PROBLEM ZABURZE DYNAMIKI P, Inne


Tematyka artykułu:

Problem zaburzeń dynamiki procesów nerwowych - nadpobudliwość i zahamowanie psychoruchowe. Objawy i uwagi o sposobie postępowania w terapii pedagogicznej.

Zaburzenia procesów nerwowych

( nadpobudliwość i zahamowanie psychoruchowe).

Głównym zadaniem polskiej oświaty jest niesienie wiedzy i wychowanie zgodnie z obowiązującymi zasadami i normami. Jednakże biorąc pod uwagę cechy charakterystyczne dla danego okresu rozwojowego dzieci , występujące wśród nich różnice indywidualne, wpływające na różne poziomy sprawności poznawczych tego samego rocznika, to właśnie udzielanie uczniom pomocy psychologiczno - pedagogicznej staje się zasadniczym zadaniem współczesnej szkoły.

Zdarza się że wśród siedmiolatków pojawia się grupa dzieci, których możliwości psychofizyczne mogą utrudniać opanowanie podstawowych treści programowych. Stan taki może być spowodowany wystąpieniem lub współdziałaniem takich czynników, jak:

Powyższe czynniki mają wpływ na rozwój psychoruchowy, który nie przebiega u wszystkich dzieci jednakowo. W związku z tym zaburzenia mogą dotyczyć:

NADPOBUDLIWOŚĆ PSYCHORUCHOWA

Z problemem dziecka nadpobudliwego spotykamy się dosyć często. Dzieci z tym zaburze­niem wyróżniają się określonym zespołem cech w zachowaniu, które ujawniają się w:

- sferze ruchowej,

- sferze emocjonalnej,

- sferze poznawczej.

Nadpobudliwość w sferze ruchowej przejawia się wzmożonym pobudzeniem nerwo­wym, manifestującym się: częstymi zmianami postawy ciała, niepokojem ruchowym. Dzieci z „niepokojem" ruchowym kręcą się, często wy­konują dodatkowe czynności, np. obgryzanie ołówka, gumki. Można u nich zaobserwować tzw. „tiki", które nasilają się w sytuacji napięcia.

Nadpobudliwość w sferze poznawczej przejawia się w zaburzeniach koncentracji uwa­gi, pochopności i pobieżności myślenia. Słaba koncentracja uwagi jest efektem reagowania przez dzieci na wszystkie bodźce z otoczenia. Nadmiar bodźców powoduje, że ich uwaga jest rozchwiana, przez co zadania są wykonywane niedokładnie i niestarannie. Dzieci te nie są w stanie skoncentrować się dłużej na zadaniach, przeszkadzają w zajęciach, wypowia­dają się chaotycznie, szybko zapominają co mają zrobić. Dzieci z zaburzeniami przebie­gu myślenia sprawiają wrażenie bezkrytycznych, szybko się wypowiadają, ale wypowiedzi ich są nieprzemyślane.

Nadpobudliwość w sferze emocjonalnej manifestuje się gwałtownymi i silnymi re­akcjami uczuciowymi o charakterze wybuchowym lub wzmożoną lękliwością. Dzieci tzw. „wybuchowe" są drażliwe, łatwo popadają w konflikty z rówieśnikami i dorosłymi, są kłót­liwe, agresywne, ich reakcje na bodziec są niewspółmierne do przyczyny. Dzieci o wzmożonej lękliwości są płaczliwe, pocą się, czerwienią lub bledną. Mają duże trudności w wypowiadaniu się przed grupą, stają się wtedy spięte, niespokojne, skrępowane. Mają utrudniony kontakt z otoczeniem i bardzo przeżywają wszelkie niepowodzenia.

Jak postępować z dzieckiem nadpobudliwym?

Wymagania stawiane dzieciom są stopniowo coraz większe, a dziecko nadpobudliwe, nie mogąc im sprostać, staje się dzieckiem „upartym", „trudnym". Nie może poradzić sobie z kontrolowaniem swoich działań: jest niespokojne, kręci się, nie może skupić uwagi.

W postępowaniu z dziećmi o nadmiernej ruchliwości:

Właściwe postępowanie z dzieckiem nadpobudliwym może sprawić, że jego nadmierna ak­tywność nie tylko nie będzie przeszkodą w zajęciach, lecz może stanowić pozytywną cechę jego zachowania.

W pracy z dzieckiem nadpobudliwym konieczna jest współpraca z rodzicami poprzez:

ZAHAMOWANIE PSYCHORUCHOWE

Zaburzenia dynamiki procesów nerwowych mogą manifestować się również pod postacią zahamowania psychoruchowego. Dzieje się to wtedy, kiedy dochodzi do przewagi proce­sów hamowania nad procesami pobudzania.

Mogą one ujawniać się w:

- sferze ruchowej,

- sferze poznawczej,

- sferze emocjonalnej.

Dzieci zahamowane w sferze ruchowej poruszają się niechętnie, nie lubią zmieniać miejsca, są powolne, brak u nich spontaniczności w działaniu. Sprawiają wrażenie dzieci niezgrabnych, reakcje ich są jakby opóźnione w stosunku do polecenia.

W sferze poznawczej zahamowanie u tych dzieci przejawia się w zwolnionym sposobie reagowania intelektualnego. Dzieci te wolno kojarzą fakty, odpowiedzi ich są opóźnione, na wykonanie zadania potrzebują więcej czasu niż ich rówieśnicy.

W sferze emocjonalnej dzieci te wykazują się słabymi reakcjami uczuciowymi. Poru­szyć ich mogą tylko silne i długotrwające bodźce. Odpowiedzi ich są bezbarwne. Mogą sprawiać wrażenie dzieci obojętnych. Obce im są gniew, płacz, głośny śmiech. Z trud­nością nawiązują bliższe kontakty.

U dzieci zahamowanych silne są reakcje wegetatywne, typu: czerwienienie się, pocenie, drżenie głosu, zaburzenia w oddychaniu. Może to w konsekwencji prowadzić do silnych reakcji nerwicowych.

Dzieci zahamowane mają trudności z nawiązaniem kontaktów, brak im wiary we własne
siły, są niepewne. Mogą się zacinać, a nawet jąkać.

Związek z zahamowaniem mają wcześniejsze doświadczenia dziecka zdobyte w sytuac­jach:

* ostrej krytyki i ośmieszania,

* stresu spowodowanego problemami rodzinnymi,

* kar fizycznych.

Jak postępować z dzieckiem zahamowanym?

Przed ustaleniem metod postępowania z dzieckiem zahamowanym należy dokonać anali­zy objawów i ustalić przyczyny zaburzeń. Zaburzenia te są najczęściej nieprawidłowym reagowaniem przez dziecko na otoczenie, a często jest to efektem niewłaściwego wycho­wania, np. tłumienie samodzielności dziecka.

W postępowaniu z dzieckiem zahamowanym:

W pracy ze środowiskiem domowym należy zwrócić rodzicom uwagę na:

W obu przypadkach prawidłowy przebieg terapii pedagogicznej uzależniony jest od pracy rodziców z dzieckiem w domu. Niejednokrotnie nie rozumieją oni istoty trudności na jakie dziecko napotyka w procesie przyswajania wiedzy . Często rodzice przyjmują postawy karcące lub okazują uczucia rozczarowania i zawodu. Dlatego tak ważna jest tu rola nauczyciela w zmianie negatywnych postaw rodziców wobec własnych dzieci i przekonanie ich o celowości systematycznych ćwiczeń z dzieckiem w domu.

Bibliografia:

Czajkowska I. Herda K., Zajęcia korekcyjna-kompensacyjne w szkole. WSiP, Warsza­wa

Kephart N., Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. PWN, Warszawa 1977

Nartowska H., Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo. PZWS, Warszawa 1972



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wprowadzenie w problematykę zaburzeń emocjonalnych i dynamiki procesów nerwowych
Metody postępowania z uczniami mającymi problemy z nauką, studia, INNE
Moduł sztywności metoda dynamiczna 2 (inne spr )
ANALIZA STRUKTURY DYNAMICZN, Inne
Szkice węglem- problematyka, Wypracowania, sciagi i inne - szkola, Jezyk polski
Problem zaburzen poznawczych w fizjoterapii osob starszych[1]
PROBLEM ABSOLUTU W FILOZOFI, Inne
Choroby genetyczne. Mutacje dynamiczne. Inne choroby, Genetyka
Pomoce techniczne kompensujące zaburzenia dynamiki i statyki ciała, Praca własna
Choroby genetyczne. Mutacje dynamiczne. Inne choroby, Biologia
NAUCZYCIEL A MŁODZIEŻ Z PROBLEMAMI I ZABURZENIAMIZDROWIA PSYCHICZNEGO
Problem zaburzen poznawczych w fizjoterapii osob starszych[1]
Trening rozwiazywania problemow w zaburzeniach zachowania
Michalina Zok Zaburzenia dynamiki ciała w różnych schorzeniach
Wprowadzenie w problematykę zaburzeń osobowości
Seminarium3 Inne zaburzenia genetyczne
Inne zaburzenia psychotyczne
Inne zaburzenia psychotyczne J PEłka Wysiecka

więcej podobnych podstron