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie zasad i warunków wykonywania transportu, określonych w ust. 1-3, ponosi przewoźnik.
5. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki transportu zwierząt oraz maksymalny czas transportu dla danego gatunku i przedziału wiekowego zwierząt oraz sposób postępowania ze zwierzętami chorymi oraz padłymi.
6. Kto wchodzi w skład komisji etycznej?
Rozdział 9
Procedury doświadczalne z użyciem zwierząt
Art. 28.
3. Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych powołuje Krajową Komisję Etyczną, liczącą 15 członków, w skład której wchodzą przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych, humanistycznych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.
4. Krajowa Komisja Etyczna powołuje lokalne komisje etyczne, liczące od 5 do 15 członków, w skład których wchodzą przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych, humanistycznych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.
7. Kary jakie można nałożyć (nakłada je sąd lekarsko-weterynaryjny)
Art. 46.
1. Sąd lekarsko-weterynaryjny może orzekać następujące kary:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii na okres od
trzech miesięcy do trzech lat;
4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu.
2. Lekarz weterynarii, wobec którego sąd lekarsko-weterynaryjny orzekł w drugiej
instancji karę wymienioną w ust. 1 pkt 3 i 4, ma prawo wniesienia odwołania do
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego
- sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 14 dni od dnia doręczenia
orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
3. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego
o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.
8. badania na zwierzętach
Rozdział 9
Procedury doświadczalne z użyciem zwierząt
Art. 30.
1. Doświadczenia powodujące ból lub inne cierpienie należy przeprowadzać w znieczuleniu ogólnym albo miejscowym i tylko raz na tym samym zwierzęciu, chyba że natura doświadczenia wymaga jego powtórzenia. Tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy dobro nauki tego wymaga, można dokonać doświadczenia bez znieczulenia.
2. Doświadczenia i prace badawcze, o których mowa w ust. 1, wymagają każdorazowej zgody właściwej lokalnej komisji etycznej.