4. Rysunek:

Opis:

L- długość wahadła

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA MATEMATYCZNEGO
Wprowadzenie teoretyczne: Wahadłem matematycznym nazywamy ciało o masie m skupionej w jednym punkcie, zawieszonej na nieważkiej nici o stałej długości l. W praktyce nie jest to możliwe do zrealizowania, gdyż nie istnieje nieważka, nierozciągliwa nić i nie ma ciała, którego masa byłaby skupiona w jednym punkcie. Dobrym przybliżeniem do tego ideału może być metalowa kulka zawieszona na cienkiej, stosunkowo mało rozciągliwej nici. Wahadło wykonuje ruch drgający. Drgania są w poziomie. Za ruch drgający wahadła matematycznego odpowiada składowa ciężaru ciała. Okresem tego ruchu, czyli okresem wahań wahadła T , nazywamy czas potrzebny na przebycie przez wahadło drogi od punktu maksymalnego wychylenia poprzez przejście przez punkt równowagi do maksymalnego wychylenia w druga stronę i z powrotem, a wiec czas potrzebny na wykonanie jednego pełnego wahnięcia.     Zachodzi pytanie, czy obserwowany ruch drgający jest ruchem harmonicznym? Aby się o tym przekonać, należy wyznaczyć przyspieszenie lub siłę w tym ruchu drgającym i sprawdzić, czy jest ona proporcjonalna do wychylenia i zwrócona ku środkowi drgań. W tym celu zbadajmy, jaka siła działa na odchylony punkt materialny o masie m.      Wobec tego, że punkt ten znajduje się w polu grawitacyjnym Ziemi działa na niego siła FF= m*g*g gdzie g jest przyspieszeniem ziemskim.    Rozłóżmy siłę F na dwie składowe:siłę F1- działająca w kierunku ruchu, a więc stycznie do nakreślonego okręgu, powodującą badany ruch drgający, oraz siłę F2 w kierunku nici. Składowa F2 nie wpływa na ruch. Interesującą nas siłę F1 łatwo wyznaczymy z trójkąta. Przy niewielkich katach możemy, jak wiadomo, zamiast sinusa kąta wziąć jego miarę łukową. Biorąc pod uwagę wycinek okręgu łatwo znajdziemy, że: gdzie l jest długością wahadła. Ponieważ długość łuku niewiele różni się od wychylenia x otrzymamy zatem dla małych kątów , czyli dla małych wychyleń: F Podstawiając do wzoru na F1 i pamietając, że F=m*g otrzymamy: Z wzoru tego widać jasno, że siła powodująca ruch wahadła jest siłą wprost proporcjonalną do wychylenia i zwróconą ku środkowi drgań, z czego wynika, że ruch wahadła dla małych wychyleń można uważać za harmoniczny. Porównując siłę F1 z ogólna postacią siły w ruchu harmonicznym możemy wyprowadzić wzór na okres wahań wahadła matematycznego. Patrząc na wzór nasuwają się nastepujące wnioski: We wzorze tym nie występuje kąt wychylenia , zatem okres wahań nie zależy od kąta wychylenia wahadła (jednak wychylenia nie mogą być zbyt wielkie bo takie przyjeliśmy założenia). We wzorze nie występuje masa wahadła, zatem okres wahań wahadła matematycznego nie zależy od jego masy. Okres wahań wahadła jest proporcjonalny do pierwiastka kwadratowego z długości wahadła. Oznacza to, że wahadło 4 razy dłuższe ma okres wahań tylko dwukrotnie dłuższy. Okres wahań wahadła jest odwrotnie proporcjonalny do pierwiastka kwadratowego z przyśpieszenia ziemskiego. Oznacza to, że w miejscowościach na Ziemi bliższych jej biegunów, gdzie przyśpieszenie ziemskie jest nieco większe, okres wahań wahadła powinien być nieco krótszy, a bliżej równika, gdzie przyśpieszenie ziemskie jest nieco mniejsze, okres wahań wahadła powinien być nieco dłuższy. Dla małych drgań okres drgań jest niezależny od amplitudy, co nazywamy izochronizmem drgań. Tę właściwość wahadła odkrył włoski fizyk i astronom Galileusz, obserwując wahania żyrandola w katedrze. Tematem naszego doświadczenia jest wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego, zatem ze wzoru na okres drgań tego wahadła możemy wyznaczyć wzór na przyspieszenie ziemskie: /^2 /*g /: T^2
2. Cel doświadczenia: Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego g = 9,81 m/s^2
3. Zestaw doświadczalny: Wahadło matematyczne (ciężarek, nić) rama do mechaniki stoper miarka
5. Kolejność czynności: zbudowanie zestawu doświadczalnego trzykrotny pomiar długości wahadła pomiar czasu dziesięciu drgnięć obliczenia
6. Tabela pomiarów: Lp. l [m] lśr= lp. t [s] T [s] g= gśr 1 0,74 0,75 10 17,88 1,788 9,21 9,30 2 0,75 10 17,72 1,772 9,38 3 0,75 10 17,77 1,777 9,33
7. Obliczenie wartości końcowej gśr= gśr= gśr= 9,30
8. Rachunek błędu: g1= 9,21 g2= 9,38 g3= 9,33 = 2,449489743 = -0,60 = -0,43 = -0,48 = 0,358693279 = 0,186467545 = 0,234759621 = 0,779920444 = 0,36053674 g =9,30
9. Analiza błędu: Do niezgodności wyniku otrzymanego i wartości tablicowej mogły przyczynić się: nieprawidłowy lub niedokładny pomiar długości wahadła niedokładny pomiar 10 drgnięć( zbyt wczesne lub zbyt późne włączenie lub wyłączenie stopera względem rozpoczęcia drgań wahadła)
10. Porównanie otrzymanego wyniku z wartością tablicową Z tablic fizycznych Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych z 1986r odczytałam, że przyspieszenie standardowe siły ciężkości g wynosi 9,80665 m/s^2. Ja uzyskałam wynik 9,30 m/s^2.

---