DĘBY Dziadkom - Felicji i Stanisławowi Trojanowskim
[ Między nami 2'10 ]
kap. IV próg 21. 08. 1997 r. muz. i sł. J. Kaczmarski
e. A7. e. h7. Pośród nas żyją ci, co przeżyli
a. e. h7. e. Choć przeżyć przecież nie mieli prawa
e. A7. e. h7. I jeszcze cieszą się z każdej chwili
a. e. h7. e. Którą ich los im zostawia
e. A7. e. h7. Żyją wyrokom wieku na przekór
a. e. h7. e. Wieku, co siejąc śmierć - sam umiera
e. A7. e. h7. Rano po mleko drepczą do sklepu
a. e. h7. e. I sadzą dęby na skwerach
C. G. a. e. Prawem kaduka, w drodze wyjątku
F#7. H7. e. H7. Niepowtarzalni, jak starodruki
C. G. a. e. Żyją co dzień, dzień w dzień - od początku
a. h7. e. I troszczą się o prawnuki
e. A7. e. h7. Przegapił Hitler, pogardził Stalin
a. e. h7. e. Nie dały rady - zawał, prostata.
e. A7. e. h7. Czytają, czego nie przeczytali
a. e. h7. e. I wciąż ciekawi są świata
e. A7. e. h7. Nie pysznią się - bliźniacy stulecia
a. e. h7. e. Że ich nie dorzucono do stosu
e. A7. e. h7. Ich życie ma się powtórzyć w dzieciach
a. e. h7. e. - Jesteśmy częścią kosmosu !
C. G. a. e. Częścią kosmosu popiół we włosach
F#7. H7. e. H7. Popiół tych wszystkich, co nie przeżyli
C. G. a. e. Nieusuwalna pamięć, jak osad
a. h7. e. Spalonej kolekcji motyli
C. G. a. e. Czasem się z losem godzi czas
F#7. H7. e. H7. Mleko i motyl, dąb w rozkwicie
C. G. a. e. Ci, co przeżyli - żyją wśród nas
a. h7. e. Tak obrażonych na życie
C. G. a. e. Ci, co przeżyli - żyją wśród nas
a. h7. e. Tak obrażonych na życie
C. G. a. e. Ci, co przeżyli - żyją wśród nas
a. h7. e. -