Promieniotwórczość naturalna

Zjawisko promieniotwórczości naturalnej odkrył w 1896 Henri Becquerel. Nie dokonał on jednak wyodrębnienia pierwiastka odpowiedzialnego za promieniowanie badanych przez niego substancji. Dokonali tego dopiero Maria i Piotr Curie. Tym pierwiastkiem był rad.

Zjawisko naturalnej promieniotwórczości polega na samorzutnym rozpadzie nietrwałych jąder izotopów niektórych pierwiastków.

Rozpadowi temu towarzyszy emisja promieniowania α, β i γ

promieniowanie α to nic innego jak jądra helu

promieniowanie β to po prostu elektrony

promieniowanie γ to krótkofalowe promieniowanie elektromagnetyczne

Przykłady rozpadów naturalnych:

Prawo rozpadu promieniotwórczego

- początkowa liczba jąder, które mogą się rozpaść

- liczba jąder, które po czasie t jeszcze nie uległy rozpadowi

- stała rozpadu

t - czas

e - podstawa logarytmów naturalnych (e = 2,71818281... )

Półokres rozpadu T_1/2 jest to czas, w którym połowa początkowej ilości jąder danego izotopu promieniotwórczego ulega rozpadowi

Przykład rozpadu uranu ²²⁹U o półokresie rozpadu T_1/2 = 58 minut