4. Wykres zależności
.(prosta przechodzi przez pkt 0,0)

y=ax » y=kx » y=1,566x

k=1,566

k=C_i^I/C_i^II

np. w punkcie 1. k=1,176/0,7692=1,529

6. Wnioski

Celem mojego ćwiczenia było wyznaczenie stałej podziału acetonu pomiędzy dwie fazy-wodną i organiczną. Załamanie światła odpowiednich roztworów mierzyłem refraktometrem. Po podstawieniu do wzoru odpowiednio przeliczonych stężeń i obliczyłem stałą podziału, wartość otrzymanej stałej k=1,5663 jest niemalże identyczna ze stałą odczytaną z wykresu k=1,566. Na tej podstawie mogę stwierdzić że obliczona wartość jest prawidłowa.

Wraz ze wzrostem objętości acetonu w kolbce (20ml) obserwuje się spadek współczynnika załamania się światła, a tym samym wzrost stężenia acetonu. Taka sama zależność dotyczy również stężenia równowagowego w warstwie wodnej. Wzajemny wzrost obu stężeń przedstawia wykres liniowy. Jest on potwierdzeniem powyższych wniosków. Można by stwierdzić, że tym prawidłowościom nie podlega pomiar czwartej kolbki ( przy wzroście objętości nie zauważa się wzrostu stężenia równowagowego). Być może jest to spowodowane nieprawidłowym pobraniem próbki roztworu z górnej warstwy toluenowej lub zwykłym pomyleniem kolbki. Błędami, popełnionymi w ćwiczeniu i wpływającymi na ostateczny wynik mogą być:

- błąd odczytu objętości na pipetach i biuretach (błąd paralaksy), duży zwłaszcza przy odczycie z tych drugich, gdyż stały one pod wyciągiem, którego szyba a także rama skutecznie uniemożliwiały dokładny odczyt położenia menisku danej substancji.

- niedokładne dobranie proporcji substancji tworzących roztwór, wynikające z poprzedniego błędu a także z możliwego wycieku cieczy z pipet podczas przyrządzania roztworów (podczas przenoszenia substancji z jednego naczynia do drugiego)

- błędy odczytu wartości współczynnika n w refraktometrze, wynikające z małej dokładności odczytu wartości na 4-tym miejscu po przecinku (nieumiejętność korzystania z urządzenia).

---