W 1985 r. w Schengen w Luksemburgu została podpisana przez Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg i RFN konwencja (weszła w życie w 1995 r.) o zniesieniu kontroli na granicach, jednolitej polityce wizowej i azylowej, ustanowieniu ścisłej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa (handel narkotykami, dochodzenia policyjne) między państwami-sygnatariuszami. Stronami konwencji nie są do dzisiaj Wielka Brytania i Irlandia. (por. R.Smolski, M.Smolski, E.H.Stadtmüller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska", Wydawnictwa Europa, 1999 r.). Zróżnicowanie w traktowaniu obywateli państw członkowskich UE i krajów trzecich to wynik podziału wprowadzonego na podstawie konwencji z Schengen z 1985 r. (nazywanej również układem z Schengen). W porozumieniu określono wymagania obowiązujące między państwami członkowskimi; pozostawiając jedynie granice zewnętrzne. Trzynaście państw członkowskich Unii podpisało układ z Schengen, dzięki czemu kontrole graniczne wewnątrz Unii zostały zniesione. Niemniej każde państwo członkowskie może stosować na swoich granicach kontrolę celną. Obecnie stosują ją państwa pozostające poza układem, czyli Wielka Brytania i Irlandia. W tzw. obszarze Schengen zasada swobodnego przepływu osób obowiązuje niezależnie od narodowości, czyli obejmuje również obywateli państw trzecich, osoby starające się o azyl i legalnych imigrantów już przebywających na terenie UE. System Schengen, ze swym podstawowym założeniem, tzn. swobodą przemieszczania się osób, uznawany jest za jedno z najistotniejszych osiągnięć polityki zmierzającej do stworzenia Europy bez granic. Dlatego też podjęto decyzję o włączeniu acquis Schengen w ramy Unii Europejskiej. |
|