1. Cechy człowieka zdrowego psychicznie wg Michalskiej:

- przystosowanie społeczne (umiejętność dopasowania się do innych, ale inni też muszą się do osoby dopasować)

- dojrzałość psychiczna i prawidłowy rozwój psychiczny (jednostka powinna funkcjonować adekwatnie do swojego wieku)

- poczucie zadowolenia i szczęścia

- brak konfliktów, napięć, niepokojów

- równowaga, harmonia i integracja funkcji psychicznej.

2. Lęk a strach.

Lęk	Strach
- jest bezprzedmiotowy (osoba ma trudności z rozpoznaniem przyczyny)- nie jest związany z żadnym obiektem - bez żadnych granic tzn. nieokreślony moment początkowy i koniec - uporczywy, wszechogarnięty	- uprzedmiotowiony (spostrzeganie konkretnego niebezpieczeństwa- jest racjonalny) - ograniczony w czasie, ponieważ jest reakcją na konkretne wydarzenie, ustaje, gdy niebezpieczeństwo znika - silny i krótkotrwały

Lęk- jest wtedy, gdy się boisz, ale nie wiesz czego (wyjątkiem jest fobia).

3. Klasyfikacja zaburzeń lękowych.

1. Zaburzenia fobijne, czyli fobie- lęk przed ściśle określoną sytuacją:

• fobie proste (specyficzne)- osoba boi się jednego obiektu, np. fobia zwierząt

• fobie chorób i uszkodzeń ciała- np. lęk przed zarażeniem się gruźlicą, lęk przed chorobą nowotworową, zarazkami, wirusami

• fobie sił przyrody- np. lęk przed wodą, burzą, wysokością

• fobie sytuacyjne- np. mosty, tunele, windy

• fobia społeczna- lęk przed ekspozycją społeczną (bycie wystawionym na widok innych ludzi, wystąpienia dzieci i młodzieży np. dzieci nieśmiałe- wystąpienia publiczne)

• agorafobia- lęk przed przebywaniem w miejscach publicznych, lęk przed byciem pozostawionym samemu sobie, lęk przed opuszczeniem domu. Agorafobia może być kojarzona z lękiem separacyjnym

(Agora- rynek, miejsce publiczne).

2. Zaburzenia obsesyjno- kompulsyjne

W nich występują natręctwa, obsesje (natrętne myśli), osoba ma przymus myślenia na określony temat.

Kompulsje to natrętne czynności. Pacjent ma wewnętrzną presję, przymus wykonania określonych czynności. Te zaburzenia są najcięższymi zaburzeniami lękowymi.

Typowe kompulsje (rytuały) np. rytuały sprawdzeniowe.

4. Fobie proste (specyficzne)- osoba boi się jednego obiektu, np. fobia zwierząt.

5. Agorafobia- lęk przed przebywaniem w miejscach publicznych, lęk przed byciem pozostawionym samemu sobie, lęk przed opuszczeniem domu. Agorafobia może być kojarzona z lękiem separacyjnym.

6. Fobia społeczna- lęk przed ekspozycją społeczną (bycie wystawionym na widok innych ludzi, wystąpienia dzieci i młodzieży np. dzieci nieśmiałe- wystąpienia publiczne).

7. Zespół lęku uogólnionego- zaburzenie psychiczne należące do zaburzeń lękowych, które charakteryzuje nierealistyczny, uporczywy i przesadzony lęk przed potencjalnym nieszczęściem, które może dotknąć zarówno osobę chorą jak i jej rodzinę (bankructwo, choroba, niepowodzenia życiowe). Osoby cierpiące na to zaburzenie mają również problemy z koncentracją, łatwo się irytują i męczą, żyją ciągle w stanie napięcia. Uwaga chorego skierowana jest głównie na przeszukiwaniu otoczenia w poszukiwaniu symptomów nieszczęść, jest on czynnie zaangażowany w poszukiwaniu bezpieczeństwa (prosi członków rodziny o powiadamianie, że są bezpieczni, kontroluje wydatki, by uchronić się przed stratą finansową). Charakterystyczne jest to, że w obecności wszystkich członków rodziny osoba odpręża się, jest w stanie nawiązywać kontakty towarzyskie i dobrze się bawić. Z chwilą zniknięcia członka rodziny z pola widzenia pojawia się napięcie i lęk.

Zespół paniki- rodzaj zaburzenia lękowego, które objawia się występowaniem epizodów silnego strachu (przerażenia). Napady lęku zwykle występują niespodziewanie i nie są związane z realnym zagrożeniem lecz ze zbyt bujną wyobraźnią. Typową treścią obaw podczas napadu jest przekonanie, że za chwilę straci się życie, rozum lub przytomność. Większość napadów ma racjonalne podłoże - istnieje konkretny bodziec zagrażający (np. katastrofa samochodowa). Kiedy napady nie mają jasnego początku są nieprzewidywalne. Osoby cierpiące na zespół paniki są często przekonane, że zaraz umrą (bardzo silnie łomocze im serce, mają zaburzenia widzenia, uczucie duszenia się), sądzą zazwyczaj, że mają "atak serca". Rozpoznanie ustala się po kilku tego typu atakach, podczas których wyklucza się somatyczne przyczyny ich wystąpienia. Paniczny lęk może występować z różną częstotliwością, średnio ok. dwa razy w tygodniu i trwa 10-20 minut. Napadowi towarzyszą nieprzyjemne doznania somatyczne, trudności w rozumowaniu i poczucie nieuchronnej katastrofy kończące się ogólnym wyczerpaniem organizmu. Nasilony lęk zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia napadu paniki, zaś same napady mogą powodować długotrwały lęk antycypacyjny, powodowany obawą wystąpienia napadu. Często współwystępują z agorafobią która może być przyczyną jak również ich skutkiem.

8. Zespół stresu pourazowego- rodzaj zaburzenia lękowego będący efektem przeżycia traumatycznego wydarzenia. Zaburzenie lękowe spowodowane przez stres o dużej sile, powodujący kryzys psychiczny, przekraczający ludzkie przeżywanie (wojna, zgwałcenie, przebywanie w obozie koncentracyjnym).

Osoba cierpi na zespół specyficznych symptomów, które mogą pojawić się po przeżyciu traumatycznego zdarzenia. Zdarzenie traumatyczne (uraz) wiąże się z zagrożeniem życia lub fizycznej integralności własnej osoby, albo innych osób. Wywołuje ono reakcję intensywnego strachu, poczucia bezradności bądź koszmaru. Człowiek może doświadczyć takiego urazu bezpośrednio, ale może też być jego świadkiem. Przykłady traumatycznych zdarzeń to przemoc fizyczna i seksualna, klęski żywiołowe, katastrofy, ale również nagła, niespodziewana śmierć bliskiej osoby z przyczyn naturalnych, oraz diagnoza choroby zagrażającej życiu.

9. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne

W nich występują natręctwa, obsesje (natrętne myśli), osoba ma przymus myślenia na określony temat.

Kompulsje to natrętne czynności. Pacjent ma wewnętrzną presję, przymus wykonania określonych czynności. Te zaburzenia są najcięższymi zaburzeniami lękowymi.

Typowe kompulsje (rytuały) np. rytuały sprawdzeniowe.

10. Istota zaburzeń somatoformicznych. Histeria. Hipochondria.

Zaburzenia somatoformiczne- zaburzenia psychiczne, występujące pod postacią somatyczną. Mają formę somatyczną, czyli cielesną np. histeria- nie boi się.

Objawy ruchowe np. porażona połowa ciała, mięśnie rąk lub nóg.

Mają objawy czuciowe lub nadwrażliwości w pewnej części ciała.

Przykład: ślepota histeryczna, głuchota histeryczna, amnezja, atak złości.

Histeria- jest zaburzeniem równowagi nerwowej spowodowanym przez urazy psychiczne lub przeciążenie układu nerwowego. Charakterystyczną cechą histerii, jak każdej nerwicy, jest brak objawów psychotycznych, takich jak urojenia czy halucynacje. Brak jest również zmian typu organicznego. Obserwujemy w niej jedynie objawy nerwicowe. Wynikają one z wewnętrznych właściwości człowieka, które sprawiają, że reaguje on w sposób nieco odmienny od powszechnie przyjętego. To, co inni przyjmują spokojnie, histeryk przeżywa bardzo silnie.

Hipochondria (nerwica hipochondryczna)- pacjent zgłasza objawy cielesne, martwi się i boi. Przesadne zaabsorbowanie stane swojego zdrowia, odczuwanie niepotwierdzonych przedmiotowo (badanie medyczne) dolegliwości (dalsza droga badań medycznych wskazuje na konieczność konsultacji psychiatrycznej i psychologicznej). Charakteryzującą cechą jest stałe nieuzasadnione przekonanie o istnieniu co najmniej jednej poważnej, postępującej choroby somatycznej.

11. Zaburzenia psychosomatyczne - definicja, przykłady.

Zaburzenia psychosomatyczne- to zaburzenia somatyczne, czyli ciała i choroby, na których powstanie i przebieg mają wpływ czynniki psychologiczne, np. zawał mięśnia sercowego.

Typ zachowania A- występuje w zawale mięśnia sercowego, ale nie tylko. Polega na tym, że osoby mają skłonność do rywalizacji, są nadaktywne, nie mają czynności odpoczywania, mogą mieć skłonność pracoholiczką, są napięte, niecierpliwe.

Odkryto 2 naukowców amerykańskich.

W ich zaburzeniach somatycznych też to występuje.

Typ zachowania B- inaczej nie posiadanie wzorca A, nie predysponuje do somatyzacji (zaburzeń somatycznych).

Typ zachowania C- predysponujący do chorób, skłonności do zamartwiania się, do przeżywania smutku, poczucia winy, branie nadmiernej odpowiedzialności na siebie, tłumienie negatywnych emocji (złość, gniew).

12. Wzór zachowania A jako czynnik ryzyka chorób psychosomatycznych.

Typ zachowania A- występuje w zawale mięśnia sercowego, ale nie tylko. Polega na tym, że osoby mają skłonność do rywalizacji, są nadaktywne, nie mają czynności odpoczywania, mogą mieć skłonność pracoholiczką, są napięte, niecierpliwe.

13. Pojęcie zaburzeń osobowości i ich klasyfikacja ( 3 grupy zaburzeń).

Zaburzenia osobowości- to sztywny i trwały wzorzec myślenia, przeżywania i zachowania, który jest nieprzystosowany.

Zdrowa osobowość zachowuje elastyczność.

jest determinowane także sytuacją

zachowanie

osobowość zachowanie

Osobowość przekłada się na zachowanie.

U dzieci nie rozpoznaje się zaburzenia osobowości, dopiero u dorosłych (u dzieci są to zaburzenia zachowania).

Myślenie, przeżywanie i zachowanie się usztywniają- jest sztywny i trwały wzorzec. Jest jeden wzór.

Osoba z zaburzeniem osobowości ujawnia to samo myślenie w stosunku do wszystkich.

1. Wiązka A

Zaburzenia osobowości charakteryzujące się dziwacznością i ekscentrycznością.

- osobowość schizotypowa

- osobowość schizoidalna

- osobowość paranoiczna.

2. Wiązka B

Zaburzenia osobowości charakteryzujące się dramatycznością, emocjonalnością i lekceważeniem konsekwencji.

- osobowość borderline (z pogranicza)

- osobowość narcystyczna

- osobowość histrioniczna

- osobowość antyspołeczna (psychopatia)

3. Wiązka C

Zaburzenia osobowości charakteryzujące się napięciem, lękiem i przerażeniem.

- osobowość unikająca (lękowa)

- osobowość bierno- zależna (osobowość zależna)

- osobowość obsesyjno- kompulsywna.

14. Zaburzenia osobowości typu schizoidalna, schizotypowa, paranoiczna, borderline, narcystyczna, histrioniczna, antyspołeczna, unikająca, zależna, obsesyjno- kompulsywna.

WIĄZKA A

Osobowość schizotypowa- cechy: elastyczność i dziwaczność przejawia się w poglądach, zachowaniach i wyglądzie zewnętrznym, wycofanie z kontaktów społecznych (osoba ma kontakty, ale nie bliskie kontakty- trudności i niechęć do utrzymywania bliskich kontaktów).

Osobowość schizoidalna- nie ma dziwaczności i elastyczności, ale jest wycofanie z relacji społecznych (osoby, które lubią samotność)- tylko praca i dom.

Osobowość paranoiczna- zdarza się dość często; nieufność, podejrzliwość, wrogość. U podstaw jest złożony mechanizm (osoba nie jest świadoma, że jest nastawiona wrogo do otoczenia. Uważa, że to inni są wrogo nastawieni do niej).

WIĄZKA B

Osobowość borderline- osobowość z pogranicza zaburzeń osobowości i psychozy, ma epizody psychotyczne (miewa krótkie okresy psychozy). Najczęstsze zaburzenie osobowości. Tu występują zaburzenia tożsamości. Wiąże się z samooceną- bardzo niska samoocena. Niestabilność we wszystkich sferach funkcjonowania psychicznego i zachowaniach (w myśleniu- raz taki pogląd, raz inny np. partner raz jest idealizowany, a innym razem krytykowany). Nie potrafi żyć samotnie, potrzebuje bliskiego związku z inną osobą. Bierze się to z dzieciństwa. Najczęściej w dzieciństwie nie były kochane lub były ofiarami przemocy. Obsesyjne poszukiwanie miłości (bliskości). Obdarowują miłością i tego samego oczekują od partnera. Borderline jest ciągle zawiedziony, bo związki są nietrwałe i rozpadają się. Boi się porzucenia, a jak już zaczyna czuć, że będzie porzucony, to bardzo często sam porzuca. Na rozpad reaguje gniewem i złością (nie smutkiem). Partner jest mu niezbędny i szuka kolejnego. Osoby w dorosłości często samo uszkadzają się, popełniają samobójstwa. Może być leczone psychoterapią.

Osobowość narcystyczna- najistotniejszą cechą jest chęć wzbudzania podziwu, brak empatii, zachowania pretensjonalne (pretensjonalność zachowania). Wzbudza podziw- kreują takie sytuacje, że nadają informacje na temat własnej doskonałości np. swoim wyglądem. Po co wzbudza podziw? Podziw wzbudza, żeby się lepiej dowartościować. Mają niską samoocenę, ale nie są tego świadome, że nisko siebie cenią. Wykorzystuje innych ludzi dla swoich celów, ponieważ uważa, że to mu się należy. Przejawia się to tym, że w dzieciństwie rodzice ganią dzieci za drobne sprawy, ale jak ma sukcesy to bardzo chwalą.

Osobowość histrioniczna- najbardziej charakterystyczną cechą jest nadmierna emocjonalność i poszukiwanie uwagi. Skłonność do przeżywania płytkich emocji i do tzw. labilności emocjonalnej (chwiejność emocjonalna, łatwe przechodzenie do stanów skrajnych emocjonalnie, szybkie i częste zmiany emocji). Chce być zauważany i w centrum uwagi (by ludzie się nim interesowali). Histrionik uwodzi lub erotyzuje kontakt. Ściąga uwagę na siebie i posługuje się uwodzeniem, ale nie chodzi mu o kontakt fizyczny. Chodzi mu o to, by osoba się zainteresowała nim, ale jak to już się stanie to Histrionik się wycofuje.

Bardzo często ma problemy seksualne, a nawet zaburzenia seksualne.

Dzięki wyglądowi zewnętrznemu histrionicy przyciągają uwagę innych. Żeby ściągnąć na siebie uwagę ubierają się wyjątkowo, zmieniają fryzurę. Mają problemy z empatią.

Osobowość antyspołeczna (psychopatyczna)- najbardziej charakterystyczną cechą jest brak poszanowania i gwałcenie praw innych ludzi. Osoby mające deficyt sumienia (luki w sumieniu)- nie uwewnętrzniły sobie ważnych norm moralnych i społecznych. Nie odczuwanie winy i wstydu. Wykorzystywanie innych ludzi do własnych celów. Manipulowanie innymi np. oszust matrymonialny. Nie ma zdolności do utrzymywania trwały związków. Nie ma zdolności do miłości, ale potrafi (umie) imitować (symulować) miłość. Obniżony poziom lęku (te osoby się nie boją) np. recydywa. Psychopaci łamią prawo. Nie są podatni na karę. Agresywność i działania impulsywne (bardzo łatwo się denerwuje). Na niego kara nie działa. Reaguje agresją, złością i gniewem.

WIĄZKA C

Osobowość unikająca (lękowa)- polega na zachowaniu społecznym, nieadekwatności uczuć i nadwrażliwości na negatywną ocenę. Wszędzie widzą zagrożenia.

Osobowość zależna (bierno-zależna)- funkcjonowanie oparte jest na nadmiernej potrzebie opieki ze strony innych, która prowadzi do uległości i lęków separacyjnych. Osoby, które nie potrafią żyć samodzielnie zawsze pozostają w związkach, źle znoszą rozstania. Reakcje na rozpad związku są smutne, może nawet wpaść w stany depresyjne. Musi sobie znaleźć kogoś innego, żeby się nią zaopiekować.

Osobowość obsesyjno- kompulsywna- opiera się na nadmiernej pedantyczności, ze skłonnością do natręctw. Uporządkowany i czysty. Osoby takie kontrolują otoczenie np. czystość, porządek.

15. Pojęcie uzależnienia i rodzaje uzależnień.

Uzależnienie- jest to utrata przez człowieka kontroli nad własnym zachowaniem i życiem w skutek powstawania fizjologicznego lub/i psychologicznego przymusu.

Wymyka się człowiekowi spod kontroli myślenie, przeżywanie i zachowanie. Człowiek, który nie jest uzależniony to ma kontrole.

Rodzaje (typologia) uzależnień:

1. Uzależnienia od substancji (uzależnienia od środków psychoaktywnych)- wszystkie uzależnienia zawiązane z wprowadzaniem wszystkich środków do organizmu np. alkoholizm, narkomania, uzależnienie od leków (lekomania), uzależnienie od nikotyny, uzależnienie od jedzenia.

Na pierwszym planie jest uzależnienie fizyczne.

2. Uzależnienia od czynności- na pierwszym planie jest uzależnienie psychiczne np. uzależnienie od gier komputerowych, od komputera, od Internetu, od gier hazardowych (hazard), od seksu, pracoholizm, zakupoholizm. Nazywane są nowymi uzależnieniami. Może też być uzależnienie od solarium, od siłowni, od tatuażowania.

16. Istota uzależnienia fizycznego i psychicznego . Tolerancja i zespół abstynencyjny.

Uzależnienie fizyczne- polega na rozwoju w organizmie adaptacji tj. biologicznych reakcji przystosowanych wobec skutków działania danego środka.

Uzależnienie psychologiczne- jest to wewnętrzna presja zażywania środka lub wykonywania czynności dla poprawy samopoczucia lub redukcji dyskomfortu.

Zjawiska związane z uzależnieniem fizycznym:

1. Tolerancja- to biologiczne przystosowanie się organizmu do powtarzającego się przyjmowania danej substancji. W wyniku takiego przystosowania ta sama dawka substancji wywołuje stopniowo coraz słabsze skutki. Osoba przyjmująca substancje jest więc zmuszona do zwiększenia dawki, aby uzyskać pożądane przez siebie efekty.

2. Zespół abstynencji (głodu)- jest to zmiana czynności metabolicznych organizmu na skutek odstawienia lub zmniejszenia dawki, co przejawia się zaburzeniami fizycznymi i psychicznymi, często o bardzo wysokim stopniu nasilenia.

Objawy fizyczne: duszności, bóle głowy, drżenia i bóle mięśni, nudności, wymioty, kołatania serca.

Objawy psychiczne: niepokój, gniew, lęk, czasami mogą się pojawić zaburzenia urojeniowe, padaczkowe. Najtrudniejsze przy odstawieniu są pierwsze dni.

17. Fazy rozwoju uzależnienia:

(badania zrobione na alkoholizmie i hazardzie)

1. Faza wstępna- jest to okazjonalne i zabawowe eksperymentowanie np. z alkoholem lub grą.

2. Faza zwiastunów- jest to częste picie lub gra, pojawia się zwiększona tolerancja, potajemna gra i picie, poczucie winy, rozpoczyna się zaprzeczanie i myślenie życzeniowe. Niechęć do rozmawiania o problemach z rodziną, bliskimi.

2 syndromy:

- syndrom zaprzeczeń- polega na tym, że alkoholik mówi: ja nie jestem alkoholikiem, nie mam żadnego problemu z piciem.

- syndrom iluzji- iluzje są związane z myśleniem życzeniowym. Ma złudzenie kontroli, mówi: ja nad tym panuję i mam kontrolę.

3. Faza krytyczna- silnie wzrasta głód alkoholu czy gry. Nasila się zespół odstawienia. Uzależnienie utrwala się ze wszystkimi konsekwencjami negatywnymi. Pojawia się psychodegradacja (zmiana cech osobowości polegających m.in. na zubożeniu życia uczuciowego i zainteresowań, osłabieniu lub zanikaniu społecznej motywacji działania, osłabieniu zdolności planowania i przewidywania- obniża się wartość …). W fazie krytycznej dochodzi do prób samobójczych.

4. Faza przewlekła- jest to stabilizacja zachowań nałogowych. Utrwala się system iluzji i zaprzeczeń. Pojawia się lęk przed utratą sposobu uzyskiwania szczęścia i redukcji cierpienia.

18. Charakterystyka współuzależnienia.

Współuzależnienie- jest to występowanie u partnerów, rodziców, dzieci podobnych cech świadczących o uzależnieniu od problemu alkoholowego bliskiej osobie. Bliscy cierpią z powodu licznych krytycznych wrażeń ciągłego kontrolowania alkoholika, są skoncentrowani na tym problemie, w trosce o innych pomijają własne potrzeby, tłumią negatywne emocje. Osoby współuzależnione to są partnerzy życiowi.

Współuzależnienie polega na tym, że ktoś się uzależnia od czyjegoś uzależnienia np. żona alkoholika.

Cechy osób współuzależnionych:

- poczucie kontrolowania siebie i innych jako warunek poczucia własnej wartości (kontrolowanie osób uzależnionych- złudne)

- u osoby współuzależnionej złudne słabo określone granice „ja” i brak poczucia własnej tożsamości. Zaspokajają one pozorne potrzeby, realizują cudze cele

- zaburzeni funkcjonowania osobowości przejawiające się w zaburzeniach regulacji emocjonalnych.

23. Obraz kliniczny depresji:

1 grupa to: objawy emocjonalne

-smutek

-(obok smutku) lęk

-mają poczucie winy

-tłumienie złości i gniewu (pomiędzy smutkiem a złością i gniewem jest taka bariera). Im bardziej ukrywamy złość i gniew tym bardziej jesteśmy smutni.

Jak pacjent ma głęboką depresję to nie targnie się na własne życie, bo nie ma siły. Gdy się czuje coraz lepiej (jego stan się polepsza) to może spróbować próby samobójczej.

2 grupa: objawy poznawcze- rozgrywają się w zakresie intelektu, dotyczą myślenia.

Istnieje teoria poznawcza depresji- teoria Becka:

Beck określił tzw. triadę depresyjną. Stwierdził, że w myśleniu pacjentów z depresją są 3 podstawowe elementy:

- negatywne myśli o sobie

- negatywne myśli o przeszłych i obecnych doświadczeniach

- negatywne myśli o przyszłości, czyli czarne myśli, które dotyczą wszystkiego

- pesymizm (myślenie pesymistyczne)

- obniżona samoocena i ogólnie negatywny obraz samego siebie

- obwiniamy siebie.

3 grupa: objawy motywacyjne

- problemy z mobilizacją tzw. paraliż woli. Ta mobilizacja jest związana z nastrojem

- trudności w podejmowaniu decyzji (spowolnienie psychoruchowe). Widać depresje w ruchach człowieka.

4 grupa: objawy somatyczne (objawy z ciała)

- zaburzenia apetytu (najczęściej utrata apetytu, ale może być na odwrót)

- zaburzenia seksualne (dotyczą utraty libido)- niechęć do seksu

- zaburzenia snu (pacjent się bardzo wcześnie wybudza i nie potrafi zasnąć).

Ma to coś wspólnego z zaburzeniami nerwicowymi- pacjent nie może zasnąć.

- inne objawy somatyczne (bóle i inne dolegliwości).

Smutek nie musi być taki wyrazisty (u większości dorosłych ten smutek widać. Stosuje się psychoterapie i leczenie lekami (farmo terapia).

Pacjent jak ma bardzo wielką depresję to psychoterapia mu nie pomoże, musi być leczenie lekami.

Elektrowstrząsy- cykl około 9 sesji elektrowstrząsów. Stosowane w przypadku głębokich, ciężkich depresji. Może być stosowana, gdy występuje stupor depresyjny tzn., że pacjent będąc w głębokiej depresji zawiera w bezruchu. W tym przypadku leki nie działają. Są spektakularne efekty po elektrowstrząsach.

24. Pojęcia: d.endogenna, reaktywna, psychoza jedno i dwubiegunowa, d. maskowana.

Depresja- choroba psychiczna (psychoza). Najgłębsza psychopatia. Choroba przewlekła.

Depresja endogenna- od wewnątrz (spowodowana jakimiś czynnikami zewnętrznymi). Spowodowana jest czynnikami biologicznymi. Można pacjentowi pomóc lekami.

Depresja egzogenna (reaktywna)- na zewnątrz (spowodowana przez czynniki wewnętrzne- jest reakcja np. traumatyczne przeżycia). Spowodowana jest czynnikami psychologicznymi. Powinna być stosowana psychoterapia.

Psychoza jednobiegunowa- pacjenci mają depresję, po depresji jest okres remisji (okres względnego zdrowia

2

myślenie,

przeżywanie

---